Τι σημασία έχει να παρακολουθείς τα Όσκαρ, με Καθαρά Δευτέρα προ των πυλών

Συντάκτης:
Εκτυπώστε το άρθρο

Πάει κι αυτό…..
Αναρωτιέμαι τι σημασία έχει να κάθεσαι να παρακολουθείς τα Όσκαρ, με Καθαρά Δευτέρα προ των πυλών, εν αναμονή των νέων μέτρων της νέας κυβέρνησης, στον απόηχο ενός αχαρακτήριστου ποδοσφαιρικού «ντέρμπι» (καλά, ποιος ασχολείται;;) και μπορώ να βρω κι άλλους ήσσονος σημασίας λόγους.   
Αλλά ρε παιδί μου, Χόλυγουντ αφού. Με αμερικάνικο σινεμά μεγαλώσαμε, ακόμα κι αν στην πορεία λατρέψαμε διάφορους Χάνεκε, διάφορους Πολάνσκι και διάφορους Ακιν.
Την μερίδα του λέοντος στις pop-culture αναφορές μας την κρατάει το Αμέρικα.  Κι αν μη τι άλλο, μας αρέσει να βλέπουμε βραβεία, τους γνωστούς σταρ σε πιο αυθόρμητες στιγμές (λέμε τώρα) και φυσικά να στοιχηματίζουμε (νοητά θέλω να πιστεύω) για τα αγαλματίδια, με πάθος τζογαδόρου σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Στο δια ταύτα…
Η χτεσινή 87η τελετή θεωρώ πως δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο. Όλοι πήραν από κάτι και πήγαν για αμέτρητες σέλφι στα αφτερ-πάρτι. Μεγάλος νικητής ο Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου με το Birdman, που το τσίμπησε στις λεγόμενες «μεγάλες» κατηγορίες. Ήτοι Σκηνοθεσίας, Σεναρίου και φυσικά Καλύτερης Ταινίας. Δεν θα προβώ σε ανάλυση του φιλμ τώρα, απλά δείτε το αν θεωρείτε ότι αδικήθηκε πχ το Boyhood ή το Grand Budapest Hotel.

Δεύτερο σερί Όσκαρ σε Μεξικάνο σκηνοθέτη, μετά το περσινό του Αλφόνσο Κουαρόν. Viva Mexico! Σειρά του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, λοιπόν.

Ο Eddie Redmayne κέρδισε το αγαλματάκι για τον Α’ ανδρικό ρόλο, για την ερμηνεία του σαν Stephen Hawking στην Θεωρία των Πάντων, με τον Στιβ Κάρελ να αρκείται σε μια LEGO εκδοχή του βραβείου.

J.K.Simmons ο νικητής του Β’ Ανδρικού για την δυναμική και πειστικότατη ερμηνεία του στο Χωρίς Μέτρο και αναμένουμε με μεγαλύτερη αγωνία να τον δούμε στην νέα ταινία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη (ναι, αλήθεια).

Η Julianne Moore απλά απέδειξε πόσο καλή ηθοποιός είναι, αν και είμαι σίγουρος πως αν κάτσουμε γύρω από ένα τραπέζι θα βρούμε τουλάχιστον 4-5 οσκαρικές ερμηνείες της ακόμα. Το ίδιο ισχύει και για την Patricia Arquette που κέρδισε στο Β’ Γυναικείο για το Boyhood.

Στην μουσική, ο «δικός» μας Alexandre Desplat κέρδισε για το Grand Budapest Hotel (ήταν υποψήφιος και για το Παιχνίδι της Μίμησης), μνημονεύοντας την Ελληνίδα μαμά του στον λόγο του, ενώ δεν θα πρέπει να αφήσω ασχολίαστη την δεύτερη σερί νίκη του Διευθυντή Φωτογραφίας Emmanuel Lubezki , o οποίος και φέτος με το Birdman αλλά και πέρσι με το Gravity πήγε την κινηματογράφηση πραγματικά ένα βήμα μπρος.  Για κάτι τέτοια ζούμε ρε Chivo.

Μικρά μικρά….
Αγαπητέ John (Travolta)… Σταμάτα να κάνεις όποιον στέκεται δίπλα σου να νιώθει άβολα.

Neil Patrick Harris. Όχι και τόσο legendary. Περίμενα να εμφανιστεί κάπου ο Jason Segel και να του αστράψει καμία.
 

Το μούσι του Matthew McConaughey. Matt, κάνεις παρέα με τον Shia LaBoeuf και δεν μας το λες; Εε;;

Meryl Streep, ειλικρινά. Σταμάτα να είσαι υποψήφια και να τραβάς πάνω σου τα φλας.

Lady Gaga και Μελωδία της Ευτυχίας. Κάτι που ίσως δύσκολα θα βάζατε στην ίδια πρόταση. Κι όμως. Η Julie Andrews ξέρει καλύτερα.

H ορχήστρα πήγε να κόψει τον οίστρο του Pawel Pawlikowski (Ida). Τα κατάφερε; Μπααα…
Τρελέ Πολωνέ είσαι μέγας!  Na zdrowie!

 Προς κο Richard Linklater: Μην σκάτε. Δεν είστε για εδώ. Παίζετε σε άλλη κατηγορία και το λέω χωρίς καμία μα καμία διάθεση να σας χρυσώσω το χάπι.

Κύριε Graham Moore. Συγκινητικός. Μακάρι να κάνατε ταινία όλα αυτά που είπατε, κι όχι αυτό που παρουσιάσατε στο Παιχνίδι της Μίμησης.

Common και John Legend. Ή αλλιώς, common legend. Αυτό.

Άντε και του χρόνου. Eveything is awesooooome…… 

Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Τι σημασία έχει να παρακολουθείς τα Όσκαρ, με Καθαρά Δευτέρα προ των πυλών"

    Αφήστε το σχόλιο σας


    *