Η καλλιτεχνική δημιουργία είναι ένα ταξίδι προσωπικό με ξεχωριστά χρώματα

Συντάκτης:
Εκτυπώστε το άρθρο

Η Μυρτώ Σαμουηλίδη είναι ένα αγαπημένο πρόσωπο στο χώρο της εικαστικής δημιουργίας. Είναι δύσκολο όταν γνωρίζεις έναν καλλιτέχνη να αποστασιοποιηθείς από τον χαρακτήρα του και να εστιάσεις μόνο στις δημιουργίες του. Ο επικοινωνιακός και ήρεμος χαρακτήρας της νεαρής ζωγράφου βγαίνει με απαλή δύναμη στα χρώματα του κάθε έργου της, δημιουργώντας στο θεατή ένα αυθόρμητο ταξίδι συναισθημάτων.

Με τη Μυρτώ μιλήσαμε αρκετά πριν την συνέντευξη που έχετε στα χέρια σας και μέσα από τις πρώτες κιόλας ερωταπαντήσεις κατάλαβα πως το μικρό αφιέρωμα που της κάνουμε στις σελίδες του FACES θα αποτελέσει μία ξεχωριστή συζήτηση πάνω στη Τέχνη, τη ζωγραφική και τη δημιουργία.

Οι επιλογές της πάνω σε θέματα καλλιτεχνικά αλλά και οι αποφάσεις της στη καθημερινή ζωή ανοίγονται απλόχερα στη συζήτησή μας. Είμαστε χαρούμενοι που στο πρώτο αυτό τεύχος της φετινής χρονιάς η Μυρτώ μας συντροφεύει και εγκαινιάζει έναν κύκλο συνομιλίας με ανθρώπους της εικαστικής δημιουργίας.   

Κα Σαμουηλίδη είστε μία Ελληνίδα ζωγράφος η οποία έχει κερδίσει σημαντικά ακαδημαϊκά και καλλιτεχνικά βιώματα ζώντας σε διαφορετικές χώρες όπως το Βέλγιο, η Αγγλία, η Ισπανία, και σε άλλες χώρες. Ποια είναι τα βασικά καλλιτεχνικά στοιχεία που έχετε υιοθετήσει από την επαφή σας με τις διαφορετικές αυτές χώρες;   

Η καλλιτεχνική δημιουργία σε κάθε χώρα (γη, ουρανός, άνθρωποι) είναι ένα ταξίδι προσωπικό, με διαφορετικές πηγές έμπνευσης και ξεχωριστά χρώματα. Η Ισπανία, ιδιαίτερα η Ανδαλουσία, είναι μια χώρα που αγάπησα πολύ. Βρίσκω οτι έχει ένα ιδιαίτερα έντονο μείγμα κουλτούρας και ιστορίας. Στην Αγγλία έκανα τον πρώτο κύκλο των σπουδών μου και εκτιμώ πολύ το εκπαιδευτικό σύστημα, την επαγγελματική συνεργασία και επαφή με τους Άγγλους.   Είχα την τύχη να ζήσω και να ταξιδέψω ένα διάστημα στην Ασία, της οποίας ο πολιτισμός και η τέχνη πάντα με γοήτευαν. Το πέρασμά μου από αυτά μέρη άφησε τα ίχνη του σε πολλά έργα μου.  Στις Βρυξέλλες νιώθω σπίτι μου και είναι μια χώρα με χαμηλό ουρανό, όπως λέει κι ο Jacques Brel, αλλά που διαθέτει και ένα αξιοζήλευτο μείγμα ανθρώπων με καλλιτεχνικά και πολιτιστικά ενδιαφέοντα σε όλους τους τομείς των εικαστικών τεχνών.   

Πως θα αυτοπροσδιοριζόσασταν ως καλλιτέχνης- -ζωγράφος; Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που διαμορφώνουν τον καλλιτεχνικό σας χαρακτήρα;   

