Μπίρα: ένας μικρός οδηγός για τα διαφορετικά είδη, για τους αρχάριους

Για τους αρχάριους, μερικές φορές είναι πραγματικά δύσκολο να διακρίνουν τη διαφορά μεταξύ των διαφορετικών κατηγοριών μπίρας. Ξανθιά, καφέ, λευκή, φρουτώδης, κεχριμπαρένια… Εδώ είμαστε όμως για να αποκρυπτογραφήσουμε τις ιδιαιτερότητές τους.

Όπως το κρασί και οι πολλές παραλλαγές του, η μπίρα μπορεί επίσης να χωριστεί σε διαφορετικές οικογένειες. Και όσοι βουτούν συχνά τα χείλη τους στον «αφρό», μερικές φορές δεν μπορούν να διακρίνουν τις διαφορετικές ιδιότητες αυτών των ποικιλιών. Τι διαφοροποιεί μια λευκή από μια ξανθιά ή μια μελαχρινή; Υπενθυμίζουμε ότι η μπίρα είναι «ένα αλκοολούχο ποτό που λαμβάνεται με αλκοολική ζύμωση ενός μούστου αμυλούχων φυτικών προϊόντων όπως το κριθάρι, το καλαμπόκι και πολλά άλλα». Σύμφωνα με αυτά τα επιλεγμένα φυτά, την ποσότητα τους, αλλά και τη διάρκεια της ζύμωσης, οι ζυθοποιοί δίνουν διαφορετικές γεύσεις στο τελικό προϊόν. Από τον Μεσαίωνα, η πιο συχνή συνταγή μπίρας  ήταν αυτή από νερό, βύνη κριθαριού και λυκίσκο.

Η ξανθιά

Με όμορφες χρυσαφένιες ανταύγειες, η ξανθή μπίρα οφείλει το χρώμα της στην πολύ απαλή ξανθή βύνη. Συχνά αναμιγνύει αρώματα λουλουδιών και φρούτων. Παρασκευασμένη από λυκίσκο και βυνοποιημένο κριθάρι σε χαμηλή θερμοκρασία, η ξανθή μπίρα μπορεί να έχει περισσότερο ή λιγότερο έντονες γεύσεις ανάλογα με την παραγωγή της, είτε πρόκειται για pilsner, είτε για abbey, είτε για lambic.

Η μελαχρινή (μαύρη)

Αν μια καφέ μπύρα ξεχωρίζει προφανώς από το χρώμα της, η γεύση της είναι επίσης διαφορετική από άλλες μπίρες. Από καφέ έως εβένινη, συνοδεύεται συχνά από έναν μάλλον παχύ αφρό σε χρώμα κρεμ. Για να φτάσουμε στην μαύρη μπίρα, το επεξεργασμένο κριθάρι που τη συνθέτει μαγειρεύεται για να φτάσει σε υψηλό επίπεδο ψησίματος. Αυτό το μαγείρεμα έχει σαν αποτέλεσμα καφέ βύνη. Αν και οι λευκές και οι ξανθές μπίρες είναι επίσης μαγειρεμένες, δεν ακολουθούν την ίδια διαδικασία. Στο στόμα, η μαύρη μπύρα ταλαντεύεται ανάμεσα στην πικρία των καραμελοποιημένων σακχάρων και αυτή του λυκίσκου. Μερικοί καταναλωτές συνδέουν αυτά τα αρώματα με αυτά του καφέ ή του κακάο.

Η Λευκή (blanche)

Είναι αυτή που φαίνεται λίγο πιο θολή στα ποτήρια μας. Αυτό, διότι είναι κατά κύριο λόγο αφιλτράριστη. Οφείλει την ιδιαίτερη εμφάνισή της στη χρήση σιταριού (βυνοποιημένου ή ωμού) και μαγιάς. Η βελγική λευκή μπίρα αναδίδει φρουτώδεις γεύσεις εσπεριδοειδών – πορτοκαλιού ή λεμονιού – αλλά επίσης αφήνει μια πικάντικη αίσθηση στο στόμα, όπως κόλιανδρο ή τζίντζερ. Η λευκή μπίρα θεωρείται συχνά η πιο δροσιστική και συνιστάται το καλοκαίρι.

Κεχριμπαρένια (ambrée)

Η ελαφριά κεχριμπαρένια μπίρα παρασκευάζεται από άψητη και καβουρδισμένη βύνη. Στο στόμα, η κεχριμπαρένια φέρνει γεύσεις μπανάνας και εσπεριδοειδών. Οι γευστικές νότες που είναι κοινές στις διάφορες κεχριμπαρένιες μπίρες είναι το φουντούκι, η καραμέλα, τα φρυγανισμένα δημητριακά ή ακόμα και το ψωμί.

Η φρουτώδης

Ξεκινώντας από μια βάση όπως η lambic ή η λευκή μπίρα, οι ζυθοποιοί έχουν δημιουργήσει μια πιο φρουτώδη σειρά από μπίρες. Τα φρούτα έχουν προστεθεί ως συμπληρωματικά ή αρωματικά. Μπορεί να είναι ροδάκινο, κεράσι αλλά και βερίκοκο ή μύρτιλο.

Photos: Newsville.be