Κα Σωτηροπούλου, μεταφέρετε μας την εμπειρία σας από την ενασχόλησή σας με την θεατρική σκηνογραφία και πείτε μας πως βλέπετε την επόμενη γενιά της ομογενειακής σκηνής.
Η ζωγραφική ως ενασχόληση με συνόδευε από μικρό παιδί, έτσι η σκηνογραφία ήρθε σαν άλλη μια ευκαιρία να ζωγραφίσω, που όμως σαν πιο σύνθετη τέχνη μου επέτρεψε, μετά την ζωγραφική, να επέμβω εικαστικά και μέσα στον χώρο. Οι θεατρικές ομάδες των Βρυξελλών είναι ερασιτεχνικές και ως εκ τούτου υποχρεωμένες να ακροβατούν με τις ελλείψεις χρόνου, μέσων, εγκαταστάσεων και χρημάτων.Ότι έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα το χρωστούν στην γοητεία που ασκεί το θέατρο στα μέλη τους. Κάθε μια συνεργασία που είχα με τις ομάδες αυτές υπήρξε μια φανταστική εμπειρία. Κάθε δυσκολία σκηνικού αποτέλεσε μία καινούργια πρόκληση και κάθε επιτυχία του σκηνογραφικού στόχου ώθηση για να αναζητήσω καινούργιες προκλήσεις.
Η εμπειρία μου με την σκηνογραφία ξεκίνησε με το Ελληνικό Θέατρο Βελγίου με το οποίο συνεργάστηκα σε 4 έργα: Αλίμονο στους νέους των Χ. Γιανακόπουλου, Αλ. Σακελλάριουτον Ιαν.1999,
Ο Προθάλαμος της Γιοβάνας τον Δεκέμβριο 1999,
Ο Μίδας έχει αυτιά γαϊδάρου, του Μ. Κορρέ, Νοέμβριος 2001,
Η κασέτα της Λούλας Αναγνωστάκη Δεκέμβριος 2009.
Η συνεργασία ιδιαίτερα με τον Βάσο Ανδρονίδη, τον τότε σκηνοθέτη του ΕΘΒ, υπήρξε αποφασιστική για την μετέπειτα ενασχόλησή μου με την σκηνογραφία. Ο Βάσος ως θεατράνθρωπος λειτούργησε σαν δάσκαλός μου: “μην δυσανασχετείς για την έλλειψη μέσων και εγκαταστάσεων, με την φαντασία μπορείς να δημιουργήσεις τα πάντα, το θέατρο είναι πάνω απ όλα μαγεία”. Τον άκουσα και βρήκα τη δύναμη να πλαισιώσω τους ηθοποιούς στο “Αλίμονο στους νέους» με ένααρχοντικό στην Κηφισιά, μετά να τους περπατήσω στα στενά της Πλάκας και πάλι πίσω στο αρχοντικό.
Στην συνέχεια συνεργάστηκα με το Ελληνικό Θεατρικό Εργαστήρι και σε 4 έργα σε σκηνοθεσία Τάσου Νυχά: Χρυσοβεργαρής και Ηλιοτάτη, λαϊκό παραμύθι σε προσαρμογή Τάσου Νυχά, Μάρτιος 2000,
Η τύχη της Μαρούλας και ο Μπαρμπα Λινάρδος, του Δ. Κορομηλά, Μάρτιος 2001,
Εκκλησιάζουσες … σαν παραμύθι, του Αριστοφάνη σε διασκευή Κάρμεν Ρουγγέρη, Μάρτιος 2002,
Βαβυλωνία, του Δημητρίου Βυζάντιου, Νοέμβριος 2002,
Η συνεργασία με την δεμένη αυτή ομάδα με έφερε πιο κοντά στην ευθύνη του σκηνογράφου μέσα στην συλλογική προσπάθεια των συντελεστών του θεατρικού δρώμενου, πόσο μάλλον όταν οι ηθοποιοί είναι ως επί το πλείστον παιδιά. Ο Τάσος επέδειξε ένα ιδιαίτερο ταλέντο ως σκηνοθέτης νέων σχολικής ηλικίας. Η εμπειρία με τα παιδιά έκρυβε τελικά μεγάλες χαρές, προκλήσεις και δημιουργική γοητεία, γιατί απαιτούσε περισσότερη φαντασία, όπως το να φτιάξω δύο διαφορετικά παλάτια στον “Χρυσοβεργαρή”, ένα αθηναϊκό ραφτάδικο belle epoque στην “Μαρούλα” και να ντύσω με κοντά 40 αρχαιοελληνικά κουστούμια τους νεαρούς μας ηθοποιούς στις “Εκκλησιάζουσες”.
