Bacchae Underworld της Ζωής Ξανθοπούλου, στην Χάγη

Σ” ένα μαγαζί του υποκόσμου, ένα πάρτυ φτάνει στο τέλος του. Έρχεται ένας ξένος που φανερώνει την ταυτότητά του μόνο στους θεατές της παράστασης. Είναι ο Διόνυσος που θέλει απεγνωσμένα να επιβεβαιώσει τη θεϊκή του υπόσταση. Έχοντας ήδη αφήσει ένα πλήθος που τον δοξάζει έξω από αυτό το μαγαζί, επιχειρεί να λύσει παλιούς λογαριασμούς, προτείνοντας μια νέα τάξη πραγμάτων: μια κανονικότητα που βασίζεται στον έλεγχο του θυμικού, νηφαλιότητα, ψυχραιμία, το clean & clear, έλεγχος του ενστίκτου, τακτοποίηση της ζωής του ατόμου και του συνόλου. Αυτός ο νέος κόσμος υπνωτίζει τον άνθρωπο και τον κάνει αγέλη – κι η ανθρωποφαγία είναι αναπόφευκτη συνέπεια.

Ο λόγος του Ευριπίδη φωτίζεται μέσα από ένα πρίσμα που αντιστρέφει τους κόσμους. Δυο παράλληλα σύμπαντα παλεύουν: ο θεός που δεν επιβεβαιώθηκε, ο άνθρωπος που δεν αγαπήθηκε. Ποιο είναι το «τώρα» των ηρώων; Υπάρχει κάπου αλλού ένα άλλο «τώρα»; Είναι η μοίρα ο κοινός τόπος των επιλογών μας;

Θέλουμε να δούμε το κείμενο των Βακχών μέσα από τις αρχές του Υπερβατισμού; Μέσα από την πίστη στην καλοσύνη του ανθρώπου και της φύσης κάτω από δεδομένες συνθήκες; Να ερευνήσουμε αν η κοινωνία και οι θεσμοί της διαφθείρουν την αγνότητα του ατόμου οπότε και οι άνθρωποι είναι καλύτεροι όταν είναι αυτάρκεις και ανεξάρτητοι; Μπορεί ένας ήρωας να είναι καλός και κακός ταυτόχρονα; Τιμωρεί ο θεός ή ο άνθρωπος; Ποια είναι η νέα θρησκεία που έρχεται να προτείνει ο «ξένος»; Είναι παγίδα ή αναμέτρηση με την αυθεντικότητα;

Δύο κωφοί Γερμανοί ηθοποιοί, δύο Έλληνες ηθοποιοί, κι ένας Έλληνας μουσικός/DJ διεθνούς εμβέλειας επί σκηνής.

Στην παράσταση τα λόγια θα αποδοθούν στα Ελληνικά και τη γερμανική νοηματική γλώσσα. Παράλληλα θα υπάρξουν υπέρτιτλοι στα Αγγλικά.

Η σύμπραξη καλλιτεχνών από διαφορετικές χώρες και γλώσσες έκφρασης δημιουργεί ένα πολυπολιτισμικό πλαίσιο όπου πολλά στοιχεία και το υλικό των καλλιτεχνών συνθέτουν έναν ευρύτερο κόσμο λογικής και οδηγούνται σε μια διευρημένη αίσθηση του ενστίκτου.

Τα χορικά παρουσιάζονται σαν μουσικά κομμάτια του «Underworld», του νυχτερινού κέντρου, μελοποιημένα σε ενιαίο ροκ ύφος που οδηγεί τελικά στη μουσική εμφάνιση της Αγαύης.

Τα βασικά συστατικά είναι ο λόγος, η σωματικότητα, η μουσική και το οπτικοακουστικό περιβάλλον.

---