Αντιθέσεις: Όνομα και πράγμα!

Οι χώροι των Ευρωπαϊκών Οργάνων στις Βρυξέλλες δεν μας συνηθίζουν ούτε σε ιδιαίτερο χρώμα ούτε σε άλλους ήχους πέρα των πληκτρολογίων ή των φωτοτυπικών μηχανημάτων! Όμως, στο κτήριο LEX του Συμβουλίου της Ε.Ε. (Ruede la Loi 145), χτες 11^η Φεβρουαρίου μεσημέρι, μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη.

Στο χώρο της Βιβλιοθήκης της Γλωσσικής Υπηρεσίας που ανήκει στη Διεύθυνση Μετάφρασης του Συμβουλίου, η Μονάδα Ελληνικής Γλώσσας (προϊστάμενος ο κ. Γιάννης Δημολίτσας), διοργάνωσε, με την ευκαιρία της Ελληνικής Προεδρίας του 2014, υπό την αιγίδα της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Ελλάδας στην ΕΕ, μια καλλιτεχνική και πολιτιστική εκδήλωση.

Δύο καταξιωμένοι Έλληνες καλλιτέχνες , οι κ.κ. Γιώργος Παπαγεωργίου και Βασίλης Οικονομίδης, παρουσίασαν διαφορετικά μεν, αλλά εξίσου ενδιαφέροντα δε, έργα ζωγραφικής, εξ ου και ο τίτλος της έκθεσης («Αντιθέσεις») .

Ο Παπαγεωργίου παρουσιάζει έργα αφηρημένα που εκφράζουν και μια συναισθηματική γεωμετρικότητα και συμμετρία. Κάποιος ανέφερε ότι έχουν μια μουσικότητα και μια αρμονία. Ο ίδιος, τεχνοκράτης της Κομισιόν, ίσως με αυτή την τεχνοτροπία να κρατάει την ισορροπία ανάμεσα στα διοικητικά «πρέπει» και στην φύση των πραγμάτων. Εμπνέεται κυρίως από τα ταξίδια του για τις χρωματικές του επιλογές και τις υποψίες συμβόλων και σχημάτων.

Ο Οικονομίδης, πάλι, είναι μιας νεώτερης γενιάς ζωγράφος αφιερωμένος καθ΄ ολοκληρία στο έργο του. Η ζωγραφική του είναι ορμητική, γεμάτη ενέργεια και διάθεση να κρίνει την κοινωνία. Το έργο του σε μεγάλο μέρος ανθρωποκεντρικό. Αυτό που βλέπεις όμως έχει πολλαπλές αναγνώσεις. Τα υλικά, η ματιέρα, τα χρώματα… Κάποιος είπε για τα πορτρέτα «θα ήθελα να τ’ αγκαλιάσω και να τα φιλήσω…». Και όμως ο Aris, oAlexis, η Florence… είναι πέρα από αυτό που βλέπουμε στον καμβά. Είναι η αγωνία τους μαζί με αυτή του καλλιτέχνη. Μια αγωνία που εκφράζεται μέσα από τις αντιασφυξιογόνες μάσκες του (αδικημένες μέσα σ’ ένα στενό διάδρομο), μέσα από το δίπτυχο της «ζωής» και του «θανάτου», μέσα στο μνημειώδες «Tsunami» (Το Newsville, έχει ήδη γράψει γι’ αυτό το έργο).

