Πλησίασα την παρέα αμήχανα, χωρίς να είμαι βέβαιος ότι το καλωσόρισμα ανταποκρινόταν στα συναισθήματα όλων. Διέκρινα βλέμματα δισταγμού, ίσως και δυσπιστίας τώρα που το ξανασκέφτομαι, αλλά όταν αναγνώρισα πέντε-έξι που γνώριζα από παλιά, ξεθάρρεψα. Έριξα μια καλύτερη ματιά στον κοντό που με υποδέχθηκε που απ΄ ότι φάνηκε ήταν ηγετική μορφή της παρέας και η ξαφνική μου εμφάνιση του είχε διακόψει το λόγο:
«Λοιπόν, συνεχίζω. Οπως με ενημερώνει το γκαρτασάκι μου στο υπουργείο κάτω στην Αθήνα, το κόλπο ετοιμάζεται εδώ και καιρό. Εχει κρατηθεί απόλυτη μυστικότητα γιατί η εφαρμογή του για να πετύχει, βασίζεται στον αιφνιδιασμό. Μ΄ άλλα λόγια θέλουν να μας πιάσουν στον ύπνο. Όταν η δουλειά τους θα έχει γίνει, οι αντιδράσεις του κόσμου θα περιοριστούν σε πιθανές διαμαρτυρίες χωρίς αποτέλεσμα, όπως το ζήσαμε άλλωστε και με το άγαλμα του Καραμανλή, πριν από λίγα χρόνια. Οι 3 ανδριάντες έχουν φορτωθεί σε αντίστοιχα φορτηγά μπαναλιζέ κατά το γαλλικό, έτσι ώστε να περάσουν απαρατήρητα. Η αυτοκινητοπομπή θα συνοδεύεται διακριτικά από μυστική αστυνομική δύναμη που θα ενισχυθεί από τα Τέμπη και μετά. Θα χρησιμοποιήσουν συνεργεία από τα εργοτάξια που βρίσκονται σε εξέλιξη κοντά στα σημεία επέμβασης. Στην πύλη του Πανεπιστημίου, στην Εγνατία, θα μεταβεί το συνεργείο του Μετρό από το Σιντριβάνι . Εχει ήδη απομονωθεί το τμήμα της πλατείας Ελευθερίας στην συμβολή της με τη Βενιζέλου, με πρόσχημα τη μελέτη αναδιαμόρφωσης του υπόγειου πάρκιν και αποκλεισμένη επίσης είναι, από τον Ομιλο μέχρι το Θέατρο η δυτική πτέρυγα της υπό κατασκευή καινούργιας παραλίας. Όλα έτοιμα, περίμεναν απλά την κατάλληλη στιγμή και τώρα που ο Βουκεφάλας έμεινε χωρίς καβαλάρη, είναι η καλύτερη ευκαιρία για να θέσουν σε εφαρμογή το υποχθόνιο και αντιδραστικό τους σχέδιο. »
– Μα καλά, τώρα που η πόλη από πριγκηπέσα ξανάγινε φτωχομάνα και χάνει τα παιδιά της, για τ΄ αγάλματα θα κινητοποιηθούμε ;
– Οι εμπνευστές και επίδοξοι νονοί αναφέρονται στην επιχείρηση με τον κωδικό ΄΄Εθνοσωτήρες΄΄ και στα φορτηγά με τα συνθηματικά : ΄΄Βαγγέλης΄΄, ΄΄Γιωργάκης΄΄ και ΄΄Κυρ-Αντώνης΄΄. Βγάλε συμπέρασμα. Στόχος είναι η τοποθέτηση των ανδριάντων στα τρία συμβολικά σημεία της Σαλονίκης που προανέφερα. Στο τελευταίο δε, σκοπεύουν να αντικαταστήσουν τον Μεγαλέξανδρο, για να χει καλύτερη παρέα εκείνο, του Αλλου, και καλά, Μεγάλου, που έστησαν το Δεκέμβρη του 2010, πενήντα μέτρα πιο πέρα.
