Tο νησί της Αστυπαλιάς θα το βρείτε ιστορικά, διοικητικά και γεωγραφικά κάπου μεταξύ Κυκλάδων, Δωδεκανήσων, Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου και Κρήτης. Ιταλοί, Τούρκοι και Βρετανοί άφησαν το στίγμα τους στο νησί, με τους Ιταλούς να αφήνουν και πέντε καλά στοιχεία, όπως παραδέχονται οι ντόπιοι. Οι Βρετανοί άφησαν το αφορολόγητο στις εισαγωγές μέχρι και λίγα χρόνια πριν το ’90, ενώ η γαλανόλευκη κυματίζει περήφανα στην Αστυπάλαια από το 1948 και μετά.
Πεταλούδα του Αιγαίου
Είναι όμορφο νησί. Είναι ένα νησί που από την πρώτη μέρα σε προδιαθέτει για ξεκούραση, ένα νησί στο οποίο μπορείς να βρεις ιστορία, θάλασσες γεμάτες βαθύ μπλε, καλό φαγητό, ανεμόμυλους, ξένους με αγάπη μεγάλη για τον τόπο, τεμπέλικες γάτες, στοιχεία πολιτισμού, παλαιά και σύγχρονα. Όλα τα παραπάνω όμως μπορείς να τα συναντήσεις και σε άλλα ελληνικά νησιά. Ποια είναι η διαφορά που κάνει την Αστυπαλιά τόσο αγαπητή σε όσους την επισκέφτηκαν; την διαφορά και την υπεραξία στην αυθεντικότητα αυτού του νησιού την κάνουν οι άνθρωποι. Και η «πεταλούδα του Αιγαίου» ξεχωρίζει για τους ανθρώπους που την κατοικούν, για την απλή, ευγενική τους συμπεριφορά, για το «καλημέρα » που θα σου πουν χωρίς να σε ξέρουν, για το « κάτσε να πιούμε κάτι ».
Και με το « κάτσε να πιούμε κάτι » αρχίζουν συνήθως οι πιο όμορφες ιστορίες.
10 ώρες υπομονή για την όμορφη Αστυπαλιά
Αν δεν ήταν ο γάμος του Νικόλα μάλλον δεν θα είχα φτάσει στην Αστυπαλιά. Την είχα ακούσει αρκετά φέτος, έπαιζε σε πολλά μέσα, είχε και μία τιμητική παρουσία στο κέντρο των Βρυξελλών. Όμως από τον γάμο δεν μπορούσα να λείψω και τα ωραία με τον μακρινό αυτό προορισμό άρχισαν με την οργάνωση του ταξιδιού: δύο βασικοί τρόποι να φτάσετε απ΄ ευθείας στην όμορφη Αστυπάλαια, είτε με το καράβι από Πειραιά είτε με αεροπλανάκι από το Ελ. Βενιζέλος.
Στην πρώτη περίπτωση οπλίζεστε με υπομονή, αφού θα χρειαστείτε περίπου 10 ώρες για να αντικρίσετε το νησί. Και το καλύτερο; το καράβι φτάνει τα ξημερώματα, κάπου κοντά στις τρεις το πρωί. Το αεροπλανάκι, όμορφο, ελικοφόρο, μικρό, κατεβαίνει στον εξίσου μικροσκοπικό – για διεθνή τουρισμό – αεροδιάδρομο του νησιού στις οκτώ το πρωί. Καλό κουράγιο και με αυτό και να εύχεστε να μην σταματήσει ο κλιματισμός μέσα στο αεροσκάφος.
Περίπου 20 λεπτά προσεχτικής αμαξάδας και θα αντικρίσετε την όμορφη χώρα της Αστυπάλαιας με το εντυπωσιακό Κάστρο – το οποίο αποτελεί κατάλοιπο της Ενετοκρατίας – να δεσπόζει στο ψηλότερο σημείο της, ενώ ακριβώς από κάτω το Παλιό Λιμάνι προσθέτει γοητεία στην κατά τα άλλα κυκλαδίτικη ομορφιά του νησιού.
