Το FACES πηγαίνει Ethnic Bar κ συναντά τον Γιάννη Βλαχογιάννη!

Συντάκτης:
Εκτυπώστε το άρθρο

Η ιδέα για το Cover Story στο πρώτο αυτό τεύχος του 2012 είχε έρθει από πολύ νωρίς.
Η συντακτική ομάδα ήθελε ένα θέμα που να ξεφεύγει από προβληματισμούς και από συννεφιασμένες σκέψεις. Έπρεπε λοιπόν να βρούμε το πρόσωπο που θα μας έφερνε πιο κοντά στην ανεμελιά, στην αισιοδοξία των πρώτων αυτών ημερών του νέου χρόνου. Θέλαμε παράλληλα το πρόσωπο που θα εμφανίζεται στο πρωτοσέλιδο του FACES να είναι αυτόματα αποδεκτό στην σκέψη όλων των Ελλήνων φίλων του περιοδικού και να δημιουργεί χαμόγελα με το πρώτο πέρασμα της ματιάς πάνω στην φωτογραφία του.  Τέλος, στη διαδικασία επιλογής θεωρήσαμε πως το επιτυχημένο στον τομέα του πρόσωπο θα πρέπει να μπορεί να μας μιλήσει με ειλικρίνεια και ευθύτητα όχι μόνο για αυτό το οποίο το έκανε γνωστό αλλά και για τον ίδιο τον εαυτό του, προχωρώντας την γνωριμία μας ένα βήμα πιο πέρα από τα καθιερωμένα.
<br style=»font-weight: bold;»> Η επιλογή του Ethnic Bar, δεν χρειάστηκε πιο πολλές αναλύσεις. Πρώτα απ΄ όλα γιατί δεν χρειάζεται να κάνουμε τις απαραίτητες συστάσεις. Το Ethnic Bar είναι συνυφασμένο με την βρυξελλιώτικη διασκέδαση, τις εξαιρετικές μουσικές επιλογές και τα προσεγμένα κοκτέιλ. Το έχουμε όλοι συνδέσει με ευχάριστα συναισθήματα, κέφι, δυνατά ξενύχτια και καλές γνωριμίες.

Το πρωτότυπο στοιχείο στην όλη υπόθεση είναι πως το Ethnic Bar δεν κρύβει ένα μόνο πρόσωπο στο τιμόνι του αλλά δύο! Ο Γιάννης και ο Κώστας Βλαχογιάννης δέχτηκαν με χαρά την πρόσκληση μας και η περιπέτεια του πρώτου Cover Story για το 2012 άρχισε χωρίς δεύτερη σκέψη. Τα δύο αδέρφια λειτουργούν συμπληρωματικά όπως χρειάζεται στις πιο δύσκολες επαγγελματικές συνεργασίες και με αυτό τον τρόπο οργανώθηκε και η συνέντευξη. Ξεχωριστές ερωτήσεις για γνωρίσετε καλύτερα τους δύο επιχειρηματίες αλλά και μερικές ίδιες ερωτήσεις για να μην ξεχάσουμε και τον οικογενειακό χαρακτήρα του αφιερώματος μας.

Συνέντευξη: Γιάννης Δήμας
Φωτογραφία: Oleg Degtiarov / Newsville.be

__________________

Γιάννη, ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή. Ποιο ήταν το πρώτο στοιχείο για να ξεκινήσεις την προσπάθεια;
Η αγάπη για την μουσική. Από μικρός αυτό που ήθελα είναι να μπορώ να μοιραστώ τις μουσικές επιλογές  μου, με τον κόσμο και με φίλους. Κάπως έτσι ξεκίνησε το Ethnic.
Η μουσική είναι σημαντική για εσένα;
Ότι κάνω, το κάνω ακούγοντας μουσική. Είναι το hobby μου. Όπου και να βρεθώ, στην διαδρομή για το μαγαζί ή στο σπίτι ή ακόμα και στο  Fnac όταν είμαι, ακούω μουσική. Στο σπίτι θα ψάξω να βρω κομμάτια που πέρα από το ότι θα μου αρέσουν θα αποτελούν και κάτι καινούργιο όταν με την σειρά τους ακουστούν στο Ethnic. Όλα κινούνται γύρω από την μουσική.
Πως είναι ένα κλασικό Σάββατο βράδυ για σένα στο Ethnic;
Είμαι πολύ συγκεντρωμένος στην δουλειά. Αυτό είναι το κύριο χαρακτηριστικό μου. Και ξέρω πως μερικές φορές ενώ στην πραγματική μου ζωή δεν είναι έτσι, φαίνομαι μουτρωμένος ή δεν χαμογελάω πολύ. Είμαι πολύ απορροφημένος από την δουλειά την οποία την βλέπω σαν αγώνα ποδοσφαίρου, θέλω να κερδίσω να κάνω το maximum και για μένα αλλά και για τον κόσμο.

