Έχω αρχίσει και αναρωτιέμαι αν προτιμώ την κουρτίνα νούμερο ένα με την «δική μας» Αφροδίτη να (μας;) υψώνει το μεσαίο δάχτυλο ή την κουρτίνα νούμερο δύο με την τελευταία version και την Ακρόπολη να παίρνει μία τελευταία ανάσα πριν το μοιραίο μακροβούτι.
Και στα δύο εξώφυλλα του γερμανικού περιοδικού FOCUS οι Γερμανοί συνάδελφοι βγάζουν λίγο χολή, λίγο νύχια, λίγο γλώσσα· δεν τους κατηγορώ άμεσα για το μήνυμα που θέλουν να περάσουν αλλά έμμεσα για την στιλιστική επιλογή.
Το περίεργο είναι πως ενώ έγιναν μηνύσεις για το πρώτο εξώφυλλο, ενώ η λαϊκή κατακραυγή γέμισε χιλιάδες σελίδες σε χαρτί και σε bloggs, κανένα από τα δεκάδες περιοδικά που βγαίνουν τα τελευταία χρόνια με σχετική επιτυχία στο ελληνικό κοινό, (Κοστώπουλοι, Μπόμπολες και Λυμπέριδες δεν βρήκαν τον χρόνο να ασχοληθούνε άραγε;) δεν προσπάθησε να ανταποδώσει το χτύπημα κάτω από την μέση, με ένα πιο στιλάτο, πιο έξυπνο, πιο ευφυές εξώφυλλο, ανταποδίδοντας τα του Καίσαρος στην γερμανική μουρμούρα.
Τώρα θα μου πείτε γιατί να στεναχωριόμαστε; Στα 150 περίπου χρόνια του ελεύθερου ελληνικού κράτους συμπορευόμαστε με τους φίλους Γερμανούς και στα καλά και στα άσχημα. Κάποιοι δεν πολύ γούσταραν τον Όθωνα, τον έδιωξαν αφού κατάλαβαν ότι θα μπορούσαν αυτοί να γίνουν αρχηγοί της νεοεμφανιζόμενης παράγκας και στο κάτω-κάτω της γραφής γιατί να μοιράζεσαι την δόξα με άλλους αφού μπορείς να τα καταφέρεις μόνος σου;
Από την άλλη πλευρά αν τους είχαμε δώσει το μαγαζί από τότε ίσως σήμερα να μην παρακαλάγαμε με τα μούτρα στο πάτωμα. Κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά αφού οι καταστάσεις αλλάζουν γρήγορα. Ας πούμε, να, κάποτε οι Έλληνες πηγαίνανε στην Γερμανία για να βρούνε εργοδότες, σήμερα έρχονται οι εργοδότες Γερμανοί στην Ελλάδα για να βρουν υπαλλήλους με μισθό 500
€ τον μήνα.
Ίσως πάλι μας λείπει και μια ματιά στα πράγματα, πως να το πω… ρεαλιστική: Το καλοκαίρι βρίσκομαι σταματημένος στη λεωφόρο Κηφισίας οδηγώντας ένα νοικιασμένο WV Polo. Αριστερά μου βλέπω ένα Smart και δεξιά μου ένα Audi. Κοιτάω μπροστά και βλέπω ένα τζιπάκι ML. Ενστικτωδώς πέφτει η ματιά μου στον καθρέπτη διαπιστώνοντας πως με ακολουθεί μία BMW. Κάνω γρήγορα το λογαριασμό και βλέπω ότι σε ένα μόνο φανάρι στην Αθήνα έχουμε γύρω στα 200.000 ευρώ που έχουν πετάξει σε γερμανικές τσέπες. Και εμείς σε αντάλλαγμα τι πουλήσαμε στους Γερμανούς; Μπάμιες και φασολάκια;
