Άσβεστο Πυρ

Του Βασίλη Δευτεραίου

Ελπίζω να μην υπάρχει κανείς υποψιασμένος Έλλην, που να μην αντιλαμβάνεται τις κοσμογονικές αλλαγές που έπονται. Πολιτικά, κοινωνικά, γεωγραφικά. Οι δομές του κράτους, οι νόμοι που συνθέτουν το σύνταγμά μας, οι εξουσίες που διαφυλάσσουν το πολίτευμα αλλά εγγυώνται και τα σύνορα της χώρας, οι αξίες και τα σύμβολα του έθνους, τα ιδανικά της φυλής μας, που τόση διάρκεια ζωής μας χάρισαν, τόσες χιλιάδες χρόνια, βρίσκονται προ του ολοσχερούς αφανισμού.

Βρισκόμαστε σε μια μοναδική ιστορικά καμπή, σε ένα μεγάλο σταυροδρόμι, που θα πρέπει να επιλέξουμε την πορεία τη δική μας και των παιδιών μας, την πορεία του έθνους εις το διηνεκές. Άραγε θα επικρατήσει η νέα τάξη; Άραγε θα κάνουμε τα παιδιά μας υπαλλήλους πολυεθνικών; Θα τους παραδώσουμε μια μικρότερη Ελλάδα-προτεκτοράτο, από αυτή που παραλάβαμε; Θα επιτρέψουμε τέτοια ατίμωση; Θα καταφέρουμε να συνεχίσουμε τον ζωή μας μετά, ανέμελοι, χωρίς τύψεις, χωρίς να μας ακολουθεί η κατάρα εκείνων που έπεσαν για την Πατρίδα; Χωρίς την συγκατάθεση των προγόνων μας; Τι αξία μπορεί να έχει η δημιουργία μιας περιουσίας κάποιων μηδενικών, μίας ευρύχωρης κατοικίας, μίας εξοχικής κατοικίας με υπέροχη θέα, αν πρωτίστως δεν έχεις φροντίσει να μην σε καταδικάσουν οι επόμενες γενιές ως ανάξιο και αγνώμονα, για όλα αυτά που βρήκες, εκμεταλλεύτηκες και τελικά θα παραδώσεις; Πώς εξασφαλίζουμε τα παιδιά μας; Φτιάχνοντάς τους ένα σπίτι ή φτιάχνοντάς τους μια όμορφη και ελεύθερη Ελλάδα;
Ένα πολύ σημαντικό θέμα που θα πρέπει όλοι να προσέξουμε, είναι το αισθητικό κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Να μην μολύνουμε με ασχήμια τις αισθήσεις μας, τις δικές μας και των παιδιών μας, να μην μαυρίζουμε τις ψυχές μας και τις ψυχές των παιδιών μας, να πλαισιώνουμε τα παιδιά μας και τους εαυτούς μας με όμορφες «πινελιές», με λιγότερα πράγματα αλλά καλύτερα, ομορφότερα, να μάθουν να αναγνωρίζουν το καλαίσθητο, το αρμονικό…
Είναι υποχρέωση, είναι ανάγκη, σε μια κοινωνία κατακόρυφης πνευματικής πτώσης, το καλαίσθητο, το κλασικό, το «Ελληνικό», να λειτουργήσει ως ασπίδα, ως άμυνα σε έναν πόλεμο που υποχρεωτικά θα έχει νικητή και ηττημένο.
Ας προστατέψουμε λοιπόν τις επόμενες γενιές, το πνεύμα τους και την ψυχή τους, σαν να είναι οι λαμπαδηδρόμοι, της νέας φλόγας, της νέας περιόδου, των νέων αγώνων με ότι αυτό συνεπάγεται. Ας μην λησμονούμε, πως η φλόγα υπάρχει στις καρδιές όλων μας. Το μόνο που χρειάζεται, είναι σωστές «συντεταγμένες», πίστη και αφοσίωση στον σκοπό. Και ο σκοπός είναι η νίκη.