Υπάρχουν στιγμές μέσα στην εβδομάδα που ηρεμείς;
Γενικά ηρεμώ τα πρωινά. Τρέχουμε από νωρίς για την προετοιμασία αλλά μέχρι να ξεκινήσουμε την βραδιά θα έχω σίγουρα κάποια  ελεύθερη ώρα που θα την αφιερώσω στη γυναίκα μου και τα δύο παιδιά μου.

Με τους φίλους σου;
Η μόνη ουσιαστικά ελεύθερη μέρα είναι η Κυριακή όπου την περνάω οικογενειακά. Εκ των πραγμάτων λοιπόν με τους φίλους μου βρισκόμαστε πιο πολύ στο , όπου και προσπαθώ να τους αφιερώνω χρόνο ενώ παράλληλα τρέχει και η δουλειά.

Μεγαλώσατε με τον Κώστα στο Μεσολόγγι, σε μία ιστορική πόλη όπου σε οικογενειακό περιβάλλον κοντά σε γονείς, παππούδες, κοντινούς συγγενείς κάνατε τα πρώτα σας όνειρα. Ποιο από αυτά τα όνειρα θυμάσαι πιο έντονα σήμερα;
Το παιδικό μου όνειρο που θυμάμαι πιο έντονα είναι στην ουσία αυτό που κάνω τώρα! Ήθελα να έχω ένα δικό μου χώρο, όπου να μπορώ να μοιράζομαι την μουσική με φίλους αλλά και να ζω μέσα σε οικογένεια, με την γυναίκα μου…  Ήθελα να καταφέρω να κάνω κάτι μεγάλο αλλά δεν ήξερα τι θα είναι αυτό. Ακόμα και σήμερα δεν ξέρω αν το έχω καταφέρει..
Θυμάσαι την πρώτη μέρα που ανοίξατε το ;
Ναι. Εννέα χρόνια πριν, τελευταίες μέρες του Δεκεμβρίου του 2002.

Και θυμάσαι όλες τις λεπτομέρειες στην εξέλιξη του από τότε;
Πέτρα με πέτρα (γέλια). Σίγουρα το Ethnic έχει αλλάξει. Το concept που αρχικά ξεκίνησε ήταν αυτό που συμβάδιζε με τον χαρακτήρα της πόλης των Βρυξελλών: Ethnic! Ένα μείγμα κουλτούρας και μουσικής. Ξεκινήσαμε με μερικά κοκτέιλ και εξελιχτήκαμε με το πέρασμα του χρόνου, με δοκιμές μεταξύ φίλων προσθέσαμε νέα ποτά, πιο πολλές μάρκες ουίσκι και έτσι καταφέραμε να φτιάξουμε ένα κατάλογο ποτών με ξεχωριστό, νομίζω, ενδιαφέρον. Όλα γυρίζανε όμως γύρω από την μουσική του κόσμου και ενώ η όλη προσπάθεια είχε από την αρχή ανταπόκριση, την ίδια στιγμή είχε και αρνητικά σχόλια.

Αρνητικά σχόλια όπως;
Υπήρχε κόσμος που ερχότανε να ακούσει Shakira και  David Guetta π.χ. και εμείς δεν βάζαμε εμπορική μουσική καθόλου, τουλάχιστον για τα πρώτα τρία χρόνια περίπου. Κάποια στιγμή οι μουσικές επιλογές του Ethnic εξελίχτηκαν ενώ παράλληλα γίναμε και εμείς πιο ευέλικτοι, πιο ανοιχτοί στις απαιτήσεις των πελατών.

