«Ήρθα στο Βέλγιο για να γλιτώσω από τους xρυσαυγίτες, αλλά τους βρήκα και εδώ»

Δύο φορές πρόσφυγας είναι ο Μαμαντού Μπα. Την πρώτη ταυτότητα ασύλου την έλαβε στην Ελλάδα, όταν το 2006 έφτασε κυνηγημένος από την πατρίδα του, τη Γουινέα της Αφρικής. Στην Αθήνα έμεινε για επτά χρόνια, αλλά αναγκάστηκε να ξαναφύγει, μετά τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε από μέλη της Χρυσής Αυγής.

Κατέθεσε αίτημα ασύλου ξανά στο Βέλγιο, αυτή τη φορά για να γλιτώσει από τους Έλληνες φασίστες και την εξευτελιστική συμπεριφορά σε βάρος του από μέλη της ΕΛ.ΑΣ. Όταν διηγήθηκε τι είχε συμβεί στην Ελλάδα, οι βελγικές Αρχές τού αναγνώρισαν το καθεστώς του πολιτικού πρόσφυγα. Κι έτσι ο Μαμαντού Μπα είναι ο πρώτος αναγνωρισμένος πολιτικός πρόσφυγας από άλλη ευρωπαϊκή χώρα!

Σήμερα, στις Βρυξέλλες όπου ζει πλέον, πρωτοστατεί στις εκδηλώσεις υπέρ της Ελλάδας, αλλά και κατά της ρατσιστικής βίας, ενώ υπήρξε το κεντρικό πρόσωπο της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη κατά των γραφείων που έχει ανοίξει η ευρωπαϊκή ομάδα των νεοναζί στις Βρυξέλλες (APF), μεταξύ των οποίων και η Χρυσή Αυγή, λίγα μέτρα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

«Ήρθα στο Βέλγιο για να γλιτώσω από τους χρυσαυγίτες και τελικά ήρθαν και εδώ. Προσωπικά έχω μάθει να ζω με τον φόβο, να τον διαχειρίζομαι. Αλλά τους έχω ικανούς για όλα…», δηλώνει στο «Έθνος της Κυριακής» ο Αφρικανός πρόσφυγας. «Τα γραφεία αυτά είναι επικίνδυνα για οποιονδήποτε δεν ταιριάζει στο λευκό και χριστιανικό πρότυπό τους. Και είμαστε πολλοί. Δεν θα περιμένουμε να συμβεί μια τραγωδία στην πόλη μας. Δεν θα τους αφήσουμε να εγκατασταθούν στις γειτονιές μας. Οι Βρυξέλλες θα παραμείνουν πόλη αντιφασιστική», ανέφερε η ανακοίνωση της συγκέντρωσης.

Από τη Γουινέα στα Πατήσια
«Ήρθα στην Ελλάδα το 2007. Έπρεπε να φύγω από τη Γουινέα γιατί ήμουν πολιτικά πολύ ενεργός για την πρόσβαση όλων στην παιδεία», διηγείται ο Μαμαντού. Έφτασε στην Αθήνα, νοίκιασε ένα μικρό διαμέρισμα στα Πατήσια και άρχισε να δουλεύει ως λαντζέρης σε εστιατόριο στο Γκάζι.

Σιγά σιγά, έγινε ενεργό μέλος της κοινότητας της υποσαχάριας Γουινέας, διεκδικώντας θεμελιώδη δικαιώματα για την πατρίδα του. Η σκληρή, πολύωρη δουλειά του του εξασφάλιζε έναν βασικό μισθό, τον οποίο μοίραζε μεταξύ της διαβίωσης και των αναγκών του, της κοινότητας και της φιλοξενίας ομοεθνών του που έφταναν αβοήθητοι στην Ελλάδα. Και κάπου γύρω στις αρχές του 2013, ο Μαμαντού άρχισε να ακούει όλο και πιο συχνά για επιθέσεις μελών της Χρυσής Αυγής σε μετανάστες, ειδικά Αφρικανούς. Τα ξημερώματα της 23ης Μαΐου 2013, ήταν η σειρά του να δεχθεί δολοφονική επίθεση από μηχανοκίνητο τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής.

Όπως κάθε βράδυ, περίμενε το λεωφορείο στην Πειραιώς γύρω στις 3.30 μετά τα μεσάνυχτα, την ώρα που σχολούσε από τη δουλειά. «Ήταν τέσσερις μοτοσικλέτες με δύο άτομα στην καθεμία. Με ρώτησαν τι κάνεις εδώ και αν είναι η χώρα μου. Άρχισα να τρέχω. Με πρόλαβαν έξω από το σούπερ μάρκετ που είναι λίγο πιο κάτω. Και ένας με χτύπησε με σιδηρολοστό. Το πρόσωπό μου γέμισε αίματα. Τότε σταμάτησα να κινούμαι για να νομίσουν ότι είμαι νεκρός. Άκουσα που είπανε »άσ” τον να πεθάνει». Κι έφυγαν», περιγράφει τις δραματικές στιγμές.

Ο Μαμαντού δεν πήγε στο νοσοκομείο. Ούτε στην αστυνομία, γνωρίζοντας ότι δεν θα δέχονταν τη μήνυσή του. Ο πρόεδρος της κοινότητας τον πήγε με το ζόρι σε ένα κέντρο υγείας. Η ουλή φαίνεται και σήμερα στη μέση του κεφαλιού του.

Οι επιθέσεις της Χρυσής Αυγής συνεχίζονταν και τον Αύγουστο του 2013 ο Μαμαντού αποφάσισε να μιλήσει δημόσια για αυτό που του συνέβη. «Λίγους μήνες μετά, με συνέλαβε η αστυνομία. Παρόλο που είχα χαρτιά, με πήγαν σε ένα υπόγειο δωμάτιο και με έβαλαν να γδυθώ. Με εξευτέλισαν και την ίδια στιγμή με κατέγραφαν με το κινητό τους… Ήξεραν ότι ήμουν εγώ που είχα κάνει την καταγγελία για τη Χρυσή Αυγή», λέει. «Από τότε, ζούσα με κρυμμένο το πρόσωπό μου. Φοβόμουν για τη ζωή μου. Γιατί από τους φασίστες μπορεί να γλιτώσω, από το σύστημα όμως όχι…».

Πρωτοφανής απόφαση
Ήταν τότε που οι φίλοι του τον παρακίνησαν να φύγει. Ζήτησε δεύτερη φορά πολιτικό άσυλο στο Βέλγιο. Λίγους μήνες μετά, οι βελγικές Αρχές έλαβαν την πρωτοφανή και ιστορική ταυτόχρονα νομική απόφαση, αμφισβητώντας ευθέως τη δυνατότητα της χώρας μας να προστατέψει ακόμη και τους νόμιμους πολίτες της. Αναγνώρισαν για δεύτερη φορά το καθεστώς του πολιτικού πρόσφυγα στον 40άχρονο Μαμαντού. Είναι η πρώτη και μοναδική περίπτωση πρόσφυγα που λαμβάνει άσυλο σε χώρα της ΕΕ, ενώ έχει ήδη άσυλο σε άλλη χώρα της ΕΕ.

Ο Μαμαντού σήμερα με κάθε ευκαιρία μιλάει δημόσια και αγωνίζεται ενάντια στη ρατσιστική βία και στον φασισμό και φυσικά είναι ξανά ενεργός πολιτικά στην κοινότητα της Γουινέας στο Βέλγιο. «Δεν κρατάω κακία στην Ελλάδα. Την έζησα τη χώρα σας και πριν την κρίση, γνώρισα καλούς ανθρώπους. Όμως δεν μπορώ να ανεχτώ οι φασίστες της Χρυσής Αυγής να βρίσκονται στις Βρυξέλλες και να ανοίγουν γραφεία με τα χρήματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου», καταλήγει.

Δεν θα αφήσουμε τους νεοναζί να εγκατασταθούν στις γειτονιές μας. Οι Βρυξέλλες θα παραμείνουν πόλη αντιφασιστική, λέει ο Μαμαντού Μπα.

Μαρία Ψαρά / Ethnos.gr