Ως κύριο θέμα στην ιστοσελίδα του Politico είναι εκτενές δημοσίευμα που αναφέρεται στην παραγωγή ελαιολάδου στην Ελλάδα. Το δημοσίευμα έχει τίτλο « Η Ελλάδα δεν αξιοποιεί τον πλούτο της στο ελαιόλαδο – Ο τρίτος μεγαλύτερος παραγωγός του κόσμου δεν καταφέρνει να κερδίσει αρκετά από τις εξαγωγές».
Σύμφωνα με το διεθνές ειδησεογραφικό δίκτυο, η Ελλάδα αποτυγχάνει να κερδίσει τα μέγιστα δυνατά οφέλη από την εξαγωγή ελαιολάδου, όντας ο τρίτος μεγαλύτερος παραγωγός παγκοσμίως. Σημειώνει δε, ότι μεγάλο μέρος της παραγωγής αποτελείται από υψηλά ποσοστά εξαιρετικού παρθένου ελαιόλαδου. Ενώ την ίδια στιγμή, μόλις το 27% του ελληνικού ελαιολάδου καταφέρνει να φτάσει στις αγορές του εξωτερικού με ελληνική σήμανση και επωνυμία και το υπόλοιπο καταλήγει να πωλείτε σε τιμές χονδρικής μαζικά στην Ιταλία, όπου και συσκευάζεται και εξάγεται σε supermarket στην Ευρώπη με premium ιταλικές ετικέτες.
Το δημοσίευμα φιλοξενεί δηλώσεις ελαιοπαραγωγών, αλλά επισημαίνει, επίσης, με έμφαση, τα προβλήματα και τις δυστοκίες στη λειτουργία των αγροτικών συνεταιρισμών, οι οποίοι συνήθως μεσολαβούν για τη συγκέντρωση της απαραίτητης προς εξαγωγή ποσότητας, με πολλούς να ισχυρίζονται ότι οι συνεταιρισμοί εμφανίζουν συχνά φαινόμενα διαφθοράς. Παραγωγοί εκφράζουν ανοικτά τη δυσαρέσκειά τους για το γεγονός ότι πουλάνε στους συνεταιρισμούς σε τιμή πολύ κάτω του κόστους παραγωγής και δεν είναι λίγοι αυτοί που προσπαθούν να κινηθούν μόνοι τους για την πώληση της παραγωγής τους μέσω διαδικτύου. Τα πράγματα βέβαια δείχνουν να βελτιώνονται καθώς η ποσότητα συσκευασμένου ελαιολάδου ανήλθε σε περισσότερο από 30,000 τόνους το 2018 ενώ το 2005 ανήλθε στους 10,000 τόνους. Τα περιθώρια βελτίωσης βέβαια είναι σημαντικά, όπως επισημαίνει το δημοσίευμα, καθώς η ετήσια παραγωγή ελαιολάδου είναι της τάξεως των 300.000-400.000 τόνων.
Ο συντάκτης αναφέρει ότι υπάρχει πρόταση της συμβουλευτικής εταιρείας McKinsey, σχετικά με μια ενοποιημένη βιομηχανία ελληνικού ελαιολάδου, που θα διαθέτει δύο ή τρεις τεράστιες εγκαταστάσεις μαζικής επεξεργασίας και συσκευασίας για τη δημιουργία οικονομιών κλίμακας.
Οι ελαιοπαραγωγοί, με τους οποίους συνομίλησε το Politico, θεωρούν πάντως ότι η ιδέα αυτή δεν κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Η κριτική κατά της εταιρείας McKinsey επισημαίνει ότι η εταιρεία μελετά μοντέλα παραγωγής που ταιριάζουν στην ισπανική παραγωγή ελαιολάδου παρά τις μείζονες διαφορές των δύο χωρών σε γεωγραφία και κλίμακα. Ένας ελαιοπαραγωγός εκφράζει την ανησυχία ότι μία τέτοια στρατηγική εξυπηρετεί την παραγωγή χαμηλότερης ποιότητας ποικιλιών. Αντ’ αυτού, η κυβέρνηση θα πρέπει να εστιάσει στην προώθηση του ελληνικού ελαιολάδου με την ίδια προσέγγιση που έχει υιοθετήσει για στον τουρισμό, ως ενός υψηλού ποιότητας ελληνικού προϊόντος. Συμπληρώνουν δε ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να προσφέρει φορολογικά κίνητρα σε μικρούς παραγωγούς, αλλά και να μειώσει το κόστος των καυσίμων.
Το δημοσίευμα επισημαίνει ότι η Κυβέρνηση έχει λάβει μέτρα για τη μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης των συνεταιρισμών, αλλά δεν υπάρχει κάποιο ευρύτερο σχέδιο. Τα ελληνικά ΜΜΕ αναφέρουν ότι ο Υπουργός Γεωργίας επιδιώκει την δημιουργία ενός σχεδίου εθνικής στρατηγικής από την Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωση Ελαιολάδου.
Ενημέρωση: Γραφείο ΟΕΥ Βρυξελλών