Από το Λονδίνο στο Βερολίνο με τρένο – και μια στάση στις Βρυξέλλες

Ένα νέο διμερές σύμφωνο ανάμεσα στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γερμανία, που υπογράφηκε στις 17 Ιουλίου 2025, βάζει τις βάσεις για μια από τις πιο φιλόδοξες σιδηροδρομικές συνδέσεις της Ευρώπης: άμεση σιδηροδρομική γραμμή Λονδίνο–Βερολίνο. Η συμφωνία, που φέρει το όνομα «Συνθήκη του Κένσινγκτον», υπογράφηκε στο εμβληματικό Μουσείο Victoria & Albert του Λονδίνου, και φιλοδοξεί να διευκολύνει την απευθείας διεθνή σιδηροδρομική σύνδεση ανάμεσα στις δύο πρωτεύουσες.

Στην πρώτη της φάση, η συνθήκη ιδρύει μια κοινή βρετανογερμανική task force η οποία θα εξετάσει τη σκοπιμότητα και τις τεχνικές προκλήσεις μιας τέτοιας διαδρομής, στο πλαίσιο της ευρύτερης δέσμευσης για βιώσιμες μεταφορές και πράσινη κινητικότητα. Η Βρετανίδα Υπουργός Μεταφορών Heidi Alexander σημείωσε ότι, μέσα στην επόμενη δεκαετία, η νέα διαδρομή θα μπορούσε να ενισχύσει τον τουρισμό, να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και να διευκολύνει το διασυνοριακό εμπόριο.

Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε: «Η Πύλη του Βρανδεμβούργου, το Τείχος του Βερολίνου, το Checkpoint Charlie – σε λίγα μόνο χρόνια, οι επιβάτες του Ηνωμένου Βασιλείου θα μπορούν να επισκέπτονται αυτά τα εμβληματικά σημεία απευθείας από την άνεση ενός τρένου, χάρη στη νέα σύνδεση Λονδίνου–Βερολίνου».

Το ενδιαφέρον είναι ότι η τρέχουσα διαδρομή Λονδίνο–Βερολίνο είναι ήδη δημοφιλής, αλλά απαιτεί ανταποκρίσεις – και μαντέψτε πού: στις Βρυξέλλες. Σύμφωνα με το BBC, οι επιβάτες μπορούν ήδη να διανύσουν τη διαδρομή σε περίπου 10 ώρες, με αλλαγές στις Βρυξέλλες και την Κολωνία. Οι Βρυξέλλες, ως κύριος σιδηροδρομικός κόμβος μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου και Γερμανίας, αποτελούν αναπόσπαστο κρίκο του ευρωπαϊκού σιδηροδρομικού δικτύου – και κάθε πιθανή μελλοντική απευθείας σύνδεση, θα περνά ή θα επηρεάζεται από τις υποδομές και τις δυνατότητες του σταθμού Bruxelles-Midi/Zuid, όπου σήμερα σταθμεύουν Eurostar και ICE.

Ωστόσο, τα τεχνικά εμπόδια για μια αληθινά απευθείας διαδρομή δεν είναι αμελητέα. Η task force θα πρέπει να λύσει προβλήματα συμβατότητας τροχιάς, διαφορετικών κανονισμών, συστημάτων σηματοδότησης και εισιτηρίων, για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί το όραμα μιας γραμμής που θα ανταγωνίζεται το αεροπλάνο, προσφέροντας έναν πιο άνετο, οικολογικό και λιγότερο χρονοβόρο τρόπο μετακίνησης.

Κάποιοι ειδικοί πάντως κρατούν μικρό καλάθι. Ο αναλυτής Simon Calder, γράφοντας στον Independent, χαρακτήρισε φιλόδοξο το σενάριο ολοκλήρωσης ως το 2030: «Λονδίνο–Βερολίνο σε τουλάχιστον εννέα ώρες; Σας παρουσιάζω έναν εξίσου πιθανό μεταφορικό στόχο για τα επόμενα πέντε χρόνια: προσωπικά jetpacks για όλους».

Η συνθήκη του Κένσινγκτον δεν αφορά όμως μόνο το σιδηρόδρομο. Περιλαμβάνει διακρατικές συμφωνίες για:

• Χρήση των γερμανικών e-gates από Βρετανούς επιβάτες

• Αντιμετώπιση παράνομων διαδρομών διακίνησης ανθρώπων

• Επενδύσεις άνω των £200 εκατομμυρίων στο Ηνωμένο Βασίλειο, με δημιουργία 600 νέων θέσεων εργασίας

• Διοργάνωση Βρετανογερμανικού Επιχειρηματικού Φόρουμ

• Συνεργασία στον τομέα της εθνικής ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένων εξαγωγών στρατιωτικού εξοπλισμού που θα στηρίζουν την άμυνα της Ουκρανίας

Είτε πρόκειται για σοκολατένιες αποσκευές από τις Βρυξέλλες, είτε για μια νέα εποχή ευρωπαϊκών σιδηροδρομικών ταξιδιών, το κοινό ευρωπαϊκό όραμα φαίνεται να επιστρέφει στις ράγες – και το Βέλγιο, με την καίρια γεωγραφική του θέση, θα παίξει ξανά κομβικό ρόλο.