Βραβεία Οσκαρ 2018: Νικητής η «Μορφή του Νερού» και η… διαφορετικότητα

Η 90ή Τελετή Απονομής των Βραβείων Οσκαρ με τον τρόπο του Flix

Τα φετινά Οσκαρ ήταν… ατελείωτα. Πριν από αυτό ήταν όμως πληκτικά, αδιάφορα, χωρίς συγκεκριμένο λόγο ύπαρξης ή λόγο για να ασχοληθεί κανείς περισσότερο από τη στιγμή που ανακοινώθηκε – σωστά αυτή τη φορά – το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας και η τηλεοπτική μετάδοση ολοκληρώθηκε.

Παρά τις «προσδοκίες» για μια από τις πιο δυναμικές οσκαρικές νύχτες που θα ζούσε ποτέ το Χόλιγουντ και εξαιτίας των 90 χρόνων του θεσμού, αλλά κυρίως εξαιτίας της μεγάλη συζήτηση που έχει ανοίξει στο Χόλιγουντ γύρω από τη σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση γυναικών, αλλά και την ανισότητα ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες των ίδιων επαγγελμάτων, η τετράωρη τελετή αναλώθηκε σε προσεκτικά – έως και κρύα – αστεία γύρω από τα παραπάνω καυτά θέματα και βρήκε τους περισσότερους από τους άλλοτε πύρινους ομιλητές της βιομηχανίας να παπαγαλίζουν το σενάριο των παραγωγών της τελετής γύρω από την αυταπόδεικτη ανάγκη για εκπροσώπηση μικρότερων, διαφορετικών, αφανών κοινωνικών ομάδων στο σύγχρονο σινεμά.

Με φανερή την αίσθηση πως κανείς δεν ήθελε τα φετινά Οσκαρ να γίνουν το βήμα για να κορυφωθεί το κίνημα του #metoo ή ακόμη και αυτό του #timesup, οι αναφορές ήταν προσεκτικές (πιο χαριτωμένη, αλλά και καίρια απ” όλες αυτή του Τζίμι Κίμελ στον εναρκτήριο μονόλογό του, που μπορείτε να δείτε ολόκληρη παρακάτω, για το πόσο ο θείος Οσκαρ είναι ο ιδανικός άντρας («Βλέπεις που βρίσκονται τα χέρια του και κυρίως δεν έχει πέος»).

Ακόμη και η τριάδα των Ασλεϊ Τζαντ, Αναμπέλα Σιόρα και Σάλμα Χάγιεκ (τρεις από τις γυναίκες που επιτέθηκαν ανοιχτά εναντίον του Χάρβεϊ Γουάινστιν) αποφάσισαν να κρατήσουν πιο μετριοπαθή στάση και να στρέψουν τη συζήτηση – ως ενός είδους λύση – στη μεγαλύτερη εκπροσώπηση των γυναικών στο σινεμά, μαζί με το αίτημα της μεγαλύτερης ανοχής στη διαφορετικότητα στις ιστορίες που αφηγείται η βιομηχανία.

Σε όλη τη διάρκεια της τελετής, και παρά τις δυναμικές παρουσίες που ανέβηκαν στη σκηνή του Dolby Theater, τόσο ως πολύ προσεκτικά επιλεγμένοι παρουσιαστές, είτε ως νικητές, δεν ειπώθηκε τίποτα πραγματικά σπουδαίο, τίποτα πραγματικά εμπνευστικό, σε μια βραδιά που θα άγγιζε δυσθεώρητα βάθη ανίας, αν δεν τραγουδούσε ο Σούφγιαν Στίβενς μαζί με την St. Vincent το «Mystery of Love» από το «Να Με Φωνάζεις Με Τ” Ονομά Σου», αν ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο δεν ήταν πάντοτε τόσο απίστευτα αξιαγάπητος, παραλαμβάνοντας το Οσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας, αν η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ δεν απογείωνε έστω για λίγα λεπτά την τελετή με έναν ευχαριστήριο λόγο που θα αρκούσε ως πολιτική δήλωση ολόκληρης της τελετής.

Αναλυτικά οι νικητές της 90ής Απονομής των Βραβείων Οσκαρ – Δείτε παρακάτω και τους ευχαριστήριους λόγους από τους πρωταγωνιστές της βραδιάς

Καλύτερη Ταινία: Η Μορφή του Νερού του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο

Σκηνοθεσία: Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο για το Η Μορφή του Νερού

Α” Ανδρικός Ρόλος: Γκάρι Ολντμαν για το H Πιο Σκοτεινή Ωρα

Α” Γυναικείος Ρόλος: Φράνσις ΜακΝτόρμαντ για το Οι Τρεις Πινακίδες έξω από το Εμπινγκ, στο Μιζούρι

Β” Ανδρικός Ρόλος: Σαμ Ρόκγουελ για το Οι Τρεις Πινακίδες έξω από το Εμπινγκ, στο Μιζούρι

Β” Γυναικείος Ρόλος: Αλισον Τζάνεϊ για το Εγώ, η Τόνια

Πρωτότυπο Σενάριο: Τζόρνταν Πιλ για το Τρέξε!

Διασκευασμένο Σενάριο: Τζέιμς Αϊβορι για το Να Με Φωνάζεις Με Τ” Ονομά Σου

Φωτογραφία: Ρότζερ Ντίκινς για το Blade Runner 2049

Μοντάζ: Λι Σμιθ για τη Δουνκέρκη

Ξενόγλωσση Ταινία: Μια Φανταστική Γυναίκα του Σεμπάστιαν Λέλιο (Χιλή)

Ταινία Κινουμένων Σχεδίων: Coco

Μουσική: Αλεξάντρ Ντεσπλά για τη Μορφή του Νερού

Τραγούδι: Κρίστεν Αντερσον – Λοπέζ και Ρόμπερτ Λόπεζ για το Remember Me από το Coco

Ντοκιμαντέρ: Icarus του Μπράιαν Φόγκελ

Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους: Heaven Is a Traffic Jam on the 405 του Φρανκ Στίφελ

Σκηνικά: Πολ Ντέναμ Οστερμπερι, Σέιν Βιό, Τζέφρι Α. Μέλβιν για τη Μορφή του Νερού

Ενδυματολογία: Μαρκ Μπρίτζες για την Αόρατη Κλωστή

Οπτικά Εφέ: Τζον Νέλσον, Γκερντ Νέφζερ, Πολ Λάμπερτ, Ρίτσαρντ Ρ. Χούβερ για το Blade Runner 2049

Μακιγιάζ & Κομμώσεις: Καζουχίρο Τσούτζι, Ντέιβιντ Μαλινόφσκ, Λούσι Σίμπικ για το H Πιο Σκοτεινή Ωρα

Ηχητικό Μοντάζ: Ρίτσαρντ Κινγκ, Αλεξ Γκίμπσον για τη Δουνκέρκη

Ηχος: Γκρεγκ Λάντακερ, Γκάρι Α. Ρίζο, Μαρκ Γουάινγκαρτεν για τη Δουνκέρκη

Μικρού Μήκους Κινουμένων Σχεδίων: Dear Basketball των Γκρεκ Κιν και Κόμπε Μπράιαντ

Μικρού Μήκους Μυθοπλασίας: The Silent Child των Κρις Οβερτον και Ρέιτσελ Σέντον

Πηγή: flix.gr