- - https://www.newsville.be -

Ο μεγάλος Αγώνας δρόμου παρέα με την Ειρήνη Παναγοπούλου

Μία μεγάλη εισαγωγή για μία μεγάλη ελληνική ψυχή.

Η Ειρήνη Παναγοπούλου δηλώνει ερασιτέχνης δρομέας και εθελόντρια. Είναι όμως πολλά περισσότερα από αυτό. Είναι ο άνθρωπος που βοηθάει, καθοδηγεί, εμψυχώνει νέους -στο άθλημα των μεγάλων αποστάσεων- αθλητές, να ξεκινήσουν τον δικό τους προσωπικό αγώνα. Να κάνουν το πρώτο, αποφασιστικό βήμα.

Η συνέντευξη με την Ειρήνη Παναγοπούλου είναι πολύ διαφορετική από όποια άλλη. Κυρίως γιατί πέρα από την προσωπική μας γνωριμία, τους δώδεκα μαραθωνίους (!) που έχει τρέξει και την εικόνα που έχω σχηματίσει για την Ειρήνη, δεκάδες άνθρωποι μιλούν για αυτήν με τα πιο συγκινητικά λόγια.

Η προσπάθεια της υπερβαίνει το υποκειμενικό, τα συναισθήματα που βγάζει μέσα από την Εμψύχωση που προσφέρει στους συναθλητές της μπορούν δύσκολα να γίνουν λέξεις, πόσο μάλλον ερωτήσεις.

Σε καιρούς που η αισθητική γύρω μας μειώνεται, ο εγωισμός, η μοναχικότητα, η αβεβαιότητα και η δυσπιστία κερδίζουν συνεχώς πόντους, το τεράστιο χαμόγελο και η γλυκιά ενέργεια της Ειρήνης Παναγοπούλου κάνουν όποιον κι αν βρεθεί κοντά της να νιώσει οικεία.

Διαλέγω σκόρπιες λέξεις από τις απαντήσεις που μας έδωσε η ίδια για να την παρουσιάσω στην εισαγωγή αυτού εδώ του μικρού μας αφιερώματος.
Επιλέγω να τις γράψω με το αρχικό γράμμα κεφαλαίο όπως ακριβώς επέλεξε να κάνει και ο Κώστας, ένας από τους φίλους της*, όταν του ζητήσαμε να μας γράψει μία φράση για την Ειρήνη: Πίστη, Αφοσίωση, Έμπνευση, Θέληση, Αλληλοβοήθεια, Εμψύχωση, Εμπιστοσύνη, Αποδοχή. Λέξεις με δύναμη ψυχής όπως αυτή που κουβαλάει εδώ και πολλά χρόνια η Ειρήνη στον ξεχωριστό αγώνα που δίνει.

irene-8

Ειρήνη, η πρώτη μου απορία είναι εντελώς αυθόρμητη: διδάσκεται αυτό που με μεγάλη επιτυχία κάνεις ή είναι προϊόν βιωμάτων και προσωπικής προσπάθειας;

Δεν ξέρω αν μπορώ να διδάξω κάτι , αυτό που σίγουρα ευελπιστώ είναι να εμπνεύσω! Είμαι ερασιτέχνης δρομέας και εθελόντρια που προσπαθώ να πλησιάζω με κάθε βήμα μου την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Η χαρά που δίνει σε μένα το τρέξιμο και η αλλαγή που έχει φέρει στην δική μου ζωή, θέλω να εμπνέει έναν άνθρωπο κάθε φορά στο να κάνει το πρώτο του βήμα προς την καλύτερη εκδοχή του δικού του εαυτού. Ίσως αν μπορέσουμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας, να βρούμε δρόμους προς μια καλύτερη κοινωνία. Δεν ξέρω. Είμαι αισιόδοξη όμως όταν σκέφτομαι τους συναθλητές μου και την εξέλιξη τους.

