Η σκέψη ήταν απλή: ζητήσαμε σε πρόσωπα που πρωταγωνιστούν στην ομογενειακή θεατρική σκηνή στις Βρυξέλλες να μας στείλουν ένα βίντεο 60 δευτερολέπτων. Το θέμα είναι μία επικοινωνία, μία συνομιλία ή καλύτερα ένας μονόλογος απέναντι στον βουβό Κορονοϊό. Η εμπιστοσύνη στο ταλέντο των ηθοποιών που δέχτηκαν αυτή την πρόσκλησή μας έκανε να ποντάρουμε στο πηγαίο ταλέντο τους, στην ελεύθερη έκφρασή τους και όχι σε συγκεκριμένο κείμενο η σκηνοθετική οδηγία.
Σήμερα φιλοξενούμε την χαρισματική ηθοποιό Βίκη Καρκάνη και τα «δικά» της 60 δευτερόλεπτα με τον Κορονοϊό. Η ευκαιρία ήταν μοναδική για να συνομιλήσουμε μαζί της και μέσω μιας συνέντευξης με θέμα την ιδιαίτερη περίοδο που όλοι βιώνουμε, το θέατρο, τις ανθρώπινες σχέσεις καθώς και τις σκέψεις για την επόμενη μέρα του εγκλεισμού λόγω της πανδημίας.
Βίκη, τελείωσε αυτή η πρώτη φάση των μέτρων κατά της πανδημίας Covid-19. Πως λειτούργησε για σένα αυτή η καραντίνα και ο περίεργος εγκλεισμός;
Όπως ακριβώς είπες, ο ξαφνικός εγκλεισμός μας και οι μήνες που πέρασαν ήταν απολύτως περίεργοι…Μέσα από όλο αυτό, προσωπικά, ένιωσα πως κατάλαβα την πραγματική σημασία πολλών πραγμάτων, εκτίμησα πολλά που μέχρι τώρα
θεωρούσα δεδομένα και ένιωσα πραγματικά ευγνώμων για όλα αυτά που είμαι τυχερή να έχω: υγεία, τη ζεστασιά του σπιτιού μου, τους ανθρώπους που αγαπώ επίσης υγιείς και επί της ουσίας κοντά μου, έστω κι από μακριά. Αυτό λοιπόν που «κέρδισα» είναι η βαθιά ευγνωμοσύνη για όλα όσα απαρτίζουν τη ζωή και την καθημερινότητά μου, ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες.
Οι ημέρες που πέρασαν αλλά και αυτές που ακόμα διανύουμε μας έχουν κάνει να νιώθουμε τόσο μικροί απέναντι στο φόβο του αγνώστου, αλλά και τόσο βαθύτερα ενωμένοι επίσης… μας έφεραν «μπροστά» στις επιλογές της ζωής μας, μας έκαναν να συνδεθούμε με έναν διαφορετικό αλλά εξίσου αληθινό τρόπο με τους ανθρώπους μας…Αυτό που μου έλειψε είναι η ελευθερία της επιλογής, η οικογένειά μου στην Ελλάδα, οι πρόβες, οι ανέμελες βόλτες και οι βραδιές στο σπίτι με τους αγαπημένους μου φίλους. Είναι όπως λέει κι ένας φίλος μου μία εποχή που στο τέλος, για πολλούς και αντικρουόμενους λόγους, θα αξίζει να τη θυμόμαστε αλλά όχι να την επαναλάβουμε ( «to be remembered but not to be repeated»).
Η «επόμενη μέρα» δεν μας προσφέρει ακόμα καμιά ασφάλεια. Μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα νερά; πως βλέπεις να εξελίσσεται η ζωή μας έξω από τα σπίτια μας αλλά χωρίς φάρμακο ή εμβόλιο;
Σίγουρα, όπως δηλαδή είναι ήδη φανερό, θα χρειαστεί να διανύσουμε μία περίοδο προσαρμογής και θα πρέπει να τη διανύσουμε βήμα-βήμα. Η εμπειρία αυτή που μέχρι τώρα ζήσαμε, μας απέδειξε ότι τα μακροπρόθεσμα σχέδια ίσως για την ώρα δεν είναι απολύτως εφικτά. Έχω όμως μεγάλη πίστη πως θα βγούμε μέσα από όλο αυτό δυνατότεροι, πως δεν θα χάσουμε τον εαυτό μας, πως δεν θα αλλοιώσουμε τις αξίες μας, πως θα γυρίσουμε σύντομα πίσω σε όλες τις αγαπημένες μας συνήθειες, σε όλα αυτά που μας δένουν ακόμα πιο «μαζί».
Τέλος για τις θεατρικές παραστάσεις μέχρι νεωτέρας. Σε ποια θεατρική φάση σε πέτυχε ο κορονοϊός και ποιες είναι οι σκέψεις σου για την επόμενη μέρα του θεάτρου;
Η πανδημία και η καραντίνα δυστυχώς με πέτυχαν σε πολύ δημιουργική θεατρική φάση, αφού με το ΑλΜΑ μας ετοιμάζαμε πυρετωδώς τα δύο μας θεατρικά projects για το 2020: Πρώτον, τη συμμετοχή μας στην εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου με κάτι εντελώς διαφορετικό και καινούργιο για εμάς- ένα medley από γνωστά μιούζικαλς- με την πολύτιμη συμβολή, εκτός των μελών της ομάδας και του Χρήστου Γκακούδη. Και δεύτερον, την παράσταση « Ζωή μετά χαμηλών πτήσεων» του αγαπημένου μας Αρκά που επρόκειτο να ανέβει τον Ιούνιο και στην οποία κρατώ το ρόλο ενός από τους πιο αγαπημένους μου χαρακτήρες. Επειδή όλοι στην ομάδα είμαστε πολύ δεμένοι και περνάμε υπέροχα στις πρόβες, πραγματικά στενοχωρήθηκα που έπρεπε να τις διακόψουμε, μου λείπουν πολύ. Ευτυχώς όμως, έχουμε καθιερώσει πλέον διαδικτυακά τις θεατρικές μας συναντήσεις.
Η προηγούμενη χρονιά ήταν για εμένα αξέχαστη και πολύ γεμάτη θεατρικά, (με αποκορύφωμα τη βράβευσή μας στο 9ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ιεράπετρας με το μονόλογο «Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα»), και πραγματικά περίμενα με μεγάλη όρεξη τη νέα θεατρική σεζόν. Λυπάμαι πολύ που σχεδόν όλες οι παραστάσεις των θεατρικών ομάδων της κοινότητάς μας έπρεπε να αναβληθούν γιατί ξέρω πως όλες στηρίζονται στη σκληρή δουλειά και περίμενα με ανυπομονησία να τις απολαύσω.
Το θέατρο είναι ύψιστη μορφή τέχνης, είναι ψυχοθεραπεία, είναι ενωτικό στοιχείο παγκοσμίως και η ανάγκη για το θέατρο ποτέ δεν σβήνει. Εύχομαι λοιπόν ολόψυχα, ή μάλλον ελπίζω με όλη μου την καρδιά να επιστρέψουμε όλοι εμείς που ασχολούμαστε με το θέατρο σύντομα και γεροί στις δραστηριότητές μας, στις ετοιμασίες μας και στις παραστάσεις μας.
Η ψηφιακή ζωή κερδίζει συνέχεια έδαφος στην καθημερινότητα μας. Μπήκες στην διαδικασία να δεις θεατρικές παραστάσεις online; ποιες οι σκέψεις σου από την μεριά του ηθοποιού αλλά και του κοινού;
Οι θεατρικές παραστάσεις online είναι ένα από τα ωραιότερα δώρα που θα μπορούσαν να μας χαριστούν την περίοδο που διανύουμε και είναι πραγματικά στην κορυφή της «λίστας ευγνωμοσύνης μου» κατά τη διάρκεια του lockdown.
Είδα πραγματικά υπέροχες παραστάσεις, από τις οποίες ξεχώρισα τις συγκλονίστηκες «Τρωάδες» του Θεόδωρου Τερζόπουλου που ανέβασε στο youtube για 10 ημέρες το Ίδρυμα Ωνάση (μία παράσταση που η «επίδραση» και η ενέργειά της κρατάει μέσα μου ακόμα και τώρα, παρόλο που την παρακολούθησα βιντεοσκοπημένη), τη «Σταματία, το γένος Αργυροπούλου» (έναν υπέροχο μονόλογο με την Ελένη Ουζουνίδου από το Θέατρο του Νέου Κόσμου που υπάρχει στο youtube ακόμα) και την παράσταση «Κατάδικός μου» με την τόσο αληθινή ερμηνεία της Ελένης Ράντου (που έχε αποσπάσει και το 1ο βραβείο δραματουργίας νεοελληνικού έργου του «Κάρολος Κουν» το 2012).
