Κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας εγκαινιάστηκε στο Παρίσι η διεθνής έκθεση «Art en Capital” εφαρμόζοντας το πρόγραμμα vigipirate, το οποίο λειτούργησε στον υπέρτατο βαθμό, έτσι ώστε καλλιτέχνες και κοινό να είναι απόλυτα ασφαλείς κατά τη διάρκεια της παραμονής τους μέσα στον χώρο του Μουσείου.
Η έκθεση “Art en Capital” οργανώθηκε για ένατη φορά στο Grand Palais και διήρκεσε από τις 25 έως τις 29 Νοεμβρίου. Το μεγάλο αυτό εικαστικό γεγονός συγκεντρώνει κάθε χρόνο τα εξής εικαστικά σαλόνια: Ανεξάρτητοι, Γάλλοι καλλιτέχνες, Συγκρίσεις, Σχέδιο και Ακουαρέλα και την Εθνική Καλών Τεχνών.
Η Ελληνίδα εικαστικός Αννα Γερολυμάτου η οποία συμμετείχε στο Σαλόνι των Ανεξάρτητων με δύο έργα της, το «Conversation in Elegance», (1.50×1.00) και το «Projection of pure limitation» (1.50×1.00).
Κυρία Γερολυμάτου συγχαρητήρια για την συμμετοχή σας. Περιγράψτε μας την εμπειρία στο Παρίσι.
Στην πόλη είδα φοβισμένα πρόσωπα. Η συνάντηση με τον φόβο και τον τρόμο παντού διάχυτη. Τις πρώτες μέρες μετά τα αιματηρά γεγονότα, η πόλη ήταν “παγωμένη” και σιωπηρή. Σιγά σιγά όμως η ζωή επανήλθε στην κανονική της ροή και οι πολίτες του Παρισιού, μεταξύ άλλων, επισκέφτηκαν την έκθεση.
Με ιδιαίτερο συναισθηματικό βάρος λοιπόν η φετινή έκθεση Art en Capital.
Μέσα στον τεράστιο εκθεσιακό χώρο του Grand Palais κατά την διάρκεια των 5 ημερών ένιωσα ότι η τέχνη μου δίνει δύναμη να προχωρώ στη ζωή και να μην φοβάμαι.
Η τέχνη, μεταξύ πολλών άλλων, δίνει την δυνατότητα να αντιμετωπιστούν “δύσκολα” συναισθήματα όπως ο θυμός, η οργή, ο φόβος, η δυσαρέσκεια, και σκέφτηκα ότι οι επισκέπτες θα είχαν την ανάγκη να ξεφύγουν από αυτά και να αφεθούν στα πιο ευχάριστα. Οι σκέψεις αυτές με οδήγησαν στην γαλλική πρωτέουσα χωρίς κανένα δισταγμό. Μέσα από τις εικόνες που δημιούργησα τις οποίες κατέγραψα σε ένα καμβά, χρησιμοποιώντας διάφορα υλικά, ελπίζω ότι έδωσα την χαρά αναζήτησης ενός ευχάριστου ονείρου σε κάποιο θεατή.
Στην έκθεση “Art en Capital” συμμετέχουν 2.000 καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο. Τα θλιβερά γεγονότα καθώς και η οικονομική κρίση έχει σαφώς θίξει την εμπορικότητα και στις τέχνες. Ομως, παρατήρησα ότι οι καλλιτέχνες δεν είχαν χάσει το χαμόγελο και την ελπίδα. Η αισιοδοξία και η προσμονή για ένα καλύτερο αύριο, νομίζω ότι ήταν το μήνυμα αυτών των συμμετοχών. Αψηφώντας τον φόβο και προχωρώντας μέσα από τα χρώματα και τις συνθέσεις, θέλω να πιστεύω ότι ο καθένας μας, λειτούργησε ευεργετικά στα παραπάνω δύσκολα συναισθήματα αυτής της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου.
Δράττομαι της ευκαιρίας, να επαναλάβω μέσα απ αυτήν την σύντομη αναφορά στην έκθεση, λόγια του Γ. Σεφέρη από την απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας: “Σ αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται.” Πιστεύω ότι είναι εξαιρετικά επίκαιρα και μας αφορούν όλους.”
Σας ευχαριστούμε και ευχόμαστε καλή συνέχεια στη δημιουργική σας πορεία.