Στο τελευταίο τεύχος του FOCUS οι Γερμανοί συνάδελφοι είχαν λίγο δίκιο με το μέρος τους. Ήμασταν και εμείς λίγο άτυχοι οφείλω να ομολογήσω και σας εξηγώ πως φτάσαμε να ψάχνουμε αναπνευστήρα και βατραχοπέδιλα για την Ακρόπολη και την Αφροδίτη. Μέσα στους δεκάδες ξένους ανταποκριτές που έχουν ρίξει κατακαλόκαιρο άγκυρα στο μαύρο πρόβατο της Ένωσης, κάποιοι Γερμανοί λιγουρεύτηκαν τον καλό καιρό και αποφάσισαν μεσοβδόμαδα να κατέβουν παραλία. Που-να-πάνε-που-να-πάνε διαλέγουν ένα από τα καλύτερα μαγαζιά της παραλιακής, το γνωστό Ακρωτήρι. Φτάνουν με ταξί, κατεβαίνουν και μένουν με τα μάτια αλά Κουρδιστό Πορτοκάλι*: δυο τρία Lamborghini και άλλα τόσα Ferrari -cabrio και μη- να τους κοιτάνε απαθέστατα ενώ λίγα μέτρα πιο κει, διπλοπαρκαρισμένα, ήταν παρατημένα κάποια τελευταία μοντέλα της Bentley. Στην ουρά της εισόδου υπήρχε ένας ελαφρύς συνωστισμός από αγόρια κορίτσια, ντυμένα όλα στην τελευταία λέξη της ιταλικής και γαλλικής μόδας. Παγωτό οι Γερμανοί ρεπόρτερς καταφέρνουν και φτάνουν στην είσοδο του club όπου βέβαια εκεί ο υπεύθυνος μετρ-αποτυχημένο-μοντέλο-με μετεφηβικά-κατάλοιπα πορτιέρης τους επέτρεψε με χίλια ζόρια την είσοδο. Το δεύτερο εγκεφαλικό το πάθανε βέβαια μέσα στο club όπου ο κόσμος, η μουσική και η κατανάλωση παρέπεμπαν τουλάχιστον σε εικόνα πριγκιπάτου με αντίστοιχα πλούσιους κατοίκους. Αν συγκεντρώσετε όλα τα στοιχεία της αυγουστιάτικης αυτής φάπας βγαίνει νόημα: κανένα από τα αραγμένα super-cars δεν ήταν γερμανικό (γκαντεμιά) όλες οι όμορφες νεαρές κοπέλες είχαν προτιμήσει να επενδύσουν στην Ιταλό-γαλλική μόδα (ποιος να τις κατηγορήσει;) και βέβαια οι Γερμανοί ρεπόρτερς αναρωτήθηκαν ποιος από όλους αυτούς που διασκεδάζανε θα πήγαινε στην δουλειά του το επόμενο πρωί.
Είδαν και αποείδαν οι Γερμανοί έβγαλαν νύχια, ξαναπόζαραν στο cover του FOCUS την Ακρόπολη να βυθίζεται και κότσαραν και ένα διακοσάευρω στο κεφάλι της συνβυθιζόμενης (αντί για αναδυόμενης) Αφροδίτης που τους ξέμεινε από το παλαιότερο τεύχος για να δέσει η μαγιονέζα.
————————————————————————-
* ΥΓ: Δυο-τρία στοιχεία για να ολοκληρώσουμε την εικόνα :
«Κουρδιστό Πορτοκάλι», «A Clockwork Orange», Stanley Kubrick, 1971 Warner Bros. Εξτρεμιστική σάτιρα από έναν μεγάλο σκηνοθέτη , πολιτική, σαδιστική, ψυχολογική ταινία που διαπραγματεύεται την βία σε πολλές εκδοχές. Αξέχαστη η σκηνή της μηχανή που κρατάει μόνιμα τα βλέφαρα ανοιχτά σε άτυχα ανθρώπινα πειραματόζωα για να εμπεδώσουν σκηνές από την φασιστική Γερμανία.
Το video για την προώθηση του επίμαχου τεύχους
Ο Γιάννης Δημαράς ήταν από αυτούς που απάντησε μέσα από την ελληνική Βουλή στο γερμανικό FOCUS
Η γερμανική έκδοση του περιοδικού FOCUS πωλείται στην χώρα με την πιο δυνατή οικονομία 3.5ε. Τα ελληνικά Esquire, Status κλπ πωλούνται 4.4ε , το VOGUE 4,8ε (…)
Το Ακρωτήρι Lounge δεν έχει περάσει μέχρι σήμερα στο press-kit του το αφιέρωμα του FOCUS.
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Lettre 144, Mercedes και BMW versus φασολάκια και μπάμιες"