Πρώτη στάση για ζαμπονοτυρόπιτα και καφεδάκι στον μεγάλο φούρνο του Χοντρέμπορα. Ευγενικά όλα τα όμορφα πρόσωπα που δουλεύουν εκεί. Η Δέσποινα μας κάνει τη χάρη για μερικές φωτό και μία γρήγορη σέλφι ενώ ο Αλέξανδρος μπαίνει στα άδυτα του φούρνου μετά το απαραίτητο « ok » του Ηλία. Αν χρειαστείτε κάποια πληροφορία για τον νησί, ζητήστε την εκεί. Και μην διστάσετε να πάρετε και τοπικά προϊόντα, μέλι, αλάτι χοντρό, κουλουράκια και άλλα.
Με προορισμό το Λιβάδι
Φεύγουμε από την Χώρα με επόμενο προορισμό το Λιβάδι. Είναι το μέρος στο οποίο θα περάσουμε τα επόμενα βράδια. Είναι εκεί που θα ξυρίσουμε το γαμπρό και εκεί που θα πιούμε καθαρές γεύσεις από την Κρήτη, σε μικρά σφηνοπότηρα. Είναι και το μέρος με τον πιο φιλόξενο μπαξέ του Αιγαίου. Εκεί που ο Δημητρός και η Πελαγία αφήνουν την μεγάλη πόρτα του σπιτιού τους διάπλατα ανοιχτή σε γνωστούς και αγνώστους.
Μία στάση στο τοπικό σούπερ μάρκετ του Μιχάλη και του Γιώργου Μάκου μπορεί να σας φτιάξει την μέρα. Χωρίς να ξέρεις και να σε ξέρουν αρχίζει κουβεντούλα, ονόματα, συστάσεις, « πόσο θα κάτσετε;», χαμόγελα και χωρίς πολλά-πολλά νιώθεις ντόπιος. Με τέτοια μικρά παραδείγματα αρχίζει το νησί και σε κερδίζει στα σημεία, με την ευγένεια των δύο αδερφών στο σούπερ μάρκετ, με το χαμόγελο της κοπέλας στην παραλία που θα σου φέρει το καφεδάκι στα κρυστάλλινα νερά του κόλπου στο Λιβάδι, με την αγαπησιάρικη ομάδα του Mohito με τα χαμογελαστά πρόσωπα και την ευγένεια της πάντα πρόθυμης Μπέτης.
Όλα δουλεύουν θεραπευτικά πλέον. Νιώθεις « σπίτι » από την πρώτη μέρα και μόνο έτσι αρχίζει η ξεκούραση. Και οι διακοπές.
Ένας παραμυθένιος γάμος
Η φιλία με τον Executive Chef Νικόλα Τσικνάκο κρατάει ήδη αρκετά χρόνια, να” ναι καλά η Ελένη που μας σύστησε. Ο Νικόλας δημιουργεί με αγάπη, έχει μαγικά χέρια, κερδίζει διεθνείς διαγωνισμούς, αλλά την διαφορά την κάνει το μεγάλο του χαμόγελο. Όταν το χαρίσει το εννοεί και εκεί αρχίζουν όλα. Η γοητευτική Isabelle, σύντροφός του και μάνα της 10χρονης απίστευτης φάτσας που ακούει στο όνομα Οδυσσέας, κρατάει με τον καλύτερο τρόπο τις ισορροπίες που χρειάζεται η οικογένεια, μέσα στην απαιτητική επαγγελματική καθημερινότητα του Νίκου.
Φέτος το όμορφο ζευγάρι ενώθηκε και επίσημα με τα δεσμά του γάμου. Μία πρώτη φορά στην οικογενειακή έδρα, στο Tervuren και μία στην Αστυπαλιά, στο μαγικό νησί που – όπως λέει ο χαρακτηριστικά ο Νίκος- « έρχεσαι με το μυστήριο και φεύγεις με το κλάμα της χαράς ». Οι προετοιμασίες του γάμου μοιράστηκαν ισόποσα στο νησί και σχεδόν όλοι στην Αστυπαλιά μίλαγαν για τον ελληνοβελγικό γάμο. Το ζευγάρι χωρίστηκε λίγες ώρες πριν το μυστήριο. Η Ιsabelle βρέθηκε με συγγενείς και φίλους στη Χώρα και οι ετοιμασίες του Νικόλα έγιναν στον γραφικό και φιλόξενο χώρο του Venetos Studios.