Η προσπάθεια αυτή ξεκίνησε στην Ελλάδα το 2012, όταν – μετά από πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες – κατάφερα να τρέξω τον πρώτο μου μαραθώνιο με την στήριξη και την καθοδήγηση ενός φίλου προπονητή ο οποίος ζούσε και ζει στον Καναδά. Η  πίστη του σε εμένα , η αφοσίωσή του σε κάθε βήμα μου, η καθοδήγησή του με βοήθησαν ώστε να φτάσω με επιτυχία στον στόχο μου. Συνειδητοποίησα πως εκτός από την θέλησή μου, πολύ σημαντικό ρόλο  έπαιξαν η αλληλεγγύη και η εμψύχωση που τόσο απλόχερα μου προσφέρθηκαν. Σκέφτηκα ότι το τρέξιμο μπορεί να κάνει καλό και στους γύρω μου και ήθελα πραγματικά να μεταδώσω την βοήθεια που έλαβα.  Δεν υπήρχε κάποιο σχέδιο αρχικά. Θυμάμαι απλά να διηγούμαι πως έτρεξα τον πρώτο μου μαραθώνιο, να μιλώ για την δική μου εμπειρία, τους αρχικούς μου φόβους, τις ανασφάλειες, τις ανησυχίες μου αλλά και την εξέλιξη που ήρθε με την υπομονή και την επιμονή πως όλα είναι δυνατά. Κάπως έτσι άρχισα να βοηθάω ανθρώπους που ήθελαν και εκείνοι να δοκιμάσουν και να δοκιμαστούν. Τελείως αυθόρμητα βρέθηκα να τρέχω δίπλα σε κάποιον που αποφάσισε να ξεκινήσει να τρέχει επειδή πίστεψε ότι μπορεί να τα καταφέρει και υποσχέθηκα να βρίσκομαι δίπλα του σε κάθε βήμα. Όλο αυτό λοιπόν ξεκίνησε από μια ευτυχή συγκυρία η οποία με προσωπική προσπάθεια και πίστη εξελίχτηκε σε μια μεγάλη δρομική παρέα ανθρώπων που έχουν ένα κοινό τρόπο σκέψης και οδηγό την αλληλεγγύη.

irene-4

Πως έχεις καταφέρει ένα άθλημα από καθαρά ατομικό, όπως είναι το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων, να γίνει μία ομαδική προσπάθεια, μία αθλητική κουλτούρα που ενώνει ανθρώπους;

Το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων είναι πράγματι ένα καθαρά ατομικό άθλημα. Υπάρχει διαφορετική βάση μεταξύ κάποιου που έχει ξεκινήσει να τρέχει από μικρή ηλικία ή είναι επαγγελματίας αθλητής, και κάποιου άλλου που δεν είχε τρέξει ποτέ στη ζωή του. Όμως, στην προσπάθεια αυτή δεν έχει σημασία αν είναι κάποιος ή όχι αθλητής, η ηλικία, η κοινωνική και επαγγελματική θέση ή οτιδήποτε άλλο. Αυτό που χρειάζεται μόνο είναι η θέληση. Από εκεί και πέρα όλα είναι θέμα χρόνου. Μαθαίνουμε να τρέχουμε μαζί, ακούω τις ανησυχίες του, και προσφέρω την γνώση μου, τις εμπειρίες μου, είμαι δίπλα στον συναθλητή μου τον εμψυχώνω και θέλω να τα καταφέρει, γιατί αυτό κάνει και τους δύο καλύτερους. Μαθαίνει να τρέχει και να ξεπερνάει τα όριά του, να καταλαβαίνει και να βελτιώνει τον εαυτό του. Δεν ανταγωνίζεται κάποιον άλλο. Ο αγώνας του είναι μοναχικός αλλά δεν αισθάνεται μόνος. Πιστεύω ότι η ομαδικότητα που έχει δημιουργηθεί οφείλεται σε αυτό το αίσθημα αλλά και στην αφοσίωσή στους συναθλητές μου που υποσχέθηκα να βοηθήσω.

Η δική μου στάση απέναντι στο τρέξιμο είναι αυτή και επιθυμώ να την υιοθετήσουν και οι συναθλητές μου. Χαίρομαι πολύ όταν οι ίδιοι έχοντας περάσει μέσα από αυτό έχουν την διάθεση να βοηθήσουν τους γύρω τους με τον ίδιο τρόπο. Είναι η αλληλεγγύη που πλάθει ανθρώπους που εμπνέονται και εμπνέουν, που αλληλοβοηθούνται, που γίνονται συνεχώς καλύτεροι άνθρωποι και πετυχαίνουν τους στόχους τους. Και έτσι ενισχύεται η ομαδικότητά μας… ένα βήμα την φορά , ένα συνάνθρωπο την φορά.

«Η Ειρήνη, η μαμά-Χήνα, όπως την ξέρουμε όλοι οι δρομείς της ομάδας μας αγαπάει τους ανθρώπους και το τρέξιμο. Και δεν θα ησυχάσει αν δεν δει τον κόσμο να γίνεται καλύτερος… τρέχοντας. Τρέχει, πετάει, εμπνέει, χαμογελάει… κι εμείς μαζί της. Γιατί μπορεί.» Μόνα Π.

