Ο λευκός της φωτογραφίας

Συντάκτης:
Εκτυπώστε το άρθρο

1968. Μεξικό. Ολυμπιακοί Αγώνες.

Το διακοσάρι έχει μόλις τελειώσει. Νικητής ο Tommy Smith, ή αλλιώς… το τζετ. Τρίτος, ο συμπατριώτης του John Carlos. Και οι δύο αφροαμερικάνοι. Δεύτερος ένας λευκός αυστραλός, που έκανε την κούρσα της ζωής του και κατάφερε να ανέβει στην δεύτερη θέση του βάθρου. Οι δύο Αμερικάνοι το’χαν προαποφασίσει. Κατά την παραλαβή των μεταλλίων τους θα έδιναν μπροστά στον κόσμο τον δικό τους συμβολικό αγώνα για τις φυλετικές διακρίσεις που μάστιζαν την εποχή εκείνη τις ΗΠΑ. Τον ίδιο χρόνο εξάλλου είχαν δολοφονηθεί ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ αλλά και ο Μπόμπι Κένεντι.

Σμιθ και Κάρλος ανέβηκαν στο βάθρο ξυπόλυτοι, δηλώνοντας έτσι την φτώχια που αντιμετωπίζουν οι αφροαμερικάνοι, και κατά την ανάκρουση του Εθνικού τους Ύμνου, ύψωσαν τις γροθιές τους φορώντας μαύρα γάντια, φόρος τιμής στη δράση των Μαύρων Πάνθηρων.

Κι ο Νορμαν; Ο λευκός αυστραλός Νόρμαν, πως σχετίζεται με όλο αυτό; Στην ιστορική φωτογραφία, θαρρεί κανείς πως στέκεται παγωμένος στην θέση του, υπομένωντας το όλο σκηνικό. Κι όμως, η ιστορία είναι αρκετά διαφορετική.

Ας γυρίσουμε, λοιπόν, τον χρόνο λίγο πίσω, ακριβώς μετά το τέλος της κούρσας και πρίν από την απονομή. Σμιθ και Κάρλος πλησιάζουν τον Νόρμαν και τον ρωτάνε εαν είναι υποστηρικτής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εκείνος γνέφει καταφατικά. Ο Κάρλος θυμάται » Ξέραμε οτι αυτό που θα κάναμε, θα ήταν μεγαλύτερο από κάθε τι αθλητικό, κι εκείνος μας είπε – είμαι μαζί σας. Εγώ περίμενα να δω στα μάτια του φόβο, είδα όμως αγάπη».

Σμιθ και Κάρλος θα φορούσαν την κονκάρδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μιας πρωτοβουλίας των αθλητών υπέρ του κινήματος αυτού. Τα μαύρα γάντια και το να βγουν στο πόντιουμ ξυπόλυτοι ήταν ήδη προαποφασισμένα. Ο Κάρλος ωστόσο είχε ξεχάσει το δικό του ζευγάρι στο ολυμπιακό χωρίο. Κι ήταν ο Νόρμαν που τους πρότεινε να μοιραστούν το άλλο, εξού και στην περιβόητη φωτογραφία ο ένας έχει υψωμένο το δεξί χέρι κι ο άλλος το αριστερό.

Ο Νόρμαν τους ζήτησε αν υπάρχει κάποια κονκάρδα και για κείνον. Ήθελε έμπρακτα να δείξει την συμπαράστασή του στον «αγώνα» τους. Εκείνοι όμως δεν είχαν. Έτυχε όμως να ακούσει την συζήτηση ο Πολ Χόφμαν, λευκός αμερικάνος της ομάδας κωπηλασίας, υποστηρικτής κι αυτός του κινήματος. Ο Χόφμαν δεν το σκέφτηκε. » Εαν κάποιος λευκός αυστραλός σου ζητάει μια κονκάρδα του Ολυμπιακού Κινήματος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, τότε μα το Θεό, του τη δίνεις!». Και του έδωσε την δικιά του!

badge

Ύστερα από αυτά, το τρίο βγήκε στο στάδιο, ανέβηκε στο πόντιουμ και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Οι Κάρλος και Σμιθ το πλήρωσαν ακριβά. Αποβλήθηκαν από τους αγώνες, γύρισαν στην πατρίδα τους, όπου αντιμετώπισαν μέχρι και απειλές θανάτου. Ακόμα κι ο Πολ Χόφμαν κατηγορήθηκε σαν ένοχος, για την συμμετοχή  του.