Ώστε έτσι .. γι αυτό έφυγε ο Μεγαλέξανδρος μέσα στη βαθιά νύχτα χωρίς τον σύντροφό του. Από ντροπή άραγε ή από σιχαμάρα ; Kι έμεινε μοναχός ο Βουκεφάλας να βασανίζεται απ’ τους παλιούς του δαίμονες , που τον κυκλώνουν σαν μια θεόρατη σκιά, όπως εκείνη η δικιά του η παλιά που τον τρόμαζε… μέχρι που του έστριψε τα χαλινάρια ο Αλέξανδρος κι αντίκρισε κατάματα τον ήλιο. Και που να ΄ναι τώρα ο Αλέξανδρος ; Kαι που να ΄ναι ο ήλιος ; Θα βγεί άραγε με την αυγή, ή θα σφαλίσει τα βλέφαρά του απ΄ την ντροπή ; Tόσες σκιές, τόσες ντροπές ! … Τί να φωτίσεις ; Βλέπω ένα πεζοπόρο να περπατά σε μονοπάτια ξεχασμένα στης Βέροιας τα μέρη, το κόκκινο του μανδύα του έχει ξεβάψει από της λησμονιάς και του χωματόδρομου τις σκόνες. Σταματάει μπροστά σ ένα χορταριασμένο λάκκο, χάνεται για μια στιγμή κάτω από μια καμάρα… Τώρα κρατά στα χέρια του το χρυσοποίκιλτο του Κιτίου, που χει στη λαβή του σκαλισμένα ένα κράνος και μια σφίγγα φτερωτή. Καρφώνει στο χώμα το σπαθί και γονατίζει ευλαβικά … ΄΄Είχες δίκιο πατέρα, ασύλητα δεν είναι πια. Αύριο, μια μάχη ακόμη… Την ευχή σου !΄΄
– Πρέπει να σε βαφτίσουμε … ο κοντοπίθουρας της υποδοχής, με το ροξάκι στο κρανίο και την αγριοφωνάρα του, με επανέφερε στο πραγματικό, μάλλον ανεπανόρθωτα.
– Δεν καταλαβαίνω, αποκρίθηκα ενοχλημένος
– Τι δεν καταλαβαίνεις ; Για ευνόητους λόγους χρησιμοποιούμε όλοι συνθηματικά.
– Γιωρίκας … ακούστηκε η φωνή του γέρου απ το παγκάκι, Γιωρίκα θα σε λέμε.
– Υπάρχει και Κωστίκας ; ρώτησα, έτοιμος για καυγά.
– Εδώ Κωστίκας! είπε ένας μεγαλόσωμος, κι έκανε ένα βήμα μπροστά. Τι νόμισες, ότι ήσουν ο μόνος πόντιος της παρέας; Αναγνώρισα ένα παλιό Δαπίτη που είχαμε παίξει αρκετές φορές κυνηγητό στα χρόνια τα μαθητικά..
– Γιωρίκας, ξαναείπε ο γέρος, σε κάνει ή σε χαλάει ;
– Με κάνει.
– Γιωρίκας , το λοιπόν, επικύρωσε ο Δαπίτης
Δώσαμε τα χέρια, οι άλλοι γελούσαν, κάποιος έπιασε να διηγείται παλιές ιστορίες, οι πιο νέοι άκουγαν σα να ζήλευαν, θα ερχόταν όμως σε λίγο και η δική τους σειρά να αποκτήσουν δικαίωμα στον κλαυσίγελο και στα βιώματα που ακροβατούν πάνω στο νήμα που χωρίζει τα πάθη με τα λάθη, τη μέθη με τη λήθη, ή αν θες, εμένα κι Εκείνη…
Ακολούθησε ο καταμερισμός ρόλων κι ευθυνών, ορίστηκε άτομο για κάθε περιοχή, ποιοι θα κάνουν περιφρούρηση, ποιοι θα είναι οι σύνδεσμοι, πως θα επικοινωνούν μεταξύ τους, ποιος θα αναλάμβανε να έρθει σε επαφή με καλλιτέχνες, με δημοσιογράφους από τον τοπικό αλλά και το διεθνή τύπο… ποιος θα καλύψει τα έξοδα, αποθήκες, πομπούς, εξοπλισμό … Η Σαλονίκη, μια μικρή κι ανθρώπινη κοινωνία κι από γκαρτάσια ένα σωρό, και μέσα κι έξω… Εμένα δεν μου αναθέσανε τίποτα, ίσως γιατί με βλέπανε σαν ψυχάκια, ίσως γιατί .. τι ψάχνεις ; Tρεις φορές διαγραμμένος από το κόμμα, την πρώτη παρόν τις άλλες δύο ερήμην, ποιος να σου έχει ΄μπιστοσύνη. ΄΄Εσένα σε θέλει ο Γέρος μου είπανε ΄΄. Κάθισα κι εγώ στο παγκάκι. Εκείνος δε μιλούσε, ο σκύλος του ακίνητος, στην αρχή τον περιεργαζόμουν, δεν ήμουν ακόμη σίγουρος αν ήταν ο Παχίδης, μετά από μερικά λεπτά και χωρίς να βγάζω άκρη, άρχισε να μου τη δίνει κανονικά. Ωσπου…
- Πάμε να δούμε πως πάει ο Βουκεφάλας, να κάνουμε κι ένα τσιγαράκι ;
- Τι μάρκα είναι;
- Αμ είσαι και μυστήριος !
