ΕΝΦΙΑ Εξωτερικού – Το ισοδύναμο ανέκδοτο

Συντάκτης:
Εκτυπώστε το άρθρο

Άρθρο του Ανδρέα Δρυμιώτη

 

T​​ον τελευταίο καιρό γίνεται πραγματικά μεγάλη συζήτηση για την πρόθεση του υπουργείου να φορολογήσει τα ακίνητα που έχουν οι Ελληνες στο εξωτερικό. Επικαλούνται μάλιστα ότι αυτό έχει γίνει και στη γειτονική Ιταλία. Είμαι βέβαιος ότι και εσείς, όπως και εγώ, έχετε ακούσει πολλές φορές σε συζητήσεις πολιτικών στην τηλεόραση το εξής επιχείρημα: «Είναι δυνατόν ένας φουκαράς Ελληνας που έχει ένα μικρό ακίνητο στην Ελλάδα να πληρώνει φόρο για το ακίνητό του, ενώ ένας άλλος πλούσιος Ελληνας που διαθέτει ένα “παλάτι” στο Λονδίνο να μην πληρώνει τίποτα;». Εκ πρώτης όψεως φαίνεται πολύ λογικό το επιχείρημα και δύσκολα μπορεί κάποιος να διαφωνήσει.

Να όμως που σαν μηχανικός έχω πραγματικά τη «διαστροφή» να θέλω να ποσοτικοποιήσω τα πράγματα για τα οποία συζητάμε. Ποτέ δεν ήμουν ικανοποιημένος με τις συζητήσεις που δεν ήταν βασισμένες σε πραγματικά αριθμητικά στοιχεία. Τις περισσότερες φορές οι ποιοτικές αναφορές γίνονται για λόγους εντυπωσιασμού και μόνο. Ενα τέτοιο παράδειγμα είναι ο ΕΝΦΙΑ Εξωτερικού που κατά την άποψή μου μπήκε στη συζήτηση για να δημιουργήσει σύγχυση παρά για να δώσει λύση.

Θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι από την αρχή, για να αποφύγω τυχόν παραξηγήσεις. Το θέμα δεν με αφορά προσωπικά. Δεν έχω κανένα ακίνητο στο εξωτερικό. Ενα μικρό οικόπεδο που κληρονόμησα στη Λευκωσία, βρίσκεται ακριβώς επάνω στην «πράσινη γραμμή» που χωρίζει τις δύο κοινότητες και δεν αξίζει απολύτως τίποτα. Ετσι το ενδιαφέρον μου είναι καθαρά ερευνητικό.

Προσπάθησα να βρω στοιχεία προκειμένου να ποσοτικοποιήσω τον περίφημο ΕΝΦΙΑ του Εξωτερικού, για να αντιληφθούμε για τι πράγμα συζητάμε. Στο Google η αναζήτηση με το λήμμα «ΕΝΦΙΑ Εξωτερικού» δίνει 180.000 αναφορές, πράγμα το οποίο αποδεικνύει ότι όντως το θέμα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Αριθμητικά στοιχεία υπάρχουν όμως ελάχιστα. Στα «ΝΕΑ» της 10ης-11ης Οκτωβρίου υπάρχει ένα ρεπορτάζ με τίτλο «Οι 372 Ελληνες με σπίτια μέσης αξίας 700.000 ευρώ το καθένα στο Λονδίνο», το οποίο αναφέρεται στον ΕΝΦΙΑ του εξωτερικού και πως το υπουργείο υιοθέτησε την πρόταση ενός αγανακτισμένου πολίτη για να επιβάλει τον ΕΝΦΙΑ στα ακίνητα εξωτερικού. Εκεί αναφέρεται ότι ο φόρος στην Ιταλία είναι 0,76% και μειώνεται στο 0,4%, αν πρόκειται για κύρια κατοικία και δίδεται απαλλαγή αν το ποσό που βγαίνει είναι μικρότερο από 200 ευρώ, μετά τον συμψηφισμό με τον φόρο που καταβάλλεται για συγκεκριμένο ακίνητο στην αλλοδαπή. Από τα 372 ακίνητα έχουν ταυτοποιηθεί με τους ιδιοκτήτες τους τα 338 με συνολική αξία 151 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας. Επίσης στη «RealMoney» της 11ης Οκτωβρίου, υπάρχει άλλο ένα ρεπορτάζ με τίτλο «Χαράτσι στη “λίστα Λονδίνου”», το οποίο επιβεβαιώνει τα στοιχεία του προηγούμενου ρεπορτάζ (338 ακίνητα και 0,76%), πράγμα που αβίαστα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα στοιχεία προέρχονται από την ίδια πηγή, δηλαδή το υπουργείο Οικονομικών.

