Ο αρχηγός του φλαμανδικού δεξιού κόμματος N-VA, Bart De Wever, στέκεται θετικός στην επανένωση της Φλάνδρας και της Ολλανδίας, βλέποντάς το ως το επόμενο βήμα στην πραγμάτωση μιας συνομοσπονδίας.
Πριν από αιώνες, τμήματα της Φλάνδρας – αλλά και περιοχές της Βαλλονίας όπως το Ναμούρ, το Αινώ και το Λουξεμβούργο – και οι Κάτω Χώρες ενώθηκαν στις λεγόμενες δεκαεπτά επαρχίες*, αλλά η πτώση της Αμβέρσας το 1585 κατά τη διάρκεια του Ογδοηκονταετούς πολέμου, έθεσε προσωρινά τέλος σε αυτό.
Ο De Wever, ο οποίος στο παρελθόν είχε επίσης υποστηρίξει την αναίρεση αυτού του διαχωρισμού, είπε στην Trends Talk στο Kanaal Z την Πέμπτη ότι αυτό πρόκειται για μια «προσωπική άποψη που έχω εδώ και πολύ καιρό».
«Το 1993, ήμουν συνδιοργανωτής ενός συνεδρίου για την Μεγάλη Ολλανδία. Δεν το έχω ξεχάσει αυτό το όνειρο: ότι μια μέρα όλοι οι σύνεδροι θα ζούσαμε μαζί σε μια ένωση, τη Νότια και τη Βόρεια Ολλανδία », είπε ο De Wever.
Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτή η ένωση θα ήταν μια από τις ισχυρότερες οικονομίες στον κόσμο. «Τα λιμάνια της Αμβέρσας και του Ρότερνταμ θα μπορούσαν να συγχωνευθούν για να γίνουν η πύλη της οικονομίας της βορειοδυτικής Ευρώπης. Ακούγεται φανταστικό ».
«Φυσικά, πρέπει να κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι, και οι άνθρωποι δεν είναι ακόμα έτοιμοι για κάτι τέτοιο», συμπλήρωσε ο De Wever. « Το κατανοώ αυτό ».
Μπορεί, ενδεχομένως, να ακούγεται σαν μια ιδέα αδιανόητη σήμερα, σύμφωνα όμως με τον φλαμανδό πολιτικό, αυτό θα μπορούσε σύντομα να αλλάξει. «Ο Φεντεραλισμός ήταν αδιανόητος στο Βέλγιο τη δεκαετία του ’60, στη δεκαετία του ’70 όμως ήταν μια πραγματικότητα. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τη Συνομοσπονδιακή Δημοκρατία της Βαλλονίας σήμερα, νομίζω όμως ότι θα είναι μια πραγματικότητα αύριο ».
«Μια συνομοσπονδία των Κάτω Χωρών θα μπορούσε να είναι πραγματικότητα στο κοντινό μέλλον. Αν μπορούσα να πεθάνω ως Νότιος Ολλανδός, θα πεθάνω πιο ευτυχισμένος από ότι ως Βέλγος », κατέληξε ο De Wever.
* Οι Δεκαεπτά Επαρχίες ήταν μια προσωπική ένωση κρατιδίων στις Κάτω Χώρες το 15ο και 16ο αιώνα (1482–1581), υπό την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, καλύπτοντας σχεδόν τη σημερινή Ολλανδία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και ένα μέρος της βόρειας Γαλλίας (Αρτουά, γαλλική Φλάνδρα) καθώς και ένα μικρό τμήμα της δυτικής Γερμανίας. Οι Δεκαεπτά Επαρχίες ανήκαν αρχικώς στους Δούκες της Βουργουνδίας του Οίκου των Βαλουά που κυβέρνησαν την περιοχή από το 1384 έως το 1477. Αργότερα πέρασαν μέσω δυναστικών διαδικασιών στον Οίκο των Αψβούργων, πρώτα στο ισπανικό του παρακλάδι και κατόπιν στο αυστριακό. Μετά την έναρξη του Ογδοηκονταετούς Πολέμου και την Ένωση της Ουτρέχτης, χωρίστηκαν το 1581 στις Επτά Ηνωμένες Επαρχίες των εξεγερμένων Ολλανδών και τις Ισπανικές Κάτω Χώρες.
Οι 17 Επαρχίες ήταν οι εξής:
Κομητεία του Αρτουά, Κομητεία της Φλάνδρας, Βαρωνία του Μέχελεν, Κομητεία του Ναμούρ, Κομητεία του Αινώ, Κομητεία της Ζηλανδίας, Κομητεία της Ολλανδίας, Δουκάτο της Βραβάνδης (περιλαμβάνοντας το Μαργραβάτο της Αμβέρσας καθώς και τις Κομητείες του Λόιφεν και των Βρυξελλών), Δουκάτο της Λιμβουργίας (περιλαμβάνοντας τις Κομητείες του Ντάλεμ και του Φάλκενμπουργκ καθώς και τη Βαρωνία του Χέρτσογκενρατ), Δουκάτο του Λουξεμβούργου, Βαρωνία της Ουτρέχτης, Βαρωνία της Φρισλάνδης, Δουκάτο της Χέλντερς, Βαρωνία του Χρόνινχεν (περιλαμβάνοντας το Ομμενλάντεν), Βαρωνία των Ντρέντε, Λίνγκεν, Βέντε και Βεστερβόλντε, Βαρωνία του Οφεράισσελ και Κομητεία του Ζούτφεν.