Πόσοι Ευρωπαίοι ζουν σε άλλη χώρα της ΕΕ;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση παρέχει στους πολίτες της ένα από τα πιο πολύτιμα δικαιώματα: την ελευθερία να ζουν, να εργάζονται και να σπουδάζουν σε οποιοδήποτε κράτος-μέλος, χωρίς περιορισμούς. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Eurostat (2024), περίπου 13,6 εκατομμύρια Ευρωπαίοι πολίτες ζουν σε διαφορετική χώρα της ΕΕ από αυτή της καταγωγής τους.

Οι κυριότεροι λόγοι για μετεγκατάσταση είναι η εργασία και οι σπουδές, ενώ σημαντικό είναι και το ποσοστό που μετακινείται για οικογενειακούς λόγους ή απλώς για αλλαγή περιβάλλοντος.

Ποιοι είναι οι πιο «κινητικοί» λαοί;

Η Ρουμανία βρίσκεται στην κορυφή της λίστας, με 3,1 εκατομμύρια Ρουμάνους να ζουν σε άλλες χώρες της ΕΕ — αριθμός που αντιστοιχεί στο εντυπωσιακό 16,28% του πληθυσμού της χώρας. Ακολουθούν η Κροατία (14,90%), η Βουλγαρία (11,68%) και η Πορτογαλία (9,17%). Η Ελλάδα καταγράφει 412.000 πολίτες που ζουν σε άλλες χώρες της ΕΕ, δηλαδή περίπου 3,96% του πληθυσμού.

Αντίθετα, σε χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία και η Σουηδία, τα ποσοστά παραμονής στο εσωτερικό της χώρας είναι ιδιαίτερα υψηλά – με λιγότερο από 1% των πολιτών τους να ζουν σε άλλη χώρα της ΕΕ.

Σταθερή η κινητικότητα, αλλά με «κυκλική» τάση

Η κινητικότητα εντός της ΕΕ παραμένει σταθερή, με περίπου 10 εκατομμύρια άτομα ηλικίας εργασίας (20–64 ετών) να διαμένουν σε άλλη χώρα της Ένωσης. Το φαινόμενο έχει συχνά κυκλικό χαρακτήρα: σχεδόν 976.000 άτομα μετακόμισαν εντός ΕΕ το 2024, ενώ 738.000 επέστρεψαν στη χώρα καταγωγής τους.

Ποιοτικό προφίλ των μετακινούμενων

Τα στατιστικά δείχνουν ότι οι «movers» έχουν υψηλότερο ποσοστό απασχόλησης (78%) από τους ντόπιους (76%) και σημαντικά υψηλότερο από τους υπηκόους τρίτων χωρών (63%). Ωστόσο, αντιμετωπίζουν προκλήσεις, όπως η πρόσβαση σε προσιτή στέγαση: το 19% των μετακινούμενων δηλώνει πως επιβαρύνεται υπερβολικά από τα κόστη στέγασης, έναντι μόλις 8% των ντόπιων πληθυσμών.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το στοιχείο ότι 209.000 επαγγελματίες υγείας (2,9% του συνολικού αριθμού στην ΕΕ και την ΕΖΕΣ) εργάζονται σε χώρα διαφορετική από την πατρίδα τους. Αν και δεν θεωρούνται υπερεκπροσωπημένοι, υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις ανάλογα με τις περιοχές και τις ειδικότητες.

Η ελευθερία μετακίνησης στην ΕΕ αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτή η κινητικότητα είναι ζωντανή και λειτουργική, αλλά συνοδεύεται και από πραγματικές κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις — οι οποίες πρέπει να αντιμετωπίζονται με υπευθυνότητα από τις εθνικές και ευρωπαϊκές αρχές.