 

Γιατί πιστεύεις πως το τρέξιμο είναι πλέον τόσο διαδεδομένο σαν αθλητική ενασχόληση;

Το τρέξιμο είναι μια εύκολη και ανέξοδη αθλητική δραστηριότητα. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια. Ο καθένας ‘παίρνει τους δρόμους’ για δικούς του λόγους, το σίγουρο είναι ότι κάνει καλό στο σώμα του και στην ψυχή του. Ενώ κουράζεσαι και ίσως εξαντλείσαι σε κάποιες περισσότερο απαιτητικές προπονήσεις στο τέλος πάντα χαμογελάς γιατί το μυαλό σου αδειάζει και η ψυχή σου ηρεμεί.
Προπονήσεις, θυσίες, τρέξιμο, προσπάθεια, άθληση. Πάνω από όλα όμως οι άνθρωποι;

Ναι. Οι άνθρωποι είναι πάντα στο επίκεντρο όλης αυτής της προσπάθειας. Πιστεύω ότι μέσα από το τρέξιμο ο καθένας μπορεί να αναπτύξει τα στοιχεία εκείνα που θα τον βοηθήσουν να εξελιχτεί και να προχωρήσει τόσο σε προσωπικό όσο και επαγγελματικό επίπεδο.

Ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τις προπονήσεις μας, οι θυσίες που κάνουμε ώστε να φτάσουμε στο στόχο μας, η συνεχής προσπάθεια είναι μια μικρογραφία του τρόπου που προσεγγίζουμε την ζωή μας. Νοιάζομαι για τον συναθλητή μου, τον στηρίζω, τρέχω δίπλα του, τον εμψυχώνω. Σέβομαι την προσπάθεια του. Ζούμε και μεγαλώνουμε σε κοινωνίες που το »εγώ» δεν περιλαμβάνει το  «εμείς». Μέσα από το τρέξιμο λοιπόν και με κάθε βήμα που κάνω βελτιώνομαι και γίνομαι καλύτερη κόρη, καλύτερη φίλη, καλύτερη εργαζόμενη, καλύτερη πολίτης. Μαθαίνω το »εγώ» μου να πιστεύει, να ξεπερνά τα όρια του προς το καλύτερο και έτσι να ενισχύει το »εμείς» και το σύνολο, και όλο αυτό να γίνεται η κινητήρια δύναμη που αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων και ανοίγει δρόμους για να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο.

«Tα τελευταία 3 χρόνια, ξεκινώντας από το μηδέν, έχω τρέξει πάνω από 3,5 χιλιάδες χιλιόμετρα, τα οποία χρωστάω όλα, σχεδόν αποκλειστικά, στην Ειρήνη. Στην Ειρήνη θα χρωστάω κάθε χιλιόμετρο που θα ακολουθήσει και βαθιά ευγνωμοσύνη γιατί, χωρίς να το καταλάβει, άλλαξε όλη μου τη ζωή.» Χαρά Κ.

 

Ποιο πράγμα είναι πιο βασικό για σένα; ο τελικός στόχος ή η προσπάθεια προς αυτόν και γιατί;

Η προσπάθεια προς τον στόχο είναι το πιο σημαντικό κομμάτι. Η στιγμή που θα σταθώ στην γραμμή εκκίνησης κάποιου αγώνα είναι πολύ όμορφη και συγκινητική και αυτό οφείλεται πάντα στο ταξίδι που έχει προηγηθεί. Το ταξίδι είναι όλες αυτές οι στιγμές που έχω βρεθεί απέναντι στον εαυτό μου, οι συζητήσεις που έχω κάνει μαζί του, οι φορές που έχω πέσει και έχω σηκωθεί, έχω ξαναπέσει κι έχω ξανασηκωθεί, έχω αναρωτηθεί, έχω αμφιβάλλει, έχω φοβηθεί ίσως, έχω γελάσει, έχω κλάψει, έχω ξεπεράσει τα όριά μου… έχω όμως σταθεί υπερήφανα απέναντι του και όταν βρίσκομαι στην γραμμή της εκκίνησης είμαι ήδη νικήτρια γιατί έχω ήδη καταφέρει να κάνω βήματα μου. Το ταξίδι αυτό το κάνω κάθε φορά που προετοιμάζομαι για ένα αγώνα μακρινής απόστασης ανεξάρτητα από το πόσα χρόνια τρέχω και παραμένει ένα μαγικό ταξίδι κάθε φορά.

irene-7


«Irini’s positive energy and passion for running is life changing for her, for me and all goosemates around the world. My coaching career is a success because she’s my amazing assistant coach and insp-Irini.» Andrew B. (προπονητής, Οντάριο Καναδά)

 

Πως ένας ερασιτέχνης αθλητής μπορεί να γνωρίσει τα προσωπικά του όρια και να θέσει αθλητικούς στόχους;

Αυτό συμβαίνει σταδιακά, πιστεύω κανείς δεν γνωρίζει εξαρχής τα όριά του μέχρι να δοκιμάσει τον εαυτό του..όμως από την στιγμή που κάποιος θελήσει να μπει στην διαδικασία να δοκιμαστεί θα διαπιστώσει ότι οι δυνατότητές του είναι πολύ μεγαλύτερες από ότι ίσως αρχικά πίστευε. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος ερευνάται χρόνια τώρα και συνέχεια μας εκπλήσσουν οι δυνατότητές του. Βέβαια εδώ παίζει ρόλο και ο χαρακτήρας του κάθε ανθρώπου, η στάση του απέναντι στην ζωή, το πόσο διατεθειμένος είναι να εκτεθεί, η θέλησή του και σίγουρα η πίστη στον εαυτό του. Έτσι κάποιος μπορεί να ξεκινήσει από τα 100 μέτρα έχοντας στόχο τα 5χλμ, και στην συνέχεια να ανακαλύψει ότι μπορεί να τρέξει ακόμα και μαραθώνιο.

Ποια είναι τα βασικά συστατικά της εμψύχωσης; όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να ακούνε τα ίδια πράγματα;

Εμψυχώνω σημαίνει πιστεύω στον συναθλητή μου. Πιστεύω ότι μπορεί να τα καταφέρει. Βρίσκομαι δίπλα στην προσπάθειά του, σε κάθε βήμα που κάνει, σε κάθε ατυχία, σε κάθε μικρή η μεγάλη νίκη του. Είμαι δίπλα του κάποιες φορές σιωπηλά, ή νοητά όταν η φυσική μου παρουσία δεν είναι δυνατή. Είμαι όμως εκεί, δίπλα του. Ο καθένας μας είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος με διαφορετικό χαρακτήρα, άρα είναι λογικό ότι δεν έχουν την ανάγκη να ακούνε όλοι τα ίδια πράγματα.

Η διαφορετικότητά των ανθρώπων είναι συναρπαστική και είναι μεγάλη πρόκληση για μένα κάθε φορά να μπορέσω να καταλάβω ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να εμψυχώσω ένα συναθλητή μου. Όλα όμως χτίζονται με εμπιστοσύνη, κατανόηση, αποδοχή, ελευθερία έκφρασης και πάνω από όλα θέληση και πίστη.

«Η Ειρήνη υπήρξε η πιο γενναιόδωρη και σταθερή συνοδοιπόρος στο ταξίδι που είναι η προετοιμασία για το Μαραθώνιο!» Παντελής Φ.

 

Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις πιο συχνά στη διάρκεια των προπονήσεων και ποια αυτά που πρέπει να λύσεις στην διάρκεια του αγώνα;

Κατά την διάρκεια των προπονήσεων τρέχουμε μαζί άνθρωποι με διαφορετικές ανάγκες, και με διαφορετικά επίπεδα fitness, όμως υπάρχει πολύ καλή επικοινωνία με τους συναθλητές και όλοι προσπαθούν να φέρουν στα μέτρα τους και να επωφεληθούν το περισσότερο δυνατό από το προπονητικό πρόγραμμα μας. Ακόμη και όταν έχει γίνει καλή προετοιμασία, η απόδοση κάποιου την ημέρα του αγώνα είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, πχ αν έχει κοιμηθεί καλά, τι θερμοκρασία έχει κ.α. Ποτέ δεν γνωρίζεις τι μπορεί να συμβεί. Το πιο σημαντικό είναι να ακούς το σώμα σου.

«Καλός Άνθρωπος» Κώστας Χ.

