Οι πρώτες φθινοπωρινές βροχές ήρθαν ήδη, το καλοκαίρι πλησιάζει προς το τέλος του και τα καλοκαιρινά μαγαζιά στα νησάκια και στις παραλίες αρχίζουν να τα μαζεύουν σιγά-σιγά. Μαζί με τις πρώτες βροχές έφτασε και η ώρα για να «κάνουν ταμείο» για την φετινή τουριστική περίοδο οι εποχιακοί καταστηματάρχες. Δεν ξέρω κατά πόσο η φετινή σεζόν είχε επιτυχία, όμως αν κρίνω από τις προσωπικές μου εμπειρίες, υποψιάζομαι ότι δεν πήγε καθόλου καλά. Δεν ήταν μόνο που οι ξένοι τουρίστες ήταν εμφανώς λιγότεροι από πέρυσι, αλλά κατά τα λεγόμενα των καταστηματαρχών και η τουριστική περίοδος έχει συρρικνωθεί κατά πολύ σε σχέση με το παρελθόν. Τα μαγαζιά δούλεψαν κυρίως από τα τέλη Ιουλίου ως και τα τέλη Αύγουστου και κυρίως με ντόπιο τουρισμό. Οι ξένοι (ίσως φοβισμένοι από την δημοσιότητα των ανεγκέφαλων απεργιών σε λιμάνια και αεροδρόμια, ίσως απογοητευμένοι από προηγούμενες εμπειρίες στην Ελλάδα, και σίγουρα με λιγότερα χρήματα στην τσέπη τους λόγο οικονομικής κρίσης), είτε διάλεξαν άλλους καλύτερους και φθηνότερους προορισμούς, είτε έμειναν σπίτι τους.
Γιατί, να μην γελιόμαστε και μην ζούμε στον μύθο μας. Η χώρα μας δεν αποτελεί πλέον έναν επίλεκτο προορισμό για τους ξένους (κυρίως Ευρωπαίους) τουρίστες όπως παλαιότερα. Μπορεί να διαθέτουμε άπειρους αρχαιολογικούς χώρους, καταπληκτικές εναλλαγές φυσικών τοπίων, όμως εξακολουθούμε (δυστυχώς) να παρέχουμε χαμηλής ποιότητας τουριστικές υπηρεσίες με υψηλό κόστος. Με απλά λόγια η προσφερόμενη σχέση ποιότητας/τιμής στην Ελλάδα σήμερα, είναι απλά ασύμφορη για τον ξένο τουρίστα. Και να μην μιλήσουμε για τον διαρκώς αυξανόμενο ανταγωνισμό (ρίξτε μια ματιά στην τουριστική ανάπτυξη της Τουρκίας τα τελευταία δέκα χρόνια, την αύξηση των τουριστών σε εξωτικούς – άλλοτε απλησίαστους προορισμούς για τον μέσο ευρωπαίο….). Η δυνατότητα φθηνών ταξιδιών σε εξωτικούς προορισμούς άλλαξε τελείως την ταξιδιωτική αγορά και ασκεί σταδιακά αυξανόμενη πίεση στην ήδη συρρικνωμένη ελληνική τουριστική αγορά. Θα πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά που όλο και περισσότεροι Έλληνες αποφασίζουν να περάσουν τις 15θήμερες διακοπές τους στην Ταϊλάνδη, παρά στην Πάρο ή την Σαντορίνη (για τους συμφέρει οικονομικά). Γιατί πως είναι δυνατόν να εξηγήσεις στον τουρίστα που πίνει στην χώρα του τον espresso 1,5 με 2,5 ευρώ, ότι θα πρέπει να τον πληρώσει στην παραλιακή καφετέρια (….χαμένη στο πουθενά..) 4-5 Ευρώ (καλά ρε παιδιά, κολυμπώντας τον φέρνετε από την Βραζιλία….). Και να μην μιλήσουμε για την αρπαχτή των ενοικιαζομένων δωματίων, όπου κάθε ψαράς, γεωργός και άσχετος με τον τουρισμό, μεταβάλλεται ξαφνικά και σε εποχιακό ξενοδόχο (χωρίς καμία σχετική εκπαίδευση και αντίστοιχη υποδομή). Και έχει και την απαίτηση δουλεύοντας (?) 2-3 μήνες να κάνει την αρπαχτή για όλο τον χρόνο. Και όλα αυτά σε ένα συνεχώς ανταγωνιστικό παγκόσμιο περιβάλλον και σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης…
