Ακυβέρνητη Πολιτεία

Συντάκτης:

Η αγωνία συνεχίζεται! Παραμονή της πρωτοχρονιάς η μπάντα του Δήμου διέρχεται της πόλης παίζοντας Χριστουγεννιάτικα τραγούδια και κάλαντα! Πίσω της ακολουθούν, περπατώντας αργά, άνθρωποι με τα κεφάλια σκυφτά με καμιά εορταστική διάθεση!
Και που να βρεθεί εξάλλου; Δυο χρόνια τώρα το ένα τελεσίγραφο διαδέχεται το άλλο! Εμείς είμαστε εκείνοι που πρέπει να εκτελούμε τις αποφάσεις που παίρνονται για μας, χωρίς εμάς! Να σφίγγουμε κι άλλο το ζωνάρι! Μα που να πάει κι αυτό;
Όλο αυτό το διάστημα οι απλοί πολίτες, καλούμαστε να αναλάβουμε το κόστος της κρίσης. Το οικονομικό, το κοινωνικό, το πολιτικό! Καθένας μας είναι ο πρωταγωνιστής σε μια μάχη άνιση και άδικη! Όπως εξάλλου σταθήκανε και όλες οι μάχες που ως τώρα κλήθηκε να δώσει ο ελληνικός λαός, σε όλα τα επίπεδα. Απέναντι σε πολιτικές υπερβολές και αστοχίες, σε αλητείες πολιτικών, σε επιθέσεις εισβολέων, σε κατακτητές. Ο ελληνικός λαός υποστήριξε πάντοτε με αυταπάρνηση την τιμή και την αξιοπρέπειά του, στο όνομα της Ιστορίας και της Ταυτότητας του. Και τα κατάφερε όποτε είχε στόχο! Στόχο προσδιορισμένο, και ας τον υπερέβαινε!
Και από την άλλη υπήρχαν και υπάρχουν οι πραγματικά υπεύθυνοι που στις δύσκολες στιγμές, εξαφανίζονται! Περίμεναν και περιμένουν στη γωνία, έξω από τη ζώνη των πυρών, προκειμένου την κατάλληλη στιγμή να εμφανιστούν για να εισπράξουν και πάλι. Κι είναι αυτό δικαιολογημένο γιατί έτσι έμαθαν! Να τρώνε και να πίνουν και στην υγεία του κοροΐδου!
Το ίδιο και τώρα! Όχι μόνο δεν κατέστρωσαν ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση, ένα σχέδιο ανάπτυξης της Χώρας∙ ως όφειλαν και ως οφείλει κάθε ελάχιστα υπεύθυνη πολιτική ηγεσία! Όχι μόνο δε φρόντισαν να πουν την αλήθεια και να μοιράσουν τα βάρη σε όλους με τρόπο αναλογικό και δίκαιο! Όχι μόνο δεν έδωσαν το παράδειγμα οι ίδιοι συμβάλλοντας – για λόγους συμβολικούς και ουσιαστικούς – στην ανατροπή της ισχύουσας κατάστασης και κακοδαιμονίας αλλά αντίθετα ακόμη και σήμερα κρατούν το στυλ τους και τις πρακτικές εκείνες που μας έφεραν ως εδώ!
Ακόμη βγαίνουν στην επιφάνεια σκάνδαλα, εν μέσω κρίσης!
Ακόμη αρνούνται να ανοίξουν τους λογαριασμούς τους στην Ελβετία και όπου αλλού!
Ακόμη επιμένουν στις προκλητικά υψηλές αποδοχές τους και στις πελατειακές λογικές τους!
Ακόμη, κι αυτό θα ήταν η ελάχιστη-αλλά σε αυτή την κατάσταση-καθοριστική προσφορά τους στον τόπο, αρνούνται να δουλέψουν, στα πόστα που τους έχουν ανατεθεί!
