Τσιγγάνικοι ήχοι, γιατί οι μουσικές του Μπρέγκοβιτς είναι σαν τον ίδιο. Χωρίς πατρίδα. Ένας άνθρωπος γεννημένος στην Βοσνία, από πατέρα Κροάτη και μητέρα Σέρβα, που έχει περάσει εμφυλίους πολέμους, διχασμούς και όλα τα δεινά των Βαλκανίων από πρώτο χέρι, καταφέρνει να κάνει τα βιώματα αυτά τραγούδι. Αλλά τραγούδι φασαριόζικο, δυνατό, ξεσηκωτικό, σαν ένα είδος ξορκιού για όλα αυτά τα δεινά. Και σαν γνήσιος βαλκάνιος γλετζές, ξέρει να το μεταδίδει στο κοινό. Το οποίο αφού γέμισε ασφυκτικά την μεγάλη αίθουσα του Bozar, από το πρώτο τραγούδι κανείς δεν έμεινε καθισμένος στη θέση του. Όλοι χοροπηδούσαν στους ρυθμούς του Γκόραν και της μπάντας του. Αεικίνητοι όλοι από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Μας ξεσήκωσε με το Bella Ciao. Μας συγκίνησε με το Ederlezi. Μας ταξίδεψε με το In the Deathcar. Mας ενθουσίασε με το Borino Oro τραγουδισμένο στα ελληνικά (το γνωστό «να'ταν η χαρά οικόπεδο), μας απογείωσε με το Kalashnikov.
Ένα ξεχωριστό βράδυ, που έκανε την αχανή αίθουσα του Bozar να έχει την ατμόσφαιρα ενός βαλκανικού μπαρ στο Σεράγεβο.
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "O Goran Bregovic απογείωσε το Bozar!"