Χέντι Λαμάρ, «η πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου»

Συντάκτης:

Η κυρία της φωτογραφίας είναι από τις πρώτες γυναίκες που (στην πέμπτη ταινία όπου συμμετείχε) υποκρίθηκε οργασμό στην οθόνη. Και κάπνισε και τσιγάρο μετά… Και πολύ πιο μετά είπε ότι για να μπορέσουν να πετύχουν τη σκηνή ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος την τρυπούσε με μια παραμάνα.

Η κυρία της φωτογραφίας είναι από τις πρώτες γυναίκες που έδειξε το στήθος της στην οθόνη.

H Χέντι Λαμάρ στην ταινία Ecstasy

Οι σκηνές είναι τσεχοσλοβακικής παραγωγής του 1932 και η ταινία “Ekstase”, που της περιείχε, απαγορεύθηκε σε πολλές χώρες (ανάμεσα τους και οι Ηνωμένες Πολιτείες) «λόγω του προκλητικού περιεχομένου της», ενώ στη Γερμανία αντιμετώπισε προβλήματα λόγω της εβραϊκής καταγωγής της πρωταγωνίστριας της. Ήταν η γεννημένη στη Βιέννη Hedwig Eva Maria Kiesler, μοναχοπαίδι ενός πολωνοεβραίου υψηλόβαθμου τραπεζικού στελέχους και μιας Ουγγροεβραίας πιανίστριας. Τον καιρό που η ταινία βγήκε στους κινηματογράφους παντρεύτηκε τον, επίσης γιο εβραίων γονιών Friedrich Mandl, που ήταν 14 χρόνια μεγαλύτερος της και είχε ένα σύντομο γάμο (διαρκείας έξι εβδομάδων) στο βιογραφικό του. Ήταν ένας από τους πιο πλούσιους άντρες στην Αυστρία, κατασκευαστής όπλων και πυρομαχικών, ο οποίος έκανε δουλειές με το Μουσολίνι και ετοιμαζόταν να κάνει και με τον Χίτλερ. Έδωσε πάνω από πέντε εκατομμύρια ευρώ σε σημερινές τιμές για να αγοράσει και να καταστρέψει όσες πιο πολλές κόπιες της ταινίας μπορούσε. Της απαγόρευσε να συνεχίσει να εργάζεται ως ηθοποιός. Προτιμούσε να την παίρνει μαζί του σε συνέδρια με θέμα την στρατιωτική τεχνολογία και σε συναντήσεις του με επιστήμονες, πελάτες και άλλους επαγγελματίες του χώρου. Ήταν σχεδόν φυλακισμένη στο κάστρο όπου ζούσαν. Όταν ήρθε η στιγμή που δεν άντεχε άλλο και που βρήκε έναν τρόπο να δραπετεύσει, χρειάστηκε να κρυφτεί σε ένα πορνείο και να κάνει σεξ με έναν άγνωστο για να μην την ανακαλύψουν. Μετά την απόδρασή της βρέθηκε στο Παρίσι κι ύστερα στο Λονδίνο. Εκεί, το 1937, γνωρίστηκε με τον επικεφαλής και συνιδρυτή της Metro-Goldwyn-Mayer (MGM) Louis B. Mayer.

Η κυρία της φωτογραφίας έγινε Χέντι Λαμάρ, το 1938. Έτσι την ονόμασε ο Μάγιερ (κατόπιν προτάσεως της συζύγου του), ως φόρο τιμής στη διάσημη και πρόωρα χαμένη καλλονή του βωβού κινηματογράφου Μπάρμπαρα Λα Μάρ, αλλά και για να την απομακρύνει από τον τίτλο “the ecstasy lady”, που την ακολουθούσε. Η Μπάρμπαρα Λα Μάρ ήταν γνωστή ως «το κορίτσι που είναι πάρα πολύ όμορφο» (“Girl Who Is Too Beautiful”). Η Χέντι Λαμάρ, ξανασυστήθηκε από τον Μάγιερ ως «η πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου». Το 1998 η Χέντι Λαμάρ μήνυσε την “Corel”, για χρήση της φωτογραφίας της χωρίς την άδεια της στις συσκευασίες του Corel Draw. Παρά το γεγονός ότι οι δικηγόροι της εταιρείας ισχυρίστηκαν ότι δεν είχε χρησιμοποιηθεί η φωτογραφία της, τα δύο μέρη κατέληξαν σε εξωδικαστικό συμβιβασμό.

H Λαμάρ και η εικόνα που χρησιμοποίησε το CorelDRAW

Η κυρία της φωτογραφίας έπαιξε (μεταξύ άλλων) σε δύο ταινίες με τον Spencer Tracy, σε δύο με τον Clark Gable, σε δύο με τον William Powell και σ’ άλλες δύο με τον James Stewart, ενώ ήταν η Δαλιδά στο «Σαμψών και Δαλιδά», τρίτη πιο κερδοφόρα ταινία της κινηματογραφικής ιστορίας μέχρι το 1950, που ήταν η χρονιά που κυρίως προβλήθηκε και έσπασε ταμεία. Από το 1960 έχει το δικό της αστέρι στη «λεωφόρο της δόξας», στο Χόλιγουντ.

