Δύσκολος απολογισμός: Η συναυλία της Χαρούλας στις Βρυξέλλες

Είναι αλήθεια πως η Χαρούλα Αλεξίου έχει κερδίσει άξια την μεγάλη αγάπη και τον σεβασμό του βελγικού κοινού για το σύνολο του καλλιτεχνικού της έργου, το ατελείωτο ρεπερτόριο με τις μαγικές ερμηνείες, την ξεχωριστή προσωπικότητα και την ενέργεια που μεταδίδει πάνω στην σκηνή η μεγάλη αυτή ντίβα του ελληνικού τραγουδιού.

Τα χρόνια όμως περνούν, πέρασαν, η φθορά σε καλλιτεχνικό και ανθρώπινο επίπεδο φτάνει ανεπιστρεπτί, ακολουθεί τη φυσική της πορεία και ακουμπάει τους πάντες, μεγάλες προσωπικότητες, αστέρες του καλλιτεχνικού στερεώματος, τραγουδιστές, ηθοποιούς, ανθρώπους που έχουμε αγαπήσει, που μας έχουν χαρίσει ατελείωτες ώρες κεφιού, έντονα συναισθήματα, όνειρα, δύναμη σε δύσκολες στιγμές και τόσα άλλα.

Η ευρωπαϊκή περιοδεία 2015 της Χαρούλας Αλεξίου πέρασε από την Στουτγάρδη, το Ρότερνταμ, έφτασε στη πόλη των Βρυξελλών την Τετάρτη 22 Απριλίου και είχε τελευταίο προγραμματισμένο σταθμό την Ουψάλα στη Σουηδία.

Όταν μπήκα στο Cirque Royal αρχικά παραξενεύτηκα με τη μισογεμάτη αίθουσα. Έπειτα κατάλαβα πως όλοι ήμασταν λίγο μαγκωμένοι, λίγο διστακτικοί απέναντι στην πολυδιαφημισμένη από την Greenhouse Talent μουσική εκδήλωση: Δεν υπήρχε αυτή η ατμόσφαιρα που σε προϊδεάζει για μία μεγάλη συναυλία. Η συνέχεια στενάχωρη, βουβή, παγωμένη. Τα τραγούδια αναγνωρίσιμα, αγαπημένα, με δυνατούς στίχους. Η μεγάλη ντίβα όμως δεν ήταν εκεί. Δεν ακούσαμε τη Χαρούλα που μας μεγάλωσε. «Ακούσαμε» τον ηχολήπτη να κάνει φιλότιμες αλλά μάταιες προσπάθειες στριφογυρίζοντας τα πολύχρωμα κουμπάκια της κονσόλας.
Προσωπικά μόλις τέλειωσε ο φωτογραφικός χρόνος των τριών τραγουδιών που «άπλετα» μας παραχώρησε η διεύθυνση του Cirque Royal, σηκώθηκα, όσο πιο διακριτικά μπόρεσα και άφησα την αίθουσα. Έτσι κι αλλιώς, σε μία συναυλία που δεν μπορείς να χειροκροτήσεις καλύτερα να μην κάθεσαι.

ΥΓ: Μπαίνοντας στο αμάξι επέλεξα το αγαπημένο μου τραγούδι «Μεγάλωσα» του δίσκου «Η Αγάπη θα σε βρει όπου και να “σαι». Θυμάμαι όταν είχε βγεί ο δίσκος το 2009 και το άκουσα για πρώτη φορά πίστεψα πως ήταν το καλύτερο τραγούδι που η Χαρούλα μας είχε χαρίσει. Και ακόμα το πιστεύω.