Συμβουλές επιτυχίας από τον Τάσο Τσιρπουχτσίδη

Συντάκτης:
Εκτυπώστε το άρθρο

Η επικοινωνία με τον Τάσο Τσιρπουχτσίδη άρχισε την πρώτη στιγμή που είδα την σελίδα του στο διαδίκτυο. Με τον Τάσο γνωριζόμαστε μέσα από το χώρο του ομογενειακού θεάτρου στις Βρυξέλλες και την συμμετοχή του στη θεατρική ομάδα ΘΕΣΠΙΣ.

Η ενέργεια, το χαμόγελο, η διάθεση του αλλά κυρίως το πάθος με το οποίο ασχολείται ως Σύμβουλος ζωής στις Βρυξέλλες ήταν τα στοιχεία που μας οδήγησαν σε αυτή την όμορφη συνέντευξη.

Τάσο, μία πρώτη ερώτηση για το ποιοι είναι οι λόγοι που σε οδήγησαν στη δημιουργία της σελίδας RolemodelU;

Αυτό που μας ελκύει, αυτό που μας εμπνέει, είναι οι άνθρωποι που έχουν ένταση και ζωντάνια. Οι άνθρωποι που μας δείχνουν τις αμέτρητες δυνατότητες που έχει ο καθένας μας. Για αυτό εκτιμούμε και θαυμάζουμε τις προσωπικές ιστορίες των αθλητών, των διασημοτήτων και των αστέρων.

Είναι στην φύση μας να στρεφόμαστε στους συνανθρώπους μας για καθοδήγηση. Μας συμβαίνει συνεχώς και συχνά, μας συμβαίνει ασυνείδητα. Μας είναι έμφυτο. Αρχίζουμε να μαθαίνουμε με το να αντιγράφουμε. Η συμπεριφορά κάποιου εύκολα αντιγράφεται από τους γύρω του και βεβαίως, τους βοηθά να επιβεβαιώσουν ή να απορρίψουν τις μέχρι τότε πεποιθήσεις τους.

Εξοικειωνόμαστε με αυτή την πρακτική όταν γινόμαστε γονείς λόγω της καθημερινής τριβής με τα παιδιά τα οποία ασυνείδητα, μας μιμούνται. Πάντα μοιράζομαι μια συγκεκριμένη ιστορία με τον γιο μου όπου πραγματικά με έκανε να αισθανθώ έτσι. Μερικά χρόνια πριν, ήταν περίπου 3 ετών, τον ετοίμαζα για ύπνο και ήταν τόσο δραστήριος που έκανε το δωμάτιο άνω κάτω. Τότε του φώναξα ώστε να σταματήσει. Προς έκπληξή μου, δεν σταμάτησε. Αντίθετα, μου φώναξε και εκείνος. Τότε είναι που με στοίχειωσε η ιδέα. Φυσικά και θα μου φωνάξει. Αυτό με είδε να κάνω. Του έδειξα, με λάθος τρόπο, πώς να αντιμετωπίζει αυτήν τη κατάσταση στην οποία βρισκόμασταν.

Το ίδιο συμβαίνει και στην δουλειά μας αλλά και στην ζωή γενικότερα. Υποτιμούμε την επιρροή που έχουμε στους γύρω μας.

Όταν γινόμαστε ολοένα και καλύτεροι, αισθανόμαστε ωραία για τον εαυτό μας και η βελτίωση της προσωπικής και επαγγελματικής μας ζωής, θα εξυψώσει την αυτοπεποίθηση μας και το εγώ μας, αλλά όχι μόνο. Δεν είναι τόσο εγωιστικό όσο ακούγεται. Αυτό που θα πετύχουμε είναι να εμπνεύσουμε και να κινητοποιήσουμε άλλους να κάνουν το ίδιο με εμάς. Ουσιαστικά, η δικιά τους επιτυχία, θα είναι και δικιά μας επιτυχία.

