Art Brussels: H έκθεση

Η αρχική σκέψη ήταν πως πηγαίνω σε Μία Ακόμη Έκθεση Τέχνης.
Η πρώτη εντύπωση μπαίνοντας στα δύο απέραντα περίπτερα του Βrussels Expo ήταν πως πηγαίνω σε μία Μεγάλη Έκθεση Τέχνης.

Δε χρειάστηκε πολλή ώρα.

Ο θαυμασμός για την αστείρευτη δυνατότητα της ανθρώπινης δημιουργικής έκφρασης μεγάλωνε τόσο πολύ κατά τη διάρκεια της βόλτας, που ξαφνικά η επιθυμία για κριτική στάση απέναντι στα έργα που δεν μπορούσα να κατανοήσω ούτε με το δεξί ή το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου, μειωνόταν όλο και περισσότερο. Σιγά σιγά, η βαρύτητα της κριτικής στάσης μου απέναντι στα έργα και η σπουδαιότητα της απορίας “Σοβαρά τώρα… αυτό είναι  τέχνη;” , έχαναν έδαφος. Η οργάνωση ήταν τόσο άρτια, η πληθώρα και η ποικιλομορφία των έργων που παρουσίαζαν οι γκαλερί και οι καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο τόσο μεγάλη που φύτρωνε η υποψία πως μάλλον εδώ έχω έρθει για κάτι άλλο, πιο βαθύ και περίπλοκο και όχι απλά, για να «δω» «κάποιες» δημιουργίες «κάποιων» καλλιτεχνών. Η καλλιτεχνική διευθύντρια Κατερίνα Γρέγου, με την καλλιτεχνική σκηνοθεσία της, είχε καταφέρει να παρασύρει τους επισκέπτες μέσα σε έναν απέραντο λαβύρινθο τέχνης, στους διαδρόμους του οποίου ο «θεατής» στεκόταν με δέος και θαυμασμό απέναντι στην ανθρώπινη Δημιουργία. Δημιουργία ζωγραφική, κινηματογραφική, φωτογραφική, γλυπτική ή installation. Ήταν όλες στημένες εκεί για έναν και μόνο σκοπό. Να υπηρετήσουν την τέχνη, να διευρύνουν τους ορίζοντες των επισκεπτών και να προκαλέσουν τη δική τους δημιουργική σκέψη και έμπνευση.

Ανάμεσα στoυς εκθέτες ανακαλύψαμε προς ευχάριστη έκπληξη και αρκετές ελληνικές συμμετοχές καθώς και μία κυπριακή, τις Kalfayan Galleries/Αθήνα, The office/Λευκωσία, Qbox/Αθήνα, Στέφανος Τσιβόπουλος(Geometry of Fear,cinema) και Bernier-Eliades/Athens.

Έφυγα γεμάτη και κουρασμένη με την  αίσθηση πως επισκέφτηκα μια Διεθνών Προτύπων Έκθεση Τέχνης που δικαιολογεί απόλυτα τη δημοτικότητά της και στέκεται στο ύψος των προσδοκιών των δεκάδων χιλιάδων επισκεπτών της.

Περισσότερες φωτογραφίες από το ρεπορτάζ ΕΔΩ