Ελάτε να κάνουμε μαζί τους υπολογισμούς. Στην καλύτερη περίπτωση το υπουργείο θα εισπράξει από την περίφημη «λίστα Λονδίνου», το «τεράστιο» ποσό των 151.000.000Χ0,76/100 = 1.147.600 Λίρες Αγγλίας ή περίπου 1.550.000 ευρώ, χωρίς να λογαριάζουμε τυχόν εκπτώσεις από τον συμψηφισμό φόρων που θα έχουν πληρώσει οι ιδιοκτήτες στο εξωτερικό. Δεν λέω, και τα 1,55 εκατομμύρια περίπου ευρώ που μπορεί να αποφέρει ο ΕΝΦΙΑ Εξωτερικού, είναι μεν σημαντικό ποσό, αλλά είναι σταγόνα στο ωκεανό μπροστά στα 2,65 δισεκατομμύρια που αναμένει να εισπράξει το υπουργείο από τον κανονικό ΕΝΦΙΑ. Και 3.000 Ελληνες να βρεθούν με ακίνητα στο Λονδίνο και πάλι το ποσό που μπορεί να συγκεντρωθεί είναι μόνο 15,5 εκατ. ευρώ. Είναι λοιπόν φανερό ότι όλη η ιστορία γίνεται για λόγους εντυπωσιασμού, παρά για την ουσία και δεν αντιπροσωπεύει κανένα «ισοδύναμο» μέτρο για τον ΦΠΑ 23% στην εκπαίδευση που είναι 128 εκατομμύρια ευρώ, όπως έχει αναφερθεί! Οπως πάντα από τις κουβέντες των πολιτικών μας αλλά και των δημοσιογράφων μας, λείπει αυτό που στις επιχειρήσεις μας λέγαμε «sanity check». Ενας γρήγορος υπολογισμός για να διαπιστώσουμε αν αυτά που κουβεντιάζουμε στέκουν στη λογική.

Αφού ξεμπερδέψαμε με τον ΕΝΦΙΑ Εξωτερικού, πάμε τώρα να ξαναδούμε τον ΕΝΦΙΑ που μας περιμένει για το 2015 και το 2016. Στις 14 Ιουνίου 2015 έγραψα στη στήλη αυτή ένα κείμενο με τίτλο «Φόροι στην Ακίνητη περιουσία». Εκεί προσπαθούσα να υποστηρίξω την άποψη ότι ο ΕΝΦΙΑ πρέπει ουσιαστικά να καταργηθεί και να μεταφερθεί στους Δήμους που επιδοτούνται κάθε χρόνο με το ίδιο ποσό, δηλαδή 2,65 δισεκατομμύρια ευρώ. Οι Δήμοι να επιβάλουν τον φόρο γιατί βρίσκονται σε πολύ καλύτερη θέση να καθορίσουν την επιβάρυνση για κάθε ιδιοκτησία ανάλογα με τη θέση και τη χρήση της. Είχα μάλιστα αναφέρει ότι πρώτος ο Στέφανος Μάνος είχε εισηγηθεί αυτή την πρόταση, αλλά φυσικά αντιδρούν οι τοπικοί άρχοντες, οι οποίοι προτιμούν να τρώει τη φθορά η Κεντρική Κυβέρνηση και όχι αυτοί.

