Γράφει ο Χρήστος Μπλατσιώτης
Η ποδοσφαιρική αναμέτρηση μεταξύ Ολυμπιακού και Αμβέρσας, την Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου στο Βέλγιο, μπορεί να είναι μόλις η δεύτερη στην πολυετή ιστορία των δύο ομάδων, όμως οι δύο τους τα έχουν «ξαναπεί» πριν από 51 χρόνια. Ήταν το 1970 όταν εκπρόσωποι των Βέλγων έφθασαν στον Πειραιά για να συζητήσουν τη μεταγραφή του ερυθρόλευκου γκολτζή Γιώργου Σιδέρη στην ομάδα της Αμβέρσας.
Γεννημένος στον Πειραιά (στον Αη Γιάννη Ρέντη) τον Απρίλη του 1938, ο Γιώργος Σιδέρης ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τις αλάνες της γειτονιάς του. Πρώτη ομάδα του ήταν ο Απόλλωνας Ρέντη στα χρόνια της έφηβης νιότης όπου συνδύαζε τη μπάλα ως ερασιτέχνης και το χαμαλίκι στην λαχαναγορά για το μεροκάματο. Από τον Απόλλωνα σύντομα μετακινήθηκε στον Ατρόμητο Πειραιώς όπου τον πρόσεξαν οι ανιχνευτές ταλέντων του Ολυμπιακού και το 1959 τον έφεραν στην ομάδα τους, σε ηλικία 21 ετών.
Η αλήθεια είναι ότι τον «πρόσεξαν» με τη δεύτερη αφού ο Ατρόμητος είχε ήδη ξεκινήσει συζητήσεις με τον Παναθηναϊκό για τη μεταγραφή του Σιδέρη και ο ταλαντούχος νεαρός ποδοσφαιριστής συμμετείχε σε δοκιμαστικές προπονήσεις στη Λεωφόρο. Όταν όμως οι Ολυμπιακοί αντιλήφθηκαν το λάθος τους , έκαναν μια εντυπωσιακή οικονομική πρόταση στον συντοπίτη Ατρόμητο, προσφέροντας μάλιστα στα ανταλλάγματα κι έναν πολύ καλό ποδοσφαιριστή τους (τότε), τον Νίκο Αλέφαντο, κι ο Γιώργος Σιδέρης παρέμεινε στον Πειραιά αλλάζοντας μόνο ομάδα.
Ο Γιώργος Σιδέρης με τη φανέλα του Ολυμπιακού.
Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ
Στον Ολυμπιακό, ο Γιώργος Σιδέρης μεγαλούργησε έχοντας μια πορεία που σωστά περιγράφεται ως θρυλική. Με 224 γκολ σε 285 αγώνες συνολικά είναι έως σήμερα ως πρώτος σκόρερ της ομάδας. Με την φανέλα του Ολυμπιακού κατέκτησε 2 πρωταθλήματα (1966, 1967) στην εποχή του Μάρτον Μπούκοβι, αλλά και 5 Κύπελλα (1960, 1961, 1963, 1965, 1968). Επίσης κέρδισε και ένα Βαλκανικό Κύπελλο Ποδοσφαίρου (το 1963). Στην Ελλάδα και στην Α” εθνική ήταν ο κορυφαίος γκολτζής της χώρας. Πρώτος σκόρερ τις σεζόν 1964-65 (29 γκολ), 1966-67 (24 γκολ), 1968-69 (35 γκολ) ενώ το 1969 κέρδισε το «αργυρό παπούτσι» στην Ευρώπη καθώς με 35 γκολ αναδείχθηκε 2ος σκόρερ της χρονιάς σ” όλα τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (πρώτος και «χρυσό παπούτσι» ήταν ο Πέταρ Ζέκοφ της ΤΣΣΚΑ Σόφιας με 36 γκολ). Την ίδια χρονιά (1969) ο ερυθρόλευκος άσσος κατετάγη 17ος σε δημοψήφισμα για τον καλύτερο παίκτη της Ευρώπης με πρώτο τον Φραντς Μπεκενμπάουερ (τότε του αποδόθηκε και το προσωνύμιο «Der Kaiser»)
Με όλες αυτές τις επιτυχίες, το 1969 και σε ηλικία 31 ετών, ο Γιώργος Σιδέρης έφθασε στο απόγειο της καριέρας του, ως κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής και εκ των κορυφαίων της Ευρώπης. Δικαίως έγινε «σταρ» με ότι αυτό συνεπάγεται, συμπεριλήφθηκε στους πρωταγωνιστές του lifestyle της εποχής και όπως έχει γραφτεί χαρακτηριστικά «άναβε φωτιές στις καρδιές των κοριτσιών με την ίδια συχνότητα που παραβίαζε τα δίχτυα των αντίπαλων ομάδων».