Η κυρία της φωτογραφίας μετά το γάμο της με τον Φρίντριχ Μαντλ έκανε άλλους πέντε. Ύστερα από το έκτο της διαζύγιο, το 1965, έμεινε ανύπαντρη για τα υπόλοιπα 35 χρόνια της ζωής της. Πέθανε, στα 86 της, στις 19 Ιανουαρίου του 2000. «Τι, τελείωσε κιόλας;». Όχι, αλλά (ήθελα να δείξω πως λειτουργούν) τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις…

Η κυρία της φωτογραφίας είναι «η μητέρα του WiFi, του GPS, του Bluetooth και άλλων ασύρματων τεχνολογιών». Τελικά, είχε αφήσει και κάτι καλό ο γάμος της με τον Μαντλ. Είχε αφήσει μια αφετηρία για κάτι πολύ καλό, όλη την υπόλοιπη διαδρομή την έτρεξε το μυαλό της. «Η Χέντι έλεγε ότι δεν ένιωθε καλά με τον εαυτό της να κάθεται στο Χόλιγουντ και να βγάζει ένα σωρό χρήματα ενώ ο κόσμος ήταν σε αυτή την κατάσταση. Έλεγε ότι γνώριζε πολλά για πυρομαχικά και μυστικά όπλα και σκεφτόταν σοβαρά να εγκαταλείψει την “MGM” και να πάει στην Ουάσινγκτον, για να προσφέρει τις υπηρεσίες της στη νεοσύστατη Επιτροπή Εφευρετών», είχε πει ο George Antheil. «Οι εφευρέσεις μού είναι εύκολες», είχε πει η Χέντι. «Δεν χρειάζεται καν να προσπαθήσω, οι ιδέες μου έρχονται μόνες τους.» Με τη βοήθεια του Τζορτζ, υλοποίησε την ιδέα της, να φτιάξει μια συσκευή αναπήδησης συχνοτήτων που χρησιμοποιούσε έναν κύλινδρο αυτόματου πιάνου, προκειμένου να εναλλάσσει ένα σήμα μεταξύ 88 διαφορετικών συχνοτήτων, με σκοπό την απόκρυψη των τηλεκατευθυνόμενων τορπιλών από τα εχθρικά ραντάρ και την μείωση της πιθανότητας παρεμβολών.

H «πατέντα» για το Secret Communication System

To «Σύστημα Κρυφής Επικοινωνίας» (“Secret Communication System”) κατατέθηκε στο γραφείο ευρεσιτεχνιών των Ηνωμένων Πολιτειών στις 10 Ιουνίου του 1941, τον καιρό που παιζόταν στους κινηματογράφους το μιούζικαλ “Ziegfeld Girl”, όπου συμπρωταγωνιστούσε με τη Judy Garland, τη Lana Turner και τον James Stewart. Tο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του «συστήματος» δημοσιεύθηκε στις 11 Αυγούστου του 1942, τον καιρό που παιζόταν στους κινηματογράφους η ταινία “Crossroads”, όπου συμπρωταγωνιστούσε με τον William Powell και η ταινία “Tortilla Flat” όπου – η κυρία της φωτογραφίας – συμπρωταγωνιστούσε με τον Spencer Tracy, τον John Garfield και τον Frank Morgan (που η ερμηνεία του ήταν υποψήφια για Όσκαρ δεύτερου ανδρικού ρόλου) και δυο μήνες από τότε που η Χέντι ήταν εξώφυλλο στο “Life”. «Σας ευχαριστούμε πολύ για την παρουσίαση. Γιατί δεν πηγαίνετε να διασκεδάσετε τα αμερικανικά στρατεύματα που πολεμούν στη Ευρώπη;» τη ρώτησε ο επικεφαλής αξιωματούχος της επιτροπής του αμερικανικού υπουργείου άμυνας, στην οποία παρουσίαζε την εφεύρεσή της…

Το εξώφυλλο του περιοδικού LIFE με την Χέντι Λαμάρ

Όταν η κυρία της φωτογραφίας θέλησε να γίνει μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Εφευρετών (National Inventors Council) εισέπραξε την απάντηση ότι θα ήταν προτιμότερο να μείνει στην ηθοποιία ή και να χρησιμοποιήσει τη διασημότητά της για να προωθήσει την πώληση πολεμικών ομολόγων. Που κι αυτό το έκανε. Και με μεγάλη επιτυχία. Η τεχνολογία του «Συστήματος Κρυφής Επικοινωνίας», αποδείχθηκε πολύ προηγμένη για την εποχή της. Πρώτη φορά δοκιμάστηκε από το ναυτικό το 1957 για τη μετάδοση των θέσεων των υποβρυχίων του εχθρού που ανίχνευαν τα σόναρ. Τέθηκε για πρώτη φορά σε εφαρμογή το 1962 από το αμερικανικό ναυτικό, στην «κρίση των πυραύλων» στην Κούβα και ενώ η πατέντα είχε λήξει. To 1997 η Καναδική εταιρεία Wilan υπέγραψε συμφωνία με την εφευρέτρια για την απόκτηση μέρους των δικαιωμάτων εμπορίας της «πρωτοποριακής πατέντας της του 1942, για τις ασφαλείς ασύρματες μεταδόσεις».

Την ημέρα του θανάτου της, πριν 21 χρόνια ακριβώς, ανέβηκε στην ιστοσελίδα της Wilan αυτό: