Ο Πέτρος Σατραζάνης στο Φιλοσοφικό Καφενείο του ΚΥΚΛΟΥ

Η επόμενη συνάντηση του Φιλοσοφικού Καφενείου είναι γεγονός. Θα πραγματοποιηθεί την TETAΡΤΗ 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2025 και ώρα 19.30, στο καφέ Capoue, Rue des Tongres 18, 1040 Bruxelles με έναν εκλεκτό καλεσμένο, τον κο Πέτρο Σατραζάνη, και θέμα συζήτησης το:

«Μετά το Υποκείμενο, τι;» [Πεδία σκέψης: Τεχνητή νοημοσύνη, Εικονικότητα, Συνείδηση, Παιχνίδι, Αξελός]

Ο Πέτρος Σατραζάνης είναι διδακτορικός ερευνητής στο Κολλέγιο Φιλοσοφίας του Παν/μίου του Δουβλίνου (UCD). Την συζήτηση θα συντονίζει ο Γιώργος Χαντζής.

Αφορμής δοθείσης, ο ΚΥΚΛΟΣ υπενθυμίζει στα μέλη του την καταβολή της ετήσιας συνδρομής τους (30 ευρώ) στον λογαριασμό:

CERCLE HELLENIQUE DES ETUDES MODERNES
BE42 7390 1731 0154
Τράπεζα KBC, BIC: KRED BE BB

Πέτρος Σατραζάνης – Μετά το Υποκείμενο, τι;

Η νέα εποχή ανοίγεται μέσα από κλεισίματα. Έγκλειστοι στην σχολαστικότητα μιας εγκλωβιστικής ελευθερίας ζούμε δια αντιπροσωπου την παγκόσμια εικονικότητα. Το προφίλ που μιλάει για εμάς, η εικόνα »μας» που μιλάει για μας συνθέτουν… εμάς χωρίς το κυριότερο στοιχείο μας. Την ενσώματη παρουσία . Το «εδώ» και το «εκεί» δεν έχουν τοπολογική αναφορά , είναι αόριστες συντεταγμένες στον άπειρο χάρτη της εικονικότητας
Κάθε άνοιγμα που υποδεχόμαστε μάς βρίσκει αμήχανους και οπλισμένους. Ο χρόνος, βάζοντας τάξη στο ατακτοποίητο συνεχές, υπακούει περισσότερο στο παιχνίδι, κι ίσως να γίνεται ολόκληρος παιχνίδι.

Η τεχνητή νοημοσύνη δεν έρχεται να μας κατακτήσει (ποιος τη στέλνει και γιατι) – είναι ήδη εδώ μιμούμενη μια γλώσσα ανθρώπινη υπακούοντας στο εντέλλεσθε που την οριοθετεί. Λειτουργούμε σαν εσκεμμένα ανυποψίαστοι παίκτες, που αφημένοι στη δικαιοδοσία του παιχνιδιού αναλαμβάνουμε τη ζωτικότητα του εαυτού μας.

Κλεισμένοι στα στενά όρια μιας αγωνίας για το μέλλον –για κάποιο μέλλον τέλος πάντων που απειλεί την ανθρωπινότητά μας– μήπως να στοχαστούμε επάνω στις σκιάσεις που δημιουργεί αυτό το φως καθώς σκάει πάνω στην πεπατημένη οδό; Η λογική, οδηγός και δυνάστης, κατευθύνει το χρόνο στο γραμμικό του πέρασμα και ενώνει παρελθόν με μέλλον. Το μέλλον, σε αναμονή, γίνεται ελπίδα· το παρελθόν, ακινητοποιημένο, είναι μνήμη.

Κι όμως, αυτό που ζούμε είναι ταυτόχρονα παρελθόν και επερχόμενο. Ονομάζεται παρόν, κι όμως τρέχει πιο γρήγορα απ’ την κατανόησή του.