Μαρία Πατακιά, Τάσος Νυχάς
Από τη Βούλα Καγιάσα
Μία ιδιαίτερα ξεχωριστή και συγκινητική βραδιά θεάτρου ζήσαμε όσοι είχαμε την τύχη να παρευρεθούμε το Σάββατο στο Centre Communautaire ‘Jolis Bois’, για την εκδήλωση που οργάνωσε ο Τάσος Νυχάς με το Ελληνικό Θεατρικό εργαστήρι (ΕΘΕ) σε συνεργασία με τον Κύκλο.
Τρεις από τις θεατρικές ομάδες των Βρυξελλών παρουσίασαν τρία μονόπρακτα με τη μορφή θεατρικού αναλόγιου.
Το θεατρικό αναλόγιο, είναι μια σκηνοθετημένη ανάγνωση νέων θεατρικών κειμένων. Δόκιμος όρος που συναντάται στα αγγλικά ως Reader’s Theater (Θέατρο Αναγνωστών) ή Closet Drama/Closet Play (Κρυφό Θέατρο), ενώ στα γαλλικά καθιερώθηκε από τον Αλφρέ ντε Μυσσέ ως Théâtre/Spectacle dans un fauteuil (Θέατρο/Παράσταση σε μια πολυθρόνα).
Η Μαρία Πατακιά, ως εκπρόσωπος του Κύκλου, έκανε μια ενδιαφέρουσα εισαγωγή για τους θεατές στο συγκεκριμένο θεατρικό είδος, παρουσιάζοντας μια σύντομη ιστορική αναδρομή ξεκινώντας από τις ρίζες του θεατρικού αναλόγιου στον Μεσαίωνα μέχρι σήμερα.
«Αερόφυτα», Ηλίας Κοντέας, Σόνια Καρασαββίδου
«Τα Αερόφυτα» του Γιάννη Οικονομίδη
Το πρώτο θεατρικό αναλόγιο στη σειρά ήταν τα «Αερόφυτα» του Γιάννη Οικονομίδη σε σκηνοθεσία Μαρίας Καραχάλιου. Ένα μονόπρακτο που για πρώτη φορά παίχτηκε στην Αθήνα στον διεθνή διαγωνισμό Analogio International Festival 2022 με θεματικό τίτλο “Crossing Borders” στο πλαίσιο της επετείου μνήμης για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή και απέσπασε το Α’ βραβείο συγγραφής θεατρικού έργου. Αναμενόμενο η αμέσως επόμενη παρουσίασή του να ήταν στις Βρυξέλλες, τον τόπο όπου ζει ο συγγραφέας του από το 1987 και δραστηριοποιείται σκηνοθετικά στην θεατρική ομάδα του Λυκείου Ελληνίδων Βρυξελλών.
Το έργο αρχίζει και τελειώνει με το τραγούδι «Ο εφιάλτης της Περσεφόνης», αντιπαραβάλλοντας το θέμα του περιβάλλοντος που έθεσε ο Νίκος Γκάτσος πριν σχεδόν 50 χρόνια με τις δυσοίωνες προβλέψεις ενός τεχνοκράτη για μια οικολογική καταστροφή στα επόμενα 50 χρόνια.
«Αερόφυτα», Γιώργος Λιόλιος, Γαλάτεια Γιαλιτάκη, Χρήστος Παναγιωτιακόπουλος, Δημήτρης Πουρνιάς
Ο μύθος της αρπαγής της Περσεφόνης που αποτέλεσε έμπνευση για τον Γκάτσο επανέρχεται στη σημερινή πραγματικότητα, μέσα από την ευαίσθητη ματιά του Γιάννη Οικονομίδη, με τον επιτυχημένο συμβολισμό του βίαιου
ξεριζωμού κάθε πρόσφυγα. Η ανάγκη για επιβίωση, το «όπου ζεις εκεί πατρίς» λειτουργεί στο συνειδητό επίπεδο σαν τις «αερόριζες που προσπαθούν να ψευτοριζώσουν». Όμως η μνήμη λειτουργεί πάντα στο υποσυνείδητο, όσο κι αν νιώθουν κάποιοι «ντροπή» και προσπαθούν να την σκοτώσουν επικαλούμενοι «αμνησία καλών προθέσεων».
Όπως η περίπτωση του τεχνοκράτη, γιου μεταναστών, ο οποίος συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση μεταλαμπαδεύει την ιστορική «αμνησία» και στη δική του κόρη.
Η ιστορία βέβαια επαναλαμβάνεται, καθώς η Ρωμιοσύνη «έναν χρόνο ζει ειρήνη και τριάντα στη φωτιά». Έτσι και η
επιλεκτική αμνησία αφού τολμάμε να ξεστομίσουμε σήμερα «Προσοχή, πρόσφυγες!».
Έπαιξαν: Γαλάτεια Γιαλιτάκη, Σόνια Καρασαββίδου, Ηλίας Κοντέας, Γιώργος Λιόλιος, Χρήστος Παναγιωτακόπουλος
και Δημήτρης Πουρνιάς
Σκηνοθεσία: Μαρία Καραχάλιου
Επιμέλεια Μουσικής: Γιάννης Οικονομίδης
Επιμέλεια ήχου: Αλέξανδρος Γιάκας / Επιμέλεια φωτισμού: Τάσος Νυχάς
«Συνδετήρες», Ηλίας Ξυδιάς, Μαριάννα Τσελεπή, Τάκης Πλέσσας
«Συνδετήρες» του Δημήτρη Στασινόπουλου
Το συναισθηματικά φορτισμένο κλίμα του πρώτου θεατρικού αναλόγιου διαδέχτηκε το έργο «Συνδετήρες» του
Δημήτρη Στασινόπουλου, ο οποίος μας παρουσιάζει με επιτυχία για δεύτερη φορά στις Βρυξέλλες πρωτότυπη δική του θεατρική δημιουργία, υπογράφοντας και τη σκηνοθεσία.
Πρόκειται για ένα μονόπρακτο θεατρικό έργο που γράφτηκε για τη συγκεκριμένη εκδήλωση. Έξυπνο κείμενο με γρήγορες ατάκες σατιρίζει την προετοιμασία ενός σοβαρού πρότζεκτ μιας κατασκευαστικής εταιρίας από ένα ελληνικό νησί, με όση επιπολαιότητα και ανικανότητα μπορεί να διακρίνει ένα ολόκληρο επιτελείο με κεντρικό πρόσωπο τον πρόεδρό της ο οποίος ετοιμάζεται να ανακοινώσει το πρότζεκτ στο υπουργείο… στη μέση της νύχτας! Αναδεικνύοντας παθογένειες μιας, γνωστής σε όλους μας, νοοτροπίας προσέφερε συνεχόμενο και αβίαστο γέλιο στους θεατές, με την εμμονή των στελεχών της εταιρίας σε ζητήματα που όντως μπορούν να αποτελέσουν τροχοπέδη για την αίσια έκβαση του έργου, τους συνδετήρες της γραπτής πρότασης προς το υπουργείο, αλλά και την μαεστρία του Ηλία Ξυδιά στον εκκεντρικό ρόλο του προέδρου!
«Συνδετήρες», Γιάννης Ρόδιος, Εμμανουέλα Πρινιωτάκη, Ηλίας Ξυδιάς, Μαριάννα Τσελεπή, Τάκης Πλέσσας
Έπαιξαν: Ηλίας Ξυδιάς, Εμμανουέλα Πρινιωτάκη, Γιάννης Ρόδιος, Τάκης Πλέσσας και Μαριάννα Τσελεπή
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Στασινόπουλος
«Καρό παιδιά, ριγέ πατεράδες», Πάνος Μιχαλέλης, Τάσος Νυχάς
«Καρό παιδιά, ριγέ πατεράδες» του Βασίλη Κατσικονούρη σε δραματουργική προσαρμογή του Τάσου Νυχά
Η βραδιά έκλεισε με το επίσης χιουμοριστικό «Καρό παιδιά, ριγέ πατεράδες», ένα διήγημα του Βασίλη Κατσικονούρη, το οποίο ενέπνευσε με τα θεατρικά του στοιχεία τον Τάσο Νυχά, στον οποίο οφείλει την δραματοποιημένη εκδοχή που απολαύσαμε καθώς και τη σκηνοθεσία!
Το έργο πραγματεύεται το θέμα της σχέσης πατέρα και γιου, μέσα από το αιώνιο χάσμα δύο γενεών με διαφορετικά
βιώματα και, πάνω απ’ όλα, με διαφορετικά ενδυματολογικά ντεσέν: ριγέ πιτζάμες οι μεν, καρό πουκάμισα οι δε! Η
στερεοτυπική υποχρέωση του γονιού να αγωνιά για το μέλλον του παιδιού, παραγκωνίζει την αυτονόητη και ανιδιοτελή αγάπη. Ωστόσο αυτή βρίσκει χώρο να εκδηλωθεί σαν περηφάνεια και καμάρι ακόμη και για τα ασήμαντα.
Στο σημείο αυτό είναι που παρατηρώντας τα καταπιεσμένα συναισθήματα ενός ανθρώπου στη σκηνή, απελευθερώνονται τα δικά μας στην πλατεία. Και η Τέχνη έχει μοναδική τέχνη στο να εναλλάσσει τα συναισθήματα από το τραγικό στο κωμικό και το αντίστροφο, ώσπου στο τέλος να τα μπερδεύει. Όπως η ζωή.
Έπαιξαν: Στέλλα Ανδρουλάκη, Απόστολος Ιωακειμίδης, Πάνος Μιχαλέλης, Τάσος Νυχάς, Βαγγέλης Οικονομίδης, Τάκης Πλέσσας, Γιάννης Ρόδιος
Σκηνοθεσία: Τάσος Νυχάς
Πρωτότυπη Μουσική: Μάνος Νυχάς
«Καρό παιδιά, ριγέ πατεράδες», Απόστολος Ιωακειμίδης, Στέλλα Ανδρουλάκη
Το τέλος της εκδήλωσης βρήκε όλους τους συντελεστές επί σκηνής να μοιράζονται τη χαρά και τη συγκίνησή τους μαζί με τους θεατές σε αυτήν την, απρόσμενη, θεατρική γιορτή.
Το κοινό καταχειροκρότησε όχι μόνο τους νέους δραματουργούς για τις πρωτότυπες θεατρικές δημιουργίες αλλά και το συνεργατικό πνεύμα που κυριαρχούσε. Όσοι γνωρίζουν τη δυσκολία, το άγχος και τον κόπο πίσω από μια τέτοια διοργάνωση στηρίζουν με την παρουσία τους τις προσπάθειες όλων των ομάδων, αποκομίζοντας δυνατά συναισθήματα και συγκινητικές εικόνες.
Η βραδιά, δικαίως, ήταν αφιερωμένη στον Γιάννη Οικονομίδη!
Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές και ευχαριστούμε τον Τάσο Νυχά που όντας ακούραστος και ενωτικός, μας οργανώνει σε από κοινού εκδηλώσεις προωθώντας και επικροτώντας νέες συνεργασίες.
Του εύχομαι να συνεχίσει να συγκινείται και να μας συγκινεί…
Επόμενο ραντεβού του θεατρόφιλου κοινού, αυτή τη φορά με τη συμμετοχή όλων των θεατρικών ομάδων των Βρυξελλών για μια βραδιά με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα θεάτρου (27 Μαρτίου) στις 25 & 26 Μαρτίου στο θέατρο GC de Lijsterbes-Kraainem. Η εκδήλωση αποτελεί πλέον θεσμό από το 2018 και επανέρχεται δυναμικά έπειτα από αναγκαστική διακοπή λόγω των μέτρων της πανδημίας.
H Βούλα Καγιάσα είναι εκπαιδευτικός (ΔΠΘ) με Μεταπτυχιακές σπουδές στην Τέχνη του ζωντανού θεάματος (ULB). Σκηνοθέτης και ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας Nota Théâtrale που δραστηριοποιείται στις Βρυξέλλες από τον Μάιο του 2013. Κατάγεται από την Καβάλα και εργάζεται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Συνεργάτης της ενημερωτικής-ειδησεογραφικής ιστοσελίδας Newsville.be από το 2011 στην πολιτιστική ατζέντα, όπου επιχειρεί μια κριτική προσέγγιση κινηματογραφικών ταινιών-ντοκιμαντέρ και θεατρικών παραστάσεων. Έχει πάρει συνέντευξη από τους σκηνοθέτες Κώστα Γαβρά και Γιάννη Σμαραγδή με αφορμή την προβολή των νέων τους ταινιών τους στις Βρυξέλλες.
Φωτογραφίες: Αλεξ. Μιχαηλίδης / Newsville.be