 

eirini 2

 

Πως αντιμετωπίζεις την αποτυχία στην δική σου καθημερινότητα και πως στην προσπάθεια του ερασιτέχνη αθλητή;

Οι αποτυχίες πάντα υπάρχουν. Πιστεύω όμως ότι όλα είναι θέμα αντίληψης και προσέγγισης. Οι αποτυχίες μου με έκαναν πιο δυνατή, περισσότερο υπομονετική, επίμονη και ψύχραιμη. Μέσα από τις αποτυχίες μου έμαθα, εξελίχθηκα, πείσμωσα, προχώρησα, άλλαξα. Σε αυτές οφείλω ένα σημαντικό κομμάτι των γνώσεων και της εμπειρίας που απέκτησα. Μου έμαθαν πολλά και αναμένω όποιες άλλες έρθουν γιατί είμαι σίγουρη ότι κι αυτές κάτι θα έχουν να μου διδάξουν. Αυτό το πνεύμα προσπαθώ να μεταφέρω και στους συναθλητές μου. Οι αποτυχίες είναι κομμάτι της ζωής μας , αν δεν τις αγκαλιάσουμε και δεν τις δεχτούμε ίσως να μην μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τα όρια μας και τον εαυτό μας.

 

«Αν συν-τρέχει κάποιος λόγος για να φορέσεις τα αθλητικά σου και να βγεις από το σπίτι, αυτός σίγουρα είναι η Ειρήνη. Είναι το χαμόγελο της, η αστείρευτη της ενέργεια, είναι αυτή η αύρα της… Αυτή είναι η μαμά-χήνα!» Χριστίνα Β. 

 

Ποιες είναι οι βασικές αρετές των μεγάλων αθλητών και ποιες αυτές που χαρακτηρίζουν τους ερασιτέχνες αθλητές;

Δεν ξέρω να σας πω για αρετές μεγάλων αθλητών, μπορώ όμως να σας πω για αυτές που χαρακτηρίζουν εμένα και τους ερασιτέχνες συναθλητές μου. Είναι η πειθαρχία, η υπομονή, η επιμονή, η πίστη, η συνεχής προσπάθεια, το πείσμα με το οποίο σηκώνονται όταν πέφτουν, το ότι δεν εγκαταλείπουν ποτέ. Θαυμάζω και σέβομαι τους συναθλητές μου γιατί έχουν την διάθεση να βοηθούν και να εμψυχώνουν με την σειρά τους τους καινούριους φίλους που θέλουν να δώσουν μια ευκαιρία στο τρέξιμο , »to pay forward» όπως συνηθίζεται να λέμε…

irene-9

Είναι εντυπωσιακό το πως μιλάνε για σένα οι αθλητές που έχεις βοηθήσει αυτά τα χρόνια. Εσύ όμως από που αντλείς δύναμη; 

Τους ευχαριστώ πολύ. Με συγκινούν και είμαι ευγνώμων για την αγάπη τους. Αντλώ την δύναμή μου από το χαμόγελό τους όταν καταφέρνουν τον στόχο τους. Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψω το συναίσθημα την στιγμή που στεκόμαστε δίπλα δίπλα στην γραμμή εκκίνησης αλλά ακόμη περισσότερο την χαρά μου όταν αργότερα περάσουν την γραμμή τερματισμού του πρώτου τους αγώνα, είναι σαν να έχουν μεταμορφωθεί. Δεν αλλάζεις σαν άνθρωπος αλλά σίγουρα συμβαίνει κάτι πολύ όμορφο μέσα τους. Έχοντας περάσει την γραμμή του τερματισμού συνειδητοποιούν ότι όλα είναι πια δυνατά.

Αυτό λοιπόν το χαμόγελό τους είναι μεταδοτικό και με γεμίζει περηφάνια και ικανοποίηση. Τους ευχαριστώ από καρδίας για την εμπιστοσύνη, αποτελούν και για μένα έμπνευση και είμαι περήφανη ξέροντας ότι έχω βάλει και εγώ ένα μικρό λιθαράκι στην προσπάθειά τους.

irene-6

Το μικρό κορίτσι που έτρεχε σε σκυταλοδρομίες στο σχολείο έχει αποκτήσει εδώ και αρκετά χρόνια ένα ρόλο ευθύνης. Σίγουρα η αγάπη και η αφοσίωση σου στη βοήθεια που προσφέρεις είναι ισχυρές. Σε ποιον θα δώσεις την σκυτάλη όταν αποφασίσεις -για όποιον λόγο- να αφήσεις την σημερινή σου ενασχόληση;

Το τρέξιμο και η προσφορά στον συνάνθρωπο είναι για μένα τρόπος ζωής, δεν νομίζω ότι θα μπορέσω ποτέ να εγκαταλείψω αυτόν τον τρόπο ζωής. Εύχομαι να μπορέσω να φτάσω μέχρι τα βαθιά γεράματα συνεχίζοντας να τρέχω, να εμπνέομαι και να εμπνέω. Ελπίζω στην διάρκεια αυτού του ταξιδιού να έχουμε γίνει πάρα πολλοί και να υπάρχουν ακόμη περισσότεροι συναθλητές μου συντονισμένοι στην ίδια προσπάθεια για τα χρόνια που θα ακολουθήσουν….