Μέσα από τη δουλειά μου προσπαθώ να στηρίξω έναν τριγωνικό διάλογο μεταξύ του δημιουργού, του έργου και του θεατή .  Η συνεχής έρευνα και δημιουργική ανησυχία σε φέρνει διαρκώς αντιμέτωπο με τον εαυτό σου.  Πηγάζει από μια βαθιά διεργασία αναζήτησης που παίρνει ζωή μέσα από κάθε πινελιά.
Ως ζωγράφος, δίνω έμφαση στο χρώμα που η ρευστότητα του σμιλεύει τη φόρμα. Επιδιώκω να δημιουργώ κόσμους με τους οποίους ο θεατής μπορεί να ταυτιστεί και να διαβάσει σε πολλά επίπεδα, αντανακλώντας έτσι τα συναισθήματά του.
Είναι δύσκολο ο καλλιτέχνης να μιλάει για το έργο του γι´ αυτό θα  δανειστώ τις αντιπροσωπευτικές φράσεις που έγραψε ο ιστορικός τέχνης κ. Μάνος Στεφανίδης.  “….Η αληθινή ζωγραφική μιλάει πάντα για κάτι που είναι μυστικό και για κάτι που λανθάνει. Εξεικονίζει ό,τι είναι αόρατο από την εργαλειακή λογική και τις ρασιοναλιστικές διαδικασίες. Φωτίζει μ´ ένα μέσα φως ό,τι αντικειμενικά σκοτάζει και δίνει υπόσταση ακόμη και στις σκιές.”  Και αληθινά αυτό είναι το ζητούμενο στη ζωγραφική μου.  Η αναζήτηση του αόρατου μέσα από τις φωτοσκιάσεις.   Οι πίνακες που δουλεύω δεν είναι ποτέ απόλυτα αφηρημένοι ούτε εντελώς αναπαραστατικοί. Υπάρχει πάντα μια διαρκής σύγκρουση, ένας αγώνας μεταξύ της ματιέρας και της φόρμας για να αναδυθεί μια ελεύθερη και φωτεινή κίνηση . Μέσα στον χώρο του κάθε πίνακα διαδραματίζετε ένα κομμάτι αυτής της πάλης.

Ποιος είναι ο άνθρωπος ο οποίος σας έχει επηρεάσει πιο πολύ στα πρώτα σας καλλιτεχνικά βήματα;   

Ήμουν τυχερή που μεγάλωσα σε ένα ευρύτερο καλλιτεχνικό περιβάλλον και από μικρή είχα μερικούς εκπληκτικούς δασκάλους δίπλα μου. Δεν ξέρω αν μπορώ να διαλέξω ένα μόνο πρόσωπο. Υπήρξαν αρκετές στιγμές με ανθρώπους, καθηγητές και φιλικά πρόσωπα που προσδιόρισαν την επιλογή μου να διαλέξω αυτόν τον δρόμο.  Όλες οι μορφές τέχνης με μαγεύαν από παιδί κι ήξερα ότι σ´ αυτό το χώρο θα κατέληγα κάποια στιγμή.  Οι σπουδές μου επιβεβαίωσαν αυτή την πορεία, το ενδιαφέρον μου και την αγάπη μου για την ζωγραφική. Εκεί κατάλαβα τον κόπο και την προσπάθεια που απαιτείται όταν υπηρετείς την τέχνη.     

Έχετε προσδιορίσει το κοινό στο οποίο προορίζονται τα έργα σας;   

Πιστεύω ότι η τέχνη δεν προορίζεται ειδικά για κάποιους και ο καλλιτέχνης έχει χρέος να προσφέρει το έργο του στο βλέμμα όλων. Αλλά βέβαια όσο πιο ευαίσθητος και ανοιχτός είναι κάποιος  μπορεί να συντονιστεί και να εκτιμήσει καλύτερα το έργο. Η φιλοσοφία της δουλειάς μου εξελίσσεται αλλά τα βασικά δομικά στοιχεία παραμένουν τα ίδια. Θέλω ο κάθε θεατής να μπορεί στο δικό του διαφορετικό επίπεδο να ταυτιστεί και το έργο να γίνει φορέας κάποιας άλλης πτυχής του.  Η τέχνη άλλωστε είναι μια παγκόσμια γλώσσα αλλά ταυτόχρονα και κάτι καθαρά προσωπικό.    