Θα λέγαμε ότι το ζωγραφικό μέρος της εκδήλωσης εξέφραζε ένα μικρό δείγμα της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας δύο Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό. Η εκδήλωση όμως είχε και ένα άλλο σημαντικό σκέλος. Το πώς Έλληνες του εξωτερικού διατηρούν με επιστημονική επιμέλεια τη λαογραφική παράδοση. Το Λύκειο των Ελληνίδων Βρυξελλών (ΛΕΒ) πιστό στην αποστολή του της διατήρησης των ελληνικών εθίμων, την έρευνα και τη μελέτη των ποικίλων και διαφόρων ελληνικών ενδυμασιών, την καταγραφή της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής , καθώς και τη μελέτη και την εκτέλεση ελληνικών παραδοσιακών χορών παρουσίασε στο χώρο της Βιβλιοθήκης μια έκθεση ελληνικών παραδοσιακών ενδυμασιών και κοσμημάτων. Η υπεύθυνη, κα Μαρία Καραχάλιου με την βοήθεια της κας Χρύσας Καραπιπέρη (υπάλληλοι του Συμβουλίου της ΕΕ), έστησαν αισθητικά άψογα, ένα μίνι-λαογραφικό μουσείο. Η βιβλιοθήκη με τα γλωσσικά βοηθήματα και τα διοικητικά έγγραφα, άλλαζε όψη, έπαιρνε χρώματα από τις έξοχα παρουσιασμένες παραδοσιακές ενδυμασίες, τους ευφάνταστους κεφαλόδεσμους και τα πλουμιστά και πολύτιμα κοσμήματα. Την απόλαυση και την ενημέρωση από τις ευανάγνωστες επεξηγήσεις διέκοψαν οι αρχικοί στίχοι του «Άξιον Εστί», που το διαδέχτηκαν παραδοσιακοί ήχοι, για να δείξουν, κυρίως στους διεθνείς επισκέπτες, ότι το σύγχρονο και το παραδοσιακό έχουν κοινές βαθιές ρίζες. Μέλη του ΛΕΒ, ντυμένοι με παραδοσιακές ελληνικές φορεσιές χόρεψαν ελληνικούς χορούς.

Αυτό το όμορφο μεσημέρι συμπλήρωσαν και άλλες καλλιτεχνικές δημιουργίες: η έκθεση κεραμικών δια χειρός Ανδρέα Δεληγιαννίδη και η έκθεση φωτογραφίας των κκ. Λύρα , Λεμονιά , Παΐζη και Δεληγιαννίδη (υπάλληλοι του Συμβουλίου της ΕΕ). Ομολογώ ότι πρόλαβα να χαρώ ελάχιστα τα ενδιαφέροντα αλλά με ένα υπομειδίαμα και υπαινικτικό χιούμορ, κεραμικά του Δεληγιαννίδη. Ο πλούσιος μπουφές, τα κρασιά, οι αμέτρητοι Έλληνες και ξένοι επισκέπτες, τα σχόλια, τα πηγαδάκια, οι παλιές και νέες γνωριμίες δεν με άφησαν, όπως και πολλούς άλλους να χαρούμε τις φωτογραφίες των καλλιτεχνών (που δυστυχώς ήταν σε ένα άλλο όροφο).

Κάποιος αγγλόφωνος είπε «μπορεί οι Έλληνες να έχουνε οικονομικά προβλήματα, ξέρουν όμως τι σημαίνει φιλοξενία και την προσφέρουν…». 

Θα ήθελα να κλείσω λέγοντας ότι η όλη εκδήλωση εξέπεμπε σεβασμό, ήθος και αισθητική. Κρίμα που έγινε σε ένα χώρο που δύσκολα μπορεί να μπει κανείς λόγω των αυστηρών μέτρων ασφαλείας, και που δύσκολα μπορεί να «μαλακώσει» και να ενσωματωθεί με τα καλλιτεχνικά δρώμενα λόγω της αρχιτεκτονικής του κτηρίου, του φωτισμού κλπ. Επίσης κρίμα που έγινε κατά τη διάρκεια της μεσημεριανής διακοπής πράγμα που εμπόδισε πολλούς που εργάζονται μακριά από την πλατεία Schuman να χαρούν τα δρώμενα ή να παραμείνουν περισσότερο και να συνομιλήσουν με τους καλλιτέχνες.

Παρ’ όλες τις μικρές αντιρρήσεις, η όλη πρωτοβουλία αλλά κυρίως η υλοποίηση της εκδήλωσης χαίρει μόνο επαίνου!

———————————————–

«ΥΓ. Ξέρω πως δεν μπορεί να είμαι ένας απόλυτα αντικειμενικός παρατηρητής. Οι γενετικές μου συγγένειες όπως και η σχέση μου με πρόσωπα και με το ΛΕΒ είναι αδύνατο να με κάνουν έναν αντικειμενικό παρατηρητή. Παρ’ όλα αυτά προσπάθησα να πάρω τις αποστάσεις μου και να κρίνω και να περιγράψω την εκδήλωση.»