«Τι να πρώτο πει κάποιος γι αυτό το κορίτσι… μου διδάσκει συνεχώς υπομονή και επιμονή… νιώθω ευλογία που είσαι στη ζωή μου!!!! God bless you mama goose!!!» Σάββας Γ. (Αθήνα)

 

Ποια είναι μία από τις ομορφότερες στιγμές που έχεις ζήσει σήμερα μέσα από αυτή σου την ενασχόληση;

Πολύ δύσκολη ερώτηση Γιάννη,  γιατί στο μυαλό μου γυρίζουν όμορφες και συγκινητικές στιγμές με ξεχωριστούς και απίστευτα όμορφους ανθρώπους.

Ξεχωρίζω μία λίγα μέτρα πριν τον τερματισμό με τον πρώτο άνθρωπο που με εμπιστεύθηκε και τρέξαμε πλάι-πλάι στον Ημιμαραθώνιο της Αθήνας, πριν από αρκετά χρόνια. Έχοντας περάσει ένα σοβαρό θέμα υγείας, δεν πίστευε ποτέ ότι θα τα κατάφερνε να τρέξει 21 χλμ παρά το ότι προετοιμάστηκε. Μόλις λίγα μέτρα πριν το τέλος δάκρυσε. Φοβήθηκα ότι δεν μπορούσε πια. Ένιωθα πόση δύναμη ψυχής χρειάστηκε για να φτάσει μέχρι εκεί. Της θύμισα ότι ήταν ήδη νικήτρια, ότι είμαι περήφανη για την δύναμή της, χέρι-χέρι τερματίσαμε περπατώντας γιατί πονούσε. Μόλις περάσαμε την γραμμή τερματισμού,  με αγκάλιασε σφιχτά και μου είπε »πίστευες περισσότερο σε μένα, σε ευχαριστώ». Ήταν πολύ συγκινητική στιγμή και από τότε έχουν ακολουθήσει πολλές και είμαι ευγνώμων για όλες αυτές τις στιγμές. Αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου, ένας ανεκτίμητος θησαυρός στιγμών που μου δίνουν δύναμη να συνεχίζω.

«Η αγάπη και η αλληλεγγύη της Ειρήνης κάνει το τρέξιμο τόσο απλό και τόσο ευχάριστο.» Νίκος Κ.

 

Ποια θα ήταν η συμβουλή σου σε ανθρώπους που σκέφτονται αλλά δεν τολμούν να αρχίζουν το τρέξιμο;

Να κάνουν ένα βήμα. Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλο ή μικρό είναι αυτό το βήμα, ούτε πόσο γρήγορα ή αργά θα το κάνουν, αλλά αφού το σκέφτονται σημαίνει ότι το θέλουν , να είναι λοιπόν θαρραλέοι και να το τολμήσουν. Ο φόβος που ίσως αισθάνονται είναι ο φόβος του αγνώστου και είναι κατανοητός. Θα έλεγα ψέματα αν έλεγα ότι δεν τον έχω νιώσει ποτέ. Όμως μην τον αφήνουν να εμποδίζει τα όνειρά τους. Σίγουρα το τρέξιμο δεν είναι για όλους τους ανθρώπους όμως αν δεν το δοκιμάσεις δεν θα μάθεις ποτέ που μπορεί να σε οδηγήσει. Όταν θέλουμε, μπορούμε. Όλα ξεκινούν από ένα βήμα.

irene-5


Μάθετε περισσότερα για την Flying Geese, την ομάδα της Ειρήνης, στα παρακάτω λινκ!
Στην σελίδα τους στο Facebook
Στο Instagram
Ή μπορείτε να στείλετε μήνυμα στην διεύθυνση flying.geese.runners@gmail.com 

*Να ευχαριστήσω όλους τους φίλους της Ειρήνης που έστειλαν την φρασούλα τους μέσα σε χρόνο DT. Λεμονίτσα thank you for your help!

Φωτογραφίες: Αλεξ. Μιχαηλίδης / Newsville.be