Με τον καιρό όμως, χρόνος και ιστορία απέδειξαν οτι οι δύο αφροαμερικάνοι αθλητές έπραξαν το σωστό. Η δημόσια εικόνα τους αποκαταστάθηκε. Έγιναν μέχρι και άγαλμα, στο Πανεπιστήμιο του San Jose. Από το άγαλμα αυτό, λείπει ο Πίτερ Νόρμαν.

statue

Που κι αυτός εξαφανίστηκε από το προσκήνιο. Δεν ξαναέτρεξε σε επαγγελματικό επίπεδο. Πίσω στην Αυστραλία αντιμετωπίστηκε σαν απόκληρος και αυτός και η οικογένειά του. Η Αυστραλία παρέμενε ακόμα κλειστή σαν κοινωνία. Εφάρμοζε νόμους επιπέδου απαρτχάιντ, όπως στην Νότιο Αφρική.

Ο Νόρμαν δούλεψε σαν γυμναστής και πάλευε για την κοινωνική ισότητα, ένας σοβαρός τραυματισμός όμως οδήγησε σε άλλα προβλήματα, κατάθλιψη και αλκοολισμό.

Του δώθηκε μια ευκαιρία να ανακάμψει. Αρκεί να καταδίκαζε την κίνηση των συναθλητών του, το ’68. Αν το έκανε, θα είχε μια σίγουρη θέση στην Ολυμπιακή Επιτροπή της Αυστραλίας και θα ήταν μέλος της οργανωτικής ομάδας των Ολυμπιακών του Σίδνεϊ, το 2000. Ο Νόρμαν όμως το αρνήθηκε. Το ρεκόρ των 200 μέτρων για Αυστραλό αθλητή είναι ακόμα δικό του, παρόλο που δεν έλαβε καν πρόσκληση για τους ολυμπιακούς που διοργάνωσε εντέλει η χώρα του.

Ο Πίτερ Νόρμαν έφυγε ξαφνικά από ανακοπή στις 3 Οκτωβρίου του 2006. Η Αυστραλία δεν απολογήθηκε ποτέ για τον τρόπο με τον οποίο τον αντιμετώπισε όλα αυτά τα χρόνια.*

Στην κηδεία του, δύο άνθρωποι ταξίδεψαν από την Αμερική για να κουβαλήσουν το φέρετρό του. Ήταν ο Τόμι Σμιθ και ο Τζον Κάρλος.

funeral

 

* Η φήμη του Νορμαν αποκαταστάθηκε μόλις το 2012, όταν το Κοινοβούλιο της Αυστραλίας εξέδωσε ανακοίνωση, μέσω της οποίας ουσιαστικά αναγνωρίζει την προσφορά του Πίτερ Νόρμαν και τον αγώνα που έδωσε.

 

Πηγή: griotmag.com

1 Σχόλιο για το άρθρο "Ο λευκός της φωτογραφίας"

  • Χρήστος Μουσικίδης 29 Μαΐου 2016 (16:20)

    Σπάνια στη ιστορία συναντάς τέτοιους ανθρώπους που αψηφούν τη κοινή λογική και ενεργούν με τη ψυχή τους. Σαν τους Θεσπιοίς που στις Θερμοπύλες πολέμησαν και σκοτώθηκαν χωρίς να είναι υποχρεωμένοι, σε αντίθεση με τους Σπαρτιάτες.
    Δόξα και τιμή το Πίτερ Νόρμαν !

Αφήστε το σχόλιο σας


*