Face to Face …με την Δημήτρια Ιωαννίδου.

Η Δημήτρια Ιωαννίδου είναι σχεδιάστρια του γυναικείου label “whiteDlight” και ιδιοκτήτρια της concept boutique “Frock n’ Roll”.  Η δουλειά της διατίθεται μέσω επιλεγμένων καταστημάτων στην Ελλάδα και την Κύπρο, ενώ έχει καθιερώσει μέσω του Frock n’ Roll μία σειρά από εκδηλώσεις μόδας, από shopping parties μέχρι pop-up εμφανίσεις.  Επόμενο βήμα, το ηλεκτρονικό κατάστημα www.frocknroll.com και η εξαγωγική δραστηριότητα.

από τη Σώτια Μυτιληναίου
Φωτογραφία: Oleg Degtiarov/ Newsville.be

___________________________

Η αγαπημένη στιγμή της ημέρας είναι η αρχή της. Η στιγμή της οργάνωσης και της αισιοδοξίας ότι όλα θα γίνουν και θα γίνουν σωστά, αποτελεσματικά και ανέλπιστα γρήγορα.  Για εκείνες  όμως τις μέρες που αποδεικνύονται αντάξιες της πρωινής αισιοδοξίας, αγαπημένη στιγμή είναι το τέλος τους, ο απολογισμός.

Ο χρόνος κυλάει αντιστρόφως ανάλογα σε σχέση με την επιθυμία μας.  Η συμβουλή μου, όταν τα πράγματα πηγαίνουν όπως θα θέλαμε, πρέπει να κινούμαστε ταχύτερα.

Πάντα μου άρεσαν τα γεωμετρικά σχήματα και οι χρωματικοί συνδυασμοί που υπάρχουν στη φύση και κυρίως στον υδάτινο κόσμο.  Με την εξέλιξη του digital printing ο πειραματισμός με τη μεταφορά αυτών των εικόνων σε ύφασμα έγινε πολύ πιο πραγματοποιήσιμος.  Αυτό είναι και το νέο μου εγχείρημα.

Αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν για μένα είναι ότι όταν ξυπνάω κατεβαίνω απ’το κρεβάτι με το δεξί για να μου πάει καλά η μέρα.

Η υπερδύναμη που θα ήθελα να έχω ……. Πιθανότατα  λόγω επαγγελματικής διαστροφής, όταν σκέφτομαι το ενδεχόμενο απόκτησης υπερφυσικής δύναμης, το πρώτο που έρχεται στο μυαλό μου είναι το κοστούμι και όχι η ικανότητα. Η σημειολογία της εικόνας και όχι η αξία της δύναμης.  Άλλωστε δεν θεωρώ ότι μπορώ να χειριστώ σωστά μια υπερφυσική δύναμη οπότε ας γίνουν άλλοι υπερήρωες και εγώ θα τους φτιάξω στολές αντάξιες του έργου τους!

Κάθε φορά που αγγίζω ένα ύφασμα είμαι αφηρημένη.  Αγγίζω υφάσματα μηχανικά και αυθόρμητα και αφήνω αυτά να κάνουν την πρώτη κίνηση.

Νιώθω δημιουργική όταν βλέπω το αποτέλεσμα.  Για μένα η δημιουργία είναι ένας τροχός που πρέπει να γυρνάει με τη φόρα του.  Υπό αυτή την έννοια το αποτέλεσμα και τα συνεχή ερεθίσματα είναι οι δύο δυνάμεις που κρατούν τη δημιουργία ζωντανή.

Αυτό που θαυμάζω σε κάποιους ανθρώπους είναι η τάξη στη σκέψη τους.  Αυτό που θαυμάζω σε κάποιους σχεδιαστές είναι η πρωτότυπη δημιουργία πάνω στην οποία έχτισαν επιχειρήσεις που άντεξαν στο χρόνο. π.χ. Pucci, Mary Quant, Biba, Sonia Rykiel, Diane Von Furstenberg κ.α.

Βλέπω τα πράγματα γύρω μου με το μάτι του παρατηρητή.  Θεωρώ την παρατηρητικότητα βασικό εργαλείο της δουλειάς μου αφού αυτή διατηρεί την επαφή με την εποχή και τις ανάγκες της.

Δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα μπορούσα να γίνω μητέρα.

Η ομορφιά για μένα στους ανθρώπους βρίσκεται στα «φώτα» πίσω από τα μάτια. Όσο πιο δυνατό το φως τόσο πιο πολύ θες να κοιτάξεις.  Η ομορφιά στη φύση βρίσκεται στη λογική του σχεδιασμού και στην αρμονία της κίνησης.  Η ομορφιά στα αντικείμενα βρίσκεται στα χρώματα και στην απλότητά τους.  Η ομορφιά στα ρούχα βρίσκεται στη σχέση τους με αυτόν που τα φοράει.

Το πιο δύσκολο κομμάτι στον χώρο του σχεδιασμού και της παραγωγής ρούχων στην Ελλάδα είναι η έλλειψη βοήθειας.  Από πολύ νωρίς συνειδητοποιείς ότι πρέπει να βασιστείς εξ’ολοκλήρου στις δικές σου δυνάμεις με αποτέλεσμα να μην πετυχαίνεις ποτέ το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα.  Και δεν μιλάω μόνο για την οικονομική βοήθεια.  Ακόμα μεγαλύτερη είναι η έλλειψη ενός μηχανισμού που θα φέρνει σε επαφή διαφορετικές δημιουργικές ικανότητες με στόχο όχι «το καλύτερο δυνατόν» αλλά «το καλύτερο».

Την ημέρα που θα σταματήσω να κάνω οτιδήποτε, είναι η ημέρα που θα αρχίσω να κάνω κάτι άλλο. Και ελπίζω με την ίδια όρεξη.

Αυτό που μετανιώνω πάντα είναι ο χρόνος που χάνεται από παράλογη αισιοδοξία και επανάληψη.

Σεβασμός είναι μια νότα ενοχής που σου υπενθυμίζει τη θέση σου στον κόσμο και το αντίκτυπο κάθε κίνησής σου μέσα σε αυτόν.

Καλή κριτική για μένα είναι αυτή που συμβαίνει αυθόρμητα και τυχαία.  Θετική ή αρνητική όταν η κριτική γίνεται ειλικρινά και χωρίς την επιρροή του παραλήπτη είναι πάντοτε εποικοδομητική.  Ειδικά στη δουλειά μου η καλύτερη κριτική είναι ο τυχαίος περαστικός στο δρόμο που φοράει το ρούχο που σχεδίασα, πόσο μάλλον αν ο τρόπος που το φοράει δείχνει πως αισθάνεται με αυτό.

Κάθε φορά που φεύγω από την Ελλάδα θέλω να λείψω όσο γίνεται περισσότερο.  Γιατί όσο περισσότερο λείψω τόσο περισσότερα έχω να προσφέρω επιστρέφοντας.