Γιατί έχετε διαλέξει ως βάση σας τις Βρυξέλλες;   

Μεγάλωσα στις Βρυξέλλες και παρόλο που έφυγα από τα δεκαοχτώ μου σκεπτόμενη να μην ξαναεπιστρέψω, τελικά είναι ο τόπος που νιώθω καλά. Είναι μια όμορφη και εύκολη πόλη που συνδυάζει πολλά μιας και αποτελεί την καρδιά της Ευρώπης.  Συνέχεια γνωρίζεις ανθρώπους από διαφορετικά μέρη του κόσμου που είτε είναι περαστικοί είτε παραμένουν για κάποιο χρονικό διάστημα στις Βρυξέλλες, όλοι φέρνουνε ένα δυναμισμό και μια αλλαγή.  Οι γνωριμίες είναι εύκολες και συναντάς συχνά χαμογελαστά πρόσωπα που έχουνε κάτι να σου πούνε. Είναι μια πόλη που συνεχώς αλλάζει και έχει μια ιδιότυπη ζωντάνια. Πιστεύω οτι οι Βέλγοι αγαπάνε και είναι περήφανοι για τη χώρα τους ιδιαίτερα στον πολιτιστικό τομέα.    Υπάρχουν πάντα αξιόλογες θεατρικές παραστάσεις, εκθέσεις,  χορός, μουσική και γενικά σ´ αυτό το σταυροδρόμι πολλών πολιτισμών συναντάς μεγάλο ενδιαφέρον για την τέχνη.     

Πότε συνειδητοποιήσατε πως ο δικός σας δρόμος είναι αυτός της Τέχνης;   

Από παιδί έμαθα να αγαπάω την τέχνη και περνούσα ώρες ζωγραφίζοντας. Η μητέρα μου είχε παίξει στο θέατρο και ήμουν πάντα περιτριγυρισμένη από καλλιτέχνες, ζωγράφους, θεατρικούς συγγραφείς, χορευτές.  Για πολλά  χρόνια έκανα χορό και τελείωσα το Conservatoire de danse στις Βρυξέλλες.  Αγαπάω πολύ το χορό και ακόμα ασχολούμαι. Κατά κάποιο τρόπο συνδυάζεται πολύ με την δουλειά μου.  Έκανα καλλιτεχνικά στο σχολείο και πήγαινα σε βραδινές σχολές (Αcademie royale des Beaux Arts de Bruxelles,  Academie de  Boitsfort) και στα δεκαέξι μου άρχισα μαθήματα λάδι με την ζωγράφο Βάσω Τσέκα στις Βρυξέλλες και μετά στην Αθήνα σχέδιο με τον ζωγράφο Βαγγέλη Τζερμιά.  Ήμουν τυχερή γιατί η οικογένειά μου με στήριξε και πίστεψε σε μένα από την αρχή.  Ο δρόμος της τέχνης είναι επιταγή.  Η απόφαση είχε είδη παρθεί πριν ακόμα το συνειδητοποιήσω η ίδια .      

Είναι εύκολη η δημιουργία σε μία δυτικοευρωπαϊκή χώρα όπως είναι το Βέλγιο;   

Παντού μπορείς να δημιουργήσεις και να πάρεις ερεθίσματα αρκεί να νιώθεις καλά ο ίδιος και να έχεις κοντά σου κάποιους ανθρώπους που μπορείς να επικοινωνείς και να συνεργαστείς.   Το Βέλγιο είναι μία μικρή χώρα αλλά με δυσανάλογα μεγάλο καλλιτεχνικό δυναμικό Υπάρχουν πολλές σημαντικές γκαλερί και πολιτιστικά κέντρα και το κοινό ενδιαφέρεται και αγαπάει την τέχνη.  Το Βέλγιο έχει μεγάλη παράδοση στην εικαστική τέχνη αλλά και σε άλλους καλλιτεχνικούς χώρους όπως η μουσική και ο χορός. Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που έρχονται για να ζήσουν και να δημιουργήσουν στις Βρυξέλλες και είναι ευχάριστο να τους συναναστρέφεσαι.  Για παράδειγμα όλα τα χρόνια που έμενα εδώ δούλεψα συνολικά σε πέντε εργαστήρια. Ο κάθε χώρος με το δικό του ξεχωριστό δυναμικό και κάθε φορά με νέες ευκαιρίες ανταλλαγής και διαλόγου με καλλιτέχνες από διαφορετικές χώρες και τομείς.  Βέβαια πριν από 10 χρόνια ήτανε πιο εύκολα να βρεις  χώρους δημιουργίας στις Βρυξέλλες, κυρίως στην περιοχή γύρω από το κανάλι. Παλιές αποθήκες και βιομηχανικούς χώρους που μετατρεπότανε σε ατελιέ. Τώρα πια είναι πιο δύσκολο να βρεις τέτοιους χώρους.   