Μετά το δημοσίευμά μου αυτό, στην «Καθημερινή» εστάλη μια επιστολή από τον κ. Γιάννη Μιχαήλ, ο οποίος είναι Αρχιτέκτων – Πολεοδόμος, αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, ο οποίος, μεταξύ άλλων, λέει τα ακόλουθα: «Ο ΕΝΦΙΑ έρχεται να προστεθεί από πέρυσι, ενδεχομένως και πάλι από εφέτος, στις ατελείωτες οβιδιακές μετονομασίες αυτού του φόρου κεφαλαίου (ΦΑΠ, ΤΑΠ, ΕΕΤΗΔΔΕ, ΦΜΑΠ, ΕΝΦΙΑ) τα τελευταία 43 χρόνια από την πρόταση του 1972 και 41 χρόνια από την εισαγωγή του το 1973 με έναν από τους πρώτους Νόμους (Ν12/1974) της μεταπολίτευσης. Ολες αυτές τις 4 δεκαετίες ο φόρος επιβάλλεται πεισματικά για μονομερείς δημοσιονομικούς λόγους, δηλαδή υπέρ του αχόρταγου δημόσιου κορβανά, αδιαφορώντας για την όποια ανάπτυξη αλλά και την όποια εξέλιξη του χωρικού γίγνεσθαι της χώρας, αντίθετα απ’ ό,τι ισχύει στις άλλες χώρες στη σχετική εμπειρία των οποίων αναφέρεται εκτεταμένα η πρόταση. Πράγματι η λεπτομερώς αυτή τεκμηριωμένη πρόταση εκπονήθηκε στα πλαίσια του Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθήνας το 1972. Η επιβολή του προβλεπόταν υπέρ του ΟΤΑ με γνώμονα την τοπική ανταποδοτικότητά του και με κατάργηση την ακατανόητη κρατική χρηματοδότηση προς τους ΟΤΑ. Οι συντελεστές του έπρεπε να καθορίζονται μέσα σε γενικά πλαίσια από τους ΟΤΑ, ενώ το εξειδικευμένο έσοδό του να κατευθύνεται στην ποιοτική αναβάθμιση κάθε Δήμου. Προφανώς, τα όποια θετικά αποτελέσματα θα δικαίωναν την επιβολή του φόρου και θα παγίωναν την εμπιστοσύνη των δημοτών προς αυτή την αρμοδιότητα του Δήμου τους».

Αυτή και αν είναι έκπληξη πρώτου μεγέθους. Συνοψίζω: Το 1972 εκπονήθηκε από ειδικούς μελέτη η οποία πρότεινε ο Φόρος Ακίνητης Περιουσίας να μεταφερθεί στους ΟΤΑ και να καταργηθεί η «ακατανόητη κρατική χρηματοδότηση των ΟΤΑ». Και δεν είναι μόνο αυτό. Η πρόταση έγινε Νόμος τους Κράτους από το 1974, αλλά ως συνήθως ποτέ δεν εφαρμόστηκε! Αθάνατη Ελλάδα! Οι περισσότεροι Νόμοι που ψηφίζονται στο Κοινοβούλιο ποτέ δεν εφαρμόζονται. Υστερα απορούμε πώς φτάσαμε εδώ που βρισκόμαστε.

Κλείνοντας, θέλω να σας χαλαρώσω με ένα ανέκδοτο. Μια φορά και ένα καιρό, ένας επιτυχημένος γιατρός έχτισε μια υπέροχη μονοκατοικία στην Εκάλη. Ενας γύφτος (προς Θεού δεν έχω τίποτα με τους γύφτους αλλά το ανέκδοτο δεν μπορεί να λεχθεί διαφορετικά), ο οποίος κέρδισε το Jackpot στον Joker, έχτισε στο διπλανό οικόπεδο μια ακριβώς ίδια μονοκατοικία. Κάθε φορά που ο γύφτος έβλεπε τον γιατρό του έλεγε: «Το δικό μου σπίτι είναι καλύτερο από το δικό σου». Εκνευρίζεται ο γιατρός και φτιάχνει μια τεράστια πισίνα. Κάνει το ίδιο και ο γύφτος και επαναλαμβάνει στον γιατρό: «Το δικό μου σπίτι είναι καλύτερο από το δικό σου». Εξαλλος ο γιατρός τον ρωτάει: «Αφού τα σπίτια είναι ακριβώς ίδια, γιατί το δικό σου είναι καλύτερο από δικό μου». Και ο γύφτος του απαντά: «Γιατί εγώ έχω γείτονα γιατρό, ενώ εσύ έχεις γείτονα ένα γύφτο!».

Κόκαλο ο γιατρός.

Αν τον φόρο τον επέβαλε ο ΟΤΑ, άλλο φόρο θα είχε ο γύφτος και άλλο ο γιατρός.

* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.

 

Πηγή: Kathimerini.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "ΕΝΦΙΑ Εξωτερικού – Το ισοδύναμο ανέκδοτο"

    Αφήστε το σχόλιο σας


    *