- Έρχεσαι δεύτερος Γέροντα.
- Στριφτό.
- Ο καπνός ;
- Δικός μας.
- ΟΚ!
Τρία στριφτά μετά και με τη γεύση του Καρέλια στα χείλη, καθισμένοι μπροστά στα πόδια του Βουκεφάλα, ατενίζαμε Θερμαϊκό αμίλητοι. Ξαφνικά ο Γέροντας έφερε τα χέρια του χωνί στο στόμα μα αντί να φωνάξει, κάτι μουρμούρισε. Ο Βαρδάρης πρέπει να είχε μεγάλα κέφια κι έφερνε σκόρπια τα λόγια πέρα δώθε , πρώτη φορά άκουσα ηχώ πάνω απ΄ τη θάλασσα. Ένα γλαροπούλι τσίμπησε με το ράμφος του δυο τρεις κουβέντες κι έφυγε ανατολικά, Καλαμαριά, Πανόραμα, Πυλαία … Αλλο τράβηξε για τα δυτικά, από Νεάπολη, Παύλου Μελά, στους Κήπους και στο Κορδελιό. Αγγελιοφόροι φτερωτοί , φτάσανε μέχρι Ωραιόκαστρο και Διαβατά, ως και στου κόλπου τα πλευρά, Περαία και Μπαξέ Τσιφλίκι. Σε λίγο η πολιτεία θα ξυπνούσε κι ο ψίθυρος θα γινόταν ουρλιαχτό: Ο Βασιλιάς Αλέξανδρος δεν μένει πια εδώ !
Κάτι όμως δεν πήγαινε καλά. Είχαμε μείνει μοναχoί ο Γέροντας, τ΄άλογο κι εγώ.
- Γέροντα, που πήγε ο σκύλος ;
- Ποιός σκύλος ;
Μ΄έπιασε τρέμουλο μέχρι τα φυλλοκάρδια. Κι αν τον έβλεπα μόνο εγώ, δεν πάει να πει, ότι δεν ήταν εκεί. Κι αν ήταν όντως εκεί, τα άκουσε όλα, ξέρει τα πρόσωπα, τα στέκια, το Σύνθημα. Καταραμένο τετράποδο , χαφιέ του κερατά! Πρέπει… αύριο … Ναι! Ολα θα παιχτούν κορώνα -γράμματα μέσα στις επόμενες ώρες… Αλίμονο, κανείς δεν ξέρει καλύτερα από μένα, πόσο ασήμαντα μπορεί, το αύριο να γίνει χθες…
Νοέμβρης 2013, συνεχίζεται …
ΓΓ
Μπορείτε να διαβάσετε το πρώτο μέρος της τριλογίας του Γιώργου Γιούπη με τίτλο «Τα σύμβολα δεν είναι πια» ΕΔΩ
Η εικονογράφηση των κειμένων του Γιώργου Γιούπη έγινε απο τον γνωστό ζωγράφο Χρήστο Κεχαγιόγλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "«Ασύλητα δεν είναι πια»"