Ύστερα από μερικά χρόνια ακολούθησε η συνεργασία μου με την ομάδα Θέσπις σε σκηνοθεσίες του Αριστείδη Λαβρέντζου στα ακόλουθα έργα: H Προξενήτρα, του Thornton Wilder, 2007
Ιδεώδης σύζυγος του Όσκαρ Ουάιλντ , 2007, γαλλικά·
Croque Monsieur Με τον ελληνικό τίτλο “Παντρεύεστε ένα διαμάντι” του Μαρσέλ Μιτουά, 2008,
Turcaret, με τον ελληνικό τίτλο «Το γαϊτανάκι της απάτης» του Αλαίν Λεσάζ, 2009,
Βυσσινόκηπος, του Τσέχωφ, 2010·
Le Dindon με τον ελληνικό τίτλο Η Χυλόπιτα του Georges Feydeau, 2011
Η Επίσκεψη της Γηραιάς Κυρίας, του Friedrich Dürrenmatt, 2012.
Με την ομάδα αυτή έζησα καινούργιες εμπειρίες. Ο Αριστείδης λειτουργεί πάντα ως“l’homme orchestre” καθώς καλύπτει τις περισσότερες πλευρές μιας παραγωγής από μετάφραση, διασκευή, σκηνοθεσία, ηθοποιία μέχρι και δημόσιες σχέσεις. Ασχολήθηκα σ’ αυτά τα έργα με τα εικαστικά. Ο στόχος μου ήταν πάντα να υπηρετήσω κάθε έργο με ποιότητα. Οι προκλήσεις περιείχαν εμπορικά καταστήματα στην Νέα Υόρκη του 1900, αγγλικούς πύργους, ρωσικά τοπία….Οι δυσκολίες στις κατασκευές λειτούργησαν πάντοτε σαν μηχανισμός απελευθέρωσης της φαντασίας, η χαρά του να καταφέρεις κάτι είναι τεράστια σε τέτοιες στιγμές. Κάθε σκηνικό μου έδωσε την ευκαιρία να αποκτήσω καινούργιες δεξιότητες και να μάθω ένα σωρό καινούργια πράγματα σχετικά με τα υλικά, τις τεχνικές, τις πρακτικές εξοικονόμησης του χώρου, του χρόνου ακόμα και για τον εαυτό μου, όπως πχ τα όριά μου.
Η επόμενη γενιά της ομογενειακής σκηνής δραστηριοποιείται ήδη στα ερασιτεχνικά μας θέατρα. Πολλά νέα παιδιά δείχνουν μεγάλη ικανότητα και αγάπη για θέατρο.Είναι όμως καιρός να δοκιμαστούν καινούργιοισυντελεστές και στην σκηνοθεσία και τη σκηνογραφία.
