Face to Face με την Κατερίνα Μαρμαγιόλη.

Συντάκτης:
Εκτυπώστε το άρθρο

από την Σώτια Μυτιληναίου
φωτογραφία: Δημήτρης Ναυρίδης/ Newsville.be

Η Ελλάδα για μένα είναι το σπίτι μου. Τι άλλο; Η αλήθεια είναι πως όταν έφυγα από την Ελλάδα στο Λονδίνο για σπουδές δεν ήθελα με τίποτα να γυρίσω πίσω. Τώρα όμως η Ελλάδα «της κρίσης» μου αρέσει πολύ περισσότερο, μου φαίνεται πιο αυθεντική. Τα προηγούμενα χρόνια οι άνθρωποι είχαν χάσει λίγο την ουσία και ασχολούνταν πάρα πολύ με το πως θα φανεί ο ένας περισσότερο από τον άλλο. Όλο αυτό τώρα έχει γυρίσει στο φυσιολογικό, όπως έπρεπε να είναι. Τώρα βλέπω ότι οι άνθρωποι ασχολούνται με πράγματα πιο ουσιώδη και ποιοτικά.

Οι άνθρωποι στις Βρυξέλλες θεωρώ ότι είναι πολύ δραστήριοι κοινωνικά. Η πόλη αυτή μου αρέσει γιατί είναι μικρό μέρος που μπορείς να το διαχειριστείς εύκολα. Για αυτό και πιστεύω ότι σε σχέση με άλλες πόλεις που έχω ζήσει είναι εδώ οι άνθρωποι είναι πιο ανοιχτοί στο να κανονίζουν δραστηριότητες και να έχουν ομαδικά χόμπι.

Έχω ζήσει σε περίπου 30 διαφορετικές χώρες.

Μου άρεσε πάρα πολύ η ζωή στα μέρη που οι οικονομίες τους ουσιαστικά δημιουργούνταν την εποχή που τα επισκέφτηκα,όπως η Μόσχα το 2007 και η Συρία το 2010. Έβλεπα τον κόσμο να έχει όρεξη να δημιουργήσει καινούρια πράγματα και να πειραματίζεται με τεράστιο ενθουσιασμό. Αντίθετα στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια της κρίσης οι άνθρωποι είναι πιο θλιμμένοι και πιο μαζεμένοι.

Τα μέρη που έχουμε συνήθως στο μυαλό μας σαν ειδυλλιακά όπως για παράδειγμα τα νησιά του Ειρηνικού, είναι πανέμορφα, ενδιαφέροντα και διαφορετικά αλλά για μένα πολύ μικρά και περιορισμένα. Για αυτό και δε θα διάλεγα να μείνω ποτέ κάπου εκεί.

Αποφάσισα να κάνω εθελοντισμό γιατί αυτό θα με βοηθούσε να καταλάβω πως ζουν οι άνθρωποι αλλού και αφετέρου θα βοηθούσα κάποιους που το είχαν ανάγκη. Αυτό που κέρδισα ήταν μια καινούρια άποψη για τη ζωή αλλά και μεγαλύτερη περιέργεια για να γνωρίσω ακόμα περισσότερα μέρη και ανθρώπους,να δω πως ζουν, τι θέλουν και τι σκέφτονται.

Τα εθελοντικά ταξίδια με βοήθησαν να καταλάβω ότι θα προσέφερα περισσότερα αν το έκανα μέσα στο πλαίσιο της ειδικότητάς μου, δηλαδή πάνω στο Δίκαιο του Ανταγωνισμού και του Διεθνούς Εμπορίου. Έτσι ξεκίνησα και επαγγελματικά πια να βοηθώ κυβερνήσεις εκτός Ε.Ε. να συντάξουν νέα νομοθεσία, να την εφαρμόσουν, να δημιουργήσουν νέους θεσμούς ή να εκσυγχρονίσουν τους θεσμούς τους. Όταν κάνεις κάτι τέτοιο αισθάνεσαι ότι θέτεις τις βάσεις για να γεννηθεί κάτι . Και αυτό με κάνει να αισθάνομαι καλά για αυτό που κάνω.