Ποιες είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις σας από το πέρασμα που κάνατε από την Academie royale des Beaux Arts;   

Η σχολή Καλών Τεχνών στις Βρυξέλλες είναι από τις πιο παλιές και σημαντικές σχολές στην Ευρώπη. Είχα πολύ αξιόλογους θεωρητικούς καθηγητές αλλά συγκεκριμένα στο εργαστήριο ζωγραφικής βρήκα πολύ ιδιαίτερους ανθρώπους και άθελα μου έκανα την σύγκριση με τους καθηγητές στην Αγγλία που το εκπαιδευτικό σύστημα προάγει  μια πιο στενή προσωπική επαφή μαζί τους.  Γι´ αυτό το λόγο οι πιο έντονες αναμνήσεις μου έχουν να κάνουνε με  την επαφή με τους συμφοιτητές μου. Η αλληλοεπίδραση μ´ αυτούς τους διαφορετικούς φορείς κουλτούρας και από διαφορετικά μέρη του κόσμου με στιγμάτισε βαθύτατα.       

Έχετε ήδη αρκετές συμμετοχές σε εκθέσεις, πείτε μας ποια είναι τα χρονικά και ποιοτικά κριτήρια που εσείς ορίζετε στην επιλογή και τη συμμετοχή σε μία έκθεση.

  Για μένα είναι σημαντικό να εναρμονίζεται ο χρόνος με τον οποίο το έργο  έχει ωριμάσει μέσα μου με τον χρόνο που εξελίσσεται μια συγκεκριμένη σειρά για  μια έκθεση.   Καμιά φορά αυτό δεν είναι εφικτό.   Έχει τύχει να  έχω συνεργαστεί με επαγγελματίες σε δυναμικές γκαλερί με σειρές που είχα δουλέψει για αρκετό καιρό μέχρι να ωριμάσει το τελικό έργο. Πάντα δουλεύω πολλά κομμάτια συγχρόνως και πολλές φορές αφήνω έναν πίνακα μήνες πριν τον ολοκληρώσω.  Είναι σημαντικό όσο αφορά τις ομαδικές εκθέσεις να συνεργάζεσαι με επαγγελματίες και ανθρώπους που υπάρχει αλληλοεκτίμηση για τη δουλειά αλλά και τον ίδιο τον καλλιτέχνη.   

Ποια είναι τα πράγματα εκείνα που σας δίνουν το έναυσμα στη δημιουργία;  

 Κάθε μέρα φέρνει ένα καινούργιο έναυσμα.  Αρκεί μια μουσική, ένα βιβλίο, μια σκέψη, για να δέσουν όλα τα ερεθίσματα μεταξύ τους για τη δημιουργία κάτι νέου. Η διαλεκτική σχέση με τους άλλους, ανθρώπους και πράγματα, συχνά καταλήγει σ´ ένα έντονο συναίσθημα που σε μένα μεταφράζεται σε πίνακα.  Σε άλλους θα μπορούσε να ήταν ένα ποίημα ή μουσική.   

Σας συμβαίνει συχνά να θαυμάσετε ένα ζωγραφικό πίνακα;   

Ναι, αν και όχι όσο συχνά θα ήθελα.  Μου αρέσει να φαίνεται στον πίνακα η ματιέρα, οι στρώσεις μπογιάς και η κίνηση του πινέλου, το προσωπικό αποτύπωμα του ζωγράφου πάνω στον πίνακα.  Από μικρό παιδί θαυμάζω μερικούς από τους παλιούς δασκάλους, τους μεγάλους ζωγράφους που με οποιοδήποτε αντικείμενο ή θέμα καταπιάνονταν, πήγαζε ένα βαθύ φως και μια ειλικρίνεια μέσα από το έργο τους.  Η ζωγραφική κάνει κύκλους πάντα όμως παραμένει ένας από τους πιο ισχυρούς πόλους της τέχνης.  Τα υλικά αλλάζουνε και έχουμε πλέον εδώ και καιρό μπει στην εποχή της τεχνολογίας και πολλοί καλλιτέχνες εκφράζονται με άλλα μέσα. Αυτό έχει αντίκτυπο σε όσους από εμάς ασχολούμαστε αποκλειστικά μόνο με τη ζωγραφική.   