Το σύνολο των Ελλήνων που ακολουθεί και στηρίζει τις ομογενειακές εκδηλώσεις πολιτισμού στις Βρυξέλλες είναι αναλογικά μικρό. Ποιοι είναι οι τομείς στους οποίους πιστεύετε πως πρέπει να επικεντρωθούν οι προσπάθειες των εκάστοτε ελληνικών ομογενειακών φορέων για τα επόμενα χρόνια;
Το κοινό που προσέρχεται στις πολιτιστικές εκδηλώσεις στις Βρυξέλλες είναι εκ των πραγμάτων περιορισμένο. Εκτός από το επιτυχημένο πια Φιλοσοφικό Καφενείο με τις διαλέξεις του, ο Κύκλος θα πρέπει να συνεχίσει να προσφέρει ελληνικό κινηματογράφο, εικαστικούς καλλιτέχνες αλλά και ελληνικά γράμματα, σε συνεργασία με άλλους φορείς που υπάρχουν στον χώρο, όπως το βιβλιοπωλείο και πολυχώροςΠερίπλους. Οι μουσικές εκδηλώσεις είναι πολύπλοκες και απαιτούν οργάνωση από φορείς που έχουν εμπειρία σ’ αυτόν τον επαγγελματικό χώρο. Όσο για το θέατρο, πιστεύω ότι ο μόνος τρόπος να αυξηθεί το κοινό μας είναι η βελτίωση της ποιότηταςπου προσφέρουμε. Ένας άλλος στόχος των φορέων μας θα έπρεπε να είναι η προσέλκυση των γαλλόφωνων και φλαμανδόφωνων Ελλήνων αλλά και των μη Ελλήνων φίλων μας. Υπέρτιτλοι στα θεατρικά, όταν το έργο μπορεί να γίνει κέντρο ενδιαφέροντος από μη Έλληνες, διαλέξεις στα γαλλικά ή τα αγγλικά, υπότιτλοι στα κινηματογραφικά έργα.
Ποιοι είναι οι προσωπικοί σας στόχοι, στην πορεία και την συνεισφορά σας στις δράσεις του Ελληνικού Κύκλου; Στον Κύκλο ξεκίνησα να συμμετέχω ενεργά πολύ πρόσφατα και δεν ξεχωρίζει την δράση μου κάτι ιδιαίτερα. Σαφώς λόγω κλίσεως θέλω να ασχοληθώ περισσότερο με τα εικαστικά. Ένας πρώτος στόχος μου είναι να βοηθήσω να γνωρίσουμε Έλληνες εικαστικούς που ζουν στο Βέλγιο.
Με ποιες δράσεις ο κύκλος θα μπορέσει να πλησιάσει τους γαλλόφωνους ή και φλαμανδόφωνους Έλληνες της 3ης γενιάς;
Πιστεύω ότι οι Έλληνες αυτοί διψούν κυριολεκτικά για ελληνικά πολιτιστικάδρώμενα, αλλά συχνά δεν έχουν εύκολη πρόσβαση στην σχετική πληροφόρηση. Όπως καιγια τους τρόπους προσέλκυσης τους σχετικά με τις διευκολύνσεις στη γλώσσα, όπως αναφέρθηκα προηγουμένως, οφείλουμε πιστεύω να τους προσεγγίσουμε και με πιο στοχευόμενη διάχυση της πληροφόρησης.
Κάνοντας μια αναδρομή στις δεκαετίες που πέρασαν και τον χώρο της τέχνης και του ελληνικού πολιτισμού, θα θέλαμε να μας πείτε ποια γεγονότα, στιγμές ή πρόσωπα ξεχωρίζετε και γιατί;
Κάθε πολιτισμός εκτός από την παράδοση που τον τροφοδοτεί επηρεάζεται όπως είναι φυσικό και από τα γεγονότα. Στην σύγχρονη Ελλάδα η φιλοσοφία, η ποίηση, η μουσική, η λογοτεχνία, η ζωγραφική,ο κινηματογράφος και το θέατρο υπηρετήθηκαν από άξιες προσωπικότητες και κατέγραψαν τις ιδιαιτερότητες του πολιτισμού μας. Πιστεύω όμως πως οι μουσικοί μας, που δεν χρειάζεται να ονομάσω, έδωσαν κατά τις τελευταίες δεκαετίες, με την περισσότερη εκφραστική αμεσότητα, τον παλμό του λαού μας.
Μία ευχή για τα ελληνικά γράμματα.
Εύχομαι η εκπαίδευση στη χώρα μας να απελευθερωθεί από τους δαίμονες που την ταλανίζουν, ώστε η εκμάθηση της γλώσσας μας να προσφερθεί σε όλους ανεμπόδιστα, με ενθουσιασμό και ποιότητααπό τους λειτουργούς δασκάλους. Γιατί ότι αγαπάς το κάνεις καλά και τα ελληνικά γράμματα θα υπηρετηθούν σωστά απ’ αυτούς που θα αγαπήσουν τη γλώσσα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Ada Σωτηροπούλου."