« Bρείτε τα »

Οι μέρες περνούν και τα αποτελέσματα των εκλογών ωριμάζουν στα μίντια αλλά και στο μυαλό των Ελλήνων. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές το ένα κόμμα μετά το άλλο παραδίδει άκαρπη την διερευνητική εντολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Μετά το πρώτο σοκ των αποτελεσμάτων, τη συντριβή του δικομματισμού, με δεύτερο κόμμα το ΣΥΡΙΖΑ, την είσοδο της χρυσής αυγής και το αυξημένο ποσοστό διεσπασμένων πολυπληθών ομάδων, αυτές οι εκλογές σηματοδοτούν μια καινούργια σελίδα στη συγχρονη Ελληνική ιστορία. Εάν κανείς σκύψει στον τρόπο με τον οποίο μοιράστηκε η κάθε ψήφος σε κάθε περιφέρεια σε όλη την χώρα, μας λέει πολλά. Αποτυπώνει μια νέα ελληνική πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που μέχρι τώρα για τα μάτια πολλών ζούσε βουβή ή δεν υπήρχε. Βλέπουμε να καταγράφεται ο πόνος, ο φόβος και η απογοήτευση των μεγάλων αστικών κέντρων, η εγκατάλειψη της περιφέρειας και μια απολυτότητα σχεδόν από κάθε πλευρά. Βλέπουμε επίσης το μεγάλο και απότομο χάσμα γενεών ιδιαίτερα σε αυτή την χρονική στιγμή της ιστορίας μας.
Δεν είμαι πολιτικός, δεν είμαι τίποτα. Πατάω με το ένα πόδι στην παλιά γενιά που έχει ακόμη μνήμες από σπαρακτικά εθνικά γεγονότα και με το άλλο στην καινούργια που διψάει όπως κάθε νέα γενιά για δικαιοσύνη, για αξιοκρατία, για πραγματική πρόοδο.
Η ελευθερία και η δημοκρατία μας είναι λαβωμένη και ματωμένη περπατεί. Οι ‘Ελληνες ψηφοφόροι φαίνεται να επέλεξαν ελεύθερα μακριά από τις συνήθεις πελατειακές συναλλαγές των τελευταίων δεκαετιών. Οι δεκατίες διαφθοράς και κλεψιάς δημιούργησαν μεγάλα τραύματα. Το γεγονός ότι ένας πρόεδρος κόμματος με 21 έδρες στη βουλή δηλώνει ότι έχει στη διάθεσή του έναν μικρό στρατό να κατεβάσει στους δρόμους[i] είναι μια πληγή που αιμοραγεί σε όλες τις ελληνικές μας καρδιές. Οι ‘Ελληνες ψηφοφόροι αψήφισαν και τις ευρωπαικές παρεμβάσεις, μια και ένα μεγάλο μέρος τάθηκε υπέρ της αμφισβήτησης ή κατάργησης του Μνημονίου.
‘Ωρα με την ώρα, και όπως φαίνεται, οδηγούμαστε σε νέες εκλογές οι οποίες από μόνες τους απαιτούν πολλές σελίδες για να σχολιαστούν. ‘Οπως όμως και να εξελιχθούν τα πράγματα, μέσα από αυτές τις εκλογές, είδαμε περίπου με τη μοιάζει σήμερα η Ελλάδα, με θυμό ή χωρίς όπως νομίζετε. Αυτή είναι η αλήθεια και πρέπει να την αντιμετωπίσουμε.
Θέλω να πιστεύω ότι στόχος της συντριπτική πλειοψηφίας των ευρωπαίων πολιτών επιθυμεί μια Ευρώπη δημοκρατική που νοιάζεται για το σύνολο των πολιτών της. Το γνωρίζουμε από την ανθρώπινη ιστορία πολλάκις ότι η πείνα και η απαξίωση είναι κακός σύμβουλος για κάθε άνθρωπο και για κάθε λαό.
Η παγκοσμιοποίηση και η εξέλιξη της επιστήμης μας έφερε σε μια πολιτισμική διάδραση άνευ προηγουμένου και η οικονομική κρίση σε πόλωση, απολυτότητα, φόβο. Είναι απαραίτητο για την ειρηνική συμβίωση του πλανήτη, η ανθρωπότητα να καταφέρει να κάνει ένα άλμα συνεργασίας. Ουτοπικό, θα μου πείτε; Η νέα γενιά αυτή τη στιγμή σχεδιάζει και δημιουργεί εργαλεία τα οποία επιτρέπουν την επαφή εκκατομυρίων ανθρώπων μέσα από το Ιντερνετ ενώ οι συλλογικές πρακτικές που αναπτύσσονται θεωρούνται από πολλούς οι πιο ενδιαφέρουσες κοινωνικο-πολιτικές εκφράσεις. «Υπάρχει στον κόσμο τούτον ένας μυστικός νόμος – αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα ‘ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος – σκληρός κι απαραβίαστος: το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται.» μας λέει ο Καζαντζάκης.
‘Ομως για να γίνει αυτό πρέπει όλοι μας να βάλουμε ένα χεράκι, γιατί όλοι μας συμμετέχουμε με τον δικό μας μικροσκοπικό τρόπο στην πορεία τούτου του κόσμου ο καθένας στο πόστο του. Οι πολιτικοί στη δουλειά τους, οι δάσκαλοι στη δική τους, οι δημοσιογράφοι, οι κρατικοί υπάλληλοι.Πρέπει να «τα βρούμε» ή τουλάχιστον να καταφέρουμε να κουβεντιάσουμε, να καταφέρουμε να συνυπάρξουμε όλοι μαζί, κι αυτό ξεκινάει από εμένα, από εσάς, από όλους μας. Τουλάχιστον εγώ αυτό κατάλαβα ότι είναι ελευθερία και δημοκρατία.