Ήταν κάποιες εξελίξεις που φαίνεται να επηρέασαν αρνητικά την αγωνιστική απόδοσή του και μείωσαν τη διάθεσή του για τη σκληρή προπόνηση και άλλα αναγκαία της πρωταθλητικής δράσης. Σα να μην έφθαναν αυτά, το 1970 ο Σιδέρης «έπεσε» πάνω και σε έναν αυστηρό προπονητή, ασυμβίβαστο λάτρη της πειθαρχίας, τον Κροάτη Στέφαν Μπόμπεκ. Με αποτέλεσμα να παραγκωνιστεί αγωνιστικά και την αμέσως επόμενη χρονιά από εκείνη των τεράστιων προσωπικών ευρωπαϊκών διακρίσεων, να έχει μόλις 9 συμμετοχές με την ομάδα του Ολυμπιακού.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη άποψη που υποστηρίζει ότι ο παραγκωνισμός του οφείλεται στις πολιτικές πεποιθήσεις του, οι οποίες ήταν αντίθετες με εκείνες της Χούντας των συνταγματαρχών και το καθεστώς δεν επιθυμούσε να παραμένει στην επικαιρότητα ένα ίνδαλμα που διαφωνούσε μαζί του. Να τα γράφουμε κι αυτά. Σε κάθε περίπτωση, τότε ήταν που ο Έλληνας άσσος σκέφτηκε να φύγει από τον Ολυμπιακό αναζητώντας το επόμενο βήμα της καριέρας του.
Η ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΜΕΤΑΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΜΒΕΡΣΑΣ
Ο Εθνικός Πειραιώς λέγεται πως ήταν η πρώτη επιδίωξή του. Η «γαλανόλευκη» ομάδα του Πειραιά ήταν ιδιαίτερα αξιόμαχη εκείνα τα χρόνια, έχοντας στυλοβάτη έναν ισχυρό πρόεδρο, τον μεγαλοβιομήχανο Δημήτρη Καρέλλα (ιδιοκτήτη της κλωστοϋφαντουργίας «Αιγαίον», ίσως η μεγαλύτερη της Ευρώπης στη δεκαετία του ’70). Μια ισχυρή οικονομικά ομάδα, στην ίδια πόλη όπου είχε αναπτύξει τις προσωπικές σχέσεις του, έδειχνε ως ιδανικό σενάριο για το επόμενο βήμα του Γιώργου Σιδέρη. Προέκυψαν όμως «εμπόδια» στις συζητήσεις με τον Δημήτρη Καρέλλα και η μεταγραφή χάλασε. Τότε, ο Έλληνας άσσος αποφάσισε να κάνει ένα ακόμη μεγαλύτερο βήμα. Είχε ήδη στα χέρια του προτάσεις από το εξωτερικό μεταξύ των οποίων και ένα διετές συμβόλαιο που του πρόσφερε η βελγική «Ρουαγιάλ Αντβέρπ» που ήταν άκρως δελεαστικό αφού θα πληρώνονταν όχι μόνο για τις συμμετοχές του αλλά ακόμη και για τις προπονήσεις του. Συγκεκριμένα η Αμβέρσα του πρόσφερε 1,5 εκ. δραχμές για κάθε χρόνο συμβολαίου, 30.000 για ενοίκιο σπιτιού, 8.000 για κάθε νίκη, 4.000 για κάθε ισοπαλία και 600 δραχμές για συμμετοχή σε κάθε προπόνηση. Αμοιβές πρωτοφανείς τότε, για Έλληνα ποδοσφαιριστή αλλά και όροι που ίσως κάτι να έκρυβαν στην πίσω πλευρά του μυαλού των Βέλγων.
Η μοναδική φωτογραφία του Γιώργου Σιδέρη με την φανέλα της Αμβέρσας
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ ΤΗΣ ΑΜΒΕΡΣΑΣ
Ο Γιώργος Σιδέρης υπέγραψε στον ιστορικό Βελγικό σύλλογο, στις 15 Μαΐου του 1970 παραμένοντας στα ερυθρόλευκα (Ολυμπιακός και Αμβέρσα έχουν το ίδιο χρώμα φανέλας) και έγινε ο πρώτος Έλληνας ποδοσφαιριστής στην ιστορία που μεταγράφηκε σε ομάδα του εξωτερικού. Η ομάδα της Αμβέρσας μόλις είχε ανέβει στην Α΄ Εθνική κατηγορία του Βελγίου, ως δεύτερη της περιόδου 1969-1970με πρώτη την KFC Diest (που τώρα αγωνίζεται στο ερασιτεχνικό) και ποντάριζε πολλά στη μεταγραφή του Έλληνα αρχισκόρερ. Όμως δεν επιβεβαιώθηκε. Παρότι ο Γιώργος Σιδέρης είχε τα προσόντα να σταθεί με αξιοπρέπεια στο Βέλγικο ποδόσφαιρο, η «ξενιτιά» δεν φάνηκε να του πηγαίνει. Αγωνίστηκε με την Αμβέρσα μόνο στην περίοδο 1970-1971 για 25 ματς (όλα στην Α’ Εθνική κατηγορία) σκοράροντας μόνο επτά φορές. Διέκοψε το συμβόλαιό του μετά τον πρώτο χρόνο και επέστρεψε στον Ολυμπιακό τον Ιανουάριο του 1972.
ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΒΕΛΓΙΚΑ ΤΗΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗΣ ΑΜΒΕΡΣΑΣ…
Ο ποδοσφαιρικός σύλλογος της Αμβέρσας (Royal Antwerp Football Club) ιδρύθηκε το 1880 και είναι ο παλιότερος ποδοσφαιρικός σύλλογος του Βελγίου. Μέχρι τώρα, στα 141 χρόνια της ζωής του, η περίπτωση του ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Γιώργου Σιδέρη, ήταν η μοναδική φορά που «διασταυρώθηκε» με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Κι αυτό μέχρι τη φετινή κλήρωση για τους Ομίλους του UEFA Europa League που ο Ολυμπιακός βρέθηκε ξανά στο δρόμο της, αυτή τη φορά ως αντίπαλη ομάδα. Ήδη στις 16 Σεπτεμβρίου έγινε στον Πειραιά ο πρώτος μεταξύ τους αγώνας, με τον Ολυμπιακό να κερδίζει 2-1 και την Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου θα συναντηθούν ξανά, αυτή τη φορά στην Αμβέρσα.
… ΚΑΙ Η ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΜΕ ΤΟ ΒΕΛΓΙΟ
Αντίθετα, για τον Ολυμπιακό δεν είναι η πρώτη φορά που θα αντιμετωπίσει μια ομάδα από το Βέλγιο. Από το 1974 κιόλας οι ερυθρόλευκοι, στον δρόμο για το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης, έπεσαν πάνω στην Άντερλεχτ των Βρυξελλών. Ήταν η σπουδαία Άντερλεχτ εκείνης της εποχής (η βελγική ομαδάρα της καρδιάς μας), μετέπειτα νικήτρια του Κυπέλου Κυπελλούχων Ευρώπης (1976) και του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ (1978). Στον πρώτο αγώνα, στις Βρυξέλλες και στο γήπεδο που τότε ονομάζονταν Émile Versé (μετέπειτα Constant Vanden Stock και τώρα Lotto Park), ο φιλόδοξος Ολυμπιακός του Νίκου Γουλανδρή (με τον Λάκη Πετρόπουλο στον πάγκο) προσγειώθηκε ανώμαλα χάνοντας 5-1. Στον επαναληπτικό που ακολούθησε στο γήπεδο της Παναχαϊκής (στην Πάτρα) αφού το Καραϊσκάκη είχε τιμωρηθεί λόγω καπνογόνων που είχαν πετάξει οι «φίλαθλοι» στον προηγούμενο ευρωπαϊκό αγώνα με τη Σέλτικ Γλασκώβης, ο Ολυμπιακός των Κελεσίδη, Λιόλιου, Γκαϊτατζή, Κυράστα, Γκλέζου, Σιώκου, Καραβίτη, Δεληκάρη, Βιέρα, Γαλάκου, Δαβουρλή, Σταυρόπουλου (και των Λοσάντα και Υβ Τριαντάφυλλου που δεν αγωνίστηκαν), κέρδισε 3-0 όμως δεν κατόρθωσε να κάνει την ανατροπή. Πολλά έχουν γραφτεί για τον ρόλο που έπαιξε στον αγώνα εκείνο η διαιτησία του Ούγγρου Κάρολι Παλοτάι και το όνομά του στοιχειώνει ακόμη τους φίλους του Ολυμπιακού. Η Άντερλεχτ πάντως προκρίθηκε.
Στιγμιότυπο από το ματς του Ολυμπιακού με την Άντερλεχτ, 6 Νοεμβρίου 1974.
Αρκετά χρόνια μετά, το 2009, ακολούθησε η κλήρωση του Ολυμπιακού με τη Σταντάρ Λιέγης για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Ολυμπιακός για ακόμα μια φορά δεν στάθηκε τυχερός. Στον πρώτο αγώνα, στο Καραϊσκάκη, νίκησε 2-1 όμως στη ρεβάνς που ακολούθησε στη Λιέγη έχασε 2-0 και αποκλείστηκε.
Ενώ το 2013 πάλι για τους Ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, ο Ολυμπιακός πήρε τη ρεβάνς από την Άντερλεχτ (καμία σχέση με την ομάδα του 1974) και προκρίθηκε στον επόμενο γύρο κερδίζοντας 3-1 στον Πειραιά και 3-0 στις Βρυξέλλες.
Η φετινή αναμέτρηση του Ολυμπιακού με την Αμβέρσα είναι η νέα σελίδα με τις ελληνοβελγικές «μονομαχίες» των ερυθρόλευκων, αυτή τη φορά χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού ο μεν Ολυμπιακός έχει ήδη προκριθεί στην επόμενη φάση, η δε Αμβέρσα έχει αποκλειστεί. Η ιστορία όμως, κι αυτής της ελληνοβελγικής παραμέτρου, συνεχίζει να γράφεται.