Με επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι παραστάσεις για το έργο «Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης».

Είναι  μεγάλη η χαρά και η ικανοποίηση που σε διακατέχει όταν αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχουν πρωτοβουλίες σαν αυτή με το ανέβασμα της ελληνικής παράστασης του Ελληνικού Θεάτρου Βελγίου που βάζουν ένα λιθαράκι στην προώθηση του ελληνικού πολιτισμού στην πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Την Κυριακή 14 Οκτωβρίου είχα την τύχη να παρακολουθήσω την σύγχρονη κωμωδία «Απόψε Τρώμε στης Ιοκάστης» που ανέβηκε στο θέατρο Palais Des Beaux-Arts. Την παράσταση σκηνοθέτησε ο Γιάννης Γαβράς και συγγραφέας του έργου είναι ο Άκης Δήμου. Να πούμε λίγα λόγια για την παράσταση όπου κατά γενική ομολογία προσέφερε απλόχερα το γέλιο στο κοινό των Βρυξελλών. Ο συγγραφέας του έργου χαρακτήρισε το δημιούργημά του ως «pop family story» και νομίζω ότι πέτυχε διάνα με αυτόν τίτλο διότι παρουσιάζει μια ανατρεπτική κωμωδία που κύριο της γνώρισμα είναι η ελληνική σύγχρονη οικογένεια.

Σε αυτήν, πρωταγωνιστικό ρόλο κατέχει η Ιοκάστη, μια μάνα δύο παιδιών,της Κάτιας και του Στέφανου όπου αντικατοπτρίζουν σε μεγάλο βαθμό την σύγχρονη οικογένεια, όπου μία χήρα μάνα μετά τον θάνατο του άντρα της είναι σε ένα δικό της κόσμο έχοντας αναγάγει ως βασικά προβλήματα για αυτήν το φαγητό που θα φάει  και το πώς θα ρετουσάρει τα ταλαιπωρημένα νύχια της.Τα παιδιά της από την άλλη ζώντας μέσα σε ένα νοσηρό περιβάλλον και μην αντέχοντας ψυχολογικά παρουσιάζονται με μία πινελιά καταθλιπτισμού ενώ χάνουν το νόημα της ζωής βαδίζοντας πολλές φορές σε λάθος μονοπάτια.

Γενικά, το έργο διακατέχεται από σασπένς, ίντριγκα, όμορφες ατάκες και σατυρικούς διαλόγους μέσα από μία αυξομείωση απόδοσης των προσώπων που εμφανίζονται στο έργο αφού τον ρόλο του οδηγού αναλαμβάνουν το κάθε ένα από τα πρόσωπα αυτά σε διαφορετικές χρονικές περιόδους της παράστασης. Το πρόσωπο που πρωταγωνιστεί σταθερά απο την αρχή μέχρι το τέλος είναι η Ιοκάστη αλλά αυτό δεν αλλοιώνει σε τίποτα την ποικιλία της παράστασης. Καθοριστικό ρόλο σε αυτό βέβαια παίζει και η ανεξάντλητη Στέλλα Ανδρουλάκη (Ιοκάστη) με την πληθωρική ερμηνεία της. Να πούμε εδώ ότι είχε άξιους συμπαραστάτες που πρόσθεσαν στο έργο μία εκρηκτική μίξη γέλιου, σκεπτικισμού και φυσικά θετικής ενέργειας. Να αναφέρουμε ότι τον Ρωμύλο έπαιξε ο Γιώργος Ανδρονίδης που αποτέλεσε την ήρεμη δύναμη του έργου, τον ρόλο του Γιούρι ο εκρηκτικός Απόστολος Σαραντίδης, την Κάτια υποδύθηκε η πανέμορφη σε παρουσία και ερμηνεία Βασιλική Βηδενμάιερ, τον ρόλο του Κοσμά υποδύθηκε o Guido Maranzana που διακρίθηκε για την στιβαρή παρουσία του, τον ρόλο του Στέφανου ο ταλαντούχος και αγαπητός στο βρυξελλιώτικο κοινό Αναστάσης Ζαχαρίας και τέλος στον ρόλο της Νάντιας εμφανίστηκε η Ελένη Καξερή πού με τα περάσματα της ήταν το αλατοπίπερο του έργου.

Στην παράσταση επίσης καταδεικνύονται πολιτικές απόψεις, συντηριτικές πεποιθήσεις που εμφανίζονται και στις μέρες μας και επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό πρόσωπα και καταστάσεις. Το έργο κατά την άποψη μου αναμφίβολα θα σας πώ ότι αξίζε αφού πέρασα πολύ ευχάριστα τις δύο σχεδόν ώρες της παράστασης, ψυχαγωγήθηκα ποιοτικά, γέλασα με την ψυχή μου και βγήκα απο την αίθουσα του Bozar πραγματικά “γεμάτος” και με το αίσθημα της ικανοποίησης ζωγραφισμένο στο πρόσωπο μου. Τουλάχιστον εγώ έτσι ένιωσα.

Σαν επίλογο να αναφέρω ότι η παράσταση έτυχε μεγάλης ανταπόκρισης απο το βρυξελλιώτικο κοινό αφού και οι τέσσερις παραστάσεις που ανέβηκαν ήταν sold out. Νομίζω αυτό και μόνο το γεγονός έδειξε ότι η παράσταση ήταν απόλυτα επιτυχημένη.