Γιατί είναι κοινή διαπίστωση πως δε δουλεύει τίποτε, περιμένοντας την επίσημη πτώχευση. Γιατί είναι γεγονός πως κανένας δημόσιος φορέας δεν διεκπεραιώνει τις υποχρεώσεις του. Γιατί οι πολιτικές ηγεσίες τους περί άλλων τυρβάζουν! Στην κατάσταση αυτή, η γραφειοκρατία θριαμβεύει, νιώθει πανίσχυρη και πιστεύει η ανόητη, πως η δύναμή της είναι αδιαμφισβήτητη. Ίσως να έχει και δίκιο! Γιατί ακόμη κι αν προχωρήσουν σε απολύσεις, όπως τους προτείνεται, να είστε σίγουροι πως εκείνοι που θα δουν την πόρτα της εξόδου θα είναι οι τίμιοι και φιλότιμοι υπάλληλοι, γιατί αυτούς δε θα τους προστατέψει κανένας! Γιατί αυτοί δε ζήτησαν προστάτες!
Ακυβέρνητη Πολιτεία! Αυτό είναι το όνομα του πλοίου στο οποίο είμαστε επιβάτες. Υπό τις συνθήκες αυτές, άλλοι είναι στις σωσίβιες λέμβους, άλλοι έχουν φορέσει τα σωσίβιά τους, και το πλήρωμα έχει ποντάρει στην αποζημίωση του ναυαγίου!
Και από την άλλη, δυστυχώς, ο ελληνικός λαός περίμενε και περιμένει! Πληρώνει και ξαναπληρώνει! Και που πάνε οι κόποι και οι θυσίες του;
Απορίας άξιο, που δεν έχει ακόμη αντιδράσει, αλλά με τρόπο μουδιασμένο περιμένει να δει που πάει το πράγμα! Περιμένει να δει πότε θα ξυπνήσουν και ποιοι προκειμένου να συγκροτήσουν ένα σχέδιο δράσης! Ένα πρόγραμμα σωτηρίας στο οποίο θα στρατευθούμε όλοι! Μόνο τότε θα δείξουμε πως και ξέρουμε και μπορούμε! Μόνο τότε ανεξάρτητα από νούμερα και μεγέθη θα μπορέσει να δρομολογηθεί μια πορεία ανάκαμψης!
Προς το παρόν τέτοιες πρωτοβουλίες δε βλέπουμε! Οι πολιτικοί μας κρύβονται! Ακόμη και εκείνοι που θα μπορούσαν να μιλήσουν! Όχι οι αλάνθαστοι και οι αναμάρτητοι! Δε μιλάμε με όρους χριστιανικής ηθικής εδώ, αλλά πολιτικά! Εκείνοι που έχουν άποψη! Εκείνοι που δεν είναι χειροπόδαρα δέσμιοι συμφερόντων! Εκείνοι που έχουν εργαστεί στη ζωή τους και που μπορούν να ξαναδουλέψουν κι έξω από την πολιτική! Ανεξάρτητα από πολιτικούς χώρους! Αυτό μας μάρανε εξάλλου σε αυτές τις συνθήκες! Οι διαχωριστικές γραμμές!
Τη χώρα την οδήγησε εδώ η ανυπαρξία, εδώ και χρόνια, στόχων εθνικών, στόχων μετρήσιμων και πολύ συγκεκριμένων! Σκορπιστήκαμε για πολλά χρόνια γυρίζοντας ως τα ανεμούρια, όπου φυσάει ο άνεμος! Αυτό πληρώνουμε!
Μπορεί να διαφωνούμε πολιτικά στο πως θα πάμε! Αλλά το που θα πάμε, πρέπει, έστω και τώρα, να το συμφωνήσουμε!
Ας βγούμε λοιπόν από την αδράνεια και τη δικαιολογημένη μας μελαγχολία!
Όχι στην παραίτηση!
Ας πάει καθένας στη δουλειά του, σήμερα, με άλλη διάθεση.
Ας βάλουμε ένα στόχο: καθένας μας να κάνει τη δική του μικρή ή μεγαλύτερη ανατροπή! Ας δουλέψουμε με νέα αντίληψη! Με διάθεση συνεργασίας και προσφοράς! Για μας και τα παιδιά μας! Αυτό θα αδειάσει την πολιτική ηγεσία που αναπαύεται στα αγαθά της! Αυτό θα αναγκάσει και την πολιτική ηγεσία να συνέλθει! Να αναλάβει επιτέλους το ρόλο της, και όχι απλώς να διαγκωνίζεται για τις καρέκλες και ό,τι αυτές συνεπάγονταν και συνεπάγονται, ακόμη!