Μade in Asia 2015 και τα μυαλά στα κάγκελα!

Φτάσαμε στην περιοχή του Atomium με την ψυχή στο στόμα προσπαθώντας να προλάβουμε την τελευταία μέρα μιας (χωρίς καμία σημασία αυτή τη στιγμή) έκθεσης που γινόταν στο Brussels Expo. Ψάχνοντας προς τα που θα κατευθυνθούμε, πέφταμε πάνω σε πλήθη μασκαρεμένων ανθρώπων με μία πάρα πολύ ευχάριστη διάθεση που έβγαιναν από μία άλλη, άγνωστη σε μένα μέχρι εκείνη τη στιγμή, έκθεση. Κάτι με Asia έλεγε η αφίσα αλλά δεν μπορούσα να διακρίνω και πολύ καλά.

Πλησιάσαμε και δεν πήρε παρά ελάχιστα δευτερόλεπτα για να ξεχάσουμε την έκθεση για την οποία είχαμε έρθει αρχικά και να αποφασίσουμε να αλλάξουμε ρότα προς πιο «Ανατολικές» κατευθύνσεις.

Made in Asia λοιπόν.

Βάλαμε τη φωτογραφική μηχανή επ' ώμου, πήραμε μια βαθιά ανάσα και μπήκαμε.

Η πρώτη αίσθηση μπαίνοντας στον τεράστιο εκθεσιακό χώρο του Palais 5 στο Brussels Expo ήταν μια χρωματιστή μεν αλλά πολεμική ατμόσφαιρα. Χιλιάδες ανθρώπων μεταμφιεσμένων άλλοτε σε διάσημους και άλλοτε σε παντελώς άγνωστους (προφανώς μόνο σε μένα) ήρωες cartoon και manga να τιτιβίζουν και να πηγαινοέρχονται αδιάκοπα μέσα στο χώρο.

Παρένθεση.

Τα manga είναι κινούμενα σχέδια και κόμικ ιαπωνικής προέλευσης πολύ δημοφιλή παγκοσμίως. Αυτά τα πολύχρωμα με τα τεράστια στρογγυλά μάτια και τις αστείες εκφράσεις; Ε, αυτά.

Κλείνει η παρένθεση.

Ένας Spiderman σκάλιζε πολύχρωμες πλαστικές μινιατούρες και δίπλα του η Sailor Moon επεξεργαζόταν τα λεπτοδουλεμένα αγαλματίδια. Ο Pikatsu αγόραζε αφίσες και βιβλία, ο Link βοηθούσε την πριγκίπισσα Zelda να δοκιμάσει περούκες σε περίεργα χρώματα και κουρέματα και ο Goku με την Bulma από το Dragon Ball έπαιζαν παραδοσιακά ανατολίτικα παιχνίδια με κάρτες. Συναντήσαμε επίσης και τον Pirate Musou να ζωγραφίζει το όνομά του με ιαπωνικά καλλιγραφικά γράμματα.

Το περίεργο ήταν ότι ενώ οι περισσότεροι μεταμφιεσμένοι ήταν ζωσμένοι με σπαθιά, βέλη, ασπίδες και πανοπλίες υπήρχε διάχυτη παντού μία ήρεμη ατμόσφαιρα αγάπης και αποδοχής. Η πολεμική αίσθηση της πρώτης επαφής ήταν μόνο μια ψευδαίσθηση.

Όλοι, ακόμα και η άσχετη εγώ δηλαδή με τα τακούνια και το τσαντίδιο, ήμασταν αποδεκτοί από όλους όπως και να είχαμε έρθει και οι αγκαλιές μοιράζονταν δωρεάν προς πάσα κατεύθυνση.

Η Ζelda με έπεισε πως η ροζ περούκα μου πήγαινε πολύ και έτσι την αγόρασα. Και εκείνη τη στιγμή πήρα δύο αποφάσεις.

Πρώτον, θα ξαναέρθω του χρόνου.

Δεύτερον, θα ξαναέρθω του χρόνου μεταμφιεσμένη.

Δε χρειάζεται κανείς να είναι γνώστης του αντικειμένου και του συγκεκριμένου «πολιτισμού». Και εδώ κρύβεται όλη η μαγεία και η τεράστια επιτυχία της έκθεσης. Η καρδιά του επισκέπτη γεμίζει με όμορφες χρωματιστές εικόνες από ανθρώπους που ξέρουν να αποδέχονται τους άλλους, τον εαυτό τους και τις επιλογές τους.

Και μόνο για αυτό, σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα για του χρόνου. Εγώ, τουλάχιστον, θα την περιμένω με ανυπομονησία.