Γιατί δεν αρκούν οι διαφημιστικές καμπάνιες μας στο εξωτερικό. Αυτό που μετράει κυρίως είναι το προϊόν και οι υπηρεσίες που πουλάμε. Ακόμη και αν ο ξένος τουρίστας έλθει μια φορά, αν απογοητευθεί δεν πρόκειται να ξαναπατήσει. Δεν αρκούν οι εξαιρέσεις των καλών και επαγγελματιών του χώρου, οι πολυτελείς ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις (ακόμα και αν προσφέρουν άψογο σέρβις σε λογικές τιμές). Είναι όλο το «πακέτο» που αγοράζει ο κάθε τουρίστας, ο περιβάλλοντας χώρος, η υποδομή σε αεροδρόμια και λιμάνια (ρίξτε μια ματιά στην ζούγκλα των ταξιτζήδων μόλις πιάσει καράβι στον Πειραιά…). Είναι η εικόνα που βλέπει ο τουρίστας, η εν γένει τάξη και καθαριότητα (κλασικό παράδειγμα οι συχνά τριτοκοσμικές τουαλέτες σε εποχιακά –και όχι μόνο- εστιατόρια και καφετέριες). Εσείς πως θα νιώθατε για την φαγητό που τρώτε στο εστιατόριο ή την ταβέρνα, όταν η τουαλέτα του ζέχνει; Αλλά είναι κυρίως η εξυπηρέτηση και η εκτίμηση που έχουν οι τουρίστες. Άντε να εξηγήσετε στον άλλον που έχει πληρώσει ένα κάρο λεφτά και έχει κάνει 4,000 χμ για να την Ακρόπολη, ότι είναι κλειστή, γιατί οι 40 φύλακες δεν πληρώνονται τις υπερωρίες τους ή ακόμη ότι είναι αιχμάλωτος στο κρουαζιερόπλοιο και δεν μπορεί να επισκεφτεί την Αθήνα, γιατί οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ θέλουν να διατηρήσουν τις συντεχνίες τους.
Νομίζετε ότι ο ίδιος νοιάζεται για τα αιτήματα τους; Το μόνο που ξέρει και καταλαβαίνει είναι ότι αυτό που πλήρωσε δεν έχει αντίκρισμα. Και θα φύγει απογοητευμένος αν όχι αηδιασμένος από την όλη εμπειρία του στην Ελλάδα. Πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους ότι δεν φτάνει πλέον να έχουμε πλούσια ιστορία και αρχαιολογικούς τόπους, όμορφα τοπία και ειδυλλιακές παραλίες. Υπάρχουν άλλοι, που έχουν εξίσου σπουδαία ιστορία, εξαιρετικούς αρχαιολογικούς χώρους και πλούσια μουσεία, αλλά το κυριότερο, ξέρουν να τα «πουλήσουν» πολύ καλύτερα και με περισσότερο σεβασμό από εμάς στον ξένο που τους επισκέπτεται. Ρίξτε μια ματιά στους γείτονες μας Ιταλούς και θα καταλάβετε… Ίσως…, ίσως η οικονομική κρίση να χει και τα καλά της. Ίσως προβληματίσει όλους τους εμπλεκόμενους με τον τουρισμό. Ίσως συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν με την λογική της «αρπαχτής» και ότι θα πρέπει επιτέλους να σοβαρευτούν και να παρέχουν υπηρεσίες ποιότητας με σεβασμό προς τους τουρίστες. Άλλως, στο μέλλον κινδυνεύουμε να βλέπουμε τους ξένους τουρίστες με το κιάλι… .
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Θα τους ψάχνουμε με το κιάλι"