- - https://www.newsville.be -

Στο Charleville-Mézières, ο Αρθούρος Ρεμπώ εξακολουθεί να λαμβάνει αλληλογραφία, 131 χρόνια μετά τον θάνατό του

Τι κι αν έχει φύγει από τη ζωή εδώ και 131 χρόνια… ο συγγραφέας του «Μια Εποχή στην Κόλαση» και των «Εκλάμψεων» εξακολουθεί να λαμβάνει κανονικά την αλληλογραφία του. Ένα κουτί, ειδικά για αυτόν, βρίσκεται τοποθετημένο στην είσοδο του νεκροταφείου στη λεωφόρο Charles Boutet. Είναι το παλαιότερο νεκροταφείο του Charleville-Mézières, στις γαλλικές Αρδέννες, κοντά στα γαλλοβελγικά σύνορα. Σε αυτό το χρυσοκίτρινο γραμματοκιβώτιο, αναγράφεται ένα όνομα: Αρθούρος Ρεμπώ (Arthur Rimbaud). Στο κέντρο του, μια φωτογραφία του ποιητή, όταν αυτός ήταν 17 ετών.

Από το 2006, σε αυτό το κουτί κατατίθεται αλληλογραφία από όλο τον κόσμο για αυτόν. Την ημέρα αυτή, όπως κάθε χρόνο γύρω στις 20 Οκτωβρίου, υπάρχουν ευχές για χρόνια πολλά. «Χρόνια πολλά, Αρθούρε! Ξέρω ότι άργησα να έρθω να σε δω, αλλά σε σκέφτομαι, το υπόσχομαι! Έγινα 26 στις 20 Οκτωβρίου, όταν έγινες 168! Ουάου! Πρόσεχε», διαβάζουμε σε ορισμένα από τα γράμματα.

Και είναι ο Bernard Colin, ο φύλακας του νεκροταφείου, που έχει αναλάβει την συλλογή των γραμμάτων, σχολαστικά. «Υπάρχει αλληλογραφία δύο, τρεις φορές την εβδομάδα και κάθε χρόνο κάποιος αφήνει μια κάρτα ή ένα ωραίο μικρό σημείωμα για τα γενέθλιά του», εξηγεί.

Στο γραφείο του, ο Bernard Colin έχει τοποθετήσει κουτιά παπουτσιών, μέσα στα οποία φυλάει τις επιστολές προς τον Ρεμπώ. Ένα, που έπεσε πρόσφατα στο γραμματοκιβώτιο από έναν θαυμαστή, γράφει: «Λέξεις που έχουν μαγέψει τη ζωή μου, λέξεις που θα μαγέψουν τη ζωή των παιδιών μου».

Μερικές φορές τα μηνύματα είναι γραμμένα σε ένα απλό μικρό χαρτάκι, σε ένα post-it ή ακόμα και σε ένα εισιτήριο μετρό. «Συνειδητοποιώ ότι πολλοί άνθρωποι αγαπούν τον Ρεμπώ σαν να ήταν μέλος της οικογένειάς τους» μαρτυρά ο Colin, «και είναι κάτι σαν ψυχολόγος γι” αυτούς, του λένε όλη τους τη ζωή, ό,τι δεν τους πηγαίνει καλά. Είναι πολύ προσωπικό», συνεχίζει.

Arthur Rimbaud

Το μυστήριο του Ρεμπώ

Ο Αρθούρος Ρεμπώ, καταραμένος ποιητής που στη διάρκεια της ζωής του δημοσίευσε μόνο τρία ποιήματα και μία μόνο συλλογή, έχει γίνει σήμερα κάτι σαν είδωλο, μια πηγή έμπνευσης.

Τα ποιήματά του αλλά και οι απόψεις του για τα ταξίδια, την εξέγερση, την παθιασμένη ιστορία του με τον Πολ Βερλαίν (Paul Verlaine), η αιώνια νιότη του… Είναι η σύντομη και μυστηριώδης ζωή του Ρεμπώ που προκαλεί τέτοια ζέση; «Άγγιξε θέματα που εξακολουθούν να είναι πολύ ζωντανά και επίκαιρα σήμερα και επομένως, νομίζω ότι υπάρχει μια ολόκληρη γενιά που μπορεί ακόμα να ακουμπήσει στον Ρεμπώ και στα όσα έζησε και στα όσα τόλμησε να κάνει», επισημαίνει η Lucille Pennel, διευθύντρια στο Μουσείο Rimbaud στο Charleville-Mézières, η οποία επίσης θυμάται τον μυστηριώδη χαρακτήρα του ποιητή: «Έγραψε επί τέσσερα χρόνια και μετά σταμάτησε τα πάντα. Γιατί; Πήγε στην άλλη άκρη του κόσμου. Γιατί; Έχουμε μόλις δέκα φωτογραφίες του αλλά καμία δεν τον δείχνει μεγαλύτερο. Γιατί; Δεν έχουμε απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις και δεν θα μάθουμε ποτέ. Υπάρχει ένα ολόκληρο κομμάτι μυστηρίου που αφήνει τη φαντασία του καθενός ελεύθερη».

Αρθούρος Ρεμπώ, ο Τζιμ Μόρισον του Charleville-Mézières

Το 2021, με αφορμή την 130η επέτειο από τον θάνατο του ποιητή, η Nathalie Diot, ανεξάρτητη δημοσιογράφος στο Charleville-Mézières εκδίδει ένα βιβλίο με τίτλο «Rimbaud, poste restante». Με τη συνεργασία του φωτογράφου David Truillard, πήγε στην αναζήτηση αυτών των ανθρώπων που νιώθουν και την επιθυμία και την ανάγκη να του μιλήσουν. Ο Ρεμπώ, ο έμπιστος από το υπερπέραν, ο ενδιάμεσος σταθμός ανάμεσα στους ζωντανούς και τους νεκρούς, ο σύντροφος του πένθους. «Είναι πολύ συγκινητικό γιατί μπαίνουμε πραγματικά στο οικείο, στην ευθραυστότητα των ανθρώπων και αυτό είναι επίσης που κάνει τη δύναμη των λέξεων και την ομορφιά μιας τέτοιας χειρονομίας» υπογραμμίζει η Nathalie Diot.

Πακέτα τσιγάρα, μπουκάλια με αψέντι, ποιητικές συλλογές… Οι θαυμαστές του Ρεμπώ τοποθετούν επίσης αντικείμενα στον τάφο του «σαν προσφορές» λέει η δημοσιογράφος. Μια διαδικασία παρόμοια με αυτό που συμβαίνει στο μνήμα του Τζιμ Μόρισον, στο κοιμητήριο Père Lachaise στο Παρίσι. Ένας, μάλιστα, θαυμαστής, κάνει τη σύνδεση μεταξύ αυτών των δύο προσωπικοτήτων. Γράφει ότι ανακάλυψε τον Ρεμπώ χάρη στους Doors. Ο Μόρισον στάθηκε η αφορμή για εκείνον να ανακαλύψει την ποίηση του Ρεμπώ, όπως εξηγεί η Nathalie Diot.