Για την οικονομία των φωτογραφιών το απαιτητικό έργο της « νύφης » το ανέλαβε ο Αλέξανδρος Μιχαηλίδης ενώ το « ακίνδυνο » του γαμπρού το ανέλαβε ο υπογράφων. Μέχρι να φτάσουμε στην εκκλησία της Παναγίας της Πορταΐτισσας, η κάμερα είχε γεμίσει με χαμόγελα, χαρά και αγάπη. Φανταστικό το συναίσθημα να μοιράζεσαι με μία μεγάλη αγαπημένη οικογένεια τη χαρά του γάμου. Κάπου εδώ να ευχαριστήσω την μητέρα του Νίκου, Κατερίνα και τον Μιχάλη που με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο με έφεραν ακόμα πιο κοντά στη δική τους όμορφη οικογένεια αλλά και στον νησί το οποίο το αγάπησαν πριν από 10 χρόνια και από τότε έχει γίνει το καλοκαιρινό τους σπίτι.
Τόπος παραμυθένιος η Αστυπαλιά για γάμο. Η πανέμορφη Ιsabelle ανέβηκε, με μουσική συνοδεία, συγγενείς και φίλους, την ανηφόρα προς την Πορταΐτισσα, όπου την περίμενε ο αγαπημένος της Νικόλας. Η ατμόσφαιρα στο προαύλιο της εκκλησίας ήταν μαγική και όλα πήγαν κατ΄ ευχή, ενώ στο γλέντι που ακολούθησε στο Λιβάδι, στο Mohito, συγγενείς και φίλοι από Βέλγιο και Ελλάδα έγιναν ένα, με highlights της βραδιάς τα πολύχρωμα, εντυπωσιακά πυροτεχνήματα που έκαναν την νύχτα μέρα στο νησί!
Πραγματικές διακοπές
Οι επόμενες μέρες κύλησαν με ρυθμό καλοκαιριού, με νέες γνωριμίες, με εξερευνήσεις και μικρές βόλτες, από τις οποίες συγκρατώ την απογευματινή βόλτα στο Παλιό Λιμάνι με τα πανέμορφα χρώματα, το υπομονετικό ανέβασμα μέσα από τα προσεγμένα σοκάκια της Χώρας προς το Κάστρο με την ήρεμη θέα στο Αιγαίο, την παραλία στα Καμινάκια με την φιλοξενία στο εστιατόριο του Τάσου και της Λίντας. Ο χωματόδρομος για να φτάσετε στα Καμινάκια είναι ένα θέμα, αλλά τα νερά του κόλπου θα σας ανταμείψουν με τον καλύτερο τρόπο για την υπομονή σας.
Για όσους σας ενθουσιάζει η αρχαιολογία και η ιστορία ακολουθήστε την συγκινητική ιστορία της ταφής των βρεφών στη βόρια ακτή της Αστυπάλαιας, ευρήματα που χρονολογούνται κάπου στην Τελική Νεολιθική Εποχή (τέλος 4ης, αρχές 3ης χιλιετίας π.Χ.)
Αντί επιλόγου.
Από την Αστυπαλιά αν φύγεις με καράβι, φεύγεις νύχτα. Σαν να μην σε αφήνει το νησί να το αποχαιρετήσεις σωστά, να το δεις μία τελευταία φορά. Ίσως το κάνει επίτηδες, για να ξαναπάς την επόμενη χρονιά. Σαλπάρουμε για τον επόμενο προορισμό με όμορφες αναμνήσεις και με νέους ανθρώπους στην καρδιά, γνήσιους και φιλόξενους.
Για περισσότερες φωτογραφίες από το νησί της Αστυπάλαιας αξίζει να ρίξτε μια ματιά στο άλμπουμ του Αλέξανδρου Μιχαηλίδη στην LIFO