Το' χουν και στην Αθήνα !!

Από τις 31 Οκτωβρίου, που έκαναν πρεμιέρα, μέχρι σήμερα, πάνω από 1500 θεατές πήγαν και χειροκρότησαν τους DESPERADOS του Γιώργου Ηλιόπουλου στο θέατρο Αμιράλ. Μέσα σε αυτούς και εγώ, «Στέλλα» των παραστάσεων μας στις Βρυξέλλες, που ανέβηκαν 11 με 13 Νοεμβρίου από το Θεατρικό Εργαστήρι, σε σκηνοθεσία Τάσου Νυχά.

 Δεν πήγα για να κάνω σύγκριση. Δεν πήγα για να δω ποιος «το' χει» καλύτερα. Δεν πήγα για να με προσλάβουν. Πήγα διότι μου άρεσε πάρα πολύ το έργο του Γιώργου Ηλιόπουλου όπως και τα πολυσύνθετα μηνύματα που είχε το κείμενο που δουλέψαμε τόσους μήνες για να το παρουσιάσουμε στο βρυξελλιώτικο κοινό. Η δίκη μας ομάδα είχε μέσο όρο ηλικίας πιο … «ανεβασμένο» από τη ομάδα Vertigo που παίζει κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Κολωνάκι εδώ και 2 μήνες. Σχηματίστηκε το καλοκαίρι του 2011 από 7 απόφοιτους της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής «Ίασμος» και του Θεατρικού Εργαστηρίου «Βασίλης Διαμαντόπουλος» και την αποτελούν ο Άγγελος Θεοφίλου, Ζέφη Καλπιτζή, Αθανασία Κούσουλα, Δημήτρης Μαγκλάρα, Αλέξανδρος Παπατριανταφύλλου, Εύα Πετρίδη, Πάνος Τσαλιγόπουλο. Τους σκηνοθέτησε ο ίδιος ο συγγραφέας του έργου.

Και εδώ αρχίζουν οι διαφορές μεταξύ DESPERADOS. Όταν ένα κείμενο το έχεις γράψει 12 χρόνια νωρίτερα, αλλιώς τα έβλεπες τα πράγματα τότε, αλλιώς με την εξέλιξη της καινούργιας γενιάς. DESPERADOS κολλημένοι στην «original» ιδέα του συγγραφέα οι δικοί μας, «DESPERADOS ARE BACK» το σλόγκαν των νέων ηθοποιών στην Αθήνα. Το μήνυμα όμως άθικτο. Οι φόβοι, οι ελπίδες, τα οράματα, οι ανησυχίες των φοιτητών τη βραδιά πριν από την αποφοίτηση τους παραμένουν ανέπαφες, όσες ατάκες και να προσάρμοσε ο Ηλιόπουλος στο κοινό του 2011. Για μένα που είχα την τύχη να ενσαρκώσω την Στέλλα στο De Lijsterbes, ήταν πραγματική εμπειρία να δω το τι έκανε η εξαιρετική Ζέφη Καλπιτζή με τις μισές βρισιές να λείπουν από το έργο. Να προσθέσω επίσης ότι ζήλεψα την κόκκινη φούστα της (στρουθοκάμηλος παρακαλώ !). Αυτά όμως είναι λεπτομέρειες… Η ουσία είναι ότι η παράσταση διασκεδάζει όσο και προβληματίζει τον θεατή. Και όσες διαφορές ή ομοιότητες και να ψάξω να βρω, αυτό είναι που μένει. Πάρτι νέων στην αυγή της ζωής τους στις Βρυξέλλες, πάρτι νέων από μεταγενέστερη εποχή και στην Αθήνα.

Είχα την τιμή να συγχαρώ και από κοντά τους ηθοποιούς στο τέλος και να ανταλλάξουμε απόψεις. Μαζί με εκείνους, γνώρισα και τον Γιώργο Ηλιόπουλο. Υποσχέθηκε πως θα τον έχουμε μέσα στο 2012 κοντά μας στις Βρυξέλλες για να συνεχίσουμε την κουβέντα… Ως γνήσιος DESPERADO, ελπίζω να του επιτρέψει το πρόγραμμα του* να κρατήσει τον λόγο του… ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, ΜΩΡΑ ΜΟΥ (όπως θα έλεγε και η Στέλλα !!!!!)  

*(πρωταγωνιστεί στην παράσταση που έγραψε, ΤΟ ΚΕΛΕΠΟΥΡΙ, σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη, στο ίδιο θέατρο Αμιράλ)