Είναι πολύ σημαντικό να μην ξεχνάμε όμως, πως η τέχνη στη ζωή μας είναι πράγματι απαραίτητη αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Είναι υπέροχο, αλλά καθόλου δεδομένο ότι πρέπει να μας χαριστούν κατά έναν τέτοιο εύκολο και απλόχερο τρόπο παραστάσεις που δεν ολοκλήρωσαν τη φετινή τους σεζόν (όπως για παράδειγμα η παράσταση «ΜΑΚΜΠΕΘ» που ανέβηκε ψηφιακά στο site του Εθνικού Θεάτρου).
Η μαγεία του θεάτρου δεν αντικατοπτρίζεται ατόφια σε μία βιντεοσκόπηση καθώς η ουσία του βρίσκεται στη συνεύρεση, στη μέθεξη, στην αλληλεπίδραση μεταξύ ηθοποιού και θεατή, στο τώρα. Ωστόσο οι θεατρικές παραστάσεις που
παρακολούθησα με έκαναν να συνειδητοποιήσω για ακόμα μια φορά το πόσο μεγάλο, εξωπραγματικό ταλέντο υπάρχει εκεί έξω και πόσο ζωτικής σημασίας είναι να εξακολουθήσει να υπάρχει και να εξελίσσεται. Η καλλιτεχνική παραγωγή υπέστη εξίσου μεγάλο πλήγμα εξαιτίας της πανδημίας και το ελάχιστο που της αξίζει είναι ο σεβασμός και η στήριξή μας.
Μας δίνεται ο χρόνος και η ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουμε προτεραιότητες. Πως την βιώνεις εσύ αυτή την ευκαιρία;
Η εμπειρία αυτή που εδώ και μερικούς μήνες μοιραζόμαστε όλοι μας, με έκανε να συνειδητοποιήσω όσα, τουλάχιστον για εμένα, έχουν πραγματικά σημασία: η υγεία και η ασφάλεια των αγαπημένων μου, η εν συναίσθηση, η ουσιαστική επικοινωνία, η αυτοφροντίδα, η καλοσύνη. Ένα αγαπημένο μου τραγούδι λέει πως «η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα». Όλη αυτή η πρωτόγνωρη πίεση της περιόδου αυτής, μου πρόσφερε ίσως καθαρότητα πνεύματος. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως δεν θα το ξεχάσω αυτό. Και πως θα του κάνω τα χατίρια ίσως λίγο παραπάνω.
Το ίδιο εύχομαι να κάνουμε όλοι μας.
Ποια ήταν τα πιο ευχάριστα νέα που άκουσες αυτή την περίοδο του lockdown;
Ένα από τα πιο ευχάριστα νέα για εμένα, από τα οποία πήρα μεγάλη χαρά ήταν το γεγονός ότι μία από τις αγαπημένες μου παιδικές μου φίλες, παρά τις αντιξοότητες της εποχής δεν ανέβαλε τον πολιτικό της γάμο στην Αθήνα. Η ομαδική μας βιντεοκλήση με την υπόλοιπη παρέα πριν φύγει από το σπίτι της για το Δημαρχείο ήταν από τα τις πιο πρωτόγνωρα συγκινητικές εμπειρίες που έχω βιώσει και πραγματικά με γέμισαν ευτυχία. Ήταν επίσης και ο πρώτο (και ελπίζω τελευταίο) video-bachelor party της ζωής μου!
Επίσης, άλλη μία αγαπημένη μου φίλη έγινε για πρώτη φορά μανούλα εν μέσω καραντίνας εδώ στις Βρυξέλλες, γεμίζοντας όλη την παρέα με χαρά και ελπίδα, ενώ ακόμα μία μας ανακοίνωσε πρόσφατα πως είναι έγκυος! Είχαμε λοιπόν πολλά σημαντικά και ευχάριστα να γιορτάσουμε, παρά το lockdown.