Σας έλειψα ; ρώτησε ειρωνικάτο μαύρο σύννεφο κι ήρθε και θρονιάστηκε πάνω από την πόλη. Είναι αλήθεια ότι και η παραμικρή απόλαυση πληρώνεται ακριβά στις Βρυξέλλες. Όπως και κάθε τι που έχει ξεκινήσει με τις καλύτερες προϋποθέσεις, σύντομα τυλίγεται από αυτό το μαύρο σύννεφο που τόσο γνώριμο μας είναι πια, τόσο το ΄χουμε συνηθίσει,που δεν μας φαίνεται παράξενο, να έρχεται και να ζητά το αντίτιμο για λίγες μέρες φως.
Προσπαθώντας να αλλάξω διάθεση ανοίγω ραδιόφωνο, ΄΄Il me semble que la misère serait moins pénible au soleil…΄΄. Νιώθω τόσο ταπεινός μπροστά σ΄ αυτούς τους στοίχους, δεν χωράει θεματολογία, μόνο που, να: η μιζέρια για την οποία γίνεται λόγος είναι όποια μορφή μιζέριας, εκτός από πνευματική, point barre.
Κλείνω το ραδιόφωνο κι ανοίγω την τηλεόραση, μπροστά στα μάτια μου η πατρίδα εκποιείται,σαν μια πόρνη που διατηρεί το δικαίωμα να μη φιλά στο στόμα,αυτή είναι και η μόνη αίσθηση ελευθερίας που της έμεινε, παλιά τουλάχιστον μπορούσε να διαλέξει νταβατζή, τώρα και αυτός της επιβάλλεται… Ο πρωθυπουργός με εκπλήσσει όταν μιλά για ενδεχόμενο δημοψήφισμα, δηλαδή θα μας κάνει τη τιμή να ζητήσει τη γνώμη μας! H αντιπολίτευση πάντως έσπευσε να καθησυχάσει τους εταίρους ότι η Ελλάδα είναι η πιο πιστή εταίρα. Χθες μου σπάσανε το τζάμι του αυτοκινήτου, λέτε να ΄ταν αγανακτισμένοι οπαδοί του πλέον συνήθη ύποπτου… διαίρει και βασίλευε, όμως αυτή τη φορά είναι η Ρώμη του Πλιάτσικα που καίγεται.
Αλλάζω κανάλι, στα δικά μας, γιατί τα δικά μας δεν είναι η Nova, δεν είναι το ελληνικό προσκήνιο, είναι εδώ, ο τόπος που μεγαλώνουν τα παιδιά μας,πόσοι πραγματικά από εμάς μπορούν να δώσουν με ξεκάθαρη εικόνα το σύστημα διακυβέρνησης του Βελγίου. Είμαστε εδώ αλλά ανήκουμε εκεί, δεν είμαστε οικονομικοί μετανάστες, είμαστε πολίτες της Ευρώπης, όποτε βολεύει είμαστε ΄΄ελληνάρες΄΄ αλλά σαν ευρωπαίοι κατακρίνουμε τους Έλληνες…την τύφλα μας !Οι παλιοί απόδημοι ήταν τουλάχιστονπιο ειλικρινείς….
Βγαίνω στον κήπο, 12 χρόνια στο δικό μου σπίτι, κι ακόμη ψάχνω να βρω τη γωνιά για τη λεμονιά, όλοι λένε δε θα πιάσει, αλλά εγώ το ΄χω πάρει απόφαση, θα την φυτέψω. Χτύπησε το κουδούνι, ένας φίλος από τα παλιά, που ακόμη τρέχει.
-Ήρθα να τα πούμε, μου λέει. Με τρόμαξε το χλωμό στο πρόσωπο του, του ΄βαλα ποτό χωρίς να τον ρωτήσω, περάσαν αρκετά λεπτά χωρίς κουβέντα, ήπιε μια γουλιά…
-Γράφεις ακόμη, μου λέει.
-Όχι, απαντάω, ψάχνω καινούργιες λέξεις.
-Γιατί, τι έγινε με τις παλιές; Άσε μην απαντάς, ξέρω, το ΄΄όπιο του λαού΄΄, ΄΄το κατεστημένο΄΄, ΄΄το κεφάλαιο΄΄, όλα αυτά μόλις τα προφέρεις φαντάζουν πλέον γραφικά, προπαγανδίστικα, λόγια ξερά… αυτό μας κάναν τα καθίκια και δεν μιλάω για τους άλλους, για τους δικούς μας λέω….. μας αδειάσαν το λόγο…. (Ανάψαμε τσιγάρο).
-Θα βρούμε λέξεις ;
Το τσιγάρο πίκρανε τα χείλη, το βλέμμα μου καθρέφτης στα βουρκωμένα μάτια του… Θα βρούμε, ψιθύρισα … όταν έφυγε ήταν καλύτερα, αλλά κι εγώ.
Ανοίγω τον υπολογιστή, 16 μηνύματα, διαβάζω πρώτα το κλασικό για την επιμήκυνση πέους, κι αυτοί τα ίδια λένε, αν το έχεις μεγάλο λυθήκαν όλα τα προβλήματά σου, είναι η φιλοσοφία της κοινωνίας που ζούμε… πάμε παρακάτω, καμιά δεκαριά επαγγελματικά, ο κουμπάρος στέλνει φωτογραφία από το εγγονάκι του, να σου ζήσει ψηλέ ! Και….ο φίλος Γιάννης που δεν είναι φίλος αλλά θα μπορούσε και να είναι, αποφάσισε να στήσει το newsville και με προσκαλεί σε μία προσπάθειαγια κάτι νέο, κάτι που έλειπε, κάτι που ελπίζω να συντροφέψουν άνεμοι ευνοϊκοί και να το προστατέψουν από το σύννεφο για το οποίο λέγαμε στην αρχή..άνεμοι όπως αυτοί στις δικές μας γενέτειρες που έχουν ονόματα ανθρώπων, σαν τον Βαρδάρη τον Βυζαντινό Αξιώτη…
΄΄Φύσηξε ο Βαρδάρης καικαθάρισε, ήλιος λες και τελείωσε ο χειμώνας … ΄΄, γεια χαρά ! Nα δώσεις χαιρετίσματα στο Μάνο και στο Μάνο, στο Στέλιο, στο Νικόλα,…. αυτοί, ευτυχώς, έφυγαν νωρίς…
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Παραλήρημα"