Αγαπώ την καριέρα μου και παρά το γεγονός ότι ξεκινάω το Anomy full time, θέλω να συνεχίσω να αναλαμβάνω μερικά projects το χρόνο. Δυσκολεύτηκα όπως πολλοί άνθρωποι για να τη στήσω και δεν θεωρώ ότι είναι κάτι που δε θέλω να κάνω πια. Απλά πιστεύω πως είναι μια φάση ζωής και μια καριέρα που έχει κάνει τον κύκλο της.

Για να βοηθήσει κανείς μια χώρα στο επίπεδο της δικής μου δουλειάς θα πρέπει να είναι αποστασιοποιημένος. Ακόμα και αν ήταν στην ειδικότητά μου δεν πιστεύω ότι θα μπορούσα να κρίνω ή να βοηθήσω την Ελλάδα στο επίπεδο που αυτή τη στιγμή έχει ανάγκη.

Το anomy γεννήθηκε τυχαία. Όλα αυτά τα ταξίδια, όλες αυτές οι εικόνες, οι μυρωδιές, οι άνθρωποι που γνώρισα και όσα έχω δει, όλα αυτά είναι το anomy.

Η ιδέα πίσω από το anomy είναι η ανυπακοή: στο κλισέ, στο κανονικό, στο «νόμιμο». Είναι η ελευθερία και η ανάγκη της γυναίκας να ορίζει αυτό που φοράει κι όχι να ορίζεται από αυτό.

Μου αρέσει που δουλεύω με Έλληνες γιατί θεωρώ ότι είναι πολύ καλοί τεχνίτες με γνώσεις και δεξιότητες. Επιπλέον, στο χώρο του κοσμήματος στην Ελλάδα, υπάρχει ακόμα μια παραδοσιακή νοοτροπία που ο κάθε τεχνίτης έχει την εξειδίκευσή του και αυτό μου δίνει τη δυνατότητα χρησιμοποιώντας τους καλύτερους στον κάθε τομέα να έχω ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα.

Το κόσμημα είναι κάτι που φορώντας το οι άνθρωποι αισθάνονται ωραία. Ίσως και να καλύπτει μια συναισθηματική ανάγκη. Και η μεγάλη ικανοποίηση έρχεται όταν βλέπω κάποιον να αισθάνεται όμορφα φορώντας μια δημιουργία μου.

Δεν έχω αγαπημένη στιγμή μέσα στην ημέρα γιατί υπάρχουν πολλά όμορφα πράγματα που συμβαίνουν κάθε μέρα. Κάθε στιγμή και κάθε μέρα είναι εν δυνάμει μια όμορφη στιγμή.

Αν είχα την δύναμη να κάνω το οτιδήποτε, αυτό που θα πρόσφερα σε εμένα και στους άλλους είναι απεριόριστος χρόνος στη ζωή. Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που μπορεί να κάνει κάποιος και τόσα πολλά να ζήσει που δεν ξέρω αν φτάνει αυτό που ήδη έχουμε.

———————-

Η Κατερίνα είναι μια Ελληνίδα πολίτης του κόσμου . Τα τελευταία χρόνια δουλεύει ως free lance consultant σε προγράμματα για τεχνική υποστήριξη κυβερνήσεων πάνω στο Δίκαιο του Ανταγωνισμού και του Διεθνούς Εμπορίου. Έχει ζήσει και εργαστεί σε περίπου 30 χώρες. Σε ένα από αυτά τα ταξίδια, γεννιέται το anomy. Κοσμήματα που φοριούνται με διαφορετικούς τρόπους. Αλυσίδες ελεύθερες να κινηθούν ανάλογα με τη διάθεση. Μπαρόκ πέρλες, με την ακατέργαστη γοητεία τους να πέφτει στην πλάτη. Αμέθυστος. Κρύσταλλοι. Σμαράγδια.

Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Face to Face με την Κατερίνα Μαρμαγιόλη."

    Αφήστε το σχόλιο σας


    *