Γωνία οδών Β. και K., είσοδος παραπλεύρως, στο 3ο πάτωμα ανέβασε απ’ τις 10:00 έναν χολεριασμένο ήλιο που στις γλώσσες του βορρά τον μεταφράζουνε «καλοκαιρία».
Σκηνικό Μπρίγκελ δραπετεύει απ’ το μουσείο. Η πόλη έχει υγρασία και κουλτούρα. Η Ζάκι ημικρανία κι αερίζει τα σεντόνια στο μπαλκόνι. Σκηνικό Μπρίγκελ διασχίζει φανάρια, καθεδρικούς, τούνελ, παλάτια, τρισάθλια μετρό, μεσαίωνα, αναγέννηση, αρτ νουβό, μαροκινά, κονγκολέζικα, τούρκικα στέκια, Βαλκάνια εξευρωπαϊσμένα που ομιλούν τη γαλλική, και συνοικίες καθώς πρέπει μπουρζουάδων, πρεσβευτών και δημοσίων υπαλλήλων εντεταλμένων για «το μέλλον της Ευρώπης». Στο σπίτι του πνιγμένου δεν μιλάνε για θηλιά. Άλαλο, έτσι.
Σκηνικό Μπρίγκελ κατεβαίνει απ’ το μικρό μπαλκόνι, όπου η Ζάκι έχει ημικρανία και αερίζει τα σεντόνια, κι ανακατεύεται με φόντο γερανό για έργα υποδομής και μεγαθήρια-κλουβιά για μετανάστες και εργάτες. Πιο ’κει καντίνα, γήπεδο μπέιζμπολ, πάρκο αναψυχής. Πιο ’δω βρέφη σε πρωινό περίπατο και τοπικό νεκροταφείο. Διακριτικό. Με χρώματα κρύα και μουντά και λίγη πρασινάδα. Η Ζάκι τινάζει τα σεντόνια, αισθάνεται ναυτία. Σκούρο μπλε. Θάλασσα, μελάνι. Τα σεντόνια. Δεν έχει θάλασσα εδώ, μόνο μελάνι. Μελανώματα. Ναυτία. Δυο στάλες γάλα στον πρωινό καφέ. Στην πόρτα του ψυγείου, μικρός μαγνητισμένος Μπρίγκελ «Η πτώση του Ικάρου», σουβενίρ από μουσείο.
Βουκολικό τοπίο, αρμονία φυσική, γαλήνη σε χρώματα της γης. Σε πρώτο πλάνο γεωργός οργώνει με το ζώο, δεύτερο πλάνο κτηνοτρόφος, αλιεύς, δενδρύλλια και πέρδικα. Στο τρίτο θάλασσα, βράχοι και καράβια, μακρύς ορίζοντας με φως. Γυρνάει κανείς την πλάτη για να φύγει, το θέμα ίσως πλαδαρό. Μα ο τίτλος. «Η πτώση του Ικάρου» Πού; O Ίκαρος πού; Το μάτι ψάχνει, το σώμα πλησιάζει… Ίκαρος…Ίκαρος, το σώμα πλησιάζει… Ιδού! Ο αφανής κι ευνουχισμένος! Δυο πόδια μόνο. Το ένα εξέχει πάνω απ’ το νερό, το άλλο μόλις βυθισμένο. Μια λεπτομέρεια, ένα σχεδόν τίποτα στην άκρη. Ένα «σημείο» που σκοτώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Μπρίγκελ ο πρεσβύτερος: «H πτώση του Ικάρου»"