Εν αρχή ήτο τον ΚΛΙΚ. Το ΚΛΙΚ έκανε το ΝΙΤΡΟ, μετά το STATUS, και μετά… χάσαμε τον λογαριασμό, DOWNTOWN, WOMAN, EXQUIRE, FORTUNE, MAXIM, OK, INSTYLE, PEOPLE, HELLO, CIAO, GOSSIP, PAPARAZI, ΧΑΙ, κλπ. Όλα άρχισαν το 1987, όταν εμφανίζεται ο Πέτρος Κωστόπουλος και μαζί με τον Άρη Τερζοπουλο, βγάζουν το ΚΛΙΚ, ένα νέο περιοδικό που ανατρέπει όλα τα εκδοτικά δεδομένα της εποχής. Ο αρχισυντάκτης Πέτρος, καλά δικτυωμένος με την καινούργια γενιά εξουσίας (Λαλιώτης), εισάγει ένα νέο ύφος και μια μοντέρνα γλώσσα στον εκδοτικό χώρο, που συμβαδίζει απόλυτα με το πνεύμα και ύφος και την νεοελληνική μαγκιά της εποχής.
Είναι η εποχή που το ΠΑΣΟΚ είναι στα ντουζένια του, οι νέο-ξυρισμένοι πρασινοφρουροί έχουν αντικαταστήσει το ζιβάγκο με την γραβάτα και έχουν πέσει με τα μούτρα στο μεγάλο φαγοπότι των κοινοτικών κονδυλίων. Είναι η εποχή της νέο-μαγκιάς, της επιδειξιομανίας, των ξέκωλων, της κατανάλωσης, των ξιπασμένων νεόπλουτων. Των «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε?», των χοντρών κουβανέζικων πούρων…. Τα πολυτελή αυτοκίνητα γίνονται του συρμού, οι βιλάρες στην Μύκονο ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια και μαζί τους βγαίνουν δειλά τα μοντελάκια, οι τηλε-αστέρες, τα πρωϊνάδικα, οι και όλοι οι «People«. Το ΚΛΙΚ σπάει τα ταμπού μοιράζοντας στο 4ο τεύχος μαζί με το περιοδικό και ένα προφυλακτικό (στα πλαίσια μιας καμπάνιας για το έιτζ). Εκτοξεύει την κυκλοφορια του στα 100,000 τευχη και μένει εκεί για χρόνια.
Το ΚΛΙΚ δεν γνώρισε απλώς την επιτυχία, αλλά εγκαταστάθηκε σ΄ αυτήν. Όμως, αυτή την επιτυχία δεν την άντεξε. Ετσι γρήγορα μεταλλάχτηκε, προσαρμοζόμενο και αυτό στις ανάγκες της μεταλλαγμένης Ελληνικής κοινωνίας (που -τι ειρωνεία- το ίδιο συνέβαλε να γίνει!!!). Σταδιακά, δημιούργησε και προώθησε το «lifestyle».Ο Κωστόπουλος κάποια στιγμή, (και μετά από μια διαπλεκόμενη ιστορία που συμπεριλάμβανε την Πολιτική, τα Δημόσια έργα και τα Μέσα Ενημέρωσης), τα έσπασε με τον εκδότη Άρη Τερζοπουλο. Έγινε ο ίδιος εκδότης του ΝΙΤΡΟ και μιας σειράς «λαιφσταιλ» περιοδικών που σταδιακά κατέκλυσαν την αγορά. Και βεβαίως δεν έμεινε μόνος με την μικρή του εκδοτική αυτοκρατορία. Οι επίγονοι του (συνήθως πρώην συνεργάτες), θέλοντας να αρπάξουν κομμάτι από την εκδοτική πίττα, ξέφυγαν και έβγαλαν μια σειρά συναφών περιοδικών στο ίδιο στυλ. Μια καινούργια εποχή άρχισε στην Ελλάδα, με σήμα κατατεθέν τον κυνισμό, τον αριβισμό, την «αρπαχτή», την προβολή επιφανειακών και ευκαιριακών «διασημοτήτων». Τα εξώφυλλα του ΝΙΤΡΟ και συχνα του ΚΛΙΚ, πούλαγαν αυτό που ήξεραν ότι πουλά καλύτερα. Δηλαδή, γυμνό και κώλους. Και οι επίγονοι, με την ανταγωνιστική αγωνιά τους, έβγαλαν τα πάντα στην φόρα. Και όλοι αυτοί μαζί διαμόρφωσαν μια αισθητική, μια νοοτροπία και ένα αναγνωστικό κοινό με αντίστοιχα χαρακτηριστικά, που δυστυχώς μας ακολουθεί μέχρι σήμερα.
Ο αρχικός εκδότης του ΚΛΙΚ Άρης Τερζοπουλος, κάποια στιγμή σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση (απολογία?) είπε χαρακτηριστικά «Τα Αρμάνι και τα Γκούτσι είναι ικανά να ντύσουν το σώμα μας και να μας κάνουν να δείχνουμε πραγματικά ομορφότεροι. Δεν μπορούν να ντύσουν ούτε τον χαρακτήρα ούτε την ψυχή μας. Δεν μπορούμε να είμαστε αυτό που δεν είμαστε και δεν μπορούμε να μην είμαστε αυτό που είμαστε.» Δυστυχώς εμείς πληρώνουμε ακόμη τα «Κωστοπουλακια». Πληρώνουμε ακόμη το τίμημα, το ήθος και ύφος (εμετό σε συσκευασία δώρου), που άφησαν ο Κωστόπουλος και οι επίγονοι του. Πληρώνουμε αυτή την πλασματική και «δήθεν» εικόνα που πούλησαν και προώθησαν, διαμορφώνοντας και διαπαιδαγωγώντας μια ολόκληρη γενιά. Όμως, μαζί με την κρίση (που πέρα από οικονομική είναι κυρίως ηθική), έχει έρθει η ώρα να δούμε την αλήθεια (ότι εχει απομείνει από αυτήν) κατάματα. Την δίκια μας και των άλλων. Γιατί οι άνθρωποι, γυμνοί με την αλήθεια τους, είναι πολύ διαφορετικοί από ότι όταν είναι ντυμένοι με τα Goutsi και τα Prada τους….
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Τα «Κωστοπουλάκια»"