Αυτό που γίνεται εμπόδιο στην πρόοδο, είναι η έλλειψη αυτοπεποίθησης ή η έλλειψη γνώσης. Σπάνια σκεφτόμαστε τον εαυτό μας σας πρότυπο. Παλεύουμε συνεχώς με την ίδια μας την ζωή. Πως θα μπορούσαμε έτσι να γίνουμε εμείς οι ίδιοι πηγή έμπνευσης για τους άλλους; Για αυτό το λόγο, βρισκόμαστε στα χαμηλά και μένουμε στα χαμηλά και ζούμε την μέτρια ζωή μας. Αλλά αυτό δεν βοηθάει κανέναν.

Θέλω να το αλλάξω αυτό. Παρέχω έμπνευση, κινητοποίηση και τα απαραίτητα εργαλεία ώστε ο καθένας να βοηθηθεί και να βελτιώσει τον εαυτό του και να κινηθεί προς εκείνον τον εαυτό που θέλει να είναι. Τον εαυτό που πραγματικά θα έπρεπε να είναι.

tasos01

Σε ποιους απευθύνεσαι μέσα από αυτή την προσπάθεια;

Σε όλους όσους θέλουν να περιγράψουν την ζωή τους ως μια άκρως επιτυχημένη, όπως ακριβώς την ονειρευόντουσαν.

Σε όλους όσους θέλουν να ζήσουν την μια και μοναδική ζωή τους νοιώθοντας ότι έχουν σκοπό και στόχο. Σε αυτούς που θέλουν να αισθάνονται επιτυχημένοι.

Σε όλους όσους θέλουν να ζήσουν την ζωή της χωρίς ενοχές και τύψεις όταν βρίσκονται λίγο πριν τον θάνατο.

 

Πως οριοθετείς το « πάθος για ζωή » και πως μπορείς να μεταδόσεις την ουσία του αν σου ζητηθεί;

Συχνά ξεχνάμε 2 πράγματα: Το ένα είναι ότι η ζωή μας σε αυτό τον πλανήτη είναι περιορισμένη και το δεύτερο είναι ότι είμαστε ήδη νικητές. Το ότι γεννηθήκαμε άνθρωποι είναι το ίδιο με το να κερδίζαμε τον πρώτο λαχνό. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι δεν είναι παθιασμένοι με την ζωή.

Έχουμε αυτό το θαυμάσιο δώρο από τον δημιουργό μας, το σύμπαν, τον Θεό, σε οτιδήποτε πιστεύει ο καθένας και μερικές φορές αισθάνομαι ότι το μόνο που μας ζητήθηκε είναι να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε.

Κατά ένα περίεργο τρόπο, νομίζω πως αν κατά την δημιουργία μου, σκόπευα να κάνω το ίδιο πράγμα, κάθε μέρα, τότε, το πιο πιθανό είναι ότι θα είχα γεννηθεί μέλισσα ή μυρμήγκι.

Δεν ξέρω γιατί είμαι αρκετά τυχερός ώστε να γεννηθώ άνθρωπος, αλλά είμαι σίγουρος πως θα είμαι ευγνώμων για αυτή την ευκαιρία και θα τιμώ τον δημιουργό μου κάνοντας ο,τι καλύτερο μπορώ ώστε να είμαι καλύτερος.
A day to be proud of

Τάσο, ζώντας στις Βρυξέλλες και γνωρίζοντας το ανταγωνιστικό περιβάλλον της πόλης ποιες θα μας έλεγες πως είναι οι βασικές επιρροές που δεχόμαστε καθημερινά και σε ποιο βαθμό μας επηρεάζουν;

Συμφωνώ μαζί σας πως το περιβάλλον στον Βέλγιο γενικότερα (όχι μόνο στις Βρυξέλλες) δεν είναι το ιδανικό. Βρίσκομαι στο Βέλγιο περισσότερο από 10 χρόνια και έχω βιώσει ένα απόλυτα ασταθές πολιτικό περιβάλλον. Οι Φλαμανδοί με τους Βαλόνους  έχουν ένα μίσος και συνεχώς βρίσκονται σε διαμάχες επιτρέποντας έτσι τις τρομοκρατικές επιθέσεις. Το Βέλγιο έχει τον μεγαλύτερο πληθωρισμό στην ευρωζώνη καθώς επίσης και την μεγαλύτερη φορολογία παγκοσμίως.  Απαράδεκτο κυκλοφοριακό, χάλια καιρός και λοιπά. Γνωρίζω, γνωρίζω.

Αλλά δεν είναι χειρότερα από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως του Auschwitz, θα μπορούσα να πω. Σίγουρα θα αναρωτηθήκατε τι σχέση έχει αυτό. Λοιπόν κάθε φορά που μιλάω με άλλα άτομα διαπιστώνω πως η συζήτηση κατευθύνεται προς το να κατηγορήσουμε κάποιον άλλον ή κάτι άλλο πέραν από τους εαυτούς μας για μια δεδομένη κατάσταση, θυμάμαι το βιβλίο του Viktor Frankl με τίτλο “Man’s Search for Meaning”. Είναι του 1946 και καταγράφει τις εμπειρίες του Frankl σαν τρόφιμο ενός στρατοπέδου συγκεντρώσεως κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.

Από αυτό το βιβλίο διαβάζουμε το γνωστό ρητό:

« Τα πάντα μπορεί να στερηθεί ο άνθρωπος εκτός από ένα: Την τελευταία από τις ανθρώπινες ελευθερίες, να επιλέγει την αντιμετώπισή του σε οποιαδήποτε περίσταση, να επιλέγει τον δικό του τρόπο.»

Είμαι σίγουρος πως πολλοί αναγνώστες σας έχουν εκτεθεί σε παρόμοια ρητά όπως: «Δεν έχει σημασία τι σου συμβαίνει, αυτό που έχει σημασία είναι πως αντιδράς σε αυτό». Είναι το ίδιο πράγμα.

Οπότε ναι, υπάρχουν πολλές επιρροές στο περιβάλλον σας που θα σας επηρεάσουν άμεσα. Αλλά κρατώντας τον εαυτό σας σε κατάσταση πλήρους κατάρρευσης και ανημποριάς, είναι ίσως το πιο καταστροφικό που μπορείτε να κάνετε. Αντιθέτως, επαναπροσδιορίστε την αντιμετώπισή σας απέναντι στο θέμα σας. Αποφασίστε τι μπορείτε και τι πρόκειται να κάνετε για αυτό. Με άλλα λόγια, «αγαπήστε το, αλλάξτε το ή αφήστε το»

 

Πως πρέπει να μοιράζουμε σωστά την ημέρα μεταξύ εργασίας και προσωπικού χρόνου; Υπάρχει επιτυχημένη συνταγή για αυτό;

Έχοντας εργαστεί για περίπου 10 χρόνια στο “Big Pharma” λόγω της ιδιότητάς μου, έχω συνδιαλαγεί με πολλούς συναδέλφους. Οι περισσότεροι μου μιλούσαν, πέραν του κοινού προβλήματος με τον προϊστάμενο, για το πώς θα εξισορροπήσουν τον χρόνο του μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής. Όταν ξεκίνησα το βίντεο-μπλογκ και ρώτησα τους επισκέπτες μου τι θα ήθελαν να μάθουν, μου απάντησαν ακριβώς το ίδιο, τη ισορροπία εργασίας και προσωπικού χρόνου.

Ωστόσο, θα ήθελα να αναλύσουμε κάπως, αυτή την ερώτηση. Πιστεύω πως ο λόγος που μιλάμε για ισορροπία εργασίας και προσωπικής ζωής είναι επειδή δεν μας αρέσει αυτό που κάνουμε στην δουλειά ή στην ζωή μας.

Πάντα ρωτάω τους συνομιλητές μου: Θυμάσαι το συναίσθημα όταν ξεκινάς μια καινούρια δουλειά; Όχι την πρώτη δουλειά που είχες. Μια καινούρια δουλειά! Όταν αλλάζεις ρόλο στον οργανισμό σου ή όταν αλλάζεις εταιρία, θυμάσαι πως σε κάνει να νιώθεις; Το αγαπάς, έτσι δεν είναι; Τα δίνεις όλα, το εκατό τα εκατό, ψάχνεις να μάθεις, ψάχνεις να συνεισφέρεις και κάνεις πράγματα ώστε να κάνεις την διαφορά.

Δεν αισθάνεσαι κάποιο άγχος επειδή όπως το είπε και ο Simon Sinek, «Όταν δουλεύεις σκληρά πάνω σε κάτι για το οποίο αδιαφορείς, λέγεται άγχος, αλλά όταν δουλεύεις, σκληρά για κάτι που ενδιαφέρεσαι, λέγεται πάθος.» Όταν είσαι παθιασμένος για αυτό που κάνεις, η λεγόμενη ισορροπία είναι αρκετά μακριά σου από οτιδήποτε άλλο.

Αλλά τι συμβαίνει μετά; Μετά, αργά ή γρήγορα, πέφτεις στην ρουτίνα, παλεύεις με τις διαδικασίες, αποθαρρύνεσαι, ίσως, από τις απορρίψεις των γύρω σου. Όλο και περισσότερο προσπαθείς να ενσωματωθείς αλλά γίνεται δυσκολότερο.

Ε, και κάπου εκεί, γίνεσαι μίζερος. Φυσικά, μετά, ψάχνεις στρέφεσαι στον προσωπικό χρόνο για να εξισορροπήσεις και να αντισταθμίσεις την εργασία. Είναι η στιγμή που έρχεσαι σπίτι και θέλεις την οικογένεια και τους φίλους σου να σου δώσουν ενέργεια, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο.

Γιατί να συμβαίνει αυτό; Έχω παρατηρήσει σε πολλές περιπτώσεις ότι ο λόγος είναι πως χάνουμε τον εαυτό μας. Τι εννοώ; Όταν προσεγγίζουμε μια δουλειά με θολή κατανόηση του τι θέλουμε να πετύχουμε, τότε, παραπαίουμε από την μια πλευρά στην άλλη. Επιτρέπουμε σε άλλους να μας καθορίσουν τι να κάνουμε και ποιοι είμαστε. Και αυτό μας στεγνώνει. Αυτό είναι που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, αυτό πρέπει να πάψουμε και όχι τα συμπτώματα.

tasos05

 

Έχω την αίσθηση πως πολύς κόσμος ενεργεί σαν παθητικός δέκτης της καθημερινότητας και των προβλημάτων της. Υπάρχει τρόπος να βγει κάποιος από τον αυτόματο πιλότο και να ανακτήσει τον έλεγχο της ζωής του και των επιλογών του;

Η σύντομη απάντηση είναι μια ερώτηση: Πόσο πολύ το θέλουμε; Αν θέλουμε να πετύχουμε τόσο πολύ όσο θέλουμε να αναπνέουμε, τότε θα βρούμε τον τρόπο.

Φυσικά και καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολο. Πότε δεν είναι εύκολο να αλλάξουμε κάτι από την ζωή μας. Το μυαλό μας είναι πολύ άνετο με την τρέχουσα κατάσταση. Και είναι φυσικό, γιατί εξελικτικά, τα τελευταία εκατομμύρια χρόνια, το μυαλό μας χρειάζεται να έχει αρκετή ενέργεια. Χρειάζεται να αριστεύσει στην διατήρηση ενέργειας.

Εντυπωσιαζόμαστε για κάτι πολύ εύκολα. Αυτό είναι φανταστικό για τον εγκέφαλό μας, πάντα παρασύρεται από κάτι καινούριο. Αλλά όταν γίνεται η αυτοματοποίηση στο μυαλό μας, τότε είναι δύσκολο να το σταματήσουμε.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Σκεφτείτε το εξής: Πιστεύετε ότι αυτά που έχετε κάνει, έχουν καθορίσει και μορφοποιήσει τον εαυτό σας. Είναι πράγματα που ξέρετε πολύ καλά και τα απολαμβάνετε συχνά. Φυσικά, αυτά είναι τα πράγματα που φοβάστε να χάσετε.

Η δεύτερη σκέψη σας είναι πως αν προχωρήσετε σε κάποια αλλαγή, θα σπαταλήσετε πολύ ενέργεια και δεν γνωρίζετε αν θα είναι καλύτερα ή χειρότερα. Οπότε, είναι αρκετά δύσκολο να δεσμευτείτε σε ένα τέτοιο ταξίδι.

Ακόμα και αν ξέρετε ότι η άλλη πλευρά είναι καλύτερη, για παράδειγμα η παύση του καπνίσματος θα σας κάνει να νιώσετε καλύτερα. Ωστόσο, ακόμα και αυτό δεν είναι αρκετό για να μας τραβήξει από την κατάστασή μας. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Νομίζω πως έχουμε ένα βαθύ φόβο πως δεν θα τα καταφέρουμε και δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε να το κάνουμε. Αυτό προκύπτει από πολλά πράγματα. Ένα από αυτά μπορεί να είναι μια σειρά αποτυχιών στο παρελθόν, η οποία, μας προγραμματίζει να μην προσπαθούμε πλέον.

Η λύση βρίσκεται στην διαχείριση του μυαλού μας.  Πλημμυρίστε το μυαλό σας με θετικότητα. Ενδυναμώστε το με ενθουσιώδεις σκέψεις. Κάντε πράξη το αδύνατο. Βγείτε από το άνετο περιβάλλον σας, δείξτε στο μυαλό σας ότι μπορείτε να τα καταφέρετε. Με το πέρασμα του χρόνου, το μυαλό σας θα γίνει ο σύμμαχός σας και όχι ο εχθρός.

Αυτό είναι το αγαπημένο μου θέμα. Το να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε το μυαλό μας, είναι σημαντικής σημασίας για την συνειδητοποίηση του εαυτού μας και την μετέπειτα προσωπική μας εξέλιξη.

 

Αν υπάρχει μία αρχική αιτία σε αυτό το πρόβλημα της παθητικής αντιμετώπισης ποια πιστεύεις πως είναι αυτή;

Πιστεύω πως πολλοί από εμάς, συμβιβάζονται πολύ νωρίς και παύουν να διευρύνουν τους ορίζοντες τους. Η Διερεύνηση των ορίων μας είναι το κάτι απόλυτα φυσικό, από τότε που ήμασταν μικρά παιδιά. Σε κάποιο σημείο της ζωής μας, όμως, σταματήσαμε και προσπαθήσαμε να ενταχθούμε.

Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι πολύ από εμάς, δεν ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε. Έχουμε πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση. Νομίζουμε πως η δουλειά είναι πολύ σκληρή και τελικώς αναρωτιόμαστε αν πραγματική αξίζει την προσπάθεια.

Μόλις καθορίσουμε τι είναι αυτό που θέλουμε να έχουμε ή τι άνθρωπος θέλουμε να είμαστε, ο κόσμος γίνεται η εργαλειοθήκη μας. Μόλις φανταστούμε (visualize) πως είναι η επιτυχία και πως είναι αυτό το συναίσθημα της επιτυχίας, δεν υπάρχει επιστροφή.

What you think about yourself matters

Πως θα διαχώριζες το όριο της βοήθειας που μπορεί να προσφέρει ένας « σύμβουλος ζωής » από αυτό που μπορεί να δώσει ένας ψυχολόγος;

Προσεγγίζοντας το θέμα απλά, ο σύμβουλος ζωής, μπορεί να μας βοηθήσει να ξεκολλήσουμε από κάποια κατάσταση. Αν για παράδειγμα έχουμε χάσει τους στόχους μας.

Όσο ενθουσιασμένοι και να είμαστε με αυτό που κάνουμε, είναι αναπόφευκτο ότι θα υπάρξουν στιγμές που θα κολλήσουμε. Θα υπάρξουν στιγμές που δεν θα ξέρουμε ποιο είναι το επόμενο σωστό βήμα. Είναι εκείνες οι στιγμές που μας κυριεύει η αμφιβολία και δεν ξέρουμε πλέον αν όλα αυτά που κάνουμε αξίζουν πραγματικά.

Ο Σύμβουλος ζωής μπορεί να μας βοηθήσει, να πυροδοτήσουμε μια αλλαγή ή να ανακαλύψουμε ένα πάθος. Ο Σύμβουλος ζωής μπορεί να μας βοηθήσει να ξεκινήσουμε πάλι και να μας παρουσιάσει τι είναι αυτό που μας εμποδίζει να κάνουμε αυτό που θέλουμε.

Ο Σύμβουλος ζωής, θα είναι κάποιος που μπορεί να μας εμπνεύσει και να μας κινητοποιήσει. Θα είναι εκείνος που μπορεί να μας κρατήσει υπεύθυνους, και να μας κάνει τις σωστές ερωτήσεις ώστε να απελευθερώσουμε τις πραγματικές μας δυνατότητες και ικανότητες.

Φυσικά και μπορεί ο καθένας μας να βοηθήσει το εαυτό του όταν έχει βρεθεί σε κάποιο κόλλημα. Εάν ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει κάποιος είναι βαθύτερο και χρίζει ιατρική παρακολούθησης, ο σύμβουλος ζωής δεν θα είναι ο κατάλληλος για να βοηθήσει και πάντα θα ενημερώσει τον πελάτη του σχετικά, συστήνοντάς του να ψάξει για την κατάλληλη βοήθεια.

 

Τάσο, ποιες είναι οι πρώτες ερωτήσεις που θα κάνεις σε κάποιον ο οποίος θα σε εμπιστευτεί για να βελτιώσει την καθημερινότητα του;

Τι είναι αυτό που θέλετε και πόσο πολύ το θέλετε; Βεβαίως, μετά από τις απαραίτητες συστάσεις.  Ωστόσο αυτές είναι οι ερωτήσεις που θα είχα σαν οδηγό.

Τι είναι αυτό που θέλετε και πόσο πολύ το θέλετε;

Όποιος σας ζητά βοήθεια, χρειάζεται 3 πράγματα: Σαφή προσδιορισμό αυτού που τον βασανίζει. Κατανόηση των επιλογών του και τέλος βοήθεια στην δημιουργία σχεδίου δράσης.

Παρεμπιπτόντως, αυτά τα τρία στοιχεία, είναι η βάση του coaching.

 

Ποια μέθοδο προτείνεις στη διαδικασία προσδιορισμού των καθημερινών αλλά και των μακροπρόθεσμων στόχων;

Σας ευχαριστώ για την ερώτηση. Πολλοί από εμάς υποτιμούμε την σημασία της δημιουργίας στόχων. Η πλειοψηφία παλεύει με αυτό το θέμα τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Η κατάσταση αυτή οδηγεί πολλούς ταλαντούχους ανθρώπους στην έλλειψη προόδου και ανάπτυξης.

Θα ήθελα όμως να προσέξετε σε τρία βασικά στοιχεία.

Πρώτα, να καταλάβουμε την σημασία των στόχων. Άνθρωποι χωρίς στόχους συχνά χρησιμοποιούνται από άλλους που έχουν. Άνθρωποι χωρίς στόχους, εργάζονται για αυτούς που έχουν.

Δεύτερον, να αποφύγουμε λάθη που κάνουν πολλοί άνθρωποι. “Θέλω να χάσω βάρος”. Αυτό δεν είναι στόχος. “Θα ζυγίζω 75 κιλά μέχρι το τέλος του Νοεμβρίου ώστε να είμαι παράδειγμα και πηγή έμπνευσης στην οικογένεια μου που το αξίζει. Γράψτε το κάπου καθαρά και να το έχετε συνέχεια ορατό.

Τρίτον, ετοιμάστε τον εαυτό σας για την επιτυχία. Ορίστε τι χαρακτήρας χρειάζεται να είστε για να πετύχετε πραγματικά αυτόν τον στόχο.

Σας παραθέτω μερικές πληροφορίες. Συγχωρέστε με για τις λεπτομέρειες αλλά θα μπορούσαμε πολύ εύκολα να αφιερώσουμε μια ολόκληρη μέρα για να καλύψουμε το συγκεκριμένο θέμα. Θα επικεντρωθώ στα σημεία που μας κινητοποιούν.

Κάντε το να σας μαγνητίζει. Επιβάλλεται να είστε ενθουσιασμένοι για το αποτέλεσμα και πρέπει να ρωτήσετε με ειλικρίνεια τον εαυτό σας “Πόσο χαρούμενος θα είμαι όταν πετύχω αυτό που πάω να κάνω; Ανεξάρτητα αν είναι στόχος για το εαυτό σας, για παράδειγμα, κάποιος που θα θέλατε να είστε ή μια καινούρια γνώση που θα θέλατε να αποκτήσετε ή απλά θέλετε να αποδείξετε κάτι στο εαυτό σας. Δεν έχει σημασία τι είναι. Βάλτε το εαυτό σας σε μια κατάσταση που το μόνο που σκέφτεστε είναι να πλησιάζετε συνέχεια τον στόχο σας. Χρειάζεστε αυτή την έλξη.

Κάντε το στον υπερθετικό. Το να φαντάζεστε πως θα είναι όταν πετύχετε τον στόχο σας είναι πολύ καλό αλλά κανένα συναίσθημα δεν κρατάει για πάντα. Ακόμα και όταν πετύχετε τον στόχο σας, θα αναρωτηθείτε τι θα κάνετε στην συνέχεια. Για αυτό είναι σημαντικό να βάζετε μεγάλους στόχους ώστε να είναι πάντα λίγο πιο μπροστά για να σας κινητοποιούν ώστε να βγείτε από την βόλεψή σας. Βλέπετε, η μεγάλη νίκη, δεν είναι να πετύχετε τον στόχο σας. Η μεγάλη νίκη είναι να γίνεται η προσωπικότητα που χρειάζεται να γίνεται για να πετύχετε τον στόχο σας. Δημιουργώντας και χτίζοντας τον χαρακτήρα σας είναι ο πραγματικός σκοπός της ζωής μας. Οι στόχοι που θέτουμε στην πορεία, απλά μας βοηθούν.

Πιστέψτε πως έχετε τις ικανότητες και μπορείτε. Αυτό που πιστεύετε για τον εαυτό σας θα καθορίσει αυτό που θα πετύχετε. Εμπιστευτείτε την ικανότητα σας να αντιμετωπίζετε τα πράγματα. Εάν είναι εφικτό, τότε μπορείτε να το πετύχετε. Εμπνευστείτε και κινητοποιηθείτε. Πλημμυρίστε το μυαλό σας με θετικότητα. Σταδιακά, αυτές οι νέες σκέψεις θα γίνουν μέρος του νέου σας εαυτού.

tasos08

 

Η επιτυχία για τον καθένα από εμάς είναι μάλλον διαφορετική όταν την σκεπτόμαστε. Ο δρόμος προς αυτή όμως είναι ένας;

Έχετε απόλυτα δίκιο. Διαφορετικοί άνθρωποι ορίζουν την επιτυχία με διαφορετικό τρόπο.

Ο τρόπος για να πετύχουμε όμως, είναι πάντα ο ίδιος: Σκληρή δουλειά και επιμονή. Εάν δεν φοβόμαστε την σκληρή δουλειά και αγκαλιάζουμε την προσπάθεια, εάν μάθουμε να κοιτάμε στα μάτια την απογοήτευση και την απόρριψη, τότε θα είμαστε επιτυχημένοι.

Πότε γνωρίζουμε ότι πρέπει να σταματήσουμε; Εάν διαλέξουμε ένα μονοπάτι και τους στόχους, όπως είπαμε νωρίτερα, η μοναδική απάντηση, είναι «όταν φτάσουμε το στόχο»

Μη σταματάτε όταν έχετε κουραστεί, σταματήστε όταν έχετε επιτύχει. Μάθετε να ξεκουράζεστε, όχι να παραιτείστε.

 

Να σε ευχαριστήσουμε για τον χρόνο σου και για να κλείσουμε δώσε μας ένα καλό moto για να αντιμετωπίσουμε την αυριανή μέρα!

Να έχετε σκοπό. Ρωτήστε τον εαυτό σας « Τι θα κάνει τη μέρα, μια μέρα για να είμαι υπερήφανος;»

 

Τάσος Τσιρπουχτσίδης 

http://rolemodelu.com/blog/you-are-a-role-model/

Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Συμβουλές επιτυχίας από τον Τάσο Τσιρπουχτσίδη"

    Αφήστε το σχόλιο σας


    *