Το RTBF κάνει αφιέρωμα στη σπουδαία ελληνίδα ερμηνεύτρια, Νάνα Μούσχουρη

Η Νάνα Μούσχουρη, στα 80 της χρόνια, κοιτάζει πίσω χωρίς ωραιοποιήσεις. Στο ντοκιμαντέρ «Nana… quand tu chantes», μιλά για τη ζωή της με τον γλυκό, σταθερό τόνο που τη χαρακτήριζε πάντα στη σκηνή: απλότητα, ευγένεια, εσωτερική δύναμη. Είναι η εξομολόγηση μιας γυναίκας που αντιστάθηκε στα στερεότυπα και που, χάρη στην επιμονή και τον επαγγελματισμό της, έγινε σύμβολο παγκόσμιας μουσικής πορείας.

Παιδικά χρόνια χωρίς αγκαλιά

Γεννημένη στην Κρήτη, στις 13 Οκτωβρίου 1934, η Μούσχουρη μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια και την ανασφάλεια του πολέμου. Ο απόμακρος πατέρας και τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής άφησαν σημάδια που δεν έσβησαν ποτέ. Το σινεμά, όπου δούλευαν οι γονείς της, έγινε για εκείνη καταφύγιο και σχολείο αισθημάτων. Από εκεί πέρασε στη μουσική – στο ωδείο, στις πρώτες βραδινές εμφανίσεις, στα μαγαζιά της Αθήνας.

Παρότι η αδελφή της Ευγενία θεωρούνταν η πιο ταλαντούχα, η Νάνα ήταν εκείνη που βρήκε το κουράγιο να εκτεθεί, να σταθεί στο φως. Και το φως δεν την εγκατέλειψε ποτέ.

Μια γυναίκα σε αντρικό κόσμο

Η μουσική βιομηχανία των δεκαετιών του ’50 και του ’60 δεν συγχωρούσε την ιδιαιτερότητα. Η Νάνα άκουσε να της λένε ότι πρέπει να αλλάξει εμφάνιση, να βγάλει τα γυαλιά, να χάσει κιλά, να “ταιριάξει”. Εκείνη, όμως, διάλεξε το αντίθετο: να μείνει ο εαυτός της.
Με τα χαρακτηριστικά γυαλιά και τη διακριτική παρουσία της, έγινε σύμβολο αλήθειας μέσα σε έναν χώρο που λατρεύει τη βιτρίνα.

Ανάμεσα στο φως και τη σιωπή

Η καριέρα της εκτοξεύτηκε από την Αθήνα στο Παρίσι και από εκεί στα στούντιο της Νέας Υόρκης, κάνοντάς την μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές του 20ού αιώνα. Πίσω, όμως, από τη λαμπερή διαδρομή υπήρχε και το κόστος: αποστάσεις από την οικογένεια, σιωπές, προσωπικά ρήγματα.
Η μουσική, όπως έχει πει, υπήρξε το μεγάλο της καταφύγιο αλλά και το μεγάλο της τίμημα.

«Η σκηνή ήταν πάντα το σπίτι μου»

Στο ντοκιμαντέρ του βελγικού δικτύου RTBF, η Μούσχουρη δεν μιλά για μύθους, αλλά για ανθρώπινη αντοχή. Θυμάται, συγκινείται, γελά. Αναμετριέται με τον χρόνο χωρίς πικρία.
Η ίδια δηλώνει πως «η σκηνή ήταν πάντα το σπίτι μου, και το κοινό η οικογένειά μου».

Το ντοκιμαντέρ «Nana… quand tu chantes» προβάλλεται την Παρασκευή στις 20:35 από το La Trois, και είναι διαθέσιμο και σε streaming μέσω Auvio. Είναι ένα πορτρέτο όχι μόνο μιας καλλιτέχνιδας, αλλά ενός τρόπου να ζεις με αξιοπρέπεια μέσα στη μουσική.

Nana Mouskouri, la voix d’une vie entière

Dans le documentaire « Nana… quand tu chantes », la chanteuse grecque se raconte avec pudeur et lucidité — entre blessures et lumière.

À 80 ans, Nana Mouskouri se livre avec une sincérité rare dans le documentaire « Nana… quand tu chantes ». Derrière la star planétaire, on découvre une femme simple, profondément attachée à son art et à son public. Son histoire, c’est celle d’une vie donnée à la scène, mais aussi d’un combat pour rester soi-même dans un milieu qui ne pardonne pas la différence.

Une enfance marquée par l’absence

Née en Crète en 1934, Nana grandit dans une Grèce en guerre, entre pénurie et solitude affective. Le cinéma, où ses parents travaillent, devient son refuge et le premier espace de rêve. Très jeune, elle étudie le chant et le piano, finance ses études en chantant le soir dans les clubs d’Athènes.
Sa sœur chantait mieux, dit-elle, mais c’est elle que le destin a choisie.

Rester soi-même dans un monde d’images

À ses débuts, on lui demande de changer : perdre du poids, abandonner ses lunettes, adopter une autre allure. Nana refuse. Ses lunettes deviendront son emblème, son accent une signature. Son authenticité finira par séduire le monde entier, du Théâtre des Champs-Élysées à New York.

La gloire et les silences

Derrière la carrière éclatante, il y a les sacrifices : les amours mises de côté, les enfants souvent loin, la solitude des tournées. La musique a tout pris, mais elle lui a tout donné. Entre la Grèce et la France, elle a parfois eu le sentiment d’être étrangère partout, chez elle nulle part.

Une femme entière

Dans le film, Nana revient sur ses regrets et ses joies, mais surtout sur cette passion intacte pour la scène.

« Chanter, c’est respirer », confie-t-elle avec douceur.

Le documentaire « Nana… quand tu chantes » sera diffusé vendredi à 20h35 sur La Trois et disponible en streaming sur Auvio — un hommage à une voix unique, à une femme qui a transformé la fragilité en force.