Από την αρχή λοιπόν το Ethnic βρίσκεται σε αυτόν τον χώρο που είμαστε σήμερα. Πόσες φορές έχετε αλλάξει τη διακόσμηση στο εσωτερικό του μαγαζιού;
Έχουμε αλλάξει τον χώρο δύο φορές χωρίς να έχουμε κάνει ριζική αλλαγή σε κάτι εκτός από το ντεκόρ το οποίο αρχικά ήταν πράγματι Ethnic αφού είχε στοιχεία από Αφρική, Μεξικό, Μαρόκο, Βαλκάνια και το οποίο μέσα από την εξέλιξη των χρόνων έπρεπε να πάρει ένα τόνο πιο μοντέρνο. Επίσης κάναμε κάποιες αλλαγές σε λάθη που είχαν γίνει από το ξεκίνημα.
Στα εννέα αυτά χρόνια κύλησαν τα πράγματα όπως τα περίμενες;
Πριν ξεκινήσεις ένα project πιστεύω πως πρώτα απ΄ όλα πρέπει να το πιστεύεις. Στη συνέχεια θέλει υπομονή και δουλειά μέρα με την μέρα γιατί όσο και να το θέλεις τα πράγματα δεν πάνε γρήγορα από μόνα τους. Εδώ στις Βρυξέλλες  δεν μπορείς να ακολουθήσεις τα ελληνικά πρότυπα που λένε πως αν σε έξι μήνες δεν πάει καλά τότε έχεις τελειώσει. Έχουν περάσει και δύσκολες στιγμές όπου ερχόταν Παρασκευή, Σάββατο και λέγαμε «θα έχουμε κόσμο;». Εκεί ήθελε και κουράγιο. Φτάσαμε όμως σε ένα σημείο που έχουμε άλλη σιγουριά.
Από εδώ και πέρα πως βλέπεις την εξέλιξη στο Ethnic που γνωρίζουμε σήμερα;
Πρώτα απ΄ όλα και αρχίζοντας από το βασικό μας ¨ προϊόν ¨, τη μουσική, σίγουρα θα συνεχίσει να εξελίσσεται και να αλλάζει. Ύστερα αυτό που θέλουμε να κάνουμε είναι κάποιες λειτουργικές αλλαγές στο χώρο και ίσως τελικά να υλοποιηθεί μία πρόταση για επέκταση έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένας πιο privé χώρος κάτι σαν VIP, με ξεχωριστό service για τον κόσμο που δεν θέλει απαραίτητα να κινείται στο χώρο του μπαρ, ενώ παράλληλα θα δημιουργηθεί και ένα βεστιάριο, στοιχείο που το χρειαζόμαστε.

Η πελατεία, ο κόσμος του Ethnic πως διαφοροποιείται στα εννέα αυτά χρόνια λειτουργίας;
Αν συγκρίνουμε με τρία χρόνια πριν, μπορώ να πω πως η πελατεία μας έχει αλλάξει σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό. Σε αυτό έχει συμβάλει η εξέλιξη στις μουσικές επιλογές ενώ και ο κόσμος διασκεδάζει με διαφορετικό τρόπο, πιο «γρήγορο» από παλαιότερα: να μπούμε, να ξεντυθούμε, να πιούμε το ποτό, να διασκεδάσουμε, να πάνε όλα πιο γρήγορα. Ενώ εγώ από τη δική μου πλευρά συνεχίζω να βλέπω το βράδυ με πρόλογο, κυρίως θέμα και επίλογο (γέλια). Επίσης έχουμε πιο νεανικό κόσμο ενώ παρατηρώ πως και οι εθνικότητες έχουν αλλάξει στο πέρασμα των εννέα τελευταίων χρόνων. Ενώ παλαιότερα είχαμε περισσότερους Έλληνες, Ισπανούς, Βέλγους, Ιταλούς τώρα έχουμε μεγαλύτερη πλειοψηφία από Ρουμάνους, Πολωνούς, Τσέχους.

Με όλη αυτή η προσπάθεια που κάνεις και ξέχωρα από την επιτυχία που άξια ήρθε, πες μας πως καταφέρνεις και ισορροπείς οικογενειακές ανάγκες και επαγγελματικές υποχρεώσεις;
Μειώνω τον προσωπικό μου χρόνο όπως και τις ώρες του ύπνου. Προσπαθώ να είμαι παρόν στην οικογένεια μου, ιδίως τις ώρες που τα παιδιά είναι ξύπνια. Παρ΄ όλα αυτά και ενώ η κούραση είναι συσσωρευμένη εδώ και χρόνια, νιώθω καλά και πιστεύω πως όλα είναι θετικά αυτή την στιγμή. Ενώ συχνά, οι άλλοι που με βλέπουν ¨απ΄έξω¨ αναρωτιούνται πως αντέχω, εγώ δεν το έχω σκεφτεί ποτέ. Όλα πάνε φυσιολογικά, μόνα τους.

Θα ήθελες τα παιδιά σου να ακολουθήσουν τον επαγγελματικό δρόμο του Ethnic;
Ελπίζω, δεν ξέρω.. Ελπίζω αρχικά να τους περάσω το πάθος μου για τη δουλειά και την μουσική. Κοίτα, εμένα Γιάννη δεν μ΄ ενοχλεί η νύχτα, για μένα το βασικό είναι να κάνεις αυτό που θες. Αν τα παιδιά μου θέλουν να γίνουν DJ ή barmen και είναι ευτυχισμένα με αυτό δεν θα τους πω ποτέ όχι.

Ο Έλληνας όταν βγαίνει έξω από την χώρα πετυχαίνει;
Οι Έλληνες επιχειρηματίες που έχουν πετύχει στο Βέλγιο πιστεύω πως είναι πιο συνειδητοποιημένοι, πιο συνεπείς και πιο δουλευταράδες για να το πούμε απλά.

Προσωπικά δένεσαι με υλικά αγαθά;
Με τα πράγματα όχι. Πιο πολύ θα δεθώ με ένα νέο μουσικό κομμάτι που θα ανακαλύψω στο ίντερνετ παρά με υλικά αγαθά.

Και αν υπήρχε μία ρεαλιστική πρόταση από κάποιον που ζητούσε να αγοράσει το μαγαζί, τι θα έκανες την επόμενη μέρα; Θα έκανες κάτι καινούργιο;
Πιστεύω πως θα έφευγα για άλλη χώρα. Ίσως για Λατινική Αμερική, Βραζιλία ίσως και Ιαπωνία που ήταν παιδικό μου όνειρο. Μ΄ αρέσει το ρίσκο αλλά όχι χωρίς λογική. Θα έφευγα με την οικογένεια μου για να ζήσω κάτι διαφορετικό, όχι απαραίτητα για να κάνω κάτι μεγαλύτερο.  Η εμπειρία υπάρχει για να μπορέσουμε να ζήσουμε κάτι καινούργιο. Μερικές φορές θα ήθελα να δω που φτάνουν τα όρια μας.

Ο Γιάννης Βλαχογιάννης με μια ματιά.

Ο καφές που απολαμβάνω περισσότερο είναι… Συγνώμη αλλά δεν πίνω καφέ!
Το μυστικό για την επιτυχία είναι… η δουλειά, η συνείδηση και ο σεβασμός σε αυτό που προσφέρεις.
Είχα την τύχη να γνωρίσω… την μητέρα των παιδιών μου.
Το πιο πρόσφατο λάθος που θυμάμαι να έκανα… Νιώθω ότι κάθε μέρα όλο λάθη κάνω! Ίσως αυτό..!
Το Σάββατο βράδυ λίγο πριν την δουλειά… υπάρχει ένα μικρό οικογενειακό διάλειμμα που με ηρεμεί πριν την πολεμική προετοιμασία του μαραθώνιου που θα ακολουθήσει.
Το στοιχείο του χαρακτήρα που μου αρέσει πιο πολύ στον αδερφό μου είναι… ότι είναι ευέλικτος σαν άνθρωπος.
Η αγαπημένη μου φράση-οδηγός για τη ζωή… αγαπάω την ζωή και κάθε μέρα την βλέπω σαν μία καινούργια πρόκληση.
Αγαπημένη στιγμή στο μαγαζί… ήταν στο ξεκίνημα. Πριν 9 χρόνια λίγο πριν ανοίξουμε για πρώτη φορά όταν μετά από αρκετά έργα και κόπο έφερα την μητέρα μου να δει το αποτέλεσμα.
Η επαφή με τον κόσμο… εξαρτάται από την στιγμή. Πάντως αν για κάποιο λόγο δεν είμαι καλά δεν θα το βγάλω ποτέ προς τα έξω. Γυρνάω την πλάτη και ασχολούμαι με τα κοκτέιλ γιατί μέσα σε δώδεκα ώρες δουλειάς η διάθεση αλλάζει δέκα φορές.
Αν η τύχη τα έφερνε έτσι και δεν δούλευα νύχτα, θα διάλεγα… κάτι σχετικό με ζαχαροπλαστική ή γενικά με το φαγητό. Πάντως DJ δεν θα γινόμουνα!

Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Το FACES πηγαίνει Ethnic Bar κ συναντά τον Γιάννη Βλαχογιάννη!"

    Αφήστε το σχόλιο σας


    *