Ποια ήταν η τελευταία έκθεση που επισκεφτήκατε;

  Από τις τελευταίες εκθέσεις ζωγραφικής που είδα και με συγκίνησαν ήταν του Βαγγέλη Τζερμιά, “Για την ουσία των πραγμάτων” στην γκαλερί Theorema. Είναι ένας σημαντικός ζωγράφος και εκπληκτικός άνθρωπος, δάσκαλος και φίλος.   Η σειρά της νεκρής φύσης που δημιούργησε ήτανε γεμάτη συναίσθημα  και αληθινά όμορφη.    

Πως βλέπετε την προσωπική σας ωρίμανση ως ζωγράφος στο πέρασμα του χρόνου;  Τι παραμένει σταθερό και τι κερδίζει δυναμικό χαρακτήρα;    

Σταθερό παραμένει το αληθινό, η αυθεντική ματιά και αναζήτηση. Από κάθε έργο μαθαίνεις και κάθε φορά προσπαθείς να πας ένα βήμα πιο πέρα, να πάρεις νέα ρίσκα.  Η εξέλιξη της δουλειάς πηγάζει από πολλούς παράγοντες και συνέχεια διαμορφώνεις την επικοινωνία με το έργο, πειραματίζεσαι και καταπιάνεσαι με διαφορετικές τεχνικές και ιδέες για να γεννηθεί κάτι νέο.   Μέσα στον καλλιτεχνικό χώρο και την αγορά ο καλλιτέχνης γίνεται χαμαιλέοντας και αλλάζει τις μάσκες του αλλά η αναζήτηση και το βλέμμα παραμένει.    

Ελληνίδα του εξωτερικού ή ίσως κάποια στιγμή μόνιμα στην Ελλάδα;   

Θέλω να πιστεύω ότι όλοι είμαστε πολίτες του κόσμου. Τα τελευταία χρόνια έχω ταξιδέψει πολύ και μακριά.  Πάντα σκέφτομαι και μου λείπει η Ελλάδα για διαφορετικούς λόγους αλλά όπου και να πάω την έχω μαζί μου.  Έχοντας μεγαλώσει στο Βέλγιο, δεν γνωρίζω όσο θα ήθελα την πατρίδα μας. Τον τελευταίο καιρό πηγαινοέρχομαι πιο συχνά και περνάω περισσότερο καιρό εκεί. Είναι μια δύσκολη περίοδος αλλά υπάρχει ένα μεγάλο καλλιτεχνικό δυναμικό που είναι γοητευτικό και αξιοθαύμαστο. Συμβαίνουν μεγάλες σημαντικές αλλαγές στον καλλιτεχνικό και εικαστικό χώρο και  οι Έλληνες δημιουργοί έχουνε τα κοινωνικά ερεθίσματα για να στείλουν μεγάλα μηνύματα . Ιδανικά θα μου άρεσε πάντως να μπορώ να μοιράζω τον χρόνο μου ανάμεσα στην Ελλάδα και εδώ. 

Όλοι σε ένα βαθμό έχουμε βιώσει την απόρριψη ή την αποτυχία.  Πως αντιδράτε σε αυτές;   

Ως καλλιτέχνης νιώθεις ευάλωτος όταν πρωτοδείχνεις μια νέα σειρά, ακόμα κι αν έχεις δουλέψει σκληρά για να την ετοιμάσεις.  Πάντα περιμένεις και έχεις αγωνία για το πως θα δεχτεί το κοινό το έργο σου.  Κάθε εμπόδιο όμως είναι ευκαιρία για να παλέψεις με δύναμη και ίσως να βγεις νικητής.  Είναι δύσκολο το συναίσθημα της απόρριψης και στον καλλιτεχνικό χώρο είναι κάτι που το βιώνεις συχνά. Η δημιουργία είναι για μένα μια άλλη αντιμετώπιση του εαυτού σου και μια αναμέτρηση με το ίδιο σου το βλέμμα μέσα από τους άλλους.  Ακόμα κι όταν συμβαίνει προσπαθώ να το γυρίσω σε κάτι θετικό, να γίνει η αποτυχία μάθημα και δύναμη για την επόμενη φορά . Μια αποτυχία γίνεται πολλές φορές έναυσμα για να σκεφτώ και να δράσω.      

Ποια η θέση των καλλιτεχνών σε περίοδο κοινωνικής και οικονομικής κρίσης;   

O καλλιτέχνης μάχεται ή συνθηκολογεί, η μάχη δίνεται στον εσωτερικό του κόσμο και αφορά την αναγκαιότητα της τέχνης του.  Ο Albert Camus γράφει στο “Ο καλλιτέχνης και η εποχή του” για ”…τη διπλή υποχρέωση που προσδίδει αξία στο έργο του: να ταχθεί στην υπηρεσία της αλήθειας και της ελευθερίας του καλλιτέχνη”.  “ Έχοντας συνείδηση ότι ανήκει σε μiα γενιά που δεν έχει προορισμό να ξαναφτιάξει τον κόσμο αλλά να τον εμποδίσει να χαλάσει μπρος στην καταστροφική πορεία της ιστορίας, κάθε καλλιτέχνης ναυτολογείται στην γαλέρα της εποχής του. Δημιουργώ, στις μέρες μας, σημαίνει δημιουργώ επικινδύνως. Το ζητούμενο είναι να μάθουμε πως μπορεί να παραμείνει εφικτή η αλλόκοτη ελευθερία της δημιουργίας εν μέσω της αστυνόμευσης τόσων ιδεολογιών (πόσες θρησκείες, πόση μοναξιά)..”  Ο καλλιτέχνης έχει ακόμα μεγαλύτερο χρέος απέναντι στην κοινωνία σε τέτοιες δύσκολες περιόδους. Μέσα από την ιστορία βλέπουμε ότι σε εποχές μεγάλων αλλαγών ο κόσμος έχει ανάγκη να τραφεί και να ταξιδέψει μέσα από οποιαδήποτε μορφή τέχνης.   Οι κρίσεις, συχνά μας δίνουν την ευκαιρία να ξαναμιλήσουμε με την ψυχή μας
ως βασικό αποδέκτη της τέχνης.     

Πως θα συμβουλεύατε σήμερα έναν νέο άνθρωπο ο οποίος θα ήθελε να ακολουθήσει τα βήματά σας;   

Είναι δύσκολο να συμβουλέψεις ένα νέο παιδί, ειδικά για μια απόφαση ζωής και καριέρας  για κάτι που ξέρεις ότι θα είναι ένας ιδιαίτερος και όχι πάντα σίγουρος δρόμος.  Η πρώτη συμβουλή που θα έδινα θα ήτανε να βρει μια σχολή που του ταιριάζει περισσότερο ο τρόπος διδασκαλίας, να νιώθει καλά στο μέρος που θα επιλέξει να μείνει και να σπουδάσει.  Να μπορεί να συνδυάσει διαφορετικά πράγματα και ειδικότητες για να έχει πιο πολλά ερεθίσματα κι αργότερα να μπορεί να κάνει τις επιλογές του.  Να ριχτεί στο δρόμο του με μεγάλο πάθος, αφοσίωση και κυρίως πειθαρχία.   

Ποια είναι τα στοιχεία του χαρακτήρα που κερδίσατε από την επαφή με τους γονείς σας;

Ακόμα μαθαίνω και παίρνω στοιχεία από την οικογένειά μου. Μεγαλώνοντας μερικές φορές βλέπω ότι τους μοιάζω σε μερικά πράγματα πιο πολύ από ό,τι πίστευα.  Μεγάλωσα σε ένα ανοιχτό σπίτι γεμάτο κόσμο κι έτσι έμαθα να είμαι κοινωνική και ταυτόχρονα επικοινωνιακή. Από τον κάθε γονιό μου έχω πάρει διαφορετικά στοιχεία που η αντίθεση τους με τρέφει ακόμα. Από την μητέρα μου πήρα την καλλιτεχνική της φύση κι από τον πατέρα μου την επιστημονική του ανησυχία που είναι δυο στοιχεία απαραίτητα στη δουλειά μου.    

Ποια είναι η κοινωνική ζωή της ζωγράφου Σαμου-ηλίδη; Τι ρόλο έχει παίξει η φιλία στη ζωή σας;  

 Η φιλία είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας στη ζωή μου.  Έχω ζήσει μέσα σ´ ένα σπίτι που πάντα ήτανε γεμάτο με οικογενειακούς φίλους κι αργότερα γέμιζε κι από φίλους δικούς μου και του αδερφού μου.    Η ανάγκη για επαφή, ανταλλαγή και επικοινωνία με τους ανθρώπους και ιδιαίτερα με τους φίλους μου ήταν και συνεχίζει να είναι σημαντική για μένα. Όμως διαχωρίζω τα δυο, άλλο οι γνωριμίες και άλλο οι πραγματικοί φίλοι. Η φιλία είναι κάτι που πλάθεται και δοκιμάζεται με το πέρασμα των χρόνων.  Είναι πολύτιμη.     

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή σας που λειτουργούν ως μαθήματα ζωής;   

Νομίζω ότι οι περισσότερες  φορές που έχω πάρει σημαντικές αποφάσεις για επαγγελματικά ή προσωπικά θέματα έχουνε μετατραπεί και σε μαθήματα ζωής . Αυτό όμως το αντιλαμβάνομαι πολύ αργότερα.  Είναι φορές που έχω πάρει μια απόφαση για κάτι ή μου έχει τύχει μια ευκαιρία για δουλειά που εκείνη την ώρα δεν την αξιολογώ λογικά αλλά πράττω με το ένστικτό μου.  Μάθημα ζωής όμως μπορεί να είναι η συνάντηση με έναν άνθρωπο, ένα ταξίδι, ένας  σημαντικός δάσκαλος που σου ανοίγει νέους ορίζοντες.  

Πως φαντάζεστε τη Μυρτώ Σαμουηλίδη σε δέκα χρόνια από σήμερα;  

Θα ήθελα να συνεχίσω το έργο μου και να έχω συνεργασίες με τον ευρύτερο καλλιτεχνικό χώρο, το θέατρο και το χορό επειδή το ενδιαφέρον κι η αγάπη μου γι´αυτές τις τέχνες με κάνει κι ονειρεύομαι.  Επίσης μου αρέσει να διδάσκω και να  δουλεύω με παιδιά που είναι μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης και ενέργειας. Ευελπιστώ σε δέκα χρόνια να έχω εξελιχθεί σε μια αυθεντική ζωγράφο.        

Βιογραφικό
Η Σαμουηλίδη Μυρτώ γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Βέλγιο.
Σπούδασε Καλές Τέχνες στην Αγγλία στο Kent Institute of Art and Design και συνέχισε τις σπουδές της σε μεταπτυχιακό επίπεδο στην Academie Royale στις Βρυξέλλες.
Έχει ζήσει στην Αγγλία, στην Ισπανία, στην Ασία και στη Σκανδιναβία. 
Τα δυο τελευταία χρόνια μένει και δουλεύει στις Βρυξέλλες.
Έχει επιμεληθεί την οργάνωση εκθέσεων σε καλλιτεχνικούς χώρους και παράλληλα διδάσκει και διοργανώνει εργαστήρια ζωγραφικής για παιδιά. 
Έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο Βέλγιο και έχει συμμετάσχει σε επιλεγμένες ομαδικές σε Αγγλία, Ισπανία, Βρυξέλλες και Ελλάδα.
Τέλος, συμμετείχε με έργα της στη Διεθνή Συνάντηση Σύγχρονης Τέχνης Αrt Athina 2013.

10 ερωτήσεις γνωριμίας:
Ένας πίνακας με τίτλο «Ελλάδα» τι χρώματα θα είχε; 
Το εκθαμβωτικό άσπρο. 

Ποιο το βασικό χαρακτηριστικό του έρωτα; 
H χημεία. 

Μία πόλη που θα ζούσες χωρίς δεύτερη σκέψη; 
Γρανάδα. 

Ένα συγκεκριμένο μέρος στις Βρυξέλλες που αγαπάς πολύ; 
Η θέα από το Palais de Justice. 

Όταν θες να ξεδώσεις…
χορεύω με δυνατή μουσική. 

Το βασικό πρόβλημα στις ανθρώπινες σχέσεις είναι…
η έλλειψη χιούμορ. 

Μια συνήθεια που δεν θα άλλαζες; 
Να ρεμβάζω. 

Αγαπημένο τραγούδι αυτή την εποχή;
 “Wild is the wind”, David Bowie 

Αυτό που δεν ανέχεσαι στον χαρακτήρα του άλλου είναι…
η αρνητική στάση. 

Αν διάλεγες ένα χρώμα, αυτό θα ήταν το…
μπλε.          

Photo: Δημήτρης Ναυρίδης / Newsville.be

Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Η καλλιτεχνική δημιουργία είναι ένα ταξίδι προσωπικό με ξεχωριστά χρώματα"

    Αφήστε το σχόλιο σας


    *