3 στιγμές…μέσα από τη φθορά του χρόνου.

Συντάκτης:
Εκτυπώστε το άρθρο


Βρισκόσαστε μπροστά σε μια λίμνη… Δίπλα σας στέκεται το χτυποκάρδι σας…

Η ιστορία της ταινίας «3 στιγμές» του Πέτρου Σεβαστίκογλου σας ρίχνει κατ’ ευθείαν στα βαθιά νερά της λίμνης : «Κάθε 20 χρόνια περνάει ένας κομήτης του οποίου η λάμψη αφήνει ένα μονοπάτι φωτός πάνω στα νερά. Όσοι αγαπιούνται πραγματικά μπορούν να το διασχίσουν χωρίς να βραχούν…»

Πόσο ωραίο ακούγεται, ε ; Ειδικά μερικές μέρες πριν τον Άγιο Βαλεντίνο, πόσοι είμαστε που θα θέλαμε να το ζήσουμε (ΚΑΙ) αυτό ;

Οι ρομαντικοί θα δυσαρεστηθούν με το θέμα της ταινίας. Παρ΄όλη την μουσική επένδυση από το έξοχο μουσικό συνδυασμό «The Prefabricated Quartet» και τις μοναδικά ζεστές, υγρές, αισθησιακές εικόνες του Σεβαστίκογλου, αποτυπώνεται ένα μήνυμα : τὰ πάντα ρεῖ … Ούτε τα νιάτα ούτε τα αισθήματα αντέχουν στην πάροδο του χρόνου…
«Ε και τότε, τί;», θα πείτε … «Πάω στον κινηματογράφο για να ψυχοπλακωθώ ;»

Εδώ είναι η δύναμη της ταινίας. Μέσα από 3 ηλικίες (των 20, 40, 60) που ζούνε τον έρωτα (ή που φοβούνται να ενδώσουν σε αυτόν), ο σκηνοθέτης μας υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε αιώνιοι… Κομήτες που πρέπει να τολμήσουν, να ζήσουν, να αποδεχτούν τα όρια των ίδιων και του Άλλου…Δεν φτιάχνεις ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά… Οι ήρωες της ταινίας, όποια και να είναι η ηλικία τους, δεν είναι σίγουροι για αυτό που θέλουν, δεν τολμάνε να πουν τι θέλουν και, εν τέλει, δεν ξέρουν και οι ίδιοι τι θέλουν.

Αξίζει πολύ ωστόσο να δει κανείς το «3 στιγμές» για να δώσει ίσως απάντηση σε απλές ερωτήσεις … Γιατί να πρέπει να περιμένω 20 χρόνια για να δω αν με αγαπάει; Γιατί να μην μπορώ να συμφιλιωθώ με την ιδέα της ατέλειας ;

Το σενάριο, με την απλότητα του, επιτρέπει στον θεατή να βγάλει την δική του ερμηνεία… Είναι τα 3 ζευγάρια, το ίδιο ζευγάρι σε διαφορετικές στιγμές του ερωτά τους ; Τα έζησαν τα γεγονότα ή τα πλάθουν με τις φοβίες τους και τις αβεβαιότητες τους πάνω στο άνθος της ηλικίας τους ;
Η ερμηνεία των ηθοποιών (Ρούλα Πατεράκη, Γιώργου Διαλεγμένου, Ευγενία Δημητροπούλου, Αντώνη Καρυστινού, Δήμητρα Λαρεντζάκη, Χρήστο Νικολάου) είναι εξαιρετική και η αισθητική της εικόνας σε πείθει ότι ο έρωτας, στην αρχή του τουλάχιστον, είναι το πιο ωραίο συναίσθημα που μπορεί κανείς να νιώσει…

Μια πραγματικά πολύ καλή ταινία που δεν ξεχνάς όταν ανάψουν τα φώτα της αίθουσας… Αρχίζει η αναμονή μέχρι να ξαναπεράσει ο κομήτης…

Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "3 στιγμές...μέσα από τη φθορά του χρόνου."

    Αφήστε το σχόλιο σας


    *