«Και ξαφνικά παρουσιάστηκε η ανάμνηση. Αυτή η γεύση ήταν η γεύση του μικρού κομματιού της μαντλέν που την Κυριακή το πρωί στο Κομπραί (τη μέρα εκείνη δεν έβγαινα πριν απ’ την ώρα της λειτουργίας) μου πρόσφερε η θεία μου η Λεονί, όταν πήγαινα να της πω καλημέρα στο δωμάτιό της, αφού πρώτα το βουτούσε στο τσάι ή στο φλαμούρι της. Η όψη της μικρής μαντλέν δεν μου ’χε θυμίσει τίποτα πριν να τη γευτώ· ίσως γιατί, έχοντας δει συχνά από τότε μικρές μαντλέν, χωρίς όμως να τις δοκιμάσω, πάνω στα ράφια των ζαχαροπλαστείων, η εικόνα τους είχε εγκαταλείψει εκείνες τις μέρες του Κομπραί για να δεθεί μ’ άλλες πιο πρόσφατες, ίσως γιατί, απ’ αυτές τις αναμνήσεις τις εγκαταλειμμένες τόσον καιρό έξω απ’ τη μνήμη, δεν επιζούσε τίποτα, όλα είχαν διαλυθεί· οι μορφές -κι αυτή ακόμα του μικρού κοχυλιού της ζαχαροπλαστικής, τόσο στρουμπουλά αισθησιακού κάτω απ’ τις αυστηρές κι ευλαβικές πτυχές του- είχαν διαλυθεί ή, κοιμισμένες, είχαν χάσει τη δύναμη της επέκτασης που θα τους επέτρεπε να ξαναδεθούν με τη συνείδηση».
Σε αυτό το πολύ όμορφο απόσπασμα από το «Αναζητώντας το τον χαμένο χρόνο», ο Μαρσέλ Προυστ περιγράφει το πως η γεύση μιας μαντλέν μαζί με λίγο τσάι, είχε τέτοια ισχυρή επίδραση μέσα του, που τον έκανε, μέσα σε μία στιγμή, να «ταξιδέψει» στα χρόνια της παιδικής του ηλικίας και να θυμηθεί τα καλοκαίρια που περνούσε στο σπίτι της θείας του στη γαλλική επαρχία.
Όταν μιλάμε για βελγική κουζίνα λοιπόν, ορισμένα πιάτα μας έρχονται αμέσως στο νου, όπως ακριβώς και οι μαντλέν του Προυστ. Σε αυτήν την περίπτωση, ας δούμε ποια είναι τα πιο εμβληματικά πιάτα της βελγικής κουζίνας και, πάνω απ” όλα, πού μπορούμε να δοκιμάσουμε το καλύτερο;
Μύδια και πατάτες (moules et frites)
Αν και το Βέλγιο καταναλώνει λιγότερα μύδια απ΄ ότι η γειτονική Ολλανδία, τα διάσημα καρκινοειδή που παραδοσιακά σερβίρονται στην κατσαρόλα έχουν καθιερωθεί ως μια από τις εθνικές μας σπεσιαλιτέ. Αν και η βασική συνταγή τους προτείνει σερβίρισμα αλά Marinière (με απλό ζωμό λαχανικών δηλαδή), πρέπει να δοκιμάσετε επίσης τις εναλλακτικές βερσιόν με κάρυ, σκόρδο ή την Provençal.
Πού να τα φάτε; Στις Βρυξέλλες και στο Chou στο Ixelles, στο οποίο θα βρείτε τουλάχιστον 27 διαφορετικές παραλλαγές.
Waterzooi à la gantoise
Στα ολλανδικά, Waterzooi σημαίνει «βραστό νερό». Επί της ουσίας μιλάμε για μια σούπα γεύματος με κοτόπουλο ή ψάρι. Συνήθως τρώγεται ως αυτόνομο πιάτο, επειδή τα λαχανικά και οι πατάτες έχουν ήδη μαγειρευτεί με τα κομμάτια του κοτόπουλου σε ζωμό δεμένο με κρέμα ή βούτυρο.
Πού να το φάτε; Στο Klokhyus στη Γάνδη, στο ιστορικό κέντρο της πόλης σε ένα τυπικό σκηνικό που αξίζει τη βόλτα όσο και τα waterzooi με κοτόπουλο ελευθέρας βοσκής.
Τα βρίσκουμε στις όχθες του Scheldt και της περιοχής της Αμβέρσας, το πράσινο χέλι (anguilles au vert) τρώγεται με μια δόση λεμονιού. Το «πράσινο» προέρχεται απλώς από το χρώμα της σάλτσας, φτιαγμένη από ένα μιξ χορταρικών που μαγειρεύονται αργά με το χέλι του γλυκού νερού.
Πού να τα φάτε; Στο Tissens στο Hoeilaart, χωρίς δισταγμό. Στην πραγματικότητα, το μέρος σερβίρει μόνο αυτό το à la carte πιάτο. Ένα οικογενειακό σπίτι που έχει γίνει θεσμός στον τομέα.
Κομμάτια βοείου κρέατος που σιγοβράζονται για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ατμό (stoofvlees στα φλαμανδικά, που σημαίνει βρασμένο κρέας) με την προσθήκη βελγικής μαύρης μπίρας. Μερικοί προσθέτουν ακόμη και μελόψωμο ή σιρόπι Λιέγης, και φυσικά σερβίρονται με πατάτες.
Πού να τα φάτε; Στο Laiterie στο Linkebeek, έναν χώρο που σερβίρει κι άλλες βελγικές σπεσιαλιτέ που αξίζει να δοκιμάσετε.
Αυτό είναι ένα τυπικό πιάτο των Βρυξελλών και αυτή τη φορά ναι, όπως υποδηλώνει το όνομά του, έχει να κάνει με κουνέλι. Και ναι, έχει να κάνει και με μπίρα. Η οποία πάντα είναι Βρυξελλιώτικη, αρκετές φορές από μικρές ζυθοποιίες της πόλης, που δίνουν εξάλλου και μια ιδιαίτερη νότα στην εκάστοτε συνταγή.
Πού να το φάτε; Στο Chez De Neu Pruim στο Beersel, έναν χώρο με την αυθεντική διακόσμηση ενός παλιού φλαμανδικού μπιστρό με εκπληκτική βελγική κουζίνα και τοπικές μπύρες.
Το ταρτάρ ντόπιου μοσχαρίσιου κρέατος υπάρχει και στους γείτονές μας, αλλά στο Βέλγιο ψιλοκόβεται και με την προσθήκη κάπαρης έχουμε μια πιο πικάντικη παραλλαγή του, το μαρτίνο (martino). Ένα απλό πιάτο που έχει γίνει λατρεία, κι ο καθένας μάλλον έχει το αγαπημένο του σημείο που θα το παραγγείλει.
Πού να το φάτε; Εάν δεν το έχετε δοκιμάσει στο Canterbury στο Ixelles, όπου και παρασκευάζεται σύμφωνα με τη συνταγή του Joseph Niels που κρατά από το 1926, είναι ένα κενό στη γαστρονομική κουλτούρα σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "7 εμβληματικά πιάτα της βελγικής κουζίνας και που να τα δοκιμάσετε"