- - https://www.newsville.be -

Lettre 139 , Βασίλης Οικονομίδης, Ένας ευαισθητοποιημένος παρατηρητής.

Η πρώτη χειραψία με τον Βασίλη Οικονομίδη αποπνέει ειλικρίνεια. Το – γεμάτο μπογιές – σταθερό χέρι και το καθαρό βλέμμα, που όλο και πιο σπάνιο γίνεται στις μέρες μας, με καλωσορίζουν στο ατελιέ του νεαρού ζωγράφου. Στο χώρο της δημιουργίας του, ο Βασίλης Οικονομίδης, νιώθει σαν το σπίτι του. Ανάμεσα στα πολύχρωμα πινέλα, τις μπογιές και τα τελάρα, καθώς και τα δεκάδες άλλα εργαλεία και μηχανήματα που προδίδουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της δουλειάς του, αρχίζουμε την κουβέντα. 

Συνέντευξη: Γιάννης Δήμας
Φωτογραφία: Γιώργος Γαβανάς
__________________

Εμείς, οι καθημερινοί άνθρωποι, θέλουμε να πιστεύουμε ότι η Τέχνη είναι πέρα και πάνω απ’ όλα ελευθερία, έκφραση χωρίς καλούπια και «πρέπει». Πως βιώνεις εσύ την έννοια της ελευθερίας μέσα από την ζωγραφική;

 « H ελευθερία είναι ο θανάσιμος αντίπαλος της τέχνης » γράφει ο καλλιτέχνης Lennep, κι εγώ το πιστεύω αυτό, διότι το έχω ζήσει.  Όταν ήμουν πιο νέος και σαφώς πιο αθώος, πίστευα κι εγώ ασυνείδητα ότι ο πειραματισμός και η έρευνα στον τομέα της τέχνης έτεινε, πάνω απ όλα, προς την κατάκτηση μιας προσωπικής ελευθερίας, πράξης και λόγου. Μεγαλώνοντας όμως αρχίζεις και συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι ξεκάρφωτος μέσα σε ένα αόριστο σύμπαν και ότι ζεις, κινείσαι, και υπάρχεις μέσα σε κάποιο συγκεκριμένο πλαίσιο, μια συγκεκριμένη κοινωνία με τους κανόνες της και τους περιορισμούς της, με την ιστορία της και το παρόν της, η οποία σε διέπει και καθορίζει το βλέμμα και την σκέψη σου. Η ιδανική αυτή ελευθερία, που ξεσηκώνει τον άνθρωπο, έχει νόημα όταν η ίδια είναι περιορισμένη. Όταν δεν συναντάς τους δικούς σου περιορισμούς στον εξωτερικό κόσμο, τότε στρέφεσαι προς τον εσωτερικό σου κόσμο, πόσο μάλλον όταν θεωρείσαι καλλιτέχνης, δηλαδή ένας ευαισθητοποιημένος παρατηρητής που έχει το καθήκον να δημιουργεί συνειδητά και με ευθύνη προς τον θεατή. Η αυτοπειθαρχία είναι απαραίτητη ακόμα περισσότερο στον καλλιτεχνικό τομέα, την ώρα της δημιουργίας όπου Ναι «πρέπει» να σπας τα καλούπια εφόσον όμως έχεις συνειδητοποιήσει την ύπαρξή τους.  
Πότε μπήκε στη ζωή σου η ζωγραφική; ποιο είναι το βασικό κίνητρο, ο λόγος που σε οδηγεί στη δημιουργία;

 Ζούμε δύσκολες εποχές. Θυμάμαι την ημέρα που συστηθήκαμε, σ' ένα καφενείο στις Βρυξέλλες, όπου μου έλεγες «έξω γίνεται πόλεμος φίλε». Δεν μ' αρέσει να κάθομαι, είμαι ανήσυχος άνθρωπος, θέλω να μαθαίνω, να συμμετέχω, να δημιουργώ. Η ζωγραφική είναι η ζωή μου. Το καλλιτεχνικό βλέμμα και η πράξη δίνουν νόημα στην ανθρωπότητα. Δεν ξέρω πότε και πώς μπήκε η ζωγραφική στη ζωή μου. Ίσως να φταίει ο παππούς μου που ζωγράφιζε κι αυτός όλη του τη ζωή, ίσως η αιτία να είναι η ανατροφή που μου έδωσαν οι γονείς μου, ή ακόμα να είναι ένα έμφυτο χαρακτηριστικό. Μπορεί να είναι κι όλα μαζί.
 Παρατηρώντας τα έργα σου και ιδίως τα εντυπωσιακά πορτρέτα καταλαβαίνω πως τα εξωτερικά, καθημερινά ερεθίσματα τα βιώνεις, όπως ο καθένας από εμάς, μέσω ενός εσωτερικού φίλτρου. Μίλησέ μας για την διαδικασία αυτή και πως τελικά μια εξωτερική εικόνα φτάνει να αποτυπωθεί στους πίνακές σου. Όπως είπα παραπάνω, κάθε εποχή καθορίζεται και χαρακτηρίζεται ταυτόχρονα από μια συγκεκριμένη αισθητική. Από τη μια πλευρά, ισχύει το γεγονός ότι τα διάφορα καθημερινά βιώματα πλάθουν στον καθένα μας ένα εσωτερικό προσωπικό φίλτρο, και από την άλλη πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι, εφόσον δεν είμαστε ασκητές κι ότι δεν ζούμε απομονωμένοι σε σπηλιές, το συγκεκριμένο εσωτερικό φίλτρο δεν είναι ποτέ όλως διόλου προσωπικό, διότι μας το καθορίζει το άμεσο περιβάλλον μας. Η σημερινή γενιά, παραδείγματος χάριν, ζει και εξελίσσεται σε ένα κόσμο όπου η χρήση του υπολογιστή είναι καθημερινή κι όπου το Photoshop μεταλλάσσει τα θεμέλια της σημερινής εικόνας. Ο κόσμος στον οποίο ζούμε χαρακτηρίζεται απ αυτή την παγκοσμιοποιημένη εικόνα. Ο μόνος τρόπος συνειδητής επιλογής και ανεξάρτητης δημιουργικής πράξης περνάει μέσα από τη γνώση των κανόνων ( της Τέχνης ) της σημερινής κοινωνίας, την προσωπική διάθεση χρήσης των εργαλείων που προσφέρει, την μελέτη, την παρατηρητικότητα, την πεποίθηση ότι έχεις κάτι το διαφορετικό να αποδώσεις και μιας ασυγκράτητης δημιουργικής δίψας. Έτσι λοιπόν, μ' αυτό το σκεπτικό και με πολύ πειραματισμό, κατέληξα, προς το παρόν, σ' αυτή τη τεχνοτροπία που με χαρακτηρίζει σήμερα, όπου η χρήση της ψηφιακής φωτογραφίας και η επεξεργασία της στον υπολογιστή μου προσφέρει μια γραφική αμεσότητα η οποία καθρεφτίζει, κατά τη γνώμη μου, την αισθητική του σήμερα. Χαράζω την εικόνα πάνω σε μια σανίδα πολυεστέρα την οποία τυπώνω σε καμβά πάνω στον οποίο επεμβαίνω με διάφορα υλικά, ξανά και ξανά, ώσπου να καταλήξω σ' ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα.      
 Γεννημένος στην Αθήνα, μεγαλωμένος στις Βρυξέλλες, εκπαίδευση και εικαστική ωρίμανση σε Παρίσι και Βαρκελώνη. Πως μοιράζονται μέσα σου οι διαφορετικές αυτές βιωματικές εμπειρίες και σε ποιο βαθμό αυτή η πολυ-πολιτισμικότητα αποτυπώνεται στα έργα σου;
 Νομίζω ότι, μέσα μου, δεν μοιράζονται καθόλου. Αντιθέτως έχω την εντύπωση ότι όλες αυτές οι εμπειρίες αναμειγνύονται μέσα μου. Σίγουρα, συνειδητά ή όχι, το άμεσο πολιτιστικό περιβάλλον, ο πολιτισμός, η κοινωνική κατάσταση της χώρας αλλά και τα χρώματα, ο αέρας, η μυρωδιά,του τόπου όπου βρίσκεσαι, σε επηρεάζουν και χαράζονται μέσα σου. Δεν μπορώ να πω όμως ότι αποτυπώνονται ιδιαίτερά στα έργα μου. Δεν μ' αρέσει να εγκλωβίζω τον εαυτό μου ή τα έργα μου σε μια εθνική ταυτότητα. Δεν μου αρέσουν τα στερεότυπα. Ακόμα κι όταν μέσα από κάποια έργα, όπως το «φλεγόμενο δάσος», αναφέρομαι σε συγκεκριμένα γεγονότα της Ελλάδας, αφήνω το έργο αυτό να πάρει ένα ευρύτερο νόημα. Πιστεύω ότι η τέχνη πετυχαίνει τον στόχο της όταν μέσα από κάτι το προσωπικό ή το απομονωμένο, καταφέρνει να περάσει ένα παγκόσμιο μήνυμα.  

Οι καλλιτέχνες και ποιο συγκεκριμένα οι ζωγράφοι πιστεύεις πως σε περιόδους κρίσεων πρέπει να ασκούν την δική τους κριτική άποψη μέσα από τις δημιουργίες τους;  
Προσωπικά το πιστεύω, χωρίς όμως να το θεωρώ υποχρέωση του ζωγράφου. Είναι θέμα επιλογής. Πολλοί στρατευμένοι καλλιτέχνες στιγμάτισαν την Ιστορία αφήνοντας πίσω τους τρομερά δυνατό έργο. Άλλοι όμως γράψανε κqι αυτοί ιστορία υποστηρίζοντας ότι ο ρόλος της τέχνης δεν είναι να ασκείς τη κριτική σου άποψη ή να δηλώνεις την πολιτική σου κατεύθυνση. Η γνώμη μου είναι, ότι δεν ξεφεύγεις από τον κοινωνικό περίγυρο ποτέ, κι όσοι καλλιτέχνες θεωρούν ότι η τέχνη τείνει προς κάτι το «ανώτερο» και αρνούνται την κριτική μέσα από τις δημιουργίες τους, εκφράζουν ταυτόχρονα κι αυτοί μια θέση απέναντι στη κοινωνία και ταυτόχρονα ένα είδος κριτικής.  
Σε λίγες μέρες εγκαινιάζεται η πρώτη προσωπική σου έκθεση στις Βρυξέλλες στην γκαλερί Θεώρημα. Αν ζωγράφιζες σήμερα την Ελλάδα με ποιο τρόπο και με ποια χρώματα θα την απεικόνιζες;
 
Σίγουρα θα τη ζωγράφιζα με τα φωτεινά χρώματα του Τέτση, προσθέτοντας όμως και μερικές πιο σκονισμένες πινελιές, σαν αυτές του Κατζουράκη, συνδέοντας το φωτογραφικό στοιχείο του Ψυχοπαίδη, το οποίο επεξεργάζομαι κι εγώ, με μαυρόασπρα χαρακτικά με δυνατή αντίθεση, αναφορά στον Τάσσο και τέλος, το στήσιμο αυτής της φανταστικής έκθεσης θα ανεβαζόταν επηρεασμένο από τη σκηνογραφική παρακαταθήκη του Φωτόπουλου.   

Τελειώνοντας την συνέντευξη και βγαίνοντας από το ατελιέ του Βασίλη Οικονομίδη , μου έχει μείνει μια έντονη αίσθηση αισιοδοξίας για αυτό που συχνά αποκαλώ «ελληνικό DNA».  Την Πέμπτη 28 Οκτωβρίου το κοινό των Βρυξελλών υποδέχεται, στην γκαλερί Θεώρημα, έναν χαρισματικό Έλληνα, νέο ζωγράφο, τον Βασίλη Οικονομίδη. Αξίζει να είμαστε όλοι εκεί.
—————————————————————-
 infos: Galerie THEOREMA
Rue Berckmans 39, B-1060 Bxl
Tel & fax : 02/ 537.04.54

Heures d'ouverture:
mercredi – samedi, 11h00-18h00
 galerietheorema@skynet.be www.theorema-artgallery.com

Download Attachments