- - https://www.newsville.be -

San Andreas: Επικίνδυνο Ρήγμα

ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΗΠΑ, Αυστραλία
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μπραντ Πέιτον
ΣΕΝΑΡΙΟ: Αλαν Λεμπ, Κάρλτον Κιούζ, Αντρέ Φαμπρίτσιο, Κάρεϊ Χέις, Τσαντ Χέις, Τζέρεμι Πάσμορ
ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Ντουέιν Τζόνσον, Κάρλα Γκουτζίνο, Αλεξάντρα Νταντάριο, Άρτσι Παντζάμπι, Πολ Τζιαμάτι
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Στιβ Γέντλιν
ΜΟΥΣΙΚΗ: Άντριου Λόκινγκτον
ΜΟΝΤΑΖ: Μπομπ Ντάκσεϊ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 114′
ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΗΤΑ: Άνω των 12

Μετά την ενεργοποίηση του θανάσιμου ρήγματος του Αγίου Ανδρέα και τον σεισμό 9 ρίχτερ που προκάλεσε στην Καλιφόρνια, ένας διασώστης πιλότος ελικοπτέρου και η εν διαστάσει σύζυγος του αποφασίζουν να συνταξιδέψουν από το Λος Άντζελες στο Σαν Φρανσίσκο, για να σώσουν τη μοναχοκόρη τους. Αλλά το επικίνδυνο ταξίδι τους προς τα βόρεια είναι μόνο η αρχή. Πάνω που θεωρούν πως τα χειρότερα πέρασαν, θα συνειδητοποιήσουν πως τα δύσκολα μόλις ξεκίνησαν.

Καθώς σεισμοί πρωτοφανούς έντασης έχουν αρχίσει να σκορπούν τον όλεθρο στην Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ κι ένας σεισμολόγος προειδοποιεί για το ακόμα χειρότερο, πιλότος διασωστικού ελικοπτέρου σώζει την εν διαστάσει σύζυγό του από ταράτσα μισογκρεμισμένου ουρανοξύστη στο Λος Άντζελες και ξεκινούν μαζί για Σαν Φρανσίσκο σε αναζήτηση της κόρης τους που, αυτή, αφού απεγκλωβίστηκε από αμάξι σε υπόγειο πάρκινγκ, ψάχνει τώρα διαφυγή από τα ερείπια παρέα με τα δύο αδέλφια Βρετανών που τη βοήθησαν…

Όμως ακολουθεί τσουνάμι. Όχι μόνο νερού θαλάσσιου, αλλά και κλισέ απύθμενων και ευκολιών εξοργιστικών. Τόσο που η φυσική καταστροφή εκπίπτει τελικά σε θέση… φόντου στο χρονικό της επανένωσης μιας διαλυμένης φαμίλιας.

Με άλλα λόγια, παίρνουμε μια πρόσφατη ταινία καταστροφής με οικογένεια στο επίκεντρο, κρατάμε το σχήμα της οικογένειας και αλλάζουμε μόνο το είδος της καταστροφής (σκέψου τον «Πόλεμο των κόσμων» ή το «2012», αλλά χωρίς την ευφυϊα του Σπίλμπεργκ ή τον επαγγελματισμό του Ρόλαντ Έμεριχ). Τόσο απλά. Και τόσο μηχανικά, επιπόλαια, ανόητα.

Το φιλμ προβάλλεται και δισδιάστατο και τρισδιάστατο, κι ας είναι ουσιαστικά από το πρώτο του πλάνο μέχρι το τελευταίο ρητώς μονοδιάστατο.

Από τον Ρόμπυ Εκσιέλ

Πηγή