Στις 21 Ιουλίου, το Βέλγιο γιορτάζει την Εθνική του Eπέτειο, πράγμα που σημαίνει ότι οι δημόσιες υπηρεσίες στο Βέλγιο θα κλείσουν τις πόρτες τους, οι περισσότεροι θα έχουν άδεια και εορταστικές εκδηλώσεις πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα.
Για πρώτη φορά από το 2019, μετά την πανδημία του Covid-19 που ακυρώθηκαν όλες ή τουλάχιστον η συντριπτική πλειοψηφία των εκδηλώσεων -το 2020 και το 2021-, μεγάλης κλίμακας εορταστικές εκδηλώσεις πραγματοποιούνται και πάλι στο Βέλγιο, με την κορύφωση των εορτασμών να γίνεται στις Βρυξέλλες.
Τι γιορτάζει όμως το Βέλγιο αυτήν την ημέρα;
Παρόλο που το Βέλγιο έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1830, η εθνική εορτή χρονολογείται από το 1831, όταν ορκίστηκε και ο πρώτος βασιλιάς της χώρας.
Μετά τη Βελγική Επανάσταση το 1830, που οδήγησε στην ανεξαρτησία της χώρας, το Εθνικό Κογκρέσο αποφάσισε να κάνει το Βέλγιο βασίλειο.
Στις 4 Ιουνίου 1831, το ίδιο Εθνικό Κογκρέσο εξέλεξε τον Λεοπόλδο του Σαξ-Κόμπουργκ-Γκότα ως τον πρώτο βασιλιά των Βελγών.
Η είσοδος του Λεοπόλδου Α” στο Βέλγιο ξεκίνησε στις 16 Ιουλίου 1831 όταν ταξίδεψε με βάρκα από την αγγλική πόλη Ντόβερ στο Καλαί της Γαλλίας, απ” όπου εν συνεχεία μεταφέρθηκε στο βελγικό μεθοριακό χωριό De Panne στην ακτή την επόμενη μέρα.
Ταξίδεψε περαιτέρω στις πόλεις της χώρας, όπως η Μπριζ και η Γάνδη, και στις 21 Ιουλίου 1831, έδωσε τον όρκο του στο σύνταγμα ως ο πρώτος βασιλιάς των Βελγών, σε τελετή στην Place Royale στις Βρυξέλλες.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το γεγονός πως ο Λεοπόλδος, πρωτού δεχθεί να γίνει βασιλιάς του Βελγίου, του είχε προσφερθεί ο ελληνικός θρόνος από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Εκείνος, παρά την αρχική του αποδοχή, τελικώς απέρριψε την πρότασή τους, αποδεχόμενος το 1831 τον θρόνο του νεοσύστατου βελγικού κράτους. Τόσο οι Μεγάλες Δυνάμεις όσο και οι Βέλγοι πολιτικοί ενέκριναν την υποψηφιότητά του. Τελικά βασιλιάς της Ελλάδας ορίστηκε ο Όθων της Βαυαρίας.
Ο Λεοπόλδος ορκίστηκε Βασιλιάς των Βέλγων στις 21 Ιουλίου 1831, μια ημερομηνία που τιμάται έκτοτε ως Εθνική Ημέρα του Βελγίου. Η βασιλεία του σημαδεύτηκε από τις προσπάθειες των Ολλανδών να καταλάβουν το Βέλγιο και, αργότερα, από τον εσωτερικό πολιτικό διχασμό μεταξύ φιλελεύθερων και Καθολικών. Ως Προτεστάντης, ο Λεοπόλδος θεωρήθηκε φιλελεύθερος και ενθάρρυνε τον οικονομικό εκσυγχρονισμό του Βασιλείου, παίζοντας σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του πρώτου σιδηροδρομικού δικτύου και στην επακόλουθη εκβιομηχάνιση. Ως αποτέλεσμα των ασαφειών του Βελγικού Συντάγματος, ο Λεοπόλδος μπόρεσε να επεκτείνει μέχρι ένα σημείο τις βασιλικές του εξουσίες. Έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στην καταστολή της Εξέγερσης του 1848 στη χώρα. Πέθανε το 1865 και τον διαδέχθηκε ο γιος του, Λεοπόλδος Β΄.