Είναι αδύνατον αυτή η ταινία να μην αγγίξει ακόμη και τον πιο κυνικό θεατή. Γιατί, πολύ απλά, δεν υπάρχει άνθρωπος στη Γη που δεν έχει ζήσει ή δεν πρόκειται να ζήσει μια παρόμοια κατάσταση. Ωστόσο ο Χάνεκε δεν είναι ένας ακόμη εικονογράφος που θέλει να μουσκέψει με δάκρυα τις ταινίες του εκβιάζοντας συναισθήματα. Και δεν έχει ανάγκη από γλυκανάλατες μουσικές, όπως ενδεχομένως θα γινόταν αν αυτή η ίδια ταινία είχε γυριστεί στο Χόλιγουντ. Οπως ο δάσκαλός του, φυσικά ο Μπέργκμαν, ο Χάνεκε επιλέγει τη δύσκολη οδό της χειρουργικής επέμβασης των ψυχών, γιατί μόνον έτσι οι ψυχές των ηρώων του θα μπορέσουν να γίνουν ο καθρέφτης των θεατών.
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Amour, από τον Michael Haneke."