Ιδανικό τετραήμερο για τον «Ιδανικό σύζυγο»

Συντάκτης:

Όταν βγήκα από την γενική πρόβα του θεατρικού έργου «Ιδανικός σύζυγος» η πρώτη μου σκέψη ήταν -και παραμένει- πως η θεατρική ομάδα ΘΕΣΠΙΣ εμφανίζεται σε αυτή την παράσταση πιο ανανεωμένη και πιο «δεμένη» από ποτέ: νέα πρόσωπα με φρεσκάδα και πολλά παλαιά με ωριμότητα και πείρα, όλες οι ηλικίες παρούσες, χαρακτήρες και δυναμικές προσώπων αρμονικά συνδυασμένες, με λίγα λόγια η ομάδα του Αριστείδη Λαυρέντζου είχε μία εξαιρετική χημεία. Μία δεύτερη διαπίστωση αποτελεί το γεγονός πως οι κόποι της ομάδας έδωσαν καρπούς και το καλοδουλεμένο θεατρικό έργο του Όσκαρ Ουάιλντ ρόλαρε από την πρώτη στιγμή αβίαστα. Ένα τρίτο σημείο -και ίσως αυτό αποτέλεσε και το κλειδί για την επιτυχία της παράστασης- ήταν η πολύ σωστή απόδοση της πλοκής του έργου. Οι κεντρικοί ρόλοι και η σωστή σκηνοθεσία μπόρεσαν να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον σε ένα έργο κλασικό, μεγάλο σε διάρκεια, αλλά έντονα ανθρωποκεντρικό και τελικά επίκαιρο.

Τέσσερις παραστάσεις για τον «Ιδανικό σύζυγο»

Η θεατρική ομάδα ΘΕΣΠΙΣ παρουσίασε για τέσσερις παραστάσεις το έργο του Όσκαρ Ουάιλντ «Ιδανικός σύζυγος» σε σκηνοθεσία και μετάφραση του Αριστείδη Λαυρέντζου. Από την Πέμπτη 9 μέχρι και την Κυριακή 12 Μαΐου το ελληνόφωνο -και όχι μόνο- κοινό χειροκρότησε την προσπάθεια της θεατρικής ομάδας στο γνωστό χώρο του θεάτρου Comedie Claude Voltaire στο Woluwe St. Pierre.
Η διάρκεια του έργου ήταν λίγο παραπάνω από δύο ώρες, οι οποίες ήταν σωστά χωρισμένες σε 4 πράξεις και σε ένα διάλειμμα επίσης σωστά τοποθετημένο στα δύο τρίτα του έργου. Το πικ του τετραήμερου ήταν κατά γενική ομολογία το Σάββατο, σε μία παράσταση όπου όλα πήγαν εξαιρετικά καλά και -το βασικό- το κοινό ανταποκρίθηκε γρήγορα και ζεστά, δυναμώνοντας τις ερμηνείες και ζεσταίνοντας την ατμόσφαιρα στο Claude Voltaire. Στην ολοκληρωμένη αυτή προσπάθεια να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία όχι μόνο στην σκηνοθεσία αλλά και στο μεταφραστικό έργο του Αριστείδη Λαυρέντζου το οποίο το είδαμε και σε δύο ακόμα γλώσσες (!), όχι μόνο στους υπέρτιτλους αλλά και στο υπερπλήρες πρόγραμμα το οποίο είχαμε την χαρά να πάρουμε πρώτοι στα χέρια μας.

Ο 14ος ηθοποιός: κουστούμια και σκηνικά κέρδισαν τις εντυπώσεις

Αποτελεί κανόνα: στα έργα εποχής όλοι περιμένουν να δουν τα κουστούμια των ηθοποιών και τις λεπτομέρειες από τα σκηνικά. Η σκηνή του Claude Voltaire είχε βάλει λοιπόν τα καλά της, είχε «ανοίξει» πιο πολύ από το συνηθισμένο και το πρώτο μέρος της παράστασης όντως είχε αριστοκρατικό ύφος το οποίο βοηθούσε τον θεατή να «μπει» με ευκολία στο επιβλητικό σαλόνι της υψηλής κοινωνίας του Λονδίνου.
Με τον ίδιο αποτελεσματικό τρόπο η αλλαγή των σκηνικών στο δεύτερο μέρος βοήθησε πολύ στην ανανέωση της ματιάς του θεατή και έδεσε άρρηκτα με την πιο σφιχτή πλοκή των τελευταίων 50 λεπτών. Για τις επιλογές των κουστουμιών πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στην ομάδα, ήταν πράγματι αντάξια της φήμης του έργου ενώ την ίδια στιγμή δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφερθούμε στην μουσική της παράστασης, την οποία επιμελήθηκε, ο βραβευμένος Έλληνας σολίστ πιάνου, Αλέξανδρος Σαρακενίδης.

Έργο του 1895 και όμως επίκαιρο

Η οικογένεια, η συζυγική σχέση, η φιλία, το νεανικό λάθος, η γυναικεία φύση, ο εκβιασμός, η απόγνωση, η λύτρωση, η πολιτική και οι πολιτικοί, όλα έδεσαν σε ένα δυνατό έργο με πλοκή, κλιμακωτή δράση, με διαδοχικά αδιέξοδα, ανθρώπινα συναισθήματα και … πανέξυπνα διαχρονικά αποφθέγματα από τον Όσκαρ Ουάιλντ τα οποία μεταφέρθηκαν στην σκηνή δια χειρός Αριστείδη Λαυρέντζου.
Η ταύτιση του θεατή με τους ήρωες του έργου γινόταν εύκολα αφού η ουσία του λόγου ήταν όντως γνωστή, οικεία, καθημερινή, δίνοντας την δυνατότητα σε όλους μας να μπούμε αβίαστα στο πετσί και στην σκέψη των ηρώων, σχεδόν 125 χρόνια (!) από την συγγραφή του.

Ένας γυναικοκρατούμενος «Ιδανικός σύζυγος»

Η αλήθεια είναι πως ρόλοι και χαρακτήρες ήταν μοιρασμένοι στο θεατρικό έργο «Ιδανικός σύζυγος». Παρ” όλα αυτά οι γυναικείοι ρόλοι ήταν αυτοί που ξεχώρισαν, έστω και με διαφορά στήθους. Όλοι οι κύριοι έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό επί σκηνής αλλά οι γυναίκες έκαναν την διαφορά. Ίσως να το ήθελε έτσι ο Όσκαρ Ουάιλντ, ίσως έτσι να το επέλεξε ο Αριστείδης Λαυρέντζος, όπως και να έχει πάντως η πλοκή, η ίντριγκα, η συναισθηματική δράση, ό,τι συνέβη επί σκηνής ευνόησε την ερμηνεία του πολύ καλού γυναικείου team!

Παλαιά γενιά και νέα γενιά ηθοποιών χειροκροτήθηκαν εξίσου!

Κάνοντας λόγο για τις ερμηνείες να πούμε πως οι Βασίλης Μάγνης και Κωστής Γεραρής έβγαλαν ασπροπρόσωπο ακόμα μία φορά τον σκηνοθέτη και κέρδισαν δίκαια το ζεστό χειροκρότημα του κοινού, ενώ σε πιο μικρό ρόλο, αλλά «κομμένο και ραμμένο» πάνω του, απολαυστικός στην ερμηνεία του μπάτλερ ήταν ο Τάκης Καλαντζής. Η Δήμητρα Αντωνάτου θύμισε μεγάλη κυρία του καλού παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Είναι από τις ηθοποιούς που θα θέλαμε πολύ να την δούμε όχι μόνο σε πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά και σε δύσκολο πρωταγωνιστικό ρόλο.
Στους δύο από τους τρεις βασικούς γυναικείους ρόλους οι πρωτοεμφανιζόμενες Αγγελική Δεδοπούλου και Κωνσταντίνα Σλακώνη έκαναν την καλύτερη δυνατή αρχή: πάνω στο κείμενο τους και σωστές στη σκηνή, βάζουν και οι δύο τα θεμέλια για μεγαλύτερες προκλήσεις.
Θα πρέπει σε αυτό το σημείο να πούμε ένα μεγάλο μπράβο και στους Γιολάντα Στούμπου, Λαμπρινή Γαρμπή, Γιάννη Αμπατζή και Πάρη Κακλαμάνο, οι οποίοι αν και σε μικρότερους ρόλους έδειξαν ότι η ανανέωση προσώπων με νέους ηθοποιούς στις θεατρικές ομάδες είναι κάτι παραπάνω από θετική.

Το δίδυμο από την «Πρόταση Γάμου» ξαναχτύπησε

Είχαμε την χαρά να τους απολαύσουμε πριν από ένα χρόνο περίπου στην μονόπρακτη κωμωδία του Άντον Τσέχωφ «Πρόταση γάμου» που παρουσίασε ο ΘΕΣΠΙΣ στην παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2018. Η Μελίνα Στρούγγη και ο Δημήτρης Στασινόπουλος ξαναβρέθηκαν επί σκηνής, πιο ώριμοι και πιο ποιοτικοί από ποτέ. Ο Δημήτρης Στασινόπουλος, χαρισματικός πραγματικά στην ερμηνεία του Λόρδου Γκόρινγκ μας κάνει να θέλουμε να φανταστούμε τον επόμενο του ρόλο, ενώ εδώ και λίγες μέρες, λειτουργεί επίσημα σε καθήκοντα και σκηνοθέτη της ομάδας ΘΕΣΠΙΣ. Η ανακοίνωση αυτή από τον Αριστείδη Λαυρέντζο ήρθε ως καταξίωση των προσπαθειών αλλά και του ξεχωριστού ταλέντου του Δημήτρη.

Σήμερα όμως θα επιμείνουμε στην Μελίνα Στρούγγη η οποία έκλεψε την παράσταση: Αιχμηρός, δύστροπος, εκδικητικός, δυναμικός, μοναχικός, ο χαρακτήρας της Κυρίας Τσήβλυ, ρόλο τον οποίο της εμπιστεύτηκε ο σκηνοθέτης Αριστείδης Λαυρέντζος και η Μελίνα, από το πρώτο λεπτό που πάτησε στη σκηνή, τον υπερασπίστηκε επάξια, δεν έχασε λέξη ούτε ρυθμό. Έβαλε προσωπικότητα στο δύσκολο κείμενο και δημιούργησε τον αέρα της δολοπλοκίας με τρόπο ώστε να την αναζητάει ο θεατής ακόμα και όταν δεν ήταν επί σκηνής. Με μεγάλη μας χαρά λοιπόν, την φιλοξενούμε αυτή την εβδομάδα, στο Newsville.be, σε μία ξεχωριστή συνέντευξη γνωριμίας και της ευχόμαστε κάθε επιτυχία